(Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).
-Ποιος είσαι;
Ο Νίκος του Θανάση και της Συλβιάννας, παιδί έρωτα μάλλον που προέκυψε μετά από συνοικέσιο. Σε πολύ καλή εποχή θεωρώ όμως μια και, κι οι δυο γονείς μου ζήσαν πόλεμο. Μετά από χιλιετηρίδες κατακτητών και κατακτήσεων θεωρώ ότι είμαστε από τις σπάνιες γενιές του πλανήτη που δεν έζησαν τέτοια φρίκη. Νιώθω απίστευτα τυχερός και ευγνώμων. Είχα την πολυτέλεια να ασχοληθώ με την τέχνη σε καιρό ειρήνης. Η τέχνη χρειάζεται ειρήνη για να ευδοκιμήσει και να βάλει τις ρίζες που θα μας απομακρύνουν από το κακό. Μπορεί να πει, ποτέ ξανά.
-Πού είσαι;
Στον τόπο που γεννήθηκα, ακόμα, ως απίστευτα ρομαντικός σπιτόγατος, αν και η διακαής επιθυμία μου πάντοτε ήταν να γυρίσω τον κόσμο. Ειρωνεία του σύμπαντος θα μπορούσα να υποθέσω χαχα… ποτέ μην ξαναπείς ποτέ. Βάζω και μπαξεδάκια τώρα. Με βλέπω να ξεκινάω και ψάρεμα. Έχω τη βάρκα του μπαμπά μου που κάθεται. Αλλιώς θα καταλήξω “ο γέρος και η στεριά”.
-Τι κάνεις;
Τι κάνω; Ότι προλαβαίνω. Παίζω μουσική ζωντανά, ταξιδεύω ενίοτε συνήθως για συναυλίες, μαστορεύω, μαγειρεύω, καθαρίζω, καλλιεργώ μπαξεδάκια όπως προείπα, ηχογραφώ μουσική, επισκευάζω όργανα και ηλεκτρονικά, είμαι εκφωνητής σε διαφημίσεις, ζω με την οικογένειά μου, μεγαλώνω το παιδί μου κι αν προλάβω μαθαίνω πιάνο ή ασχολούμαι με μηχανοκίνητο αθλητισμό. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά (Ίσως να ξεχνάω και μερικά ακόμα).
Το κυριότερο όμως (και αυτό προήλθε από την τέχνη) γνωρίζω ανθρώπους. Πολλούς ανθρώπους. Πολλών και διαφόρων ειδών. Έτσι προέκυψαν οι καλύτεροί μου φίλοι. Άνθρωποι για τους οποίους νιώθω περήφανος που βρίσκομαι δίπλα τους.
-Τι θέλεις;
Αρμονία. Στην τέχνη, στη ζωή, στη φύση. Είναι το μόνο που μας προστατεύει απ’ το χάος. Είναι μάλλον ουτοπικό, το σύμπαν ξεκίνησε απ’ το χάος και εκεί θα ξαναγυρίσει, αλλά μέσα από τη μουσική μόνο με αρμονία μπόρεσα να λειτουργήσω και να συνυπάρξω. Ελπίζω σε μία γενικότερη αρμονία του σύμπαντος όπου όλοι θα ζήσουμε ειρηνικά, ελεύθεροι, αβίαστοι, κλπ κλπ… Αμήν.
-Εάν…θα….
Εάν…είχα φτερά θα ..πετούσα.
Πολύ θα το ‘θελα. Κυριολεκτικά όμως. Μακάρι να ξαναγεννιόμουν πετούμενο. Υπάρχει μια αναμφισβήτητη ελευθερία σ αυτό. Νικάς την μεγαλύτερη δύναμη που υπάρχει, τη βαρύτητα. Νίκος – βαρύτητα δλδ: 1-0.
Selfie:
Ο Νίκος Ντουνούσης πρωτο ασχολήθηκε με τη μουσική στα τέλη της δεκαετίας του 70. Με φίλους από το σχολείο ιδρύει το συγκρότημα « GHETTO » που κινείται στο χώρο της καθαρά ανεξάρτητης rock n roll σκηνής. Το 1983-84 συνεργάζεται με τους BLUES GANG και το 1985 γίνεται βασικό τους μέλος. Το 1986 η μπάντα μετονομάζεται σε Blues Wire . Οι Blues Wire θα στηρίξουν για πολλά χρόνια τους δύο βασικούς χώρους ζωντανής μουσικής της Θεσσαλονίκης: το Παραρλάμα ‘86-’90 και τον Μύλο ‘91-‘96.
Συνεχίζουν την πορεία τους με μία μεγάλη δισκογραφία, συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και συμμετοχή σε Blues Φεστιβάλ της Ευρώπης, έως το 1995, όταν ο Νίκος αποχωρεί, για να συστήσει το προσωπικό τρίο NICK and the BACKBONE. Με το σχήμα αυτό πραγματοποιεί αρκετές επιτυχημένες περιοδείες σε συνεργασία με τον Nick Gravenitis και συνεργάζεται με άλλους καλλιτέχνες του BLUES, όπως o Louisiana Red, ο Johhny Nicolas η Nelly Travis και ο Phill Guy. Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το 1999 με τίτλο :Cracking Under Pressure από την Ano Kato Records. Οι μετέπειτα ηχογραφήσεις του από ζωντανές εμφανίσεις η από τα στούντιο κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα. Παράλληλα, οι εμφανίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Η δουλειά του όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τις δύο αυτές βασικές μπάντες του μπλουζ στην Ελλάδα, τον έχει αναδείξει ως έναν από τους καλύτερους κιθαρίστες και πρωτεργάτες του μπλουζ στην χώρα μας, αλλά και αντάξιος του Ευρωπαϊκού χώρου.
https://www.youtube.com/@NickDounoussis
