Οδύσσειες αγάπες
Ακόμα ένα ποίημα συνέταξε η φιλόλογος, Θεοδώρα Δαγκαλάκου.
Λέξεις: Θεοδώρα Δαγκαλάκου
Αχ ποιητά ταξιδευτή,
σε περιπέτειες τα χρόνια μου μπαρκάρω.
Με τέτοια σπίθα που έριξες στο φλέγον αισθαντικό μου,
σε οδύσσειες αγάπες μονάχα πιστεύω.
Ύπνο δεν έχω, αν δεν τα βρω με τους καιρούς, που στ’ άδικο γυρνάνε.
Χαρά που να γυρέψω, αν δεν σηκώσω ουρανό κλαδί ελιάς, σημάδι νηνεμίας.
Κόντρα στη μοίρα που ορίσαν,
για μια Τροία πάντα, να υπομένουμε όλα τα δεινά του κόσμου.
Κόντρα σε ό,τι μας στερεί, σε ό,τι μας μακραίνει απ’ το πιο ποθητό όνειρο μας.
Κόντρα σ’ εκείνους που ξεχνάνε οδύσσειες αγάπες.
Ιθάκη ολόκληρη θα στήσω απ’ την αρχή στο πιο ιδανικό σημείο του πλανήτη.
Ανέγγιχτη να ‘ναι απ’ το μίσος.
Να ‘χεις να νοσταλγείς την πιο άξια πατρίδα.
Να πολεμάς ότι στο διάβα σου βρεθεί για να ανταμώσεις την καρδιά σου.
Μια Πηνελόπη θα πλέξω μέσα μου,
γεμάτη υπομονή και αγάπη.
Όλους τους μνηστήρες να απαρνιέται.
Να καρτερώ τον γυρισμό σου σαν λύτρωση.
Απελευθέρωση απ’ ότι μας χωρίζει, απ’ ότι μας μακραίνει.
Απ’ την πιο όμορφη Ιθάκη.
Απ’ τις πιο όμορφες μέρες.
Απελευθέρωση απ’ όσους θελήσαν, για ένα ανέλπιδο να παλεύουμε.
Για μια απάτη να λησμονάνε οδύσσειες αγάπες.
