Σας ασπάζομαι… Ελένη: Oι γιαγιάδες και οι παππούδες «καταστρέφουν» τα παιδιά και καλά κάνουν
«Μεγάλοι γονείς» αποκαλούνται σε άλλες γλώσσες.
Το «Σας ασπάζομαι… Ελένη»* είναι η νέα δεκαπενθήμερη στήλη της Ελένης Χοντολίδου (κάθε Δευτέρα πρωί) στην Parallaxi, με την ιδιότητά της ως Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Σχολικής Παιδαγωγικής και Λογοτεχνικής Εκπαίδευσης με αφορμή πραγματικά περιστατικά ή αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα θέματα θα αφορούν σε παιδιά από 2-82 (που είναι και η ηλικία ειδίκευσης της Ελένης) τους γονείς, τους θείους και τις θείες των παιδιών, καθώς και το ευρύτερο περιβάλλον τους. Πολύ προσεκτικά η στήλη θα συζητά και θέματα που αφορούν στο σχολείο. Ενίοτε η «Ελένη» μπορεί να απαντά και σε ερωτήσεις σας που επιδέχονται απάντησης. Όλα αυτά με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, διακριτικότητα αλλά και χιούμορ. Μπορείτε να επικοινωνείτε με την Ελένη στο mail: [email protected].
*Ο τίτλος της στήλης είναι δάνειο από τον Γρηγόρη Ξενόπουλο στη στήλη του στη Διάπλαση των Παίδων. Η Parallaxi δεν είναι η Διάπλαση των Παίδων και δεν θα ήθελε να είναι και η Ελένη Χοντολίδου δεν είναι ο Γρηγόρης Ξενόπουλος, παρ’ ότι θα ήθελε πολύ να είναι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ τα υπόλοιπα κείμενα της στήλης ΕΔΩ
Τρίτο κείμενο: Oι γιαγιάδες και οι παππούδες «καταστρέφουν» τα παιδιά και καλά κάνουν
της Ρένας Μ.
Η μητέρα μου ήταν μία αφοσιωμένη μητέρα και το σπίτι μας ήταν το μόνιμο καταφύγιο των φίλων μας. Μαγειρέματα, ζαχαροπλαστικές ήταν η απόλυτη απόλαυση: να γλύφω όσα απέμεναν στα σκεύη και δήθεν να «βοηθάω». Σινεμά, παιδικά θέατρα και πολύ διάβασμα με την ωραία της φωνή. Όλα αυτά έμοιαζαν τίποτε όταν γεννήθηκε ο ανεψιός μου και η μητέρα μου μεταμορφώθηκε σε άλλον άνθρωπο. Έγινε πιο μαμά από μαμά. Άρχισα να ζηλεύω την αφοσίωση και τη λατρεία που είχε στον Νίκο και την ρώτησα κάποτε μεταξύ αστείου και σοβαρού: «Μαμά, ποιον αγαπάς πιο πολύ; Εμένα ή τον Νίκο;». Η μητέρα μου κατέβασε το κεφάλι της και απάντησε: «Τον Νίκο»!
Αυτή είναι η σχέση των παππούδων και των γιαγιάδων με τα εγγόνια. «Μεγάλοι γονείς» αποκαλούνται σε άλλες γλώσσες. Απαλλαγμένοι από την ευθύνη ανατροφής των δικών τους παιδιών, συνήθως συνταξιούχοι έχουν την απόλυτη ελευθερία να «καταστρέφουν» τα παιδιά των παιδιών τους, που είναι δύο φορές παιδιά τους. Τους δίνουν γλυκά στα κρυφά, παραβιάζουν τους στεγνούς και στυγνούς κανόνες των γονιών καμιά φορά, ΑΛΛΑ το πόσο καλό κάνουν στα παιδιά είναι ανυπολόγιστο.
Δεν μιλώ για την εκμετάλλευση που υφίστανται ως φύλακες των παιδιών γιατί δεν υπάρχουν στη χώρα μας οι δομές που θα έπρεπε. Μιλώ για εκείνον τον ποιοτικό χρόνο με τα διαβάσματα, τις βόλτες, τα αστεία, τα ταξίδια. Για εκείνη την πολύτιμη σχέση, την αναντικατάστατη. Που στρώνονται στρώματα κάτω για να κοιμηθούν όλα τα εγγόνια, που η κουζίνα γίνεται άνω κάτω με τα καπάκια να χρησιμοποιούνται ως μουσικά όργανα, που η αγάπη είναι άνευ όρων και άνευ ορίων χωρίς το άγχος των γονιών που τρέχουν για το μεροκάματο και αγωνιούν για τους «κανόνες» και την τήρησή τους.
Η μεγάλη εγγονή του δημάρχου σε ταινιάκι που είχε κάνει ο Γιώργος Κορδομενίδης το 2010 και προβλήθηκε σε εκδήλωση που έγινε λίγες μέρες πριν τις εκλογές στο Εντευκτήριο είχε πει με την αφοπλιστική ειλικρίνεια των παιδιών: «Όταν έρχεται ο παππούς κάνουμε… βλακείες». Αυτές οι πολύτιμες «βλακείες» είναι η θωράκιση των παιδιών απέναντι στις δυσκολίες της ζωής, σαν συμμαχία μεταξύ της προηγούμενης και της μεθεπόμενης γενιάς. Γιατί η συνύπαρξη είναι πολύτιμη. Ρίξτε μια ματιά στα βιβλιοπωλεία να δείτε πόσα παιδικά βιβλία υπάρχουν για τη σχέση των παιδιών με τους γονείς σας.
Εσείς γονείς, να μην διαμαρτύρεστε που οι «μεγάλοι γονείς» καταστρέφουν τα παιδιά σας. Κανείς δεν πέθανε από υπερβολική αγάπη.
