Πρόσωπα αλλιώς: Δημήτριος Κουτσοτόλιος
Απαντά στο ερωτηματολόγιο Στανισλάφσκι.
Εικόνες – συνέντευξη – σύλληψη ιδέας: Νόπη Ράντη
Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) | Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου.
(Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).
-Ποιος είσαι;
Κοιτάς στον καθρέφτη και ρωτάς…και σου έρχεται…
Δημήτρης, ψηλός, βιδάνιος… κατά καιρούς έχω πάρα πολλά ονόματα-ψευδώνυμα από τους ανθρώπους που έχω γύρω μου.
Το pin μου ξεκινά από την Κοζάνη το ’85. Από εκεί και μετά πιστεύω ότι είμαι πραματευτής συναισθημάτων, εικόνων, ανθρώπων αυτού του κόσμου.
Πολυτεχνίτης, πολυμορφικός, λάτρης του κάθε τι παράξενου και διαφορετικού.
Μη με ρωτήσεις που πήγα και που πάω, συναισθηματικός μέχρι αηδίας και υποστηρικτής της έννοιας του rock n roll.
Δεν έχω σταθερό επάγγελμα, αφού οι ιδέες μου αλλάζουν, αλλά ταυτόχρονα ευτυχισμένος αφού δεν υπάρχει ρουτίνα.
Θα με βρεις σαν μπάρμαν, σερβιτόρο, dj, ελαιοχρωματιστή, διακοσμητή, επιχειρηματία(λέμε τώρα) και σαν τον κλόουν της παρέας. Fortis fortuna adiuvat.
-Που είσαι;
Εσύ πού είσαι; Ξέρεις πού; Ξέρεις ποιος είσαι;
Εγώ σίγουρα έμεινα πολύ καιρό εδώ και σκέφτομαι πού θα μπορούσα να είμαι…
Αυτή τη στιγμή Θεσσαλονίκη, στην πόλη του έρωτα, της βόλτας και των χίπστερ, για πόσο δεν ξέρω…
-Τι κάνεις;
Ασχολούμαι με ό,τι βρω στο διάβα μου, ό,τι θα με κάνει να χαμογελώ και να γνωρίσω νέους ανθρώπους .Άφησα ένα project, το Βιδάνιο, γνωστό και άγνωστο σε πολλούς και το έριξα σε κατασκευές και τεχνοτροπίες και ό,τι φαντάζεται ο άνθρωπος που έχω απέναντι μου. Λίγο ποίηση, λίγο αλκοόλ, πολλές κουβέντες με ανθρώπους με διεγερτικό ζειν… Μέχρι να βρω τον δρόμο μου για την Αστυπάλαια…
-Τι θέλεις;
Θα ήθελα ένα κόσμο με χαμόγελα, εύκολες τοποθετήσεις, απλές στράτες, παντελονάτες κουβέντες και αγάπη. Είμαι ρομαντικός κατά βάθος και θέλω λίγα, απλά και βασικά: αγάπη, ηρεμία, χαμόγελα και όμορφες στιγμές. Τα άλλα τα βρίσκεις αν θέλεις.
-Εάν…θα….
Εάν θα μπορούσα σαν Πήτερ παρα-Παν που με θεωρώ, θα έδινα σε όλους, τους χαμένους βόλους τους, με τις χαρούμενες σκέψεις τους, για να μπορούσαμε όλοι, έστω και για λίγο να πετάξουμε πάνω από το έδαφος και να οραματιστούμε κάτι παραπάνω από όλα αυτά που μας δίνουν…
Selfie:
Γεννήθηκα ένα κρύο ξημέρωμα Γενάρη του ’85 στην Κοζάνη, μετοίκησα νέος 2 χρονών στας εξωτερικάς και γύρισα σαν ξένος στην πόλη που έχω σαν έδρα. Παιδί με μόρφωση και ανατροφή κέντρου Θεσσαλονίκης, αθλητής μπάσκετ για χρόνια και φοιτητής τεφαα Σερρών Θεσσαλονίκης. Πτυχίο δεν πήρα ποτέ γιατί με κέρδισε η νύχτα και το αλισβερίσι με τον κόσμο. Ταξίδεψα αρκετά και έκανα διάφορα πειράματα επαγγελματικά σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, βάλε και μια σχολή διακοσμητικής, και έδεσε το γλυκό. Ιδιοκτήτης ακόμα του Βιδάνιου λάιβ stage bar και μιας εταιρίας ανακαινίσεων, αμπελοκαλλιεργητής και μισός αγρότης. Ποιητής εκ του προχείρου και χαλί για φίλους. Ένας αλομπερντίν κατά φαντασία, ονειροπόλος σαλονικιός.
Σχετικά Αρθρα