Μπαμπά να πάω επάνω; Να πας…
Η οικογένεια από επάνω μας έχει παιδιά συνομήλικα της κόρης μου.
Λέξεις: Τάσος Κουδούνης
«Μπαμπά να πάω επάνω;» «Να πας»
Η οικογένεια από επάνω μας έχει παιδιά συνομήλικα της κόρης μου. Όταν δεν έχουν τέικ βοντό, αγγλικά, ζωγραφική ή μπαλέτο και ποδόσφαιρο πηγαίνει πάνω να παίξει. Εγώ την έχω σε μια δραστηριότητα για να μπορεί να είναι ακόμα παιδί…
Κάποτε θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, τα ωραιότερα γλέντια και συνάξεις σε σπίτια να γίνονται με την απρόοπτη επίσκεψη των φίλων σε αυτά. Περνούσες από κάτω ή ξεκινούσες από την άλλη άκρη της πόλης χωρίς να πάρεις τηλέφωνο για να σε δεχθούν.
Τώρα όχι μόνο δεν παίρνεις αλλά δεν σηκώνεις καν το τηλέφωνο για να μην τους φέρεις σε δύσκολη θέση..
Τα παιδιά κάποτε αμολούσαν τα παπούτσια στην είσοδο του σπιτιού όταν πήγαινες απρόβλεπτα στο σπίτι κάποιων και χωνόταν στο παιδικό χωρίς να ασχοληθούν οι γονείς μαζί τους. Αυτοί κλεισμένοι στην κουζίνα, ξεκινούσαν με καφέ, γλυκό και μετά μια ομελέτα έφτανε για να συνοδεύσει ένα ποτήρι κρασί και κάτι παραπάνω… Οι τηλεοράσεις δεν έπαιζαν, δεν τις είχαμε ανάγκη και τα κινητά δεν υπήρχαν για να σερφάρουμε την ώρα που είμαστε μαζεμένοι.
Εκεί στην κουζίνα με χαβαλέ και αγάπη…
Οι αλάνες χτίστηκαν και όπου υπάρχουν δεν κατεβαίνουν τα παιδιά για τους γνωστούς κινδύνους. Ανεβαίναμε αλαφιασμένοι και πεινασμένοι από το παιχνίδι, μας έδινε η μάνα μια φέτα ψωμί με σαλάμι ή μερέντα και βουρ πάλι κάτω… Τώρα τα παιδιά μπαίνουν στην κουζίνα και ζητούν το κινητό για να παίξουν μουσικάλις…
Ώρες ώρες σκέφτομαι όταν εμείς οι μεγάλοι παίζουμε τις μουσικές καρέκλες του Θεού που κάποιοι κοντά σε μας στην ηλικία «φεύγουν» να κατέβω στην αλάνα με μια μπάλα και αν είναι να φύγω να γίνει εκεί στο χώμα με μια φέτα μερέντα στο χέρι αλλά να έχω βάλει γκολ…
