Πού βάφονται τα κορίτσια σήμερα;

Λέξεις: Μυρτώ Τούλα, Χρυσάνθη Αρχοντίδου 

Ας το παραδεχτούμε, η αγαπημένη μας στιγμή όταν έχουμε κανονίσει να βγούμε για ποτό, να πάμε σινεμά, ένα πρώτο ραντεβού ή για έναν καφέ με τα κορίτσια, δεν είναι η ίδια η έξοδος, αλλά η προετοιμασία, η οποία πολλές φορές μπορεί να διαρκεί και παραπάνω από την ίδια την έξοδο.

Η στιγμή που βάζουμε στο ηχείο του κινητού την αγαπημένη μας playlist, με τραγούδια που μας ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση, καθόμαστε μπροστά από τον καθρέφτη, πιάνουμε τα πινέλα, τα σκούρα μολύβια, τις παλέτες με τα χρώματα, τα γκλίτερ, τη μάσκαρα, το κραγιόν και αποφασίζουμε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τι θα δημιουργήσουμε εκείνη τη μέρα στο πρόσωπό μας. Αν θα είμαστε natural, με λίγο κονσίλερ κάτω από τα μάτια, λίγο ρουζ και μάσκαρα, αν το look θα είναι βραδινό με σκούρο eyeliner και σκιά στα μάτια ή κόκκινο κραγιόν, ή αν η διάθεσή μας είναι «χρωματιστή» με μωβ, μπλε, ροζ σκιές, στρας και γκλίτερ.

Άλλες από εμάς, κάνουν την τελετουργία του beauty routine μπροστά από τον καθρέφτη του μπάνιου τους, με όλα τα προϊόντα που χρειάζονται στοιβαγμένα σε ένα συρτάρι ή ένα νεσεσέρ, άλλες κάθονται στο πάτωμα με ό,τι χρειάζονται να βρίσκεται απλωμένο γύρω τους, ενώ άλλες, οι πιο οργανωμένες από όλες, έχουν μπουντουάρ – ή έχουν μετατρέψει το γραφείο τους σε μπουντουάρ – στο οποίο βρίσκονται σε ένα συρτάρι όλα τα κραγιόν, σε άλλο οι παλέτες και σε διαφορετικό τα ρουζ, τα μπρόνζερ και τα highlighter. Καθεμία, έχει τη δική της ρουτίνα, ενώ ταυτόχρονα όλες ενωνόμαστε και βρίσκουμε κοινά σημεία σε αυτή τη διαδικασία της προετοιμασίας που αγαπάμε.

Γι’ αυτό και λατρεύουμε να ετοιμαζόμαστε μαζί. Βάζοντας ένα ποτό πριν την έξοδο, κάνοντας το γνωστό pre-drinking, μαζεύεται η κοριτσοπαρέα, η καθεμία με τα δικά της καλλυντικά μέσα σε ένα τσαντάκι, τα σκορπίζουμε σε όποια επιφάνεια βρούμε διαθέσιμη, άλλη έχει μπροστά της τον μεγάλο καθρέφτη, άλλες δύο προσπαθούν να χωρέσουν σε έναν και μία ακόμα ετοιμάζεται με το μικρό καθρεφτάκι που έχει το μπρόνζερ, σε συνδυασμό με την μπροστινή κάμερα του κινητού. Η μουσική στα ηχεία είναι στο τέρμα, είτε ακούμε Beyonce και Lady Gaga, είτε Άννα Βίσση και Βανδή.

Όμως, όσο η κοινωνία εξελίσσεται και όσο τα άτομα της μεγαλώνουν, ο χρόνος περιορίζεται. Και ενώ από το Λύκειο, στους σχολικούς χορούς, η ιερετολεστία του “μαζί” υπήρχε, ενώ η μία προσπαθούσε να κάνει μπούκλες τα ίσια μαλλιά της άλλης, τώρα πολλές φορές, το σώμα είναι βαρύ και πατάμε αναβολή στα ξυπνητηριά, αναγκάζοντας τον εαυτό μας να βαφτεί στο αυτοκίνητο, στον δρόμο ακόμη και στην τουαλέτα μιας καφετέριας και αυτό είναι οκέι, αφού όλες και περισσότερες influencers βάφοντια πλέον στο αυτοκίνητο τους και κυκλοφορούν τέτοιου είδους περιεχόμενο.

Επίσης, πλέον υπάρχουν προϊόντα για όλο το πρόσωπο, εύκολα και χρηστικά, σε μικρές ή πολυχρηστικές συσκευασίες, ενώ κάποτε, είχαμε οριακά έναν μεγάλο σάκο για τα καλλυντικά μας. Ωστόσο, μας λείπουν πολύ, οι αθάνατες γυναικείες νύχτες, που ο χρόνος κυλούσε αργά, μαζευόμασταν στα πατρικά μας 3 ώρες πριν από κάποιο event, απλώναμε στο πρόσωπο μας φθηνές μάσκες ομορφιάς και έπειτα η μία βάφαμε την άλλη, χωρίς tutorial στο YouTube.

Τέσσερις κοπέλες της Gen Z μιλάνε για αυτήν την τελετουργία πριν την έξοδο, σε ποιον χώρο του σπιτιού βάφονται, ποια είναι η ρουτίνα που ακολουθούν, πώς αυτή έχει αλλάξει με τα χρόνια και τα αγαπημένα τους σημεία στην προετοιμασία. 

«Ξεκίνησα να βάφομαι στα 15 μου, όταν το eyeliner έπρεπε να είναι παχύ και να φτάνει μέχρι το φρύδι και τα σκούρα κραγιόν σε μωβ και μπορντό αποχρώσεις ήταν must για την εποχή. Τότε, ετοιμαζόμουν στο παιδικό μου δωμάτιο σε έναν καθρέφτη που ήταν κολλημένος στην ντουλάπα και τα προϊόντα που χρησιμοποιούσα – που ήταν πολλά περισσότερα από όσα χρειαζόμουν στην πραγματικότητα – ήταν απλωμένα στο κρεβάτι, λες και ήθελα να τα πουλήσω σε κάποιο παζάρι.

Με τα χρόνια, αφού πλέον άρχισα να μένω μόνη μου, η διαδικασία αυτή άλλαξε, από την αρχή μέχρι το τέλος. Πλέον βάφομαι αποκλειστικά στο μπάνιο, με όλα τα καλλυντικά μου να βρίσκονται στο πρώτο συρτάρι. Πάντα φυσικά ακούγεται από το κινητό η αγαπημένη μου μουσική εκείνης της περιόδου, άλλες φορές έντεχνα τραγούδια με Πάνο Βλάχο, Σάττι και Μποφίλιου, ενώ άλλες pop ξένη μουσική με Ariana Grande, Sabrina Carpenter και Harry Styles. Από το καλυπτικό foundation, πέρασα στο κονσίλερ για βάση προσώπου, το μαύρο και “κοφτερό” eyeliner αντικαταστάθηκε με καφέ μολύβι και τη θέση των σκούρων κόκκινων κραγιόν πήραν αυτά σε nude αποχρώσεις. Προτιμώ να βάφομαι πιο ανάλαφρα πλέον, μιας και με το πέρασμα του χρόνου έχω καταλάβει πως όσο πιο “βαριά” βάφομαι, τόσο μεγαλύτερη φαίνομαι, κάτι που δεν επιδιώκω από τα 24 μου!

Πλέον, στη ρουτίνα έχει μπει και το skincare, στο οποίο όμως, όσο και να προσπαθώ, δεν είμαι πολύ πιστή. Ενώ έχω δοκιμάσει από νιασιναμίδες, μέχρι ρετινόλες και ό,τι άλλη κρέμα μου έχουν “πουλήσει” τα trend στο Tik Tok, η αλήθεια είναι ότι ένα απλό καθαριστικό, μία ενυδατική και μία τοπική κρέμα για τα σπυράκια που εμφανίζονται στις δύσκολες ημέρες του μήνα, είναι αρκετά για το δέρμα μου – δεν ξέρω βέβαια αν θα λέω το ίδιο σε δέκα χρόνια. Το αντηλιακό είναι must στο ντουλάπι μου χειμώνα – καλοκαίρι, οπότε ελπίζω αυτό να ισορροπήσει την κατάσταση με την έλλειψη των προϊόντων από τη ρουτίνα!».

Αριάδνη, 27 ετών

“Εγώ με το μακιγιάζ έχω σχέση από πολύ μικρή, καθώς ήμουν μπαλαρίνα και κάθε καλοκαίρι είχαμε παράσταση. Πρώτη φορά στην ζωή μου κόκκινο κραγιόν έβαλα στην πρώτη δημοτικού. Όμως το αγαπημένο μου part πλειν της παράστασης ήταν η ώρα που η μαμά μου θα γυρνούσε από την δουλειά και θα με έβαζε να κάτσω στην ψηλή πολυθρόνα του μπουντουάρ της και επιτέλους θα “ξεκλείδωνε” τον κόσμο των καλλυντικών της. Ξεκινούσε πάντα με τα μαλλιά μου, μου τα χτένιζε και έπειτα έκανε μία σφυχτή κοτσίδα, τα ψέκαζε με λακ για να γίνουν ένα με το κεφάλι μου. Και έπειτα με τα απαλά δάχτυλα της (τότε δεν υπήρχαν ειδικά πινέλα) μου έβαζε μπλέ σκιά, έντονο ρουζ και ένα κατακόκκινο κραγιόν (το οποίο ήταν φθηνό για να μπορώ να το έχω μαζί μου στα παρασκήνια). Ήταν η προσωπική μας μία ώρα αυτοφροντίδας. Έπειτα με έντυνε με τα μπαλετικά μου και πήγαινα περήφανη-περήφανη στο θεάτρο, γιατί στα μάτια μου είχε κάνει το καλύτερο μακιγιάζ όλου του κόσμου. Μετά με χτίνιζε και με έβαφε για τις παραστάσεις του Δημοτικού, ώσπου έφτασα στο γυμνάσιο και έμαθα “τα κόλπα” μόνη.

Εκεί, στην πρώτη γυμνασίου, στον πρώτο χορό μαζευτήκαμε πρώτη φορά στο σπίτι μου 5 κορίτσια -αφού πρώτα είχαμε πάει για ψώνια – κάναμε μάσκες ομορφιάς, και χτενίσαμε η μία την άλλη, δεν είχαμε καλλυντικά, μόνο lip gloss που μας είχαν κάνει δώρα φίλες των μαμάδων μας. Όσο μεγαλώναμε και φτάναμε στο Λύκειο, η κάθε μία είχε το δικό της νεσεσέρ, τον δικό της χώρο προετοιμασίας, στο σπίτι το σαλόνι γινόταν παρασκήνια επίδειξης μόδας, ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση για να ολοκληρωθεί η εμπειρία του χορού (μάλλον θα φταίνε οι αμέτρητες αμερικάνικες ταινίες που βλέπαμε στην εφηβεία). Εκεί στον δικό μας όμορφο κόσμο, συζητούσαμε όλα τα κοτσομπολιά – ποιος θα κάνει κάτι με ποια, ποιος θα χορέψει με ποια, ποιος καπνίζει, ποιος όχι, ποιος έχει σχέσει, ποια είναι ελεύθερη- χρειαζόταν τουλάχιστον 3 με 4 ώρες για να ετοιμαστούμε σωστά κι αυτό ήταν απολαυστικό. Μετά τους χορούς φυσικά υπήρχε και sleepover για τα after κοτσομπολιά (χαχαχα).

Πλέον στην ηλικία που είμαστε, η κάθε μία έχει την ζωή της, την δουλειά, τον σύντροφο και το σπίτι της. Εγώ να σας πω την αλήθεια με την ρουτίνα του skincare δεν τα πάω πολύ καλά. Από μικρή άκουγα την μαμά μου να λέει όσο λιγότερα προϊόντα τόσο το καλύτερο, οπότε, κράτησα το ξεβαφτυκό μου σαπούνι (που να πω σε αυτό το σημείο πως στο γυμνάσιο ξεβαφόμουν με μαντηλάκια 4 ευρώ από το σούπερ μάρκετ – έγκλημα μην το δοκιμάσετε στο σπίτι) το σαπούνι καθημερινής χρήσης, κρέμα νυχτός και κρέμα ενυδάτωσης. Μία φορά την εβδομάδα θα κάνω ένα pilling και μία μάσκα (πιο ακριβή από τότε) αλλά μέχρι εκεί. Το κόνσεπτ του μακιγιάζ για εμένα πλέον έχει γίνει μαρτύριο, γιατί μου στερεί ύπνο το πρωί, οπότε πολλές φορές, απλά βάζω το αντηλιακό μου, χτενίζω βλεφαρίδες – φρύδια, πετάω και ένα lip oil και πάω στην δουλειά. Όταν δε έμενα μακριά από την δουλειά μου, βαφόμουν μέσα στο αυτοκίνητο με ρίσκο να χάσω το μάτι μου ή να βγω σαν τον κλόουν (χαχαχα). Πλέον, δεν μαζευόμαστε με τα κορίτσια για pre make up από το main event, αλλά έχει παραμείνει η συνήθεια της ερώτησης – θα βαφτείς; / χαλαρά θα ντυθούμε έτσι; και αυτό εμένα με ικονοποιεί, αισθάνομαι πως ακόμη θέλουμε να ταιριάζουμε η μία με την άλλη.

Πλέον βάφομαι στο κρεβάτι με μία κούπα καφέ, ενώ ακούω podcast, ή βλέπω επεισόδιο κάποιας σειράς. Έχει τύχει το καλοκαίρι να βαφτώ και στο μπαλκόνι. Το μπάνιο έχει καταργηθεί για εμένα από το Λύκειο, ενώ έχω μπουτουάρ και δεν το χρησιμοποιώ. Από το μακιγιάζ του τότε έχω αλλάξει τις σκιές μου, αρνούμαι να βγάλω το eyeliner γιατί πάει στα μάτια μου και πλέον δεν φοράω έντονα κραγιόν. Θυμάμαι όμως ακόμη τις πρώτες μου παλέτε από τα λέλι κέλι και στεναχωριέμαι που τα μικρά κορίτσια που αγοράζουν ακριβά προϊόντα σήμερα ακόμη και για να πάνε στο σχόλειο. Δεν τα χρειάζονται.”

Κατερίνα 30 ετών

“Aν υπάρχει το make up γιατί να υπάρχουν οι πλαστικές; Θεωρώ πως με την τέχνη του μπορείς να σώσεις τα πάντα, από τα σπυράκια, μέχρι τις ρυτίδες, και από τις πανάδες μέχρι το προγούλι και την μεγάλη μύτη (που δεν είναι μεγάλη είναι το χαρακτηριστικό σου). Εγώ, ανήκω στην γενιά, που ξεκίνησε να βάφεται γύρω στο Λύκειο, προφανώς από μικρή πείραζα τα καλλυντικά της μαμάς μου, αλλά δεν με άφηνε πέραν της αποκριάς να βαφτώ.

Στο Λύκειο, ήταν της μόδας το goth, έντονο μαύρο μολύβι κάτω από τα μάτια, ψεύτικες πολύχρωμες ανταύγειες στα μαλλιά με κλεψάκια, μαύρο κραγιόν και πολλή μάσκαρα, ποια ήμουν έγω να πω όχι; Εμείς ως παρέα (4 ίδια κορίτσια τότε από τα ρούχα μέχρι το make up) πολλές φορές μαζευόμασταν σε πιλοτή με εκείνους τους καθρέφτες που άνοιγαν και είχε έναν κοντινό και έναν μακρινό και πιέζαμε το μολύβι για να ποτήσει στην υγρή γραμμή να φαίνεται σαν να δακρύζουμε όταν κάποιος μας κοιτούσε στα μάτια. Ε μετά από αυτή την μόδα περάσαμε στα βγαλμένα σύριζα φρύδια – το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορείς να κάνεις σε ένα εφηβικό πρόσωπο. Θυμάμαι είχαμε μαζευτεί όλες στο δωμάτιο μιας φίλης και βγάλαμε τα φρύδια μας μια γραμμή. Έχω να περιγράψω χιλιάδες φορές που μαζευόμασταν σε σπίτι για pre drinking, είτε πριν από σχολικούς χορούς, είτε πριν βγούμε σε club, από κλάματα για χωρισμούς μέχρι δάκρυα από χαρά. Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από ένα απόγευμα με τα κορίτσια και τα καλλυντικά σου. Πλέον εγώ βάφομαι παντού γιατί δεν έχω χρόνο. Από το αμάξι, σε τουαλέτα καφετέριας, σε παγκάκι, στο μετρό, το θετικό είναι ότι το μακιγιάζ μου πια είναι απλό οπότε, δεν χρειάζομαι και πολλά προϊόντα για να κουβαλήσω. Έχει τύχει τα τελευταία χρόνια να μαζευτούμε πάλι όλες μαζί για να βαφτούμε διώχνοντας τους συντρόφους μας, αλλά δεν συμβαίνει συχνά, όταν συμβαίνει όμως, καθόμαστε όλες στο σαλόνι με τους καθρέφτες από τις παλέτες μας, και γεμάτα ποτήρια κρασί.”