Σας ασπάζομαι… Ελένη: Αφήστε τα παιδιά σας να πλήξουν

Το «Σας ασπάζομαι… Ελένη»* είναι η νέα δεκαπενθήμερη στήλη της Ελένης Χοντολίδου (κάθε Δευτέρα πρωί) στην Parallaxi, με την ιδιότητά της ως Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Σχολικής Παιδαγωγικής και Λογοτεχνικής Εκπαίδευσης με αφορμή πραγματικά περιστατικά ή αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τα θέματα θα αφορούν σε παιδιά από 2-82 (που είναι και η ηλικία ειδίκευσης της Ελένης) τους γονείς, τους θείους και τις θείες των παιδιών, καθώς και το ευρύτερο περιβάλλον τους. Πολύ προσεκτικά η στήλη θα συζητά και θέματα που αφορούν στο σχολείο. Ενίοτε η «Ελένη» μπορεί να απαντά και σε ερωτήσεις σας που επιδέχονται απάντησης. Όλα αυτά με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, διακριτικότητα αλλά και χιούμορ. Μπορείτε να επικοινωνείτε με την Ελένη στο mail: [email protected]. 

*Ο τίτλος της στήλης είναι δάνειο από τον Γρηγόρη Ξενόπουλο στη στήλη του στη Διάπλαση των Παίδων. Η Parallaxi δεν είναι η Διάπλαση των Παίδων και δεν θα ήθελε να είναι και η Ελένη Χοντολίδου δεν είναι ο Γρηγόρης Ξενόπουλος, παρ’ ότι θα ήθελε πολύ να είναι.

Λίγα λόγια «γιατί αυτή η στήλη» και «γιατί εγώ αυτήν τη στήλη»

«Ο Θεός δεν μου έδωσε παιδιά, αλλά ο διάβολος μου έδωσε ανίψια» έλεγε η θεία μου Λένα που ήταν και αυτή χωρίς παιδιά, όπως κι εγώ εξάλλου. Εκτός από τα ανίψια μου όμως (δεκαπέντε) που έχω παίξει, αλλάξει πάνες… έχω ασχοληθεί με όλα τα παιδιά των φίλων.

Έχω λάβει τίτλους τιμής όπως: «είσαι η καλύτερη θεία του κόσμου», «η Ελένη είναι πολύ ψυχοθεραπευτική», «η Ελένη είναι child friendly»… Αγαπώ τα παιδιά, μου αρέσει να παίζω μαζί τους, διαβάζω πολύ γι’ αυτά και συζητώ ακόμη περισσότερο. Παρακολουθώ τα παιδικά βιβλία που μου αρέσουν ούτως ή άλλως. Μάρτυρες οι φίλες και οι φίλοι μου ότι έχω ασχοληθεί (και όχι ανεχτεί) τα παιδιά τους.

Δεν υπάρχουν καλύτεροι «ειδικοί» για τα παιδιά από τους γονείς τους και δεν υπάρχει λόγος να τρέχουμε σε ειδικούς εκτός και εάν χρειάζεται. Τα πράγματα όμως δεν πάνε πάντα όπως θα θέλαμε. Και όταν δεν πάνε καλά –μάλλον πολλές φορές– οι ειδικοί και η συζήτηση χρειάζεται. Η στήλη αυτή όμως δεν υποκαθιστά την επίσκεψη σε κάποιον ειδικό, ούτε βεβαίως υποκαθιστά τους γονείς. Δείτε το ως συζήτηση μεταξύ φίλων. Έστω και με διαφωνίες.

Σας ασπάζομαι, Ελένη

Πρώτο κείμενο: Αφήστε τα παιδιά σας να πλήξουν

του Νίκου και του Γιάννη και της ακάματης μαμάς τους

Η γενιά μου μεγάλωσε στις αλάνες, τα πάρκα και τις γειτονιές. Από τις 40 Εκκλησιές πήγαινα μόνη μου στα αγγλικά μου στην Αριανού από τα 11 μου χρόνια και την ίδια εποχή πήγαινα με την κολλητή μου και σινεμά σε διπλό πρόγραμμα το Σάββατο. Ειδικά τα καλοκαίρια, οι μάνάδες μας μάς αμολούσαν στο δασάκι και μας μάζευαν το μεσημέρι και το βράδυ κουρασμένες, ιδρωμένες και πανευτυχείς.

Οι γονείς μου ήταν πολύ διασκεδαστικοί: μας τυραννούσαν με εκδρομές, καλοκαιρινές διακοπές, ανάγνωση βιβλίων και κόμιξ, θεατρικές παραστάσεις και κινηματογράφο… με μέτρο. Δεν θεωρούσαν υποχρέωσή τους να μας διασκεδάζουν όλη την ώρα και, κάποιες φορές, στις συναντήσεις των μεγάλων… βγάζαμε τον σκασμό.

Extra curricular activities μπαλέτα, μουσικές και τέτοια δεν είχαν πολλά παιδιά. Ούτε λόγος για μαθήματα κολύμβησης και μαθήματα χορού με μαμάδες και βρέφη. Η μητέρα μου μάς έκανε τη χάρη να την παρακολουθούμε και να τη βοηθάμε στην κουζίνα, δηλαδή να γλύφουμε τα σκεύη των γλυκών ή να κάνουμε διάφορα θελήματα.

Δεν θυμάμαι να έπληττα ως παιδί και εάν έπληττα δεν θυμάμαι κανένας να θορυβείται. Σήμερα, οι γονείς τρέχουν τα παιδιά τους κάθε απόγευμα δεξιά-αριστερά σε μπαλέτα, latin χορούς, πολεμικές τέχνες και ό,τι άλλο. Στο σπίτι επικρατεί ένα άγχος «με τι θα απασχοληθούν τα παιδιά». Τι θα παίξουν, τι θα διαβάσουν, πώς θα περάσουν την ώρα τους. Το μικρό παιδί φίλης μου είναι στο σπίτι μου και αφού έχουμε διαβάσει, έχει δει tablet τον επιτρεπόμενο χρόνο και έχει ζωγραφίσει, με ρωτάει: «Τώρα τι θα κάνω;» «Τίποτε του απαντώ» με έμφαση. Δεν χρειάζεται και η τελευταία ώρα, το τελευταίο δευτερόλεπτο των παιδιών να είναι γεμάτο με δημιουργικές δραστηριότητες, απασχολήσεις με νόημα και σοβαροφανείς εκδηλώσεις. Τα παιδιά δεν είναι εργαζόμενοι σε πολυεθνικές να απασχολούνται συνεχώς με κάτι. Μάθετέ τους να διαχειρίζονται τον χρόνο τους παίζοντας μεταξύ τους ή μόνα τους, διαμορφώνοντας υλικά που ήδη έχετε στο σπίτι φτιάχνοντας κάστρα, πύργους, διαστημόπλοια και άλλα. Έχει χαθεί η δυνατότητα τα παιδιά να φτιάχνουν με τη φαντασία τους καταστάσεις καθώς υπάρχουν έτοιμα παιχνίδια και κοστούμια για όλα.

Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, πρέπει να έχουν ελεύθερο χρόνο να σκέφτονται, να ταξινομούν τις σκέψεις τους, να ονειροπολούν, να … βαριούνται! Ναι, να βαριούνται. Αυτή η πολυτέλεια είναι πολύτιμη για τα παιδιά σας. Σεβαστείτε την και αφήστε το άγχος σας κατά μέρος. Και εάν πάλι δεν σας έχω πείσει, αναθέστε στα παιδιά σας το σιγύρισμα του πάντοτε ακατάστατου δωματίου τους. Έχει πλάκα και κέρδος ταυτόχρονα.