Ο άνθρωπος που φωτογραφίζει μοναδικά την Θεσσαλονίκη!

Αστικά τοπία, άνθρωποι, κτίρια, τα φώτα της νύχτας, η φύση, ένα συνονθύλευμα από στιγμιότυπα που γεμίζουν τα μάτια και την ψυχή σε μερικά clicks από έναν συνταξιούχο που αποτυπώνει με την κάμερα του μοναδικά την πόλη μας!

Ο Λευτέρης Αρσλάνογλου ασχολείται με την φωτογραφία από πολύ μικρή ηλικία.

“Ξεκίνησα με φιλμ, από μικρό παιδί. Τα πράγματα ανάμεσα σε εμένα και την φωτογραφία σοβάρεψαν αμέσως μετά το στρατιωτικό μου, είχα αγοράσει μία φωτογραφική με φιλμ, για να βλέπω τι έβγαζα είχα ένα σημειωματάριο και έγραφα τις καιρικές συνθήκες και τις ρυθμίσεις που είχα βάλει στην κάθε λήψη. Όταν εμφανιζόταν το φιλμ, έβλεπα μετά όλα όσα έπρεπε να διορθώσω.

Αυτό ήταν το σχολείο για εμένα. Η πρώτες μου φωτογραφίες ήταν πορτρέτα στον ζωoλογικό κήπο της Νυρεμβέργης, μετά ήρθαν στην ζωή μου τα landscape. Αγαπώ πολύ τις νυχτερινές λήψεις, πιστεύω πως τα φώτα δίνουν μία αίγλη στο κάθε καρέ που κάνεις, είναι μία διαφορετική οπτική από όλη την διάρκεια της ημέρας. Έχω πολλά νυχτερινά καρέ από την Θεσσαλονίκη, με ανθρώπους και εμβληματικά κτίρια και είναι όλα μοναδικά. Στην πόλη μας ωστόσο δεν έχει μείνει αρκετή ομορφιά, έχουν διασωθεί κάποια εμβληματικά όμορφα κτίρια και κάποιοι δρόμοι που ξεχωρίζουν.

Αγαπώ περισσότερο να φωτογραφίζω ανθρώπους, είναι παρακινδυνευμένο, γιατί όταν τραβάς σε άγνοια κάποιου το πρόσωπο του μπορεί να έχεις θέμα. Εγώ συχνά ζητώ την άδεια τους, ωστόσο είναι κάποια στιγμιότυπα που δεν προλαβαίνεις να ρωτήσεις, είναι εκείνη η στιγμή. Ή το βγάζεις ή όχι. Το κίνητρο για να πατήσεις το κλικ, είναι το ερέθισμα που παίρνεις εκείνη την στιγμή.”

“Έτυχε τώρα με τις καταιγίδες να είμαι κάτω από το Ηλέκτρα Palace και να δω τον κόσμο που τρέχει στην Αριστοτέλους μέσα στην βροχή, αυτή ήταν μία πολύ όμορφη λήψη. Όλα τα καρέ δημιουργούνται real time. Αγαπώ πολύ να φωτογραφίζω τα καράβια το βράδυ μέσα στο Λιμάνι που περιμένουν να δέσουν. Oι νυχτερινές λήψεις είναι δύσκολες και χρειάζονται σωστή επεξεργασία και σωστή πληροφορία στα καρέ. Έχουμε περάσει σε μία ψηφιοποίηση, όλοι μπορούμε να βγάζουμε πια λήψεις με το κινητό μας, έτσι η φωτογραφία αποκτά πιο πολλούς οπαδούς.

Η ευκολία αυτή δεν υπήρχε παλιότερα, όταν ξεκίνησα εγώ θα έπρεπε κάποιος να πάρει έστω και combact μηχανή για να φωτογραφίσει. Τα κινητά προωθούν την φωτογραφία, πολλοί από αυτούς που σήμερα απαθανατίζουν με ένα κινητό, κάποια στιγμή νοιώθουν την ανάγκη πως πρέπει να εξελιχθούν και καταλήγουν να αγοράσουν μία μηχανή. Όλοι όσοι φωτογραφίζουν με όποιον τρόπο θα έπρεπε να εξασκηθούν με film,  γιατί εκεί αντιλαμβάνεσαι το ρόλο που παίζει το τρίγωνο το οποίο αποτελείται από iso, διάφραγμα και ταχύτητα. Με πλησιάζει κόσμος και με ρωτάνε πως είναι η τεχνική κι εγώ τους  μεταδίδω τις γνώσεις μου όσο μπορώ.Όσοι θέλουν να ασχοληθούν με την φωτογραφία καλό θα ήταν να πάνε σε μία σχολή.

Για να βγάζεις καλές λήψεις θα πρέπει να έχεις μάτι για να εντοπίζεις τα σωστά καρέ, από εκεί και έπειτα έρχονται οι τεχνικές γνώσεις για να υπάρχει ποιότητα στην φωτογραφία. Ακόμη και οι φθηνές φωτογραφικές μηχανές κάνουν τρομερή δουλειά. Ο φωτογράφος θα πρέπει να αποφασίζει να βγάζει το κλικ και όχι οι φακοί.”