Νέα τάση: Χωρίζουν αλλά εξακολουθούν να ζουν μαζί

Όταν η Chantal Tucker χώρισε τον επί χρόνια σύντροφο της, άρχισε αμέσως να ψάχνει για ένα νέο μέρος για να ζήσει. Η Tucker, η οποία ήταν συνιδιοκτήτρια ενός διαμερίσματος στο Λονδίνο με τον φίλο της, ήλπιζε ότι ο πρώην της θα την “εξαγόραζε” και έφτασε ακόμη και να καταθέσει μία προκαταβολή για ένα δωμάτιο σ’ ένα κοινό σπίτι.

Όμως, όταν ήρθε η πανδημία, η συμφωνία χάλασε.

«Συμφωνήσαμε και οι δύο ότι το πιο εύκολο ήταν να μείνω στη θέση μου μέχρι να γίνει πιο ξεκάθαρη η κατάσταση με την πανδημία», λέει.

Για μερικούς μήνες, το ζευγάρι μπόρεσε να ζήσει χωριστά, με εκείνη να παραμένει στο διαμέρισμά τους, καθώς ο πρώην της αποφάσισε να μείνει με τους γονείς του κατά τη διάρκεια του lockdown για να βοηθήσει την μητέρα του. Όμως, έξι μήνες αργότερα και με την άρση των lockdowns, πήραν μια αντισυμβατική απόφαση να προχωρήσουν.

«Ήξερα ότι δεν θα είχα ποτέ ξανά την οικονομική δυνατότητα να αγοράσω ακίνητο και η προοπτική να νοικιάσω για πάντα στο Λονδίνο ήταν όλο και πιο δυσάρεστη», αναφέρει. «Με τον πρώην μου μιλήσαμε αρκετά αυτό το διάστημα και τελικά αποφάσισε να επιστρέψει στο διαμέρισμά μας».

Από τότε, η Tucker και ο πρώην σύντροφός της παρέμειναν μαζί. Κοιμούνται σε ξεχωριστά υπνοδωμάτια και μάλιστα πρόσφατα πήραν μερικές γάτες. Και παρόλο που η απόφασή τους είναι αντισυμβατική, δεν είναι μόνοι τους. Μια πρόσφατη έρευνα από τη βρετανική εταιρεία ακινήτων Zoopla, την οποία είδε το BBC Worklife, δείχνει ότι το ένα τρίτο των 500 ερωτηθέντων που αγόρασαν ένα σπίτι με έναν σύντροφο και στη συνέχεια χώρισαν συνεχίζουν να συζούν. Ένας στους οκτώ μοιράζεται ακόμη και ένα κρεβάτι. Για μερικούς, όπως η Tucker, η εμπειρία είναι φιλική, αλλά ένα 91% των πρώην συζούντων ανέφεραν ότι δεν κατάφεραν να παραμείνουν διπλωματικοί και το 22% περιέγραψε την κατάσταση ως «ανυπόφορη».

Με το Ηνωμένο Βασίλειο να βιώνει μια κρίση κόστους ζωής, τα υψηλά επιτόκια και την επιβράδυνση της αγοράς ακινήτων, πολλά ζευγάρια βρίσκονται παγιδευμένα σε καταστάσεις συστέγασης. Οι ειδικοί λένε ότι περιμένουν μόνο να επιδεινωθεί το πρόβλημα, με τους χωρισμένους ιδιοκτήτες να ζουν τώρα μαζί κατά μέσο όρο για 1,3 χρόνια μετά το χωρισμό και να πληρώνουν αρκετές χιλιάδες λίρες κατά μέσο όρο για να βγουν από την υποθήκη ή τη μίσθωση.

Μια απόφαση με οικονομικά κίνητρα

Για την Tucker, η απόφαση να συνεχίσει να ζει με τον πρώην της έχει σε μεγάλο βαθμό οικονομικά κίνητρα. Επισημαίνει ότι κερδίζει σημαντικά λιγότερα από τον πρώην σύντροφό της και λέει ότι ανησυχεί ότι το κόστος της ενοικίασης θα ήταν απαγορευτικά ακριβό, σε σύγκριση με τις πληρωμές στεγαστικών δανείων που μοιράζεται επί του παρόντος.

Ο Mark Pattanshetti, αναπληρωτής διευθυντής στον χρηματιστή στεγαστικών δανείων largemortgageloans.com με έδρα το Λονδίνο, λέει ότι έχει δει αυξανόμενες ανησυχίες για τον οικονομικό αντίκτυπο του χωρισμού μεταξύ των πελατών που έρχονται σε αυτόν για συμβουλές.

«Βλέπω έναν αυξημένο αριθμό ζευγαριών που παίρνουν την απόφαση να ζήσουν μαζί παρά τις διαφορές τους, λόγω του αυξημένου κόστους ζωής χωριστά και της μελλοντικής αβεβαιότητας για τις δουλειές και τα εισοδήματά τους», δηλώνει.

«Αυτά τα ζευγάρια βρίσκουν πιο ωφέλιμο να παραμείνουν στα σημερινά τους σπίτια και να ανανεώσουν την υποθήκη τους».

Η έρευνα της Zoopla δείχνει ότι το 47% των ανθρώπων που εξακολουθούν να μοιράζονται ένα στεγαστικό δάνειο με έναν πρώην προσδιορίζουν το κόστος της μετακόμισης ως τον κύριο λόγο διαμονής τους. Εκτός από τα τέλη που σχετίζονται με την πώληση και την αγορά ενός σπιτιού ή την παραβίαση μιας συμφωνίας ενοικίασης, υπάρχει επίσης η δυσκολία να αντέξουν οικονομικά να ζήσουν μόνοι. Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι άγαμοι φέρουν μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση και ξοδεύουν περισσότερα ετησίως σε βασικά έξοδα σε σχέση με τους συνδεδεμένους ομολόγους τους (στις ΗΠΑ, αυτό επιδεινώνεται ιδιαίτερα από το κόστος υγειονομικής περίθαλψης). Και τα τελευταία 10 χρόνια έχει παρατηρηθεί σημαντική αύξηση των ατόμων που στρέφονται σε μερίδια κατοικίας λόγω της μη οικονομικής δυνατότητας ενοικίασης από τους ίδιους.

Ενώ μερικοί άνθρωποι μπορεί να ήταν σε θέση να υποστούν το οικονομικό πλήγμα της “απομάκρυνσης” πριν από την πανδημία, η επακόλουθη κρίση κόστους ζωής και η πτώση των μισθών – σημαίνει ότι οι άνθρωποι που κάποτε θα μπορούσαν να είχαν τη δυνατότητα να αντέξουν οικονομικά να ζήσουν μόνοι, τώρα εξακολουθούν να ζουν με πρώην συντρόφους.

«Αν και η πανδημία δεν επηρεάζει τις ζωές μας με τον ίδιο τρόπο τώρα, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές πολιτικές και οικονομικές μεταβλητές», λέει η Tucker.

Καθώς η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης ωθεί τα ζευγάρια να μένουν κάτω από την ίδια στέγη αντί να συμβιβάζονται με χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, ο Pattanshetti λέει ότι αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα. Αναφέρει ότι πολλοί από τους πελάτες με τους οποίους μιλάει ανησυχούν για το κόστος που μπορεί να επιβαρύνει την ευημερία τους η συμβίωση με έναν πρώην σύντροφό τους.

«Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι πώς θα χρησιμοποιηθούν τα κοινά εισοδήματα μεταξύ των συντρόφων εάν επιλέξουν να ζήσουν χωριστές ζωές κάτω από την ίδια στέγη, ειδικά εάν το ένα άτομο κερδίζει περισσότερα από το άλλο και ελέγχει την πλειονότητα των δαπανών των νοικοκυριών και τις εισφορές στεγαστικών δανείων», αναφέρει.

Η Sara Reis, αναπληρώτρια διευθύντρια και επικεφαλής έρευνας και πολιτικής στην Ομάδα Προϋπολογισμού Γυναικών του Ηνωμένου Βασιλείου, προσθέτει ότι η κατάσταση μπορεί να αναγκάσει τους συντρόφους με χαμηλά κέρδη -συχνά γυναίκες- όπως η Tucker σε ευάλωτη θέση.

Η έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο δείχνει ότι περισσότερο από το ένα τρίτο των γυναικών εξαρτώνται οικονομικά από τον σύντροφο τους σε σύγκριση με μόλις 11% των ανδρών. Ομοίως, η έρευνα της Zoopla έδειξε ότι το 46% των γυναικών δήλωσαν ότι δεν είχαν αποταμιεύσεις όταν χώρισαν με τον σύντροφό τους, καθιστώντας αδύνατη τη σκέψη να βρουν μια κατάθεση για ενοικίαση ακινήτου ή να καλύψουν το κόστος αγοράς ενός νέου σπιτιού.

«Οι γυναίκες έχουν γενικά χαμηλότερα κέρδη και εισοδήματα, επομένως όταν χωρίζουν με τους συντρόφους τους, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουν το δικό τους σπίτι», λέει η Reis. Επισημαίνει επίσης ότι η κατάσταση επιδεινώθηκε τα τελευταία χρόνια. «Οι γυναίκες ήταν επίσης πιο πιθανό να δουν τα εισοδήματά τους να μειώνονται κατά τη διάρκεια της πανδημίας και πολλές αναγκάστηκαν να χρεωθούν».

Αν και η αύξηση των επιτοκίων μπορεί να έχει πλήξει ιδιαίτερα τους ιδιοκτήτες των σπιτιών, πολλοί ενοικιαστές βρίσκονται επίσης σε παρόμοια κατάσταση. Ο Ράιαν Χάρις, 28 ετών, μένει με την πρώην σύντροφό του στο νοικιασμένο διαμέρισμά τους στο Λονδίνο από τότε που χώρισαν νωρίτερα φέτος. Ανίκανοι να αντέξουν οικονομικά τα χρήματα που χρειάζονται για να σπάσουν την τριετή μίσθωση, το ζευγάρι έχει αποφασίσει να μείνει μαζί από τότε που χώρισαν τον Μάιο.

«Χρειαζόμασταν να εξοικονομήσουμε 3.000£ ο καθένας για να σπάσουμε το συμβόλαιο [ενοικίασης]. Εξοικονομούμε χρήματα για αυτό, αλλά με την κρίση κόστους ζωής να αυξάνεται διαρκώς, εξακολουθούμε να προσπαθούμε να βρούμε τα χρήματα», λέει.

«Μερικές φορές είμαστε απλώς φιλικοί, αλλά μερικές φορές αποφεύγουμε ο ένας τον άλλον και δεν μιλάμε για μέρες».

Ο Ράιαν και ο πρώην φίλος του μοιράστηκαν αρχικά το διαμέρισμα με έναν άλλο ενοικιαστή, πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε ακόμη και να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι τους πρώτους δύο μήνες. Ο συγκάτοικος τους αποφάσισε τελικά να φύγει. Και παρόλο που αυτό έδωσε στον Ράιαν περισσότερο χώρο και τη δική του κρεβατοκάμαρα, λέει ότι έχει δυσκολευτεί με τις πρόσφατες εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένου του πρώην συντρόφου του που έφερε κάποιον άλλον στο σπίτι για πρώτη φορά.

«Είμαι έτοιμος να φύγω το συντομότερο δυνατό, αλλά νομίζω ότι ρεαλιστικά θα περάσουν μερικοί μήνες», λέει. «Σίγουρα αυτό με έκανε να σκεφτώ δύο φορές για να μετακομίσω με έναν σύντροφο στο μέλλον».

Φόβοι για το μέλλον

Η Tucker είναι μία από τους τυχερούς όσον αφορά τη συμβίωση με τον πρώην της. Ο χωρισμός ήταν φιλικός και λέει ότι αυτή και ο πρώην σύντροφός της εξακολουθούν να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον και θεωρούν τους εαυτούς τους φίλους. Όμως, παρόλο που εκείνη και ο πρώην της είναι προς το παρόν ευχαριστημένοι με την κατάστασή τους, έχουν και οι δύο φόβους για το μέλλον.

«Πιστεύω ότι ο κύριος μοχλός για την αλλαγή θα ήταν αν κάποιος από εμάς είχε μια άλλη μακροχρόνια σχέση», τονίζει. «Ο πρώην μου φαντάζεται να μετακομίζει με κάποια τελικά, κάτι που νομίζω ότι είναι απολύτως φυσικό».

Επίσης εκφράζει τις ανησυχίες της μήπως επιστρέψει στην ενοικίαση και ότι αυτή και ο πρώην της έχουν συζητήσει τι θα έκαναν αν κάποιος από τους δύο ήθελε να πουλήσει το σπίτι. «Ίσως θα μπορούσα να μείνω στο διαμέρισμα και να βρω έναν ενοικιαστή για να πληρώσω το υπόλοιπο της υποθήκης», λέει.

Και παρόλο που η Tucker κατάφερε να καταλήξει σε μια ειρηνική λύση, η κατάσταση παραμένει επισφαλής για ένα μεγάλο τμήμα ιδιοκτητών σπιτιού και ενοικιαστών που έχουν χωρίσει. Η κατάσταση δεν φαίνεται πιθανό να βελτιωθεί σύντομα. ορισμένοι οικονομολόγοι εικάζουν ότι η αύξηση των επιτοκίων μπορεί να οδηγήσει σε κραχ στην αγορά κατοικίας, με τους αναλυτές να προβλέπουν ότι οι τιμές των κατοικιών θα μπορούσαν να μειωθούν έως και 15% το επόμενο έτος.

Για τους ενοικιαστές, η ραγδαία αύξηση των επιτοκίων έχει ως αρνητικό αποτέλεσμα την αύξηση του ενοικίου. Καθώς το χάσμα μεταξύ των κερδών και του κόστους διαβίωσης γίνεται ολοένα και πιο στενό για τους μη ιδιοκτήτες σπιτιού και το να ζει μόνος γίνεται μια ολοένα και πιο αβάσιμη επιλογή, πολλοί μπορεί να επιλέξουν να μείνουν με έναν πρώην αντί να έρθουν αντιμέτωποι με την εκρηκτική αγορά ενοικίασης.

«Το μέλλον φαίνεται πολύ αβέβαιο από οικονομική άποψη», λέει η Reis.

Αν και αυτοί οι φόβοι παραμένουν στον ορίζοντα, προς το παρόν η Tucker λέει ότι είναι χαρούμενη που θα συνεχίσει να επικοινωνεί με τον πρώην της και θα συνεχίσει να μιλά και να προσαρμόζεται καθώς η ζωή της αλλάζει.

«Εκτός από το ότι πρέπει να εξηγήσουμε την κατάστασή μας σε δύσπιστους φίλους, ήταν πολύ ωραίο να ανακαλύψουμε ένα νέο είδος συνεργασίας που δεν βασίζεται σε μια ρομαντική δέσμευση», λέει. «Μας βοήθησε να μάθουμε να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον ως φίλοι, αλλά και να είμαστε λίγο πιο συναισθηματικά ανεξάρτητοι».