Πρόσωπα…αλλιώς: Πάρις Παρασχόπουλος
Απαντά στο ερωτηματολόγιο Στανισλάφσκι.
Εικόνες – συνέντευξη – σύλληψη ιδέας: Νόπη Ράντη
Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) | Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου.
(Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).
-Ποιος είσαι;
Ποιός να’μαι τάχα….είμαι αυτός που ψάχνω να γίνω!
Ένα ποίημα του Μπωντλαίρ έχω εδώ και χρόνια για ταυτότητα…..σας το χαρίζω:
Το άλμπατρος
Πολλές φορές οι ναυτικοί, την ώρα να περνάνε, πιάνουνε τ΄ άλμπατρος – πουλιά της θάλασσας τρανά- που ράθυμα, σαν σύντροφοι του ταξιδιού, ακολουθάνε το πλοίο που μες στα βάραθρα γλιστράει, τα πικρά.
Μα μόλις σκλαβωμένα εκεί στην κουπαστή τα δέσουν, οι βασιλιάδες τ΄ ουρανού, σκυφτοί κι άχαροι πια, τ΄ άσπρα μεγάλα τους φτερά τ΄ αφήνουνε να πέσουν και στα πλευρά τους θλιβερά να σέρνονται κουπιά.
Αυτά που ΄ναι τόσο όμορφα, τα σύννεφα όταν σκίζουν, πως είναι τώρα κωμικά κι άσχημα και δειλά! Άλλοι με πίπες αναφτές τα ράμφη τους κεντρίζουν, κι άλλοι πηδάνε σαν κουτσοί, κοροϊδευτικά.
Μ΄ αυτούς τους νεφοπρίγκιπες κι ο Ποιητής πώς μοιάζει! Δεν σκιάζεται τις σαϊτιές, τις θύελλες αψηφά μα ξένος μες στον κόσμο αυτόν που γύρω του χουγιάζει, σκοντάφτει απ΄ τα γιγάντια του φτερά σαν περπατά.
Μτφρ. Γ. Σημηριώτης
-Που είσαι;
Ταξιδεύω σε έναν κόσμο όπου οι λίγοι υποκύπτουν στις ανάγκες των πολλών (όσο παράλογες και να είναι αυτές) και οι φτωχοί υπηρετούν (άβουλα και απερίσκεπτα) τους πλούσιους….Ο τέλειος παραλογισμός στην ποιό ατελή κοινωνία. Έτσι όλα είναι “ωραία” σκοτεινά…..
-Τι κάνεις;
Σε αυτόν τον κόσμο γίνομαι πραγματευτής… πουλάω όνειρα που κανείς δεν θέλει να αγοράσει….
-Τι θέλεις;
Ξέρω βαθιά μέσα μου ότι τους Κεμάλ (στο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι ) σ’αυτόν τον κόσμο πάντα θα τους σκοτώνουν…..γιατί αυτός ο κόσμος έτσι μόνο προχωρά….Τι μπορεί να θέλει κανείς λοιπόν….να μην έχει την ατυχία του Κεμάλ……Γι αυτό και εγώ κάνω Τέχνη, Μουσική, έτσι μόνο μπορώ να λέω αλήθειες και όλοι να νομίζουν ότι λέω παραμύθια……
-Εάν…θα….
Εάν είχα τη δυνατότητα θα έχτιζα έναν άλλο κόσμο χωρίς φτωχούς και πλούσιους…. χωρίς την βία που ασκούν οι απανταχού ηλίθιοι. Ξέρετε φυσικά ότι οι ηλίθιοι είναι αήττητοι και συνεχώς το ποσοστό τους αυξάνεται σταθερά, καθορίζοντας το μέλλον αυτού του κόσμου…
Selfie:
Πάρις Παρασχόπουλος, βιογραφικό σε πρώτο πρόσωπο:
Γεννήθηκα στη Μεσολακκιά, ένα μικρό χωριό του νομού Σερρών. Η οικογένειά μου μετακομίζει στη Θεσσαλονίκη όταν ήμουν ακόμα νήπιο. Κατάλαβα νωρίς ότι οι καλοί άνθρωποι δεν πάνε πουθενά και αποφάσισα να ξενιτευτώ.
Σπούδασα Μουσική στο Παρίσι όπου έμεινα 11 χρόνια προσπαθώντας να μάθω τον κόσμο αλλιώς….δεν τα κατάφερα, έμαθα όμως, λίγο, τους ποιητές!
Είχα την ευκαιρία να παίξω Μουσική σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και να επινόησω διάφορους τρόπους για να ζήσω από Αυτήν.
Έγραψα Μουσική για Θέατρο, χορό, κινηματογράφο, τηλεοπτικές σειρές, ντοκιμαντέρ, για ορχήστρες και για παραστάσεις όλων των ειδών….ευτυχώς πρόλαβα να γράψω και κάτι για την ψυχή μου!
Κυκλοφόρησα μέχρι σήμερα 13 δίσκους ίσως και λιγότερους –από τότε που έπαψα να μετρώ τη Μουσική με νούμερα χάνω πάντα τον λογαριασμό!
Για μένα έγραψαν πολλά και διάφορα, κυρίως την εποχή που εγώ επιδίωκα να γράψουν, έτσι το όνομά μου και ευτυχώς όχι εγώ, μπήκε σε Εγκυκλοπαίδειες, Λεξικά, σε βιβλία και περιοδικά καθώς και σε εφημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό…..και κάπως έτσι έγινα διάσημος Β(βήτα)΄κατηγορίας…ίσως και Γ’(γα-μ-μα).
Κάποτε επέστρεψα και στη Θεσσαλονίκη και εδώ και λίγα χρόνια δεν γράφω Μουσική, περιγράφω Μουσικά τον κόσμο…
Ευχαριστούμε θερμά το @anapsiktirio_snackbar στη Ρωμαϊκή Αγορά, για την πραγματοποίηση τη φωτογράφισης.
