Όσκαρ 2021: Στη σκιά της πανδημίας

Σε μια από τις πιο ιδιαίτερες και περίεργες χρονιές για τον παγκόσμιο κινηματογράφο η φετινή οσκαρική σεζόν δεν θα μπορούσε να έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Με τον κορονοϊό να σαρώνει την Αμερική εδώ και μήνες και τους κινηματογράφους σε αρκετά μέρη του πλανήτη να παραμένουν κλειστοί είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ζούμε – και κινηματογραφικά – την Ιστορία.

Κι αν πέρυσι η Ακαδημία επιτάχυνε την οσκαρική κούρσα βάζοντας την ημερομηνία της απονομής των Όσκαρ πιο νωρίς από ποτέ – αρχές Φεβρουαρίου του 2020 – η πανδημία την υποχρέωσε για φέτος να τραβήξει χρονικά όσο μπορεί πιο μετά το σπουδαίο γεγονός – και ενώ οι φήμες για ακύρωση έδιναν και έπαιρναν – καταλήγοντας να δώσει ως ημερομηνία απονομής την 25η Απριλίου του 2021.

Κι αν ο κορονοϊός είναι εδώ και θα μείνει για αρκετό καιρό επηρεάζοντας τις εξελίξεις στα κινηματογραφικά και δη στα οσκαρικά το κλίμα για την πιο μακρόσυρτη κούρσα των τελευταίων ετών αρχίζει κάπως να ζεσταίνει. Αρκετές από τις ενώσεις των Αμερικανών κριτικών έχουν ήδη ανακοινώσει τις προτιμήσεις τους με το Nomadland της Κλόε Ζάο να ξεχωρίζει σε αρκετές περιπτώσεις. Με εμφατικό τρόπο ως προς αυτή την επιλογή κινήθηκε η Ένωση Κριτικών της Αμερικής δίνοντας μάλιστα και τα βραβεία σκηνοθεσίας, γυναικείας ερμηνείας (για την Φράνσις Μακ Ντόρμαντ) και την φωτογραφία. 

Έκπληξη αποτέλεσε η επιλογή του National Board of Review να επιλέξει ως ταινία της χρονιάς το Da 5 Blood του Σπαϊκ Λι ενώ από την ανακοίνωση των Indie Spirit Awards (τα βραβεία που δίνονται για τις ταινίες του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου) το Νever, Rarely, Sometimes, Always της Ελαϊζα Χιτμαν (που είχε αγαπηθεί στη Μπερλινάλε του 2020) ξεχωρίζει με 7 υποψηφιότητες. Το παρόν εδώ δίνουν επίσης το Nomadland όπως και το First Cow της Κέλλυ Ραϊχαρτ (άλλη μια ταινία που αγαπήθηκε από τις ενώσεις κριτικών). 

Με δεδομένη πάντως την προβληματική διανομή και παρουσίαση των φετινών ταινιών στις κινηματογραφικές αίθουσες δεν είναι λίγες οι εκτιμήσεις που μιλάνε για την χρυσή ευκαιρία των VOD πλατφόρμων να αναδείξουν τις ταινίες τους και να θριαμβεύσουν. Χαρακτηριστικό ως προς αυτό η δυναμική καμπάνια του Netflix που πλασάρει ούτε μια, ούτε δύο αλλά 23 ταινίες στην φετινή κούρσα.

Ίσως τα πιο δυνατά χαρτιά της να είναι το Da 5 Blood (μεγάλη προσοχή στις ερμηνείες των Ντελροϊ Λίντο και Τσάντγουϊκ Μπόσμαν), Η δίκη των 7 του Σικάγο του Άαρον Σόρκιν (με τον Σάσα Μπαρόν Κοέν να ξεχωρίζει), Η θρυλική Μα Ρεϊνι (ταινία που στηρίζει πολλά στις υπέροχες ερμηνείες της Βαϊόλα Ντεϊβις και του αδικοχαμένου Τσάντγουϊκ Μπόσμαν), το  Mank του Ντεϊβιντ Φίντσερ (ταινία που θα σίγουρα θα μιλήσει στα μέλη της Ακαδημίας θυμίζοντας τους το χρυσό Χόλυγουντ του Μεσοπολέμου) ενώ ερωτηματικό αποτελεί για την ώρα το Malcolm & Marie, το οποίο θα κάνει την πρεμιέρα του σε λίγες μέρες. 

Πέρα από την τεράστια λίστα των ταινιών που συζητιούνται αυτή τη στιγμή και τις οποίες θα δούμε λίαν προσεχώς – και οπωσδήποτε ένα πρώτο γερό φιλτράρισμα τους θα γίνει στις αρχές του Φλεβάρη με την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τις Χρυσές Σφαίρες – αξίζει μια πρώτη κουβέντα και για τις ξενόγλωσσες ταινίες που φιλοδοξούν να συμμετέχουν στην φετινή κούρσα.

Κι αυτό με αφορμή την φετινή συμμετοχή της Ελλάδας, που φιλοδοξεί με αξιώσεις να πλασαριστεί στην φετινή οσκαρική γιορτή. Ο λόγος φυσικά για τα Μήλα του Χρήστου Νίκου, που μέχρι στιγμής συγκεντρώνουν θετικότατα σχόλια, κριτικές και δημοσιεύσεις στον αμερικάνικο Τύπο. Ανάμεσα στις μέχρι τώρα διακρίσεις της σε αυτή την κούρσα είναι η συμμετοχή της στην top-5 λίστα με τις ξενόγλωσσες ταινίες της χρονιάς από το National Board of Review. 

Η πορεία της πάντως δεν θα είναι εύκολη καθώς στις 93 περίπου ταινίες που έχουν προταθεί (αριθμός που αποτελεί ρεκόρ συμμετοχών) υπάρχουν αρκετές που πλασάρονται ως φαβορί. Ανάμεσα τους για την ώρα το Another Round του Τόμας Βίντεμπεργκ (Δάνια), το Collective του Αλεξάντερ Νανάου (Ρουμανία), το I’m No Longer Here του Φερνάντο Φρίας (Μεξικό), το La Llorona του Χαϊρο Μπουσταμάντε (Γουατεμάλα), η Vitalina Varela του Πέδρο Κόστα (Πορτογαλία), το Quo Vadis Aida? της Γιάσμιλα Ζμπάνιτς (Βοσνία-Ερζεγοβίνη), το Bacurau των Ζουλιάνο Ντορνέγες & Κλέμπερ Μεντότσα (Βραζιλία).

Με δεδομένο πάντως και σε αυτή την κατηγορία ότι η διανομή τους στις αίθουσες είναι εξίσου προβληματική η Ακαδημία είναι αρκετά ελαστική σε σχέση με τους κανονισμούς αποφασίζοντας λ.χ. για φέτος να περάσει στην ενδιάμεση (δεύτερη) φάση 15 ταινίες (αντί των 9 που ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια).