Σας ασπάζομαι… Ελένη: Aπαντάμε στις ερωτήσεις των παιδιών και όχι στις δικές μας αγωνίες

Το «Σας ασπάζομαι… Ελένη»* είναι η δεκαπενθήμερη στήλη της Ελένης Χοντολίδου (κάθε Δευτέρα πρωί) στην Parallaxi, με την ιδιότητά της ως Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Σχολικής Παιδαγωγικής και Λογοτεχνικής Εκπαίδευσης με αφορμή πραγματικά περιστατικά ή αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τα θέματα θα αφορούν σε παιδιά από 2-82 (που είναι και η ηλικία ειδίκευσης της Ελένης) τους γονείς, τους θείους και τις θείες των παιδιών, καθώς και το ευρύτερο περιβάλλον τους. Πολύ προσεκτικά η στήλη θα συζητά και θέματα που αφορούν στο σχολείο. Ενίοτε η «Ελένη» μπορεί να απαντά και σε ερωτήσεις σας που επιδέχονται απάντησης. Όλα αυτά με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, διακριτικότητα αλλά και χιούμορ. Μπορείτε να επικοινωνείτε με την Ελένη στο mail: [email protected]. 

*Ο τίτλος της στήλης είναι δάνειο από τον Γρηγόρη Ξενόπουλο στη στήλη του στη Διάπλαση των Παίδων. Η Parallaxi δεν είναι η Διάπλαση των Παίδων και δεν θα ήθελε να είναι και η Ελένη Χοντολίδου δεν είναι ο Γρηγόρης Ξενόπουλος, παρ’ ότι θα ήθελε πολύ να είναι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ τα υπόλοιπα κείμενα της στήλης ΕΔΩ

Ένατο κείμενο: Aπαντάμε στις ερωτήσεις των παιδιών και όχι στις δικές μας αγωνίες

της Τατιάνας

O φόβος και ο τρόμος των γονιών και γενικά των ενηλίκων είναι οι ερωτήσεις των παιδιών. Τα παιδιά ρωτούν πώς γίνονται τα παιδιά κι εμείς φοβόμαστε ότι θα φτάσουν να ρωτήσουν και για τον οργασμό. Ρωτούν για τον θάνατο κι εμείς φοβόμαστε ότι πρέπει να πάρουμε θέση για τη μετά θάνατον ζωή, για την Κόλαση και για την μετεμψύχωση.

Πέθαινε μία φίλη μου και ανησυχούσα για τις πεντάχρονες εγγονούλες της με τις οποίες είχε πολύ στενή σχέση. Πώς θα το πάρουν, πόσο θα πληγωθούν, κ.λπ. Με περισσή σοφία η μανούλα τους τις πληροφόρησε ότι η γιαγιά «είναι στον ουρανό». Αυτές θεώρησαν υποχρέωσή τους να ενημερώνουν τους πάντες περί της νέας κατοικίας της γιαγιάς τους. Πέντε μήνες μετά συναντούν έναν φίλο της γιαγιάς τους:

Κορίτσια –Η γιαγιά είναι στον ουρανό.

Φίλος –Το ξέρω.

–Γιαγιάκα! (κοιτώντας ψηλά, φωνάζοντας). Και μετά κολύμπι και παιχνίδι.

Υπάρχουν φορές που ένα παιδί μπορεί να στενοχωρηθεί περισσότερο για το χρυσόψαρό τους που πέθανε παρά για τη γιαγιά του! Ή έτσι να νομίζουμε.

Πολύ καλή αρχή είναι να μη δίνουμε περισσότερες πληροφορίες από όσες χρειάζονται τα ίδια τα παιδιά. Είμαστε σε διάλογο με τα παιδιά και δεν τα βομβαρδίζουμε με λογίδρια που έχουμε ετοιμάσει εκ των προτέρων. Συνήθως τα παιδιά έχουν την επιθυμία να μάθουν λιγότερα από όσα φοβόμαστε ότι θέλουν να μάθουν.

Οφείλουμε να φτιάχνουμε το επιτρεπτικό εκείνο πλαίσιο που θα επιτρέπει στα παιδιά να εισακούονται από τους γονείς και τους αγαπημένους τους ενηλίκους. Εάν έχουμε σχέση ουσιαστική με τα παιδιά κατανοούμε πολύ καλά τι θέλουν να μάθουν με την ερώτηση που κάνουν.

Υπάρχουν πολλά βιβλία για τα «δύσκολα θέματα», όπως σεξουαλική αγωγή, θάνατος, κ.λπ. Δεν θα συνιστούσα τα παραμύθια καθώς είναι, πολλές φορές, πολύ βίαια.

Απλή γλώσσα, κατανοητή, ψυχραιμία και χιούμορ. Όλα μπορούν να ειπωθούν σε όλες τις ηλικίες με τον κατάλληλο τρόπο. Όλα. Είναι ζήτημα άσκησης, επιθυμίας μας και, κυρίως, καλής επικοινωνίας.

*Είναι προφανές ότι δεν μιλώ για τον θάνατο γονιών ή αδελφών του παιδιού. Οι περιπτώσεις αυτές είναι πολύ πιο δύσκολες και σύνθετες. Και, βεβαίως, δεν μιλώ για το παιδί ως υποκείμενο του θανάτου. Για τα θέματα αυτά χρειάζονται οι ειδικοί.