R.I.P. HοC: Η 6η σεζόν του House of Cards ήταν μόνο τα σαράντα του Φρανκ

Από ένα σημείο και μετά συνήθως αφήνεις πίσω τους ψυχαναγκασμούς που θέλουν να τελειώνεις το βιβλίο που αρχίζεις ακόμα και αν καίγεσαι μέσα σου να το πετάξεις ή να ολοκληρώνεις κάτι που ξεκίνησες γιατί…  έτσι. Δεν υπάρχει από ένα σημείο και μετά το “γιατί έτσι”, απλά εγκαταλείπεις όταν καταλαβαίνεις πώς πρόκειται να πάει η κατάσταση. 

Ωστόσο αν δεν είσαι ακόμα σε αυτή την φάση ζωής και ετοιμάζεσαι να παρακολουθήσεις την 6η σεζόν του House of Cards σου ευχόμαστε κουράγιο. Στην περίπτωση που δεν έχεις ψυχαναγκασμούς κάνε στον εαυτό σου την χάρη και μην δεις τον τελευταίο κύκλο αν θέλεις να παραμείνει θρυλικό στη μνήμη σου. Τώρα αν την έχεις πατήσει και την παρακολούθησες ήδη, ας το ζήσουμε παρέα. Δεν είσαι μόνος/η.

Η 6η και τελευταία σεζόν του House of Cards μετά από την απομάκρυνση του Κέβιν Σπέισι από την παραγωγή εξαιτίας του σκανδάλου που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις για το παρελθόν του που αφορούν σε καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση, βασίστηκε σε ένα και μοναδικό πράγμα: την Ρόμπιν Ράιτ και την ικανότητα να το πάρει εξ ολοκλήρου επάνω της. Έτσι πλασαρίστηκε και έτσι προσπάθησε η παραγωγή να πείσει το διχασμένο κοινό να παρακολουθήσει την τελευταία σεζόν της σειράς εν τη απουσία του ηθοποιού με τον οποίο είχε -κάτι παραπάνω από- συνδεθεί. Τελικά η Ρόμπιν έλαμψε ως χήρα του Άντεργουντ. Και αυτό απέχει παρασάγγας από όσα υποσχέθηκε ο ρόλος της Κλερ.

Spoiler Alert: Ακολουθούν μερικά από τα σημεία που μας έκαναν παρακολουθώντας τα 8 επεισόδια του 6ου κύκλου να αναρωτηθούμε αν πρόκειται για την ίδια σειρά που άλλαξε τα δεδομένα των σειρών πριν από μια πενταετία:

Σκοτώσαμε κυριολεκτικά και μεταφορικά τον Φρανκ αλλά από την πρώτη στιγμή του 6ου κύκλου μέχρι και την τελευταία χωρίς υπερβολή, είχαμε να κάνουμε με αυτόν. Ακούγαμε το όνομά του σε συχνότητα μεγαλύτερη και από όταν έπαιζε ο Σπέισι, χωρίς να τον βλέπουμε. Εκνευριστικό το λιγότερο.

Η Ρόμπιν Ράιτ ήταν εξαιρετική λάμποντας στο ρόλο της Κλερ σε ένα σενάριο που δεν γράφτηκε ποτέ για εκείνη όπως φάνηκε. Καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου η ηρωίδα προσπαθούσε να αποδείξει ότι είναι αποφασιστική, αδίστακτη, υπολογίσιμη δύναμη σταθερά ανταγωνιζόμενη το φάντασμα του Φρανκ. Σε κάποιο σημείο της σεζόν μάλιστα αλλάζει το επίθετό της. Φανταστείτε πως το σενάριο λειτούργησε μέχρι το τέλος, λες και προσπάθησε πραγματικά να μας κάνει να το ξεχάσουμε.

Φεμινιστικά και οπισθοδρομικά δοσμένα καπιταλιστικά κλισέ. Η είσοδος των αδερφών Σέπερντ (Νταϊάν Λέιν και Γκρεγκ Κίνιαρ) οι οποίοι υποτίθεται πως ασκούν πολύ δυναμικές παρασκηνιακές πιέσεις στην πολιτική, ενώ ήταν φαινομενικά χρήσιμη μετατράπηκε το λιγότερο -σεναριακά- αδιάφορη με τον τρόπο που εκτυλίχθηκε αναπαράγοντας ξεπερασμένα καπιταλιστικά κλισέ τα οποία ίσως θα περίμενες να δεις σε κάποια άλλη σειρά στο παρελθόν. Την ίδια αμηχανία σχεδόν ενοχλητικά, αισθάνεσαι όταν από ένα σημείο και μετά η φεμινιστική χροιά που υπόβοσκε από την αρχή “κορυφώνεται” με την Ρόμπιν να κοιτάει ολοένα και περισσότερο τον φακό -δείχνοντας και η ίδια κουρασμένη- με στιχομυθίες που έψαχναν να βρουν το νόημά τους κάπου ανάμεσα στο #metoo, τα σκάνδαλα, την πραγματικότητα κλπ. Δεν το βρήκαν ποτέ το νόημα ελλείψει οξυδέρκειας (άλλο ένα πράγμα που μέχρι την 5η σεζόν δεν φανταζόσουν ποτέ ότι θα ξεστομίσεις για αυτή την σειρά).

Άκυρος ο δολοφόνος του Φρανκ. Oκ, θέλησαν να δώσουν ένα μήνυμα πίσω από τη δολοφονία του, αλλά το γεγονός πως τοποθετούν το πουλέν του στο ρόλο του δολοφόνου κάνει τον Νταγκ να δείχνει τουλάχιστον ανεπίδεχτος μαθήσεως και το κοινό ξενερωμένο, αναιρώντας το λιγότερο τέσσερις πολύ δυνατούς κύκλους. Eκτός αυτού δυνατοί ρόλοι όπως του Νταγκ είναι άδικο να δείχνουν πως επιστρέφουν μόνο για να “καλύψουν” τα κενά.

Κεφάλαιο εγκυμοσύνη. Η ηρωίδα που προσπαθούν σχεδόν με κόπο να μας πείσουν ότι είναι έτοιμη να πατήσει ένα πυρηνικό κουμπί, έχει δολοφονήσει εν ψυχρώ εραστή της, συμμετείχε σε ό,τι πολιτική κομπίνα παίχτηκε στους προηγούμενους κύκλους και μετράει ήδη αρκετές εκτρώσεις, αποφασίζει ξαφνικά να φέρει στον κόσμο το παιδί του Φρανκ για να κρατήσει την περιουσία του. Παιδιάστικο αστείο.

Τέλος. Γράφεις το τέλος της πιο σκληροπυρηνικής -των τελευταίων ετών- δραματικής πολιτικής σειράς που καθήλωσε εκατομμύρια ζευγάρια μάτια παγκοσμίως, φτάνεις στο φινάλε και το πιο έξυπνο που μπορείς να σκεφτείς είναι την Κλερ να δολοφονεί τον Νταγκ για να πάρει την διαθήκη και να τελειώνει με τον Φρανκ (;)

Kαλώς. Άρα τώρα η βασική ηρωίδα με την ψεύτικη κοιλιά τύπου σαπουνόπερας, έχει κόψει τα δεσμά με τον Φρανκ, έχει και την περιουσία του (για την οποία θα αγνοούμε για πάντα τι ακριβώς αφορούσε που να άξιζε τον κόπο όλων αυτών) και είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα προχωρώντας απελευθερωμένη στο μέλλον – αυτό ακριβώς δηλαδή που θα έπρεπε να είχαμε ήδη δει στα επεισόδια που μόλις τελειώσαμε. Γιατί 7η σεζόν δεν θα υπάρξει άρα θα το φανταστούμε και αυτό.

Αντίο για πάντα House of Cards. No more pain!