Μία Θεσσαλονικιά φωτογραφίζει τοκετούς σε σπίτια!
"Σκέφτομαι πως σε μερικά χρόνια, αυτές οι οικογένειες, θα ανοίξουν αυτό το άλμπουμ και θα εξηγήσουν στο παιδί ότι έτσι ήρθε στον κόσμο και κάποτε η Μαρία φωτογράφισε κυριολεκτικά την πρώτη σου ανάσα."
Η πρώτη ανάσα, η πρώτη ματιά ενός μωρού, η πιο σπουδαία στιγμή του εμβρύου, είναι εκείνη που βλέπει τον κόσμο πρώτη φορά. Υπάρχουν ακόμη μερικές Ελληνίδες που επιλέγουν το σπίτι για να βιώσουν την εμπειρία του τοκετού χωρίς ιατρική παρέμβαση, μόνο με τις μαίες και την οικογένεια τους! Κάπου εκεί συναντήσαμε και την Μαρία, την 28χρονη Θεσσαλονικιά, η οποία φωτογραφίζει όλη την διαδικασία.
Μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη και σπούδασε Γεωπονία στην Φλώρινα όπου και ξεκίνησε την φωτογραφία. Είναι δημιουργική ως άνθρωπος, ασχολήθηκε με την αργυροχρυσοχοΐα, ενώ αυτή την περίοδο δημιουργεί κεριά, σαπούνια και καλλυντικά, πλέκει και κεντάει. Της αρέσουν κομμάτια της Γεωπονίας και συγκεκριμένα η μελισσοκομία ενώ θα ήθελε κάποια στιγμή να μείνει στην επαρχία.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“Ξεκίνησα μαθήματα φωτογραφίας στην Φλώρινα στο δεύτερο έτος, ήθελα να ασχοληθώ με κάτι δημιουργικό. Στην αρχή έβγαζα διαδρομές από τα ταξίδια, αυτό ήταν και το πρώτο μου project. Μου άρεσε από όταν ήμουν δημοτικό να αποτυπώνω στιγμιότυπα μέσα από το αυτοκίνητο. Μετέπειτα, τραβάω πολύ την αστική τέχνη, τα graffiti ή ακόμη και στιχάκια που έχουν ουσία και γράφονται στους τοίχους.
Mία φωτογραφία που αγαπώ πολύ, και την έχω εκτυπώσει, είναι ένα τασάκι με ένα πακέτο τσιγάρα, στο σαλόνι μου στην Φλώρινα, έχει τόσο ωραίο φως και ατμοσφαιρικό κάδρο και μου θυμίζει εκείνα τα πρωινά μου που ήταν χαλαρά και ήσυχα. Η φωτογραφία για εμένα είναι ψυχανάλυση, υπάρχουν μέρες που δεν αισθάνομαι καλά και ξεσπάω μέσω αυτής. Θέλω να πιστεύω πως δεν μεταφέρω μέσω αυτής δυσάρεστα ή πολύ ευχάριστα συναισθήματα, για εμένα απλά είναι οι στιγμές καθημερινότητας. Δεν είμαι επαγγελματίας φωτογράφος, θα ήθελα να γίνω όμως να ασχολούμαι αποκλειστικά και μόνο με αυτό που θέλω”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Μαρία είχε διαβάσει το 2016 ένα άρθρο που εμπεριείχε τις φωτογραφίσεις τοκετού και είχε θέσει στόχο να το καταφέρει και η ίδια.
“Είχα ενθουσιαστεί από την δύναμη της εικόνας. Τις είδα και είπα θέλω να το κάνω κι εγώ. Δεν ήξερα ούτε τον τρόπο και προφανώς δεν είχα ιδέα που θα βρω τις μαμάδες. Καμία επαφή με το τι είναι πραγματικά τοκετός πέραν των πληροφοριών που είχα διαβάσει ή είχα ακούσει. Επίσης, δεν είχα ιδέα ότι κάνουν τοκετούς στο σπίτι και στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή λοιπόν, με πολύ θράσος ξεκίνησα να στέλνω μηνύματα και mail, που έγραφαν, “Γεια σας, είμαι η Μαρία και θέλω να κάνω αυτό.” Έτσι, βρήκα τον πρώτο μου τοκετό και σήμερα μετρώ τους πέντε.
Η φωτογράφιση τοκετού έχει μέσα το απρόοπτο στοιχείο, από τις 5 μαμάδες τις 2 δεν τις πρόλαβα, είχαν γεννήσει ήδη όταν πήγα. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις μαμάδες που θα θέλουν να φωτογραφηθούν εκείνη την στιγμή, πρέπει να σε εμπιστευτούν, γιατί πρόκειται για μία πολύ προσωπική στιγμή της, ειδικότερα όταν αυτή η διαδικασία συμβαίνει στο σπίτι της. Την ώρα του τοκετού γίνομαι αόρατη, προσπαθώ να μην υπάρχω όσο γίνεται. Η ενέργεια που σου μεταφέρει η μαμά εκείνη την ώρα είναι απίστευτη, όλες οι ορμόνες που έχει η περνάνε σε εσένα, είναι μία πολύ δυνατή εμπειρία. Από εκεί που έχεις μία γυναίκα η οποία προσπαθεί να διαχειριστεί όλη την διαδικασία της γέννας, ξαφνικά, ακούς ένα κλάμα, απίστευτο συναίσθημα.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όπως λέει ο τοκετός δεν ξέρεις ποτέ τι ώρα θα συμβεί, έτσι οι μαίες αλλά και η ίδια, έχουν πάντοτε μπαταρία στο κινητό τους.
“Εκείνες τις ημέρες, η φωτογραφική και όλα όσα χρειάζομαι γι αυτή την στιγμή παραμένουν στο αυτοκίνητο μέχρι να δεχθώ την κλήση. Έχω σίγουρα μαζί μου μπαταρίες φορτισμένες και κάρτες αλλά και μία δεύτερη αλλαξιά. Την πρώτη φορά που συνέβη λοιπόν, δεν ήξερα αν θα το αντέξω. Μπήκα, σε έναν χώρο που είχε μία δική του ηρεμία και ενέργεια, παρακολουθούσα και έβγαζα ότι μου φαινόταν ενδιαφέρον εκείνη την στιγμή, τα συναισθήματα ήταν απίστευτα, δεν μπορούν ούτε στις εικόνες να αποτυπωθούν.
Όταν γέννησε η πρώτη μαμά, βρισκόταν σε ένα σαλόνι στο οποίο μετά βίας χωρούσε η πισίνα κι εγώ στεκόμουν απέναντί της και έβλεπα τα πάντα, είδα το πρόσωπο της σε όλες τις εκφάνσεις και άκουσα το πρώτο κλάμα του μωρού, όλο αυτό δεν περιγράφεται. Υπάρχουν ελάχιστες στιγμές που σφίγγεται το στομάχι μου. Δεν ήξερε κανένας από τους οικείους μου ότι είμαι σε συνεννόηση για να πάω να φωτογραφίσω τοκετό, το ανακοίνωσα αφού έγινε και έχοντας το υλικό. Κανένας δεν πίστευε πως μπορώ να καταφέρω αυτό το πράγμα στην Ελλάδα”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο τοκετός υπάρχει στο μυαλό των περισσότερων ατόμων, ως κάτι επίπονο και άσχημο.
“Μας τον έχουν περάσει εντελώς λάθος και σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε στις ταινίες. Μία από τις πιο κοντινές στην πραγματικότητα σκηνές γέννας που έχω δει στην Ελληνική τηλεόραση είναι εκείνη της Ελένης στις “Άγριες Μέλισσες” αλλά και από τον “Όρκο” της ΕΡΤ. Mία χαρακτηριστική εικόνα που θυμάμαι, είναι από μία γέννα που πραγματοποιήθηκε σε σαλόνι και η μητέρα ήταν στην αγκαλιά του πατέρα, υπήρχαν οι μαίες αλλά και οι δύο γίοι της. Τα παιδιά αυτά που έζησαν αυτή την εμπειρία και έχουν αποτυπώσει στην μνήμη τους την όλη διαδικασία στο μέλλον θα έχουν σίγουρα μία σωστή συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες. Σε άλλο τοκετό θυμάμαι πως μετά την γέννα, η μητέρα έκανε το μπάνιο της και μετέπειτα ξάπλωσε στο κρεβάτι με το νεογέννητο και εκείνη την στιγμή μπήκε στο σπίτι ο μικρός της γιος και τους έκανε μία μεγάλη αγκαλιά. Επίσης, θυμάμαι χαρακτηριστικά τον πρώτο θηλασμό μίας μητέρας, στον οποίο ήταν όλη η οικογένεια ξαπλωμένοι σε ένα κρεβάτι.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Υπάρχουν αρκετές δυσκολίες στην φωτογράφιση τοκετών σε σπίτι.
“Είναι αρκετά δύσκολο να βρεις τις μαμάδες και φυσικά να σε δεχθούν και οι ίδιες αλλά και οι μαίες. Επίσης σημαντικό ρόλο στην δυσκολία παίζει και η κίνηση, είσαι stand by χονδρικά έναν μήνα, από τις 38 έως τις 42 εβδομάδες. Εκ τεχνικής όψεως, δεν γνωρίζεις ποτέ τι θα αντιμετωπίσεις, μπορεί να βρεις το απόλυτο σκοτάδι απέναντι σου. Εγώ, δεν χρησιμοποιώ ποτέ φλας ούτε καν φώτα. Το μόνο που ζητάω είναι να ανάψουν κάποιο κεράκι ή κάποιο λαμπάκι, για μία μικρή πηγή φωτός. Oποιαδήποτε σταγόνα φωτός, είναι σωτήρια για εμένα, αν αποτυπώσω μία δυνατή στιγμή, δεν με πειράζει αν η εικόνα έχει κόκο, είναι αρκετές οι φορές που οι φωτογραφίες τοκετού δεν έχουν το τέλειο κάδρο. Τις επεξεργάζομαι ελάχιστα και όχι όλες.
Δεν μπορώ να ενοχλήσω κανέναν εκείνη την στιγμή γι αυτό και δεν είναι στημένες οι λήψεις, αισθάνομαι πως δεν θέλω καν να χτυπήσω το κουδούνι. Αφού γεννήσει και χαλαρώσει, μπορώ να ζητήσω κάποιες αλλαγές στην στάση σώματος της μητέρας. Στους 5 τοκετούς που έχω φωτογραφήσει, έχω αισθανθεί εντελώς διαφορετικά και πολύ έντονα συναισθήματα, κανένας τοκετός δεν μοιάζει με τον άλλον. Σκέφτομαι πως σε μερικά χρόνια, αυτές οι οικογένειες, θα ανοίξουν αυτό το άλμπουμ και θα εξηγήσουν στο παιδί ότι έτσι ήρθε στον κόσμο και κάποτε η Μαρία φωτογράφισε κυριολεκτικά την πρώτη σου ανάσα. Αυτό με γεμίζει πραγματικά πολύ, κατάλαβα σαν γυναίκα τι πραγματικά συμβαίνει στις γέννες. Έχω αναπτύξει προσωπικές σχέσεις με τις μαμάδες.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Μαρία θα ήθελε όταν μείνει έγκυος να γεννήσει στο σπίτι αν και εφόσον τις επιτρέψουν οι γιατροί.
“Μου ταιριάζει περισσότερο ο τοκετός στο σπίτι, θα ήθελα πολύ να βρεθεί ένας φωτογράφος και να αποτυπώσει την όλη διαδικασία. Δεν ξέρω ποιους θα ήθελα στον τοκετό μου είναι κάτι προσωπικό, μπορεί να ήθελα να μείνω και μόνη μου και κρυφά και να το ανακοινώσω μετά. Στον τοκετό η γυναίκα πρέπει να νοιώθει ασφάλεια. Θεωρώ πως οι γυναίκες στην Ελλάδα το 2024, είμαστε πιο δυναμικές, διεκδικούμε καθημερινά ολοένα και περισσότερα πράγματα και κάνουμε βήματα διαρκώς για να είμαστε ίσες. Είναι σημαντικό το γεγονός του ότι στην Ελλάδα υπάρχει ακόμη η άδεια μητρότητας και ανατροφής όμως, σίγουρα οφείλει το κράτος να ενισχύει περισσότερο τις μητέρες από όλες τις απόψεις. Η κοινωνία σήμερα, δεν σε βοηθάει να κάνεις παιδιά, κρύβει μία τρέλα αν το επιλέξεις.
Είναι μία δύσκολη επιλογή, είναι ελάχιστα τα καλοπληρωμένα επαγγέλματα αυτή την στιγμή στην χώρα, όταν ο κατώτατος μισθός είναι 660 ευρώ, δίνεις τα 400 στο ενοίκιο για ένα νορμάλ σπίτι, τρέχουν και οι λογαριασμοί τα έξοδα του παιδιού είναι το μείων του ταμείου σου και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο όλο και περισσότεροι έλληνες δεν κάνουν οικογένεια. Αυτή την στιγμή είναι σαν να σου θέτουν το εξής ερώτημα, καριέρα ή οικογένεια; Kaι η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη. Ένα παιδί θέλει χρόνο, πρέπει να περνά τα πρώτα χρόνια ειδικά χρόνο με τους γονείς του. Αν δεις τα έξοδα μίας οικογένειας τα πρώτα χρόνια ενός παιδιού, μένεις με ανοιχτό το στόμα, μπλοκάρεις. Η μητρότητα για εμένα είναι δύσκολη, θεωρώ πως είναι μοναχική, ειδικότερα σε νεαρές ηλικίες και σίγουρα είναι εξαντλητική. Ο τοκετός από την άλλη είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και οφείλουμε οι γυναίκες να διεκδικήσουμε πραγματικά περισσότερα πράγματα επάνω του. Οφείλουμε να ενημερωνόμαστε. Ελπίζω στο μέλλον από τις φωτογραφίες τοκετού να δημιουργήσω μία έκθεση!”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
