Προσπαθώντας να σκαρφαλώσουμε σε μια απάτητη κορυφή στα Ιμαλάια

Λέξεις: Ελληνογερμανική Ορειβατική Παρέα

Αν και οι ψηλότερες κορυφές του κόσμου, κατακτήθηκαν κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, αν και το πάθος των ορειβατών συνεχίζεται, υπάρχουν ακόμη κάποιες απάτητες. 

Ίσως γιατί όλη τη δόξα την παίρνουν ακόμη οι ψηλότερες, που είναι και πιο πιασάρικες σαν ονόματα, ίσως για τη δύσκολη πρόσβαση, ίσως και γιατί αυτές που έμειναν έχουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας κι επικινδυνότητας.

Στο Nanga Parbat (ή Mount Killer), μια απ’ τις 13 κορυφές με ύψος άνω των 8000 μέτρων, αν και η ψηλότερη κορυφή κατακτήθηκε το 1957, και οι υπόλοιπες, λίγο νωρίτερα ή λίγο αργότερα, η Gounar Peak, αντιστέκεται σθεναρά. Ένα κομμάτι γρανίτη, σπασμένο από παντού, λόγω συστολών διαστολών σ’ αυτά τα υψόμετρα, με μια διπλή κορυφή σαν δάχτυλα και από κάτω σάρα και μορένα. Ακόμη και η πρόσβαση φαντάζει αδύνατη. Κι όταν φτάσεις θα πρέπει να βρεις τον σωστό δρόμο ανάμεσα στα σπασμένα για υψηλού βαθμού αναρρίχηση.

Αυτή την κορυφή προσπαθήσαμε να σκαρφαλώσουμε το καλοκαίρι του 2021. Δεν τα καταφέραμε. 70 μέτρα πριν την κορυφή εγκαταλείψαμε την προσπάθεια. 

Μας έπιασε το πείσμα. Αποθηκεύσαμε σ’ ένα μεγάλο πλαστικό βαρέλι τα υλικά που μας περίσσεψαν και δώσαμε ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι.

Ξεκινήσαμε αμέσως με το που γυρίσαμε προπόνηση, ανοίγοντας όλοι μαζί κάποιες νέες αναρριχητικές διαδρομές στα Λουτρά Αγίας Παρασκευής και στο Παλιούρι Χαλκιδικής και μετά ο καθένας στον τόπο του. Ο Και στην Ινδία, η Γγαμπυ κι ο Κλέμανς στη Γερμανία κι εγώ στα Γρεβενά, την Κοζάνη και τη Θεσσαλονίκη (οι διαδρομές έχουν δημοσιευτεί στο www.thecrag.com – Ελλάδα – Μακεδονία και είναι έτοιμες για σκαρφάλωμα για όποιον ενδιαφέρεται. Οι περισσότερες περιμένουν πρώτη επανάληψη).

Και να ‘μαστε φέτος, ξανά εδώ στο Πακιστάν. Με περισσότερη εμπειρία, με πολλά πολλά υλικά, για μια μεγάλη αποστολή όπως τις παλιές. Αυτές που θυμίζουν Μάλορρυ. Τζιπ, γαϊδούρια, δεκάδες πόρτερς, τρυπάνια, πλακέτες, καρφιά. Έτοιμοι νομίζουμε και με περισσότερους στόχους. Εκτός την πρώτη ανάβαση στην κορυφή Gounar Peak, θα προσπαθήσουμε, κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού μας, να διασχίσουμε όλη τη δυτική πλευρά του Nanga Parbat, κινούμενοι σε υψόμετρα 3 – 4.000 μέτρων και σε κάθε μας κατασκήνωση να ανοίγουμε κι από ένα αναρριχητικό πεδίο. Μια μέρα περπάτημα, μια σκαρφάλωμα. 6 αναρριχητικά πεδία σε σύνολο. Κι όταν νιώσουμε έτοιμοι, να στήσουμε base camp στα 4.900 μέτρα και να προσπαθήσουμε για κορυφή. Τη διαδρομή για την κορυφή θα την εξοπλίσουμε με πλακέτες και βιώματα από ανοξείδωτο ατσάλι 316 για να είναι έτοιμη και ασφαλής για τους επόμενους ορειβάτες. Ατυχήματα απαγορεύονται σε τέτοια μέρη. Όχι ώρες. Μέρες μακριά τα νοσοκομεία.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την προπονήτρια μου Δέσποινα Τσουτσουλη και την αναρριχητική πίστα x- climb στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Να τον Κλέμανς, την Γκάμπυ και κυρίως τον Και, που χωρίς αυτόν τίποτε δεν θα γινόταν. Τον Κωστάκη για το μπουφάν. Κι όλους εσάς για τη θετική ενέργεια που μας στέλνετε. Θα έχετε νέα μας όταν ξανακαταφέρουμε να επικοινωνήσουμε. Δροσερά φιλιά από Ιμαλάια.