Σαββατόβραδο στα ψιλικατζίδικα

Το βράδυ του Σαββάτου περπατήσαμε τη Β. Όλγας. Παρατήρησα για πρώτη φορά κάτι που δεν το είχα ξαναδεί. Στα μοντέρνα ψιλικατζίδικα του δρόμου, στα σκαμπό τους και τους πάγκους, εκατοντάδες άνθρωποι, σε όλο το μήκος του δρόμου, με ένα κουτάκι μπύρα περνούσαν τη Σαββατιάτικη έξοδο τους.

Είναι η νέα κοινωνικότητα, η νέα έξοδος. Ακόμα και στις μεσοαστικές γειτονιές. Όχι μόνο στις πιο λαϊκές. Πλάι στα νέα ζευγάρια, πάνω στα πεζοδρόμια με τους ξέχυλους κάδους σκουπιδιών, προσπαθούσαν να παίξουν τα παιδιά τους, ενώ ηλικιωμένοι προσπαθούσαν να διασχίσουν τα εμπόδια και να επιστρέψουν σπίτια τους από αυτή την ιδιότυπη έξοδο.

Τα ψιλικατζίδικα είναι η νέα διασκέδαση όσων αδυνατούν να επισκεφτούν τα εστιατόρια, τα μπαρ, τα κλαμπ. Όσο η ακρίβεια σαρώνει τα πάντα και οι μισθοί καλύπτουν μονάχα τους λογαριασμούς και τα φάρμακα, η ζωή θα αλλάζει βίαια. Θα προσαρμόζεται σε καλάθια προσφορών, σε σκαμπό ψιλικατζίδικων τα Σαββατόβραδα.

Υποκαθιστά σταδιακά άλλες εξόδους.

Διαβάζω ότι η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, διευθύντρια του ΔΝΤ, ανέφερε ότι η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε μια πολύ δύσκολη 5ετία, με προβλέψεις για μεγέθυνση μόνο 3% την προσεχή 5ετία, την πιο αδύναμη εδώ και τριάντα χρόνια.

Αντιλαμβάνεται πολύ εύκολα κάποιος τι έρχεται στις ζωές μας που είναι ήδη εξασθενημένες από μια 15ετή κρίση.

Οι γονείς μου είναι συνταξιούχοι. Των 600 ευρώ. Το φυσικό αέριο του προηγούμενου μήνα ήταν 900 ευρώ. Αν βάλεις και το ρεύμα και τα τηλέφωνα, μάλλον έπρεπε να δανειστούν για να αγοράσουν τα φάρμακα τους. Για φαγητό ας μην το συζητήσουμε…

Ένας νέος κόσμος ξημέρωσε. Ότι κατακτήθηκε μετά τον πόλεμο, η ελπίδα όχι για επιβίωση αλλά για καλύτερες μέρες έχει τελειώσει.