Νέα ελπίδα για ένα ιστορικό νοσοκομείο

Αυτό το ημι-εγκαταλελειμμένο άσυλο στις ΗΠΑ, ήταν κάποτε μια από τις μεγαλύτερες ψυχιατρικές κλινικές στον κόσμο. Τώρα, μια νέα ξενάγηση ελπίζει να δείξει στους επισκέπτες πόσο έχουμε προοδεύσει στην θεραπεία των ψυχικών ασθενειών.

Χτισμένος περίπου 100 μίλια νοτιοδυτικά της Ατλάντα, ο μικρός θύλακας Milledgeville, είναι μία από τις παλαιότερες πόλεις της πολιτείας της Georgia. Αυτή η φαινομενικά γραφική πόλη, πέρα από τον Κεντρικό Δρόμο, τις παλιές γραμμές του τρόλεϊ και το μεγάλο της αρχοντικό (κατασκευασμένο πριν από τον Εμφύλιο όταν το Milledgeville ήταν πρωτεύουσα της πολιτείας), κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό.

Μόλις λίγα μίλια από το ιστορικό κέντρο του Milledgeville, τα τεράστια, μισο-εγκαταλειμμένα ερείπια του Κεντρικού Κρατικού Νοσοκομείου χρησιμεύουν ως μια ζοφερή υπενθύμιση ότι αυτό απομακρυσμένο φυλάκιο κάποτε στέγαζε ένα από τα μεγαλύτερα ψυχιατρικά νοσοκομεία στον κόσμο. Τώρα, μια νέα ξενάγηση ελπίζει να δείξει πόσο προχωρήσαμε στη θεραπεία των ψυχικών ασθενειών αλλά και να προσφέρει μια αίσθηση λύτρωσης σε πολλούς ντόπιους κατοίκους, των οποίων μέλη των οικογενειών τους είτε εργάζονταν είτε νοσηλεύτηκαν στο ιδρύμα.

Το συγκρότημα κτιρίων κατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα και αμέσως λειτούργησε ως “Άσυλο Παραφρόνων, Καθυστερημένων και Επιληπτικών”. Σταδιακά συγκέντρωσε ασθενείς από όλη τη χώρα και της δεκαετία του 1960 έφτασε να φιλοξενεί 12.000 ασθενείς. Επίσημα, δεν έχει σταματήσει να λειτουργεί έως σήμερα καθώς μέρος του φιλοξενεί ακόμη περίπου 300 ασθενείς. Παρ’ όλα αυτά σε μεγάλο βαθμό το άσυλο έχει εγκαταλειφθεί και φυσικά οι πρακτικές που εφαρμόζονται σήμερα για την θεραπεία των ασθενών του δεν έχουν καμία σχέση με τις πρακτικές για τις οποίες η κλινική έγινε γνωστή σε ολόκληρο των κόσμο.

Την εποχή λειτουργίας του ασύλου, η επιστήμη της ψυχιατρικής δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένη. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση του από το κράτος, είχε ως αποτέλεσμα οι πρακτικές του ιδρύματος για τη θεραπεία των ασθενών να αγγίζουν τα όρια των βασανιστηρίων. Πολλές φρικιαστικές πρακτικές θεραπείας, όπως για παράδειγμα η λοβοτομή, πραγματοποιούνταν στη συγκεκριμένη κλινική. Η διάδοση στην περιοχή των ιστοριών σχετικά με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης εντός του ασύλου και των βασανιστηρίων που λάμβαναν χώρα εκεί δημιούργησε έναν γενικό φόβο για το άσυλο και έπλεξε γύρω του τον ιστό του μυστηρίου.

Σήμερα, όπως είναι φυσικό, η σκοτεινή ιστορία του ασύλου και οι τρομακτικές διηγήσεις αναφορικά με αυτό έχουν εξάψει τη φαντασία και το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με τη μελέτη του παραφυσικού και την αναζήτηση στοιχειωμένων κτιρίων. Η ύπαρξη εντός του χώρου του ασύλου, ενός νεκροταφείου χιλιάδων τάφων όπου θάβονταν οι ασθενείς μετά το θάνατο τους, δημιουργεί το τέλειο σκηνικό για μελέτη του παραφυσικού. Οι αρχές της περιοχής καταγγέλλουν ότι πλέον έχει  γίνει πολύ συχνό φαινόμενο ομάδες ανθρώπων να εισέρχονται εντός του οικοπέδου και να παραβιάζουν ορισμένα από τα εγκαταλελειμμένα κτίρια με σκοπό να τα εξερευνήσουν, κάτι που εκτός του ότι είναι παράνομο είναι και εξαιρετικά επικίνδυνο, καθώς πολλά από αυτά τα οικοδομήματα βρίσκονται υπό κατάρρευση.

Για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο αυτό αποφασίστηκε πρόσφατα από τις τοπικές αρχές να αρχίσουν να προσφέρονται οργανωμένες ξεναγήσεις στο χώρο, με σκοπό την σωστή ενημέρωση των πολιτών τόσο για την ιστορία του ασύλου, αλλά επίσης και για τη σπουδαία πρόοδο της ψυχιατρικής επιστήμης από την εποχή λειτουργίας του έως και σήμερα.

Ο Edwin Atkins, η προγιαγιά του οποίο παρέμεινε στο άσυλο για περισσότερο από 30 χρόνια, θεωρεί σημαντικό να θυμάται ο κόσμος το μέρος στο οποίο άτομα σαν την προγιαγιά του πέρασαν μεγάλο μέρος της ζωής τους και μερικοί από αυτούς βασανίστηκαν. “Η ιστορία είναι σημαντική. Γιατί αν δεν ξέρεις από που προέρχεσαι δεν θα ξέρεις που πηγαίνεις, και είναι σημαντικό για όσους δούλεψαν εκεί, για τους συγγενείς των ασθενών, και για τους μελετητές του σήμερα να ξέρουμε τι συνέβαινε εκεί. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε για το άσυλο”.

Πηγή: BBC

Δείτε επίσης: