Smirting is the new flirting: Το φλερτ των εξόριστων καπνιστών

To smirting είναι ο “από εθισμού θεός” των καπνιστών. Και στην Ελλάδα δεν του έχουμε δώσει την ευκαιρία να εκδηλωθεί πόσο μάλλον να αναπτυχθεί. Οι καπνιστές εκπέμπουμε σε κοινή συχνότητα και η καπνιστική ενηλικίωσή μας περνάει ετεροχρονισμένα τα στάδια της βιολογικής.

Τον αγαπάμε τον καπνό μας, ενδίδουμε στον εθισμό του και δύσκολα βρίσκεις καπνιστή -ακόμα και κάποιον που έπραξε ενήλικα κόβωντάς το- να σου αρνηθεί πως μαζί με το τσιγάρο του πέρασε στιγμές πολλών καρατίων. To smirting από την πλευρά του, μπορεί ως καπνικό ρομάντσο να φέρει την αρμονία στο χάος που προκαλούν κάθε φορά τα αντικαπνιστικά νομοσχέδια -για κάποια δευτερόλεπτα- στον ψυχισμό των καπνιστών.

Το τσιγάρο από σύμβολο ευρωστίας στο παρελθόν, κοινωνικής τάξης, πρεστίζ, ελευθερίας, αλήτικης ζωής, underground καλλιτεχνικού βοηθήματος και προέκταση των δαχτύλων μαζί με όλους όσοι αγαπούν τους καπνούς, τις τζούρες και τις στάχτες τους βρίσκοντάς τα συμβολικά, συνθέτει ταυτόχρονα δοκίμια, παραμύθια και ρεαλιστικούς εφιάλτες για τους εμπλεκομένους.

Στους καιρούς της παθητικής επιθετικότητας και στην γη του παθητικού καπνίσματος, το παραμύθι κάθε καπνιστή γκρεμίζεται σε κάθε νέο αντικαπνιστικό νόμο που ταυτόχρονα ξυπνάει και από τον εφιάλτη όμως της απέναντι πλευράς.

Μπρος γκρεμός… και μπρος και πίσω για τους καπνιστές. Ή μήπως όχι; Μπορεί να συνεχίσει το παραμύθι και οι στιγμές καρατίων και μάλιστα υπό νέες, super premium συνθήκες; Μπορεί και μάλιστα στο εξωτερικό, που υπακούν πιστότερα τους αντικαπνιστικούς νόμους, οι καπνιστές χαίρουν των απολαβών της εξυπνάδας τους εδώ και χρόνια.

Κωδικό όνομα: smirting. Προκύπτει από τον συνδυασμό των λέξεων flirting (φλερτάροντας) και smoking (καπνίζοντας) λειτουργώντας ως η υπογραφή συναίνεσης των καπνιστών στους νόμους που τους εξοστρακίζουν από τους εσωτερικούς χώρους.

Σε ένα αόρατο σύμπαν οι καπνιστές που αναγκάζονται να πάρουν την δόση τους έξω από εκεί που η υπόλοιπη παρέα τους τρώει, πίνει, χορεύει και ζει γενικότερα detox στιγμές υγιέστερου ανθρώπου, συσπειρώνονται γύρω από την κοινή συχνότητα που λέγαμε παραπάνω.

Αυτό που τους φέρνει κοντά έξω από τις πόρτες των καταστημάτων, είναι η ζέστη από τα μανιτάρια που πρέπει να μοιραστούν, το κοινό τασάκι που πρέπει να σταθούν γύρω του, ένας αναπτήρας που ξέχασαν να βγάλουν μαζί τους και κυρίως η κοινή αμηχανία του εξοστρακισμένου.

Εδώ βρίσκει χώρους και τρόπους το smirting. Διασταυρώνονται τα βλέμματα, ανοίγουν οι συζητήσεις και το βγήκα για ένα τσιγάρο πολλαπλασιάζεται σε δύο-τρία-τέσσερα-μπαίνω να φέρω και το ποτό μου.

Σαν όρος το smirting ξεκίνησε να πρωτοακούγεται το 2011 από τις ΗΠΑ και την κεντρική Ευρώπη. Όταν παρατηρήθηκε έντονα πως οι καπνιστές που έβγαιναν αναγκαστικά από τα club, bar και cafe για να καπνίσουν στο όρθιο έξω, άρχισαν να φλερτάρουν μεταξύ τους και τελικά να παραμένουν για αρκετή ώρα μακριά από τις παρέες τους.

Σε άρθρα από τον διεθνή περιοδικό Τύπο το smirting παρουσιάζεται ως μία αστική τάση η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα αναπτύσσει περισσότερο φλερτ από ότι μεταξύ των συνδαιτυμόνων στο εσωτερικό των καταστημάτων όπως θα περίμενε κανείς.

Οι ψυχολόγοι σχετικά με το smirting υποστηρίζουν πως ο άνθρωπος όταν νιώθει πώς βρίσκεται υπό συνθήκες εξόριστου για κάτι αρνητικό, μαζί με επιλεγμένο αριθμό ατόμων, αυτό τον κάνει να νιώθει ξεχωριστός τονώνοντας την αυτοπεποίθησή του με αποτέλεσμα τις μεγαλύτερες πιθανότητες ερωτικής προσέγγισης κλπ.

Είναι όπως και στην Τέχνη, που ακόμα και σε περιόδους κρίσης υπάρχουν πάντα λαμπεροί πρωταγωνιστές, έτσι και ο καπνιστής σε περιόδους ζοριού θα βρει τον τρόπο να λάμψει.

Αν λέμε πως η επανάσταση είναι απαραίτητη καθώς μόνο έτσι προχωράει ιστορικά ο κόσμος, τότε η Θεσσαλονίκη δεν συμμερίζεται τον επαναστατισμό του smirting για να προχωρήσει σε αυτό τον τομέα. 

Δεν τον ακολουθούμε πλειοψηφικά τον αντικαπνιστικό νόμο στην πόλη, τόσο οι επιχειρηματίες όσο και οι ίδιοι οι καπνιστές έκαστοι από πλευράς τους, οπότε χάνουμε και το όλο πνεύμα. Το κοντινότερο παράδειγμα σε smirting που έχουμε μέχρι στιγμής είναι το Vogatsikou 3. To γνωστό resto bar της πόλης, δεν επιτρέπει το κάπνισμα αυστηρά στο εσωτερικό του.

Αποτέλεσμα είναι οι καπνιστές να βγαίνουν για τσιγάρο στα όρθια έξω από την πόρτα του στο πεζοδρόμιο δημιουργώντας ένα σκηνικό τόσο νεοϋρκέζικο που σε κάνει να το ζηλεύεις και να το χαίρεσαι. Και τα τελευταία είναι λόγια από μη καπνιστή, όπως μου μεταφέρθηκαν.

Μήπως ήρθε η ώρα να δώσουμε στον αντικαπνιστικό νόμο και οι καπνιστές την υπογραφή μας γιατί κοιτάμε τελικά το ντουμάνι και χάνουμε το τσιγάρο; Ας δοκιμάσουμε να μετατρέψουμε τους δρόμους της Θεσσαλονίκης σε 5ες Λεωφόρους του smirting και αν δεν εθιστούμε και σε αυτό, το ξανασυζητάμε.