NEXT TOP TRAVEL: Home version Vol. 2

Λέξεις – Εικόνες: Δανάη Στυλιανίδου

Άδεια η πόλη. Άδεια η δική μου πόλη και άδειες και οι περισσότερες πόλεις του κόσμου… Πού πήγανε όλοι;… Οι περισσότεροι πήγανε στα σπίτια τους και εκεί είναι ακόμη. Άλλοι πήγανε στις δουλειές τους γιατί δε γίνεται διαφορετικά και κάποιοι δεν έχουν πού να πάνε και μείνανε εκεί που ήταν, στο δρόμο. Υπάρχει μια κάποια πρόνοια, διάβασα, και για αυτούς. Βέβαια, πάντα θα έπρεπε και πρέπει να υπάρχει και για αυτούς και για όλους τους ανθρώπους…

Εμείς που είμαστε μέσα, ας πούμε ότι με δεδομένες τις συνθήκες των ημερών, είμαστε τυχεροί/ες. Ναι, έχουμε όλοι λίγο πολύ τα οικονομικά μας ζητήματα να διαχειριστούμε, τις εργασιακές και προσωπικές αγωνίες μας, τη συμβίωση με τους/τις υπόλοιπους/ες στο σπίτι η οποία με τα νέα δεδομένα 24/7 δεν είναι πάντα εύκολη, όσοι ζούμε μόνοι/ες έχουμε να διαχειριστούμε τη μοναξιά μας… Ωστόσο, έχουμε ένα ζεστό κρεβατάκι για την αφεντιά μας, έναν φούρνο για να φροντίζει το στομάχι μας και ένα σπίτι γεμάτο διεξόδους στο αδιέξοδο του εγκλεισμού μας. Βιβλία, ταινίες, επιτραπέζια και τόσα άλλα που ίσως ως τώρα δεν είχαμε προσέξει καν ότι είχαμε ή απλά δε θυμόμασταν ότι είχαμε. Για να μη μιλήσω για το Ίντερνετ που όσο να πεις, είναι σημαντικός αρωγός σε όλο αυτό που ζούμε. Εντάξει, το παραδέχομαι. Πάλι παρηγόριες λέω… Αλλά και τι να κάνω; Να αρχίσω να σου λέω πόσο ζορισμένη νιώθω πλέον τις τελευταίες ημέρες ή ότι είδα μια αράχνη τις προάλλες και δε την έβγαλα έξω σκεπτόμενη ‘’Ας την έχω για συγκάτοικο. Μπορεί μια από αυτές τις ημέρες να της βάλω λουράκι να πάμε μια βόλτα!’’. Όχι! Δε θα σου λέω τέτοια. Όχι επειδή δεν υπάρχουν, αλλά επειδή είπαμε ότι εδώ κάνουμε break από αρνητικές σκέψεις και μοιραζόμαστε αντίδοτα ενάντια στον εγκλεισμό μας!

Και όταν μας πολιορκούν οι αρνητικές σκέψεις, τις πολεμάμε δημιουργικά και μεταδίδουμε θετικότητα, όση έχουμε! Όλοι και όλες την έχουμε ανάγκη! Είπα να το κάνω και εγώ όπως το έκαναν και οι γείτονές μας, οι Ιταλοί, και ζωγράφισα ένα ουράνιο τόξο σε μια ταμπέλα που έφτιαξα, με το μήνυμα ‘’ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ’’, την οποία και κρέμασα στο μπαλκόνι μου. Χαμογελάω εγώ μόνη μου με το θετικό μήνυμα, χαμογελάνε και οι περαστικοί που βολτάρουν τα σκυλάκια τους ή επιστρέφουν από το σούπερ μάρκετ της γωνίας. Το σπίτι μου είναι στον πρώτο όροφο, οπότε έχω την τύχη να βλέπω τα χαμόγελα σε πρώτο πλάνο πίνοντας το απογευματινό μου καφεδάκι στο μπαλκόνι, χαζεύοντας στο βάθος τον άδειο κεντρικό δρόμο της γειτονιάς μου.

Δες και τις φωτογραφίες που μου έστειλαν φίλοι και φίλες από τις άδειες πόλεις τους, τα άδεια μέσα μαζικής μεταφοράς τους, τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ… Θα βρεις και τις δικές μας πόλεις στο κολάζ που έφτιαξα. Λίγο Θεσσαλονίκη (η άλλοτε Ξεσσαλονίκη), λίγο Αθήνα, λίγο Πειραιάς… Και διάφορες φωτογραφίες από ευρωπαϊκές πόλεις/μέσα μαζικής μεταφοράς/ράφια… Κόσμε, μείνε μέσα! Αλλά μην αδειάζεις τα ράφια! Σκέψου τους συνανθρώπους σου!

TIPS KAΙ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ, Η ΕΣΤΩ ΟΧΙ ΒΑΡΕΤΗ, ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΜΕΣA ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ:

• Φτιάξε ένα πρόγραμμα και ακολούθησέ το! Αν δε τηλεδουλεύεις ακολουθώντας συγκεκριμένα ωράρια, ακόμη πιο πολύ! Αυτό για το πρόγραμμα, θα το έχεις ακούσει χιλιάδες φορές αυτό το διάστημα και ίσως να λες ‘’ Μα, βάζω ξυπνητήρι, αλλά χτυπάει, το κλείνω και ξανακοιμάμαι…’’. Συνεννοήσου με έναν φίλο ή μια φίλη να τρώτε κάθε μέρα πρωινό παρέα μια ορισμένη (λογική) ώρα. Διαδικτυακά πάντα. Έτσι θα έχεις λόγο να σηκωθείς μια συγκεκριμένη ώρα και να ξεκινήσεις τη μέρα σου κάπως πιο χαμογελαστά. Με μια προϋπόθεση, όμως! Αν κάποιος από τους δυο δεν είναι στην ώρα του on line για το διαδικτυακό πρωινό, τηλεφωνιόμαστε και ξυπνάμε ο ένας τον άλλο. Κι ας γκρινιάξουμε εκείνη τη στιγμή! Για το καλό μας είναι!
• Πάρε ένα τηλέφωνο τη γιαγιά σου ή τον παππού σου (ή και τους δύο!) και ζήτησέ της/του να σου διηγηθεί ιστορίες! Θα μάθεις πολλά, θα περάσεις ωραία και θα δώσεις χαρά και στη γιαγιά ή στον παππού σου! (Ή και στους δύο!). Με έναν φίλο μου, το πήγαμε σε άλλο επίπεδο και τώρα εκτός από τα τηλέφωνα που κάνουμε συχνά πυκνά στις γιαγιάδες μας, τηλεφωνούμε και ο ένας στη γιαγιά του άλλου. Έτσι, για ποικιλία. Και να ξέρεις, οι γιαγιάδες μας καταχάρηκαν με αυτό το νέο concept!
• Trash Art. Δημιούργησε με τα σκουπίδια σου ή έστω με απλά υλικά που συχνά βρίσκονται στα σπίτια μας. Σου δείχνω αυτά που έκανα εγώ. Το παραδέχομαι, η ιδέα με τον κύλινδρο από τα χαρτιά υγείας, είναι του μπαμπά μου. Όσο για το σταχτοδοχείο, δε προωθώ το κάπνισμα. Αν δε καπνίζεις, μη το ξεκινήσεις τώρα! Έχε το για διακοσμητικό ή βρες μια άλλη χρήση για αυτό. Αν έχεις παιδάκια στο σπίτι, το φάντασμα (το οποίο μπορεί να έχει πολλές παραλλαγές, ανάλογα με τα υλικά και τη διάθεση που υπάρχει) θα τα ξετρελάνει! Τσεκαρισμένο από όταν δούλευα σε σχολείο με πιτσιρικάκια. Το φτιάχνετε παρέα και μετά φουλ παιχνίδι!

• Μάθε να μαγειρεύεις κάτι που ως τώρα δεν ήξερες. Εγώ αύριο θα δοκιμάσω να φτιάξω ψωμί… Αν πάλι ως τώρα δεν ήξερες να μαγειρεύεις, ευκαιρία να μάθεις! Ρώτα οικογένεια και φίλους/ες για να ξεκινήσεις από τα απλά πλην νόστιμα!
• Θα μπορούσε να είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για να ξανασμίξουν οι κάλτσες σου! Τελικά, η θεωρία ότι τα πλυντήρια καταπίνουν τη μια εκ των δυο καλτσών του ζευγαριού, δεν ισχύει. Ξεκίνα να τις τακτοποιείς και θα δεις ότι τα ταίρια τους δε χάθηκαν για πάντα! Αν πάλι, περισσέψει καμιά μόνη (που να μην είναι γεμάτη τρύπες!), μην την πετάξεις. Remember: Trash Art και φαντασία!…
• Δοκίμασε να κρατήσεις σημειώσεις/ημερολόγιο. Σίγουρα βοηθάει στην εκτόνωση της έντασης που μας προκαλεί ο εγκλεισμός και άσε που θα έχεις και κάτι να δώσεις στα εγγόνια σου από τα ‘’χρόνια εκείνα που για μήνες δε βγαίναμε από το σπίτι’’!
• Βάλε τέλος στη συνεχή ενημέρωση. Δες ή διάβασε ειδήσεις μια φορά τη μέρα και άκου την καθημερινή ενημέρωση στις 18:00 σχετικά με τον covid 19. Αλλά ως εκεί. Προφανώς και πρέπει να ενημερωνόμαστε για τον κορονοϊό αλλά και για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και στον κόσμο. Με μέτρο, όμως, ώστε να μην φτάσει να αποτελεί αυτό τη βασική μας δραστηριότητα μέσα στο σπίτι και αντί καλό, μας κάνει κακό αυξάνοντας το άγχος και την ανησυχία μας.

Και πάντα, πάντα: κάνε μια βιντεοκλήση με έναν δικό σου άνθρωπο! Μια βιντεοκλήση την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα!

Σήμερα, κλείνω τέσσερις εβδομάδες από εκείνη την τελευταία αγκαλιά… Αν έχεις μια αγκαλιά εκεί στον εγκλεισμό σου, πρόσεξέ τη, εκτίμησέ τη. Αν δεν έχεις, φρόντισε τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Συνέχισε έστω και από μακριά να είσαι κοντά στους αγαπημένους σου αλλά και γενικότερα στον Άνθρωπο. Ας μείνουμε ενωμένοι, ας μη χαθούμε μέσα σε όλο αυτό. Είναι σημαντικό. Όσο σημαντική είναι η υγειά μας, άλλο τόσο και οι σχέσεις μας και οι (συν)άνθρωποί μας.

Σε αποχαιρετώ με έναν αγαπημένο στίχο: ‘’ Γι’ αυτό σου λέω ρε, μη γονατίσουμε (…) κράτα λίγη αγάπη για το τέλος!’’…

Ευχαριστώ για τη φωτογραφική τους ανταπόκριση τον Αντρέα, τον Γιάννη, τη Γλυκερία, το Γιώργο, την Ειρήνη, τη Ζωή, την Κατερίνα, τη Maria C., τη María, τη Φένια και τον Χάρη.

Thank you, merci, danke, grazie, gracias!