Οι σειρές που μου άλλαξαν τη ζωή
Σειρές από το παρελθόν που τις βίωσα ρομαντικά και αληθινά.
Ο κινηματογράφος και οι σειρές, γενικά η κινούμενη εικόνα έχει τη δύναμη να εισβάλει στη ζωή του θεατή και να του την κάνει άνω κάτω. Περισσότερο από κάθε άλλο μέσο μπορεί να σε κάνει να μπεις στη θέση του ήρωα και να ζήσεις ό,τι ζει. Υπάρχουν σειρές για να γελάσεις, για να κλάψεις, ή απλά να περάσεις ευχάριστα μισή ώρα. Υπάρχουν όμως κι αυτές που μένουν μαζί σου για πάντα, και τις επισκέπτεσαι ξανά και ξανά όσα χρόνια κι αν περάσουν γιατί έχουν γίνει πλέον μέρος της ζωής σου, η καθεμιά για διαφορετικό λόγο.
Star Trek: Next Generation
Πάντα θα το λέω πως αν θέλεις να δεις μόνο μία σειρά στη ζωή σου, αυτή πρέπει να είναι το Star Trek. Οποιαδήποτε έκδοση του επιλέξεις. Θα πρότεινα το Next Generation ως αρχικό και εισαγωγικό αφού είναι από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, οπότε τα γραφικά του είναι όπως τις ταινίες και σειρές που βλέπαμε από μικροί. Το γεγονός ότι δεν είναι σε HD ποιότητα, προσωπικά με κάνει να το αγαπάω περισσότερο, αφού μου προκαλεί μία νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν έζησα, μία ζεστασιά και οικειότητα. Σαφώς αυτά τα συναισθήματα δημιουργούνται και από τις ιστορίες που αφηγείται η σειρά, καθώς προσπαθεί να αναδείξει τα θετικά στοιχεία της ανθρωπότητας, την κατανόηση, την εξερεύνηση, την περιέργεια, την συνεχόμενη προσωπική ανάπτυξη. Με οδηγό το αστρόπλοιο Enterprise και τον μεγαλειώδη Patrick Stewart στην καρέκλα του καπετάνιου, μεταφερόμαστε σε ένα ενδεχόμενο μέλλον της ανθρωπότητας, όπου όλος ο πλανήτης είναι ενωμένος, και κάτω από τη σημαία της Ενωμένης Ομοσπονδίας των Πλανητών εξερευνούμε το διάστημα και γνωρίζουμε νέους κόσμους και πολιτισμούς. Μέσα από αυτή την εξερεύνηση, ο θεατής προβληματίζεται για φιλοσοφικά, ανθρωπολογικά, κοινωνικά και πολλά άλλα θέματα. Όταν κάποιος βλέπει Star Trek δεν πρέπει να σταματάει στις χρωματιστές στολές και τα εξωγήινα μακιγιάζ. Είναι ένα παγόβουνο που η κορυφή του είναι πολύ μικρότερη από το αληθινό του βάθος και αυτό που μπορεί να προσφέρει στον θεατή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μετράμε 49 χρόνια από όταν κυκλοφόρησε και ακόμα και σήμερα καινούρια επεισόδια είναι υπό παραγωγή.
Doctor Who
Γενιές Βρετανών και όχι μόνο έχουν μεγαλώσει με το Doctor Who. Μια σειρά επιστημονικής φαντασίας του BBC που έκανε πρεμιέρα στο μακρινό 1963. Ξεκίνησε ως μια προσπάθεια να δείξει την ιστορία στα παιδιά με έναν πιο ενδιαφέρον και δημιουργικό τρόπο. Ο ήρωας είναι o Doctor, ένα εξωγήινος με 2 καρδιές από τον πλανήτη Γκάλιφρεϊ που με την χρονομηχανή του ταξιδεύει στο χώρο και το χρόνο και μπλέκει σε περιπέτειες. Πάντα έχει μαζί του και τους φίλους του, που συνήθως είναι άνθρωποι από την γη αλλά κατά καιρούς είχε και ρομπότ και άλλους εξωγήινους. Με τη μηχανή του χρόνου του, που μοιάζει με αστυνομικό τηλεφωνικό θάλαμο της Αγγλίας του 1960 και το “ηχητικό κατσαβίδι” του οργώνει το χωροχρόνο και σώζει ζωές. Ο λόγος που είναι σημαντικό το Doctor Who εκφράστηκε καλύτερα από ποτέ από τον πρώην σεναριογράφο της σειράς Steven Moffat: “Οι ήρωες είναι σημαντικοί. Οι ήρωες μας δείχνουν ποιοι θέλουμε να είμαστε, αλλά όταν έφτιαξαν αυτό το συγκεκριμένο ήρωα δεν του δώσανε όπλο, του δώσανε ένα κατσαβίδι για να διορθώνει πράγματα. Δεν του δώσανε τανκ ή πολεμικό πλοίο ή ένα X-Wing, του δώσανε έναν τηλεφωνικό θάλαμο από το οποίο μπορείς να καλέσεις για βοήθεια και δεν του δώσανε υπερδυνάμεις ή ακτίνες λέιζερ, του δώσανε μία παραπάνω καρδιά. Και αυτό είναι καταπληκτικό. Δεν θα υπάρξει εποχή που να μη χρειαζόμαστε έναν ήρωα σαν τον Doctor.” Αξίζει να αναφερθεί και το motto του Doctor “Ποτέ σκληρός. Ποτέ δειλός. Ποτέ μην παραιτείσαι. Ποτέ μην υποχωρείς.”
The Handmaid’s Tale
Η πιο πρόσφατη σειρά της λίστας που έχει να μας πει πολλά. Και μόλις έχει ξεκινήσει. Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του 1985 της Margaret Atwood. Σεταρισμένη σε ένα κοντινό μέλλον της ανθρωπότητας όπου λόγω της καταστροφής του περιβάλλοντος και της υπογεννητικότητας και κάτω από ένα εξαιρετικά συντηρητικό, πατριαρχικό και θεοκρατικό δικτατορικό καθεστώς, οι “γόνιμες” γυναίκες είναι σκλάβες στα παντρεμένα ζευγάρια που δε μπορούν να τεκνοποιήσουν και βιάζονται από τον άντρα της οικογένειας ώσπου να συλλάβουν, να παραδώσουν το παιδί στην καινούρια του μητέρα και να προχωρήσουν στο επόμενο σπίτι για την ίδια διαδικασία. Θέτοντας ως δικαιολογία την Καινή Διαθήκη, η διακυβέρνηση της χώρας έχει περιέλθει αποκλειστικά σε ετεροφυλόφιλα αντρικά χέρια, ενώ οι “καθαρές” και πράες γυναίκες τους απαγορεύεται να διαβάζουν, να γράφουν, να δουλεύουν, να ντύνονται όπως θέλουν. Υπάρχουν κατηγορίες γυναικών: οι παντρεμένες γυναίκες των ανδρών της κυβέρνησης που φοράνε πράσινα, οι υπηρέτριες γυναίκες που φοράνε γκρι, οι μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες που εκπαιδεύουν τις handmaids για να είναι υπάκουες στα σπίτια που θα τις στείλουν για να τις βιάζουν, που φοράνε καφέ, φυσικά οι handmaid που είναι εκπεσούσες γυναίκες στην προηγούμενη ζωή τους (μοιχές, λεσβίες κλπ) που φοράνε κόκκινο και τέλος οι μη-γυναίκες, όπως τις ορίζει η κυβέρνηση, που είναι εκπεσούσες επίσης αλλά δεν είναι γόνιμες, τις οποίες έχουν συγκεντρωμένες σε στρατόπεδα εργασίας και περιμένουν να πεθάνουν.
Μέσα από τα μάτια της handmaid June, εξερευνούμε αυτόν τον δυστοπικό κόσμο και βλέπουμε πως λίγο λίγο μπορούν να μας αφαιρούνται ελευθερίες και χωρίς να το καταλάβουμε να βρεθούμε σε μία το λιγότερο ανεπιθύμητη κατάσταση. Φανερά φεμινιστική σειρά, εξερευνά τη ψυχοσύνθεση των διαφορετικών γυναικών που πρωταγωνιστούν, κάνοντας το θεατή να νιώθει όλο το βάρος των συναισθημάτων που βιώνει η κάθε μία. Το πιο αποκρουστικό στοιχείο στη σειρά αυτή είναι ότι η Margaret Atwood στο βιβλίο αλλά και οι δημιουργοί της σειράς, δεν έχουν επινοήσει τίποτα από όλα αυτά. Ό,τι βλέπουμε να συμβαίνει, έχει όντως γίνει κάποια στιγμή στον πλανήτη. Είναι ένας μεγάλος καθρέφτης λοιπόν, στον οποίο η κοινωνία μας πρέπει να ρίξει ένα αυστηρό βλέμμα, επειδή ακόμα και στον “αναπτυγμένο” δυτικό κόσμο, και ειδικά στις Η.Π.Α. κάποια από τα στοιχεία της σειράς ήδη γίνονται πραγματικότητα.
Charmed
Δε θα μπορούσα να παραλείψω από αυτή τη λίστα τη σειρά που μεγάλωσε πολλά παιδιά της γενιάς μου. Κάθε Παρασκευή μέναμε μέσα για να δούμε τις “Μάγισσες”. Τρεις ορφανές αδερφές που γεννήθηκαν μάγισσες, και προσπαθούν να ισορροπήσουν τη “μαγευτική” και την καθημερινή ζωή τους. Είναι μία σειρά που σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Από πλευράς σεναρίου δεν είναι κάτι πολύπλοκο ή πρωτότυπο. Είναι η τέλεια σειρά για το απόγευμα, για χαλάρωση, για πριν τον ύπνο. Σε κάνει να ξεχνάς την καθημερινότητά σου και σε μεταφέρει στους κόσμους του παραμυθιού, με γοργόνες, ξωτικά, νύμφες, δράκους, μάγους, δαίμονες, στο Κάμελοτ, στη σχολή μαγείας και όπου μπορείς να φανταστείς. Η επιτυχία όμως βρίσκεται στο γεγονός ότι όλα αυτά γίνονται μέσα από ενήλικη σκοπιά. Οι αδερφές αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα όπως όλοι μας, απλά τυχαίνει να έχουν και ένα παραπάνω πρόβλημα, να τις κυνηγάνε όλοι οι δαίμονες του κάτω κόσμου. Μεγαλώνουν και ωριμάζουν, στη μαγεία τους και στη ζωή τους, αναλαμβάνουν ευθύνες, κάνουν παιδιά και καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει βιβλιαράκι οδηγιών για τη ζωή, όλοι κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Και όση μαγεία και να έχεις στη διάθεσή σου δεν υπάρχει συντομότερος δρόμος για κάποια πράγματα και όλοι μας πρέπει να είμαστε δυνατοί και να τα περάσουμε μαζί με τους ανθρώπους που μας αγαπάνε.
