Π. Παυλίδης: «Το “δεν είμαι από ‘δω” είναι οικογενειακή μου υπόθεση»
Ο τραγουδοποιός Παύλος Παυλίδης ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι ξένος.
«Στα γερμανικά πρώτα έμαθα να λέω “δεν είμαι από ‘δω”» λέει ο τραγουδοποιός Παύλος Παυλίδης, σε αποκλειστική του συνέντευξη στην εκπομπή «Με σπαστά ελληνικά» του ραδιοφωνικού σταθμού του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων- Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), «Πρακτορείο 104,9 FM».
Στη διάρκεια της ζωής του, ο Παύλος Παυλίδης χρειάστηκε να μετακινηθεί από μέρος σε μέρος και ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι ξένος:
«Είχα συνηθίσει από πολύ μικρός αυτήν την ιδέα της μετακίνησης, η οποία θέλοντας και μη, κατά κάποιο τρόπο, καλώς ή κακώς, σε κάνει ανθεκτικό στην ιδέα της συνεχούς αλλαγής. Πρώτη φορά αισθάνθηκα ξένος στην ηλικία των 11 ετών στη Γερμανία, στην πόλη Ανόβερο. Αισθάνθηκα παράξενα. Δεν ήξερα να μιλάω τη γλώσσα… Όταν έγραψα το “Δεν είμαι από ‘δω”, μου φαινόταν το πιο φυσιολογικό πράγμα. Να λέω ότι “δεν είμαι από ‘δω”. Γιατί μεγάλωσα έτσι».
Το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε όπως λέει ο τραγουδοποιός «σε μια βόλτα με έναν φίλο το 1989 στην Ισπανία, όπου είχαμε μαζί μας ένα παιδικό αρμόνιο και μια κιθαρούλα. Μετά ηχογραφήθηκε σε ένα “home studio” στο Παρίσι και το είχα κρατημένο πολλά χρόνια. Μετά από πολλά χρόνια μπήκε στο άλμπουμ “Άλλη μια μέρα”, το 2006, και έγινε το πιο αγαπητό κομμάτι του δίσκου».
Στην ερώτηση για την προσφυγική καταγωγή του, απαντά πως ο πατέρας του κατάγεται από τον Πόντο και η μητέρα του από τη Σμύρνη: «Είναι οικογενειακή υπόθεση το “δεν είμαι από δω”».
Οι παππούδες του Παύλου Παυλίδη κατάγονται από την Κιμισχανά της Αργυρούπολης του Πόντου: «Θυμάμαι τη γιαγιά μου, που μιλούσε μόνο ποντιακά, αλλά οι παππούδες από τη πλευρά της μητέρας μου μιλούσαν ελληνικά και τουρκικά».
Όταν ρωτήθηκε αν θέλει να επισκεφτεί για μια μέρα τα μέρη των προγόνων του, απάντησε: «Θα ήθελα, αλλά δεν το έκανα ποτέ, όπως δεν επισκέφτηκα ακόμα την πόλη στη Γερμανία όπου γεννήθηκα, ενώ θα ήθελα πολύ να περάσω από εκεί, ήμουν βρέφος ακόμη, όταν οι γονείς μου μετακόμισαν από εκεί»…
Ένα τραγούδι (ποίημα) του Παύλου Παυλίδη, που μας μεταφέρει ξανά από τις προσωπικές ανησυχίες στις ανθρωπιστικές είναι το «σαν εσένα»:
«Θα `θελα να `μουν σαν εσένα/ περιστεράκι με τα φτερά του μαδημένα/ να στέκομαι μετά τις Συμπληγάδες/ και να κοιτάζω πώς περνούν του κόσμου οι φυγάδες»
Αρχικά ήταν ένα τραγούδι που έκανα με τα «Ξύλινα Σπαθιά», ήταν ερωτικό, απαντάει ο Παυλος Παυλίδης στην ερώτηση για το πώς δημιουργήθηκε.
«Θυμάμαι πως μου είπαν “εντάξει”, αλλά κατάλαβα πως δεν τους άρεσε πολύ. Την επόμενη χρονιά, ήμουν στην Αμοργό, και το σπίτι μου είχε θέα στη θάλασσα με τα ιστιοφόρα, τον φάρο… Δεν μπορείς να καταλάβεις πολλές φορές τον ειρμό των σκέψεων… όμως μου αρέσει να ξέρω, τι στάθηκε αφορμή του τραγουδιού ή του στίχου, από πού ξεκινάει το ταξίδι μου για γράφω…»
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ ΜΠΕ/ Σοφία Προκοπίδου
