Οι 5 καλύτερες κωμικές σειρές που δεν έχετε δει

Η τηλεοπτική κωμωδία είναι ένα είδος που έχει εδραιωθεί από την απαρχή της τηλεοπτικής αφήγησης κι έχει ανανεωθεί τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει πιο σύνθετη κι έχει συμπεριλάβει χαρακτηριστικά άλλων ειδών, τόσο σε επίπεδο φόρμας, όσο κι αφήγησης.

Αν και το χιούμορ είναι πολλές φορές υποκειμενικό, υπάρχουν πολλές κωμωδίες οι οποίες έχουν μείνει στην αφάνεια, παρά την αξία και τη ποιότητα τους. Αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις mainstream κωμικές σειρές που έχουν αφήσει τη δική τους ιστορία στο είδος, πάμε να δούμε μερικές σειρές, που αν και δεν είναι ευρέως γνωστές, έχουν καταφέρει να αφήσουν το δικό τους στίγμα.

Crashing (2016) από τη δημιουργό Phoebe Waller – Bridge.

Μία παρέα εικοσάρηδων ζει σε ένα εγκαταλειμμένο νοσοκομείο στο Λονδίνο, με αντάλλαγμα φθηνό ενοίκιο. Όταν η Λούλου έρχεται για να επισκεφτεί τον παιδικό της φίλο Άντονι, ο οποίος ζει με τη κοπέλα του Κέιτ και για τον οποίο η Λούλου τρέφει παραπάνω αισθήματα, έρχονται τα πάνω κάτω στις σχέσεις της παρέας, με τρομερά αστεία αποτελέσματα.

Πριν από το Fleabag και το Killing Eve, η Phoebe Waller – Bridge δημιούργησε το 2016 αυτή τη κωμική σειρά 6 επεισοδίων, που δυστυχώς δε συγκέντρωσε τη προσοχή που της αξίζει και δεν ανανεώθηκε ποτέ για έναν δεύτερο κύκλο. Αν και τα βασικά συστατικά της σειράς φαντάζουν απλοϊκά, το ειλικρινές, ανεπιτήδευτο και γεμάτο χιούμορ σενάριο και οι ρεαλιστικά ατελείς χαρακτήρες, δημιουργούν μία πολύ όμορφη και τρομερά αστεία σειρά, με την οποία μπορείς εύκολα να ταυτιστείς. Οι χαρακτήρες δεν μένουν σε πολυτελή διαμερίσματα, που δεν μπορούν ρεαλιστικά να συντηρήσουν, δεν έχουν ασυναγώνιστα τέλειες ρομαντικές και ερωτικές ζωές ή ζηλευτές δουλειές. Αντίθετα, παλεύουν συνεχώς με τους εαυτούς τους και τους γύρω τους, προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά και να βάλουν σε μία τάξη τη ζωή τους. Όλα αυτά όμως κάνοντας σε να γελάσεις δυνατά, κάτι που είναι τρομερά δύσκολο να συμβεί με τις περισσότερες σύγχρονες κωμικές σειρές.

Derry Girls (2018 μέχρι σήμερα) από τη δημιουργό Lisa McGee.

Η Έριν, μαζί με μία παρέα κοριτσιών που απαρτίζεται από την ξαδέρφη της Όρλα, τη Κλερ και τη Μισέλ, αλλά και τον Άγγλο ξάδερφο της τελευταίας, Τζέιμς, περνούν τα εφηβικά τους χρόνια στο Ντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας, τη δεκαετία του 90. Πηγαίνουν σε ένα καθολικό σχολείο θηλέων και προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες του σχολείου και της έντονης συναισθηματικά ηλικίας τους, με φόντο τις διαμάχες και τη πολιτική ένταση στην Ιρλανδία.

Αφοπλιστικά αστείο, αφελές και ειλικρινές αλλά και τρομερά ουσιαστικό όταν χρειάζεται, το Derry Girls είναι ένα πραγματικό διαμάντι, που δεν έχει γνωρίσει ακόμα την αναγνώριση που του αξίζει, έξω από τη Μεγάλη Βρετανία. Οι χαρακτήρες του είναι εξωφρενικά αστείοι, όπως και οι καταστάσεις στις οποίες μπλέκουν. Πέρα από το βασικό καστ, που αποτελεί τη κινητήρια δύναμη της σειράς, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες που συνθέτουν το σύμπαν της, αφήνουν το στίγμα τους και εντείνουν τη κωμωδία. Η σειρά δε παραγνωρίζει τη πολιτική συνθήκη της εποχής, η οποία δεν αποτελεί το βασικό μοχλό αφήγησης, αλλά αναδεικνύεται με αφοπλιστική ειλικρίνεια, μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών και των οικογενειών τους. Με βιογραφικά στοιχεία κι εμπειρίες της δημιουργού, αναφορές σε αληθινά συμβάντα της εποχής κι ένα soundtrack φόρο τιμής στη μουσική των nineties, το Derry Girls είναι μια ξεκαρδιστική απεικόνιση του πως ήταν να ζει κανείς στο συγκεκριμένο τόπο και χρόνο κι αξίζει με το παραπάνω τη προσοχή σας.

What We Do In The Shadows (2019 μέχρι σήμερα) από τον δημιουργό Jemaine Clement.

Βασισμένο στην εξίσου ξεκαρδιστική ταινία με το ίδιο όνομα, το What We Do In The Shadows ακολουθεί τη ζωή τριών βρικολάκων, οι οποίοι ζουν τα τελευταία 100 χρόνια στο Staten Island των Ηνωμένων Πολιτειών. Γυρισμένο σαν ντοκιμαντέρ, ένα συνεργείο ακολουθεί τον Νάντον, τον Λάζλο, τη Νάντια και τον Κόλιν, καθώς και τον υπηρέτη τους, Γκιγιέρμο. Η παρουσία της κάμερας από μόνη της, που καταγράφει όσα γίνονται, ακόμα κι αυτά που δεν θα ήθελαν να μοιραστούν οι χαρακτήρες, κάνει τις διάφορες καταστάσεις στις οποίες μπλέκουν, ξεκαρδιστικά άβολες. Παράλληλα, οι πρωταγωνιστές, αναδεικνύουν με μαεστρία τους καλογραμμένους διαλόγους και φαίνεται να απολαμβάνουν στο έπακρο τη συνθήκη. Οι σεναριογράφοι σατιρίζουν χωρίς φίλτρα και περιορισμούς τη μυθολογία των βρικολάκων αλλά και γενικότερα του φανταστικού, κάνοντας αναφορές σε σημαντικές ταινίες και ιστορίες του είδους και πείθοντας ηθοποιούς, όπως η Tilda Swinton, να κάνουν περάσματα από τη σειρά, προκαλώντας ακόμα περισσότερο γέλιο. Στα high lights της σειράς, ο χαρακτήρας της Νάντιας, την οποία υποδύεται η Κυπριακής καταγωγής, Νατάσα Δημητρίου, αλλά και ο Κόλιν, ένας «ενεργειακός βρικόλακας», ο οποίος δεν τρέφεται με το αίμα των θυμάτων του αλλά, από τη βαρεμάρα και τον εκνευρισμό, που ο ίδιος τους προκαλεί.

The Comeback (2005, 2014) από τους δημιουργούς Michael Patrick King και Lisa Kudrow.

“Reality TV is the reality of TV.” Η Βάλερι Τσέρις, μία πρώην τηλεοπτική σταρ, προσπαθεί να αναβιώσει τη καριέρα της, κάνοντας ένα ριάλιτι για τη ζωή της και τη τηλεοπτική της επιστροφή. Εμείς παρακολουθούμε το ακατέργαστο υλικό που βιντεοσκοπήθηκε για το ριάλιτι, σε μία από τις πιο ειλικρινείς καταγραφές του χώρου του θεάματος στην Αμερική και είναι τόσο αστεία όσο και τρομερά άβολη.

Ο χαρακτήρας της Βάλερι Τσέρις, είναι ένας πολυδιάστατος ρόλος, με εγωκεντρισμό και ανάγκη για προβολή αλλά και γεμάτος ανασφάλειες και φόβο. Μπροστά στη κάμερα, η Τσέρις παίζει μονίμως έναν ρόλο, με έντονη παρουσία, εκρηκτική ομιλία και προφορά, που αποχωρίζεται μόνο μερικές στιγμές, όταν νομίζει ότι οι κάμερες έχουν σταματήσει να γράφουν. Η Lisa Kudrow κάνει εξαιρετική δουλειά στο να ζωντανέψει αυτόν το χαρακτήρα, τον οποίο δημιούργησε η ίδια, τα πρώτα χρόνια της καριέρας της, όταν έκανε κωμικούς αυτοσχεδιασμούς και σκετς.

Το The Comeback αποτελεί ένα πρωτοποριακό σόου, που δημιουργήθηκε το 2005, πριν την εξάπλωση των ριάλιτι και αντιμετωπίστηκε αρχικά με αρκετή δυσπιστία και προβληματισμό. Οι χαμηλές τηλεθεάσεις και οι μπερδεμένες κριτικές οδήγησαν στην ακύρωσή του, μετά από μόλις έναν χρόνο. Με τον πιο ταιριαστό και μέτα τρόπο όμως, δέκα χρόνια αργότερα, η σειρά έκανε το δικό της comeback με μία δεύτερη σεζόν, που όχι απλά στάθηκε αντάξια της πρώτης αλλά ίσως κατάφερε να τη ξεπεράσει. Η σειρά παραμένει ακόμα και σήμερα επίκαιρη, οπότε δεν είναι ποτέ αργά για να την ανακαλύψετε.

Looking (2014 – 2016) από τον δημιουργό Μάικλ Λάνναν.

Η σειρά περιστρέφεται γύρω από τις ζωές τριών γκέι φίλων, οι οποίοι ζουν στο Σαν Φρανσίσκο κι εξερευνά τους έρωτες, τις φιλίες και τις καριέρες τους. Αν και δεν πρόκειται για καθαρόαιμη κωμωδία, με στοιχεία κομεντί αλλά και δράματος, το “Looking” είναι ακόμα μία σειρά που δεν έλαβε τη προσοχή που της αξίζει.

Σε αντίθεση με πολλές από τις σειρές και ταινίες που σχετίζονται με την εμπειρία του να είσαι γκέι, το Looking δεν εστιάζει σε μία επίπονη διαδικασία αποδοχής, έναν καταδικασμένο έρωτα ή μια ιστορία με τραγικό τέλος. Οι χαρακτήρες της σειράς έχουν αποδεχτεί και αγκαλιάσει το ποιοι είναι και ζουν μία ελεύθερη και χαρούμενη ζωή. Η σειρά θα μπορούσε να αποτελεί το πορτρέτο οποιονδήποτε νεαρών ανθρώπων που ζουν στη σύγχρονη Αμερική και έρχονται αντιμέτωποι με έρωτες, πένθη, την οικογένεια και τη δουλεία τους, αν δεν υπήρχε σαν φόντο η γκέι ζωή του Σαν Φρανσίσκο.

Με πολύ καλές ερμηνείες, σενάριο αλλά και σκηνοθεσία, το Looking είναι μία αστεία, ειλικρινής σειρά, με αρκετά δραματικά στοιχεία. Δεν έχουν λείψει και οι αρνητικοί σχολιασμοί για την αποφυγή της σειράς να τοποθετηθεί πολιτικά πάνω στα θέματα με τα οποία καταπιάνεται. Παρόλα αυτά, αυτή η χαρούμενη, απλοϊκή απεικόνιση των ζωών μερικών γκέι ανθρώπων στο Σαν Φρανσίσκο, ίσως να είναι και το πιο πολιτικό σχόλιο της σειράς.