Νέα μανούλα απενοχοποιήσου… χθες!
Βγες από την λογική τους και φόρα την δική σου άμεσα.
Είσαι νέα μαμά, είτε ηλικιακά είτε σε σχέση με το πρόσφατο που ανέλαβες τον μεγάλο ρόλο της ζωής σου. Και στις δύο περιπτώσεις είσαι μία μητέρα που ξεκινάει την πορεία της στη νέα χιλιετία και έχεις την μεγάλη δυνατότητα να απενεχοποιηθείς πλήρως από όλα τα στερεότυπα που κουβαλάει ο ρόλος εδώ και χρόνια και δεν σου ταιριάζουν. Χωρίς ενοχές, χωρίς τύψεις και με μπόλικη ανασφάλεια την οποία θα σου χαρίσουν οι επιλογές σου πέρα από την πεπατημένη θα δεις πώς τελικά δεν έγινε το παιδί ο κόσμος σου αλλά δημιούργησες, ζώντας την ζωή σου, έναν ολόκληρο κόσμο για το παιδί σου.
Μην εγκαταλείπεις την δουλειά σου. Βρες ένα τρόπο να την προσαρμόσεις, συνέχισέ την από το σπίτι, μην μπεις στην διαδικασία να λογοκρίνεις την ίδια σου την θέληση επειδή έγινες μητέρα. Αν η κοινωνία ορίζει ότι οι γυναίκες αφού γίνουν μητέρες παραμένουν στο σπίτι ή ασκούν επαγγέλματα αντάξια του ρόλου τους και εσύ δεν συμφωνείς, μην μπεις στην διαδικασία να το σκεφτείς.
Μην δίνεις εξηγήσεις. Θέλησες να βγεις για καφέ πριν σαραντήσεις, θέλησες να φορέσεις στον γιο σου ροζ λινό πουκάμισο, θέλησες να του αγοράσεις μπουγάτσα για πρωινό, θέλησες να τον αφήσεις για δύο μέρες στους φίλους σου για να φύγεις weekend με τον σύντροφό σου ή θέλησες να το πάρεις μαζί σου σε μια συναυλία; Όσο γνωρίζεις πως εξασφαλίζεις την ασφάλεια του παιδιού σου, δεν χρωστάς καμία εξήγηση σε κανέναν.
Συνέχισε να φοράς ό,τι θέλεις. Ακούγεται ρηχό αλλά δεν είναι αναλογιστείς το γεγονός πως μέχρι και σήμερα ακούγονται σχόλια τύπου “δες την μάνα με δύο παιδιά τί φοράει”. Συνέχισε να φοράς αυτό που θέλεις, μην χάνεις τα κομμάτια αυτού που είσαι εξαιτίας ενός πρωτοκόλλου που δεν έχει καμία σύνδεση με την πραγματικότητα.
Μίλα για την αλήθεια σου. Αν δεν είναι όλα ρόδινα, λυπάσαι αλλά δεν είναι. Δεν χρειάζεται να λες πόσο απίθανο είναι να αλλάζεις το παιδί σου μέσα στην νύχτα. Αν δεν έχει καμία χαριτωμένη χροιά αυτό για σένα, δεν χρειάζεται να ισχυρίζεσαι το αντίθετο. Το ότι είσαι ειλικρινής δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάς το παιδί σου.
Μην θυσιάζεσαι. Είναι πολύ μεγάλο ψέμα όταν και όπου ακούς την φράση “θυσιάστηκα” για τα παιδιά μου. Δεν αξίζει. Κανείς δεν μπορεί στην πράξη να θυσιάσει τον εαυτό του όσο ιερός και αν είναι ο σκοπός, χωρίς αυτό να αφήσει πίσω του μια μορφή δυστυχίας που τελικά επιστρέφει τόσο έντονα εκεί ακριβώς που δεν στόχευες: στο παιδί σου. Προσάρμοσε την ζωή του παιδιού στην ζωή σου και όχι το ανάποδο.
Μην δώσεις το όνομα κανενός παππού. Ελλάδα είσαι και το φαινόμενο παίζει ακόμα δυνατά. Αν δεν θέλεις, μην το κάνεις. Είναι τόσο απλό. Θα φωνάξουν, θα μαλώσουν αλλά το παιδί σου θα ΄χει το όνομα που βλέπεις στην αύρα του.
Συνέχισε την ερωτική σου ζωή. Κανονικά, αυθόρμητα και χωρίς άγχος ότι θα ανοίξει η πόρτα ή θα πεταχτεί το παιδί ή το μάτι του θα πέσει την ώρα που δεν πρέπει στον καναπέ. Και να ανοίξει αυτή η πόρτα, κανένας δεν έπαθε τίποτα σοκαριστικό με το θέαμα.
