Η ιστορία πίσω από τα πράσινα post it που υπάρχουν παντού!
Η Σταυρούλα Κουλίτση γράφει όλα εκείνα που σκεφτόμαστε και δεν τολμάμε να πούμε!
Ανοίγεις την οθόνη του κινητού σου, μπαίνεις στα social και βλέπεις παντού πράσινα post it, να γράφουν με μαύρο μαρκαδόρο αυτά που σκέφτεσαι. Κολλημένα σε bars, σε αυτοκίνητα, σε μνημεία, σε καθρέφτες είναι πάντα εκεί για να δίνουν φωνή στα προβλήματα σου, στα συναισθήματα σου, στις θεωρίες σου για όλα εκείνα που δίστασες να μοιραστείς. Ταυτίζεσαι και αναρωτιέσαι πόσο εύστοχη μπορεί να γίνει μία σελίδα στο instagram και η κοπέλα που κρύβεται πίσω από αυτήν.
H Σταυρούλα Κουλίτση και στην κανονική ζωή είναι Sports Betting Analyst. Στο παράλληλο σύμπαν που έχει δημιουργήσει για εκείνη το The Green Post it, φτιάχνει περιεχόμενο που αποτυπώνει αυτά που συμβαίνουν στο μυαλό της, είναι podcaster στο «The Green Post-it: Το πόντκαστ», κάνει συνεργασίες πάνω σε δημιουργικά projects και αρθρογραφεί για πράγματα που συμβαίνουν στην πόλη της – την Αθήνα. Αγαπά τις Κυριακές με τους φίλους της, την οικειότητα, τις διεισδυτικές συζητήσεις, τις σωστές playlists και το καλό street food. Σιχαίνεται τις επιφανειακές απόψεις, το εύκολο χιούμορ, τους φασίστες και το παγωτό τριαντάφυλλο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“Στην πραγματικότητα δεν μου ήρθε ποτέ η ιδέα για το The Green Post it! Απλώς μια μέρα σκέφτηκα να γράψω μια φράση που είχα στο μυαλό μου κανονικά, με στυλό – και όχι στο πληκτρολόγιο – πάνω σε ένα πράσινο post it που ήταν τυχαία στο σπίτι. Το πώς, από την τυχαία εκείνη μέρα και το τυχαίο εκείνο post it έχουμε φτάσει στο σήμερα, είναι κάτι ανεξήγητο. Ωστόσο το περιεχόμενο, το στυλ γραφής και ο τρόπος έκφρασης δεν είναι τυχαία. Είναι ο τρόπος που λειτουργώ και σκέφτομαι στην καθημερινότητά μου και που διαμορφώνω σταδιακά από τότε που με θυμάμαι.
Εμπνέομαι από το οτιδήποτε συμβαίνει. Είτε στη δική μου ζωή, είτε στων ανθρώπων μου, είτε στην κοινωνία. Είναι ένα πολύ προσωπικό προτζέκτ και το νόημά είναι να με αφήνω να δημιουργώ και να εκφράζομαι σύμφωνα με την ανάγκη που έχω κάθε στιγμή, γιατί αυτό μου δίνει και το αίσθημα της ελευθερίας. Οπότε παίρνω ερεθίσματα από το περιβάλλον, τα αναλύω και τα περνάω μέσα από τα φίλτρα μου. Και κάπως όλη αυτή η χρονοβόρα και πολλές φορές επίπονη εσωτερική ζύμωση καταλήγει σε ένα συμπέρασμά ή – πολύ συχνότερα – σε ένα ερώτημα. Αυτό που τελικά θα γραφτεί στο post it. Δεν είναι ακριβώς συνειδητό, ούτε είναι μια διαδικασία που χτίστηκε τώρα, απλώς πλέον το αποτέλεσμά της διοχετεύεται κάπου. Το σημαντικότερο για μένα είναι το αξιακό σύστημα πάνω στο οποίο πατάει το οτιδήποτε γράφεται σε ένα χαρτάκι. Σίγουρα το αγαπημένο μου είναι να παίρνω μικρά καθημερινά πράγματα και να τους δίνω μια υπαρξιακή ή φιλοσοφική διάσταση.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τα κείμενα του Green Post it είναι πάντα γραμμένα στο χέρι από την ίδια και συνήθως ψάχνει ένα φόντο που να ταιριάζει εικαστικά με το περιεχόμενο. Αλλά επειδή δεν έχει πάντα την υπομονή, πολλά χαρτάκια είναι φωνογραφημένα απλώς στο σημείο που βρισκόταν τη στιγμή που τα έγραψε.
“Η πρώτη δημοσίευση ήταν το «Καμένο Χαρτί». Είχε ζωγραφισμένο τον πλανήτη μας και το χαρτάκι ήταν μισοκαμένο. Το account ξεκίνησε την περίοδο που ήταν οι μεγάλες φωτιές σε Αττική και Εύβοια τον Αύγουστο του 2021. Ίσως τελικά ήταν αναπόφευκτο για το χαρτάκι να μιλάει τόσο πολύ όσα συμβαίνουν γύρω μας και διαμορφώνουν την κοινωνία. Γεννήθηκε μέσα σε μια περίοδο πολύ έντονη, πολύ φορτισμένη ηθικά και συναισθηματικά και αυτό το κουβαλάει μαζί του πάντα.
Δυστυχώς ξεχωρίζει από μόνο του το post για τα Τέμπη. Το «Στείλε μου όταν φτάσεις» που ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό εκείνο το πρωί. Το σκέφτηκα πολύ για να το ανεβάσω – δεν μπορούσα εκείνη τη στιγμή να καταλάβω αν η σκέψη μου ήταν εντελώς άστοχη ή αν θα βοηθούσε κάποιον εκεί έξω. Αν είχε καν νόημα να πω το οτιδήποτε. Τελικά το ανέβασα μαζί με κάποιες σκέψεις που επίσης έκανα εκείνο το πρωί και φάνηκε πως πάρα πολλοί άνθρωποι είχαν ακριβώς τις ίδιες σκέψεις. “
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Από την σελίδα η Σταυρούλα επιθυμεί να ανοίγουν συζητήσεις. Να μπάινουμε σε διάλογο, να μάθουμε να ακούμε και να τοποθετούμαστε συνειδητά. Όπως εξηγεί, αυτά που δεν γνωρίζουμε είναι τόσο περισσότερα από αυτά που γνωρίζουμε και ο κόσμος είναι γεμάτος με τόσο περισσότερες ερωτήσεις απ’ οτι με απαντήσεις που είναι υποκριτικό να νομίζουμε ότι κατέχουμε το οτιδήποτε.
“Θέλω να γινόμαστε καλύτεροι, να είμαστε σκεπτόμενοι, να μη σταματάμε να διεκδικούμε, να είμαστε δίκαιοι, να είμαστε πολυδιάστατοι, να μην υποκρινόμαστε, να είμαστε οκέι με το αλλάζουμε γνώμη, να βιώνουμε τα συναισθήματα μας, να μη φοβόμαστε, να επιδιώκουμε να ακούσουμε κάτι που δεν ξέραμε. Και λέγοντας αυτά, συνειδητοποιώ ότι μέσα στην απαισιοδοξία και το ρεαλισμό του, αυτό το account, είναι κάπως αισιόδοξο!
Είναι πολύ ιδιαίτερο το συναίσθημα του να ξέρεις ότι δεν κάνεις κάτι σημαντικό – μιας που απλώς γράφεις αυτό που σκέφτεσαι σε χαρτάκια – και από την άλλη να λαμβάνεις μηνύματα από ανθρώπους που σου λένε πόσο σημαντικό είναι για εκείνους να λες αυτά που σκέφτονται. Έχει μια περίεργη συλλογικότητα μέσα του το The Green Post it, παρότι είναι σκέψεις ενός και μόνο ατόμου. Αυτή η αντίθεση είναι μαγική. Στην ουσία είναι μια κοινότητα ανθρώπων που ζουν στον ίδιο κόσμο, τους απασχολούν τα ίδια ζητήματα, παλεύουν για τις ίδιες αξίες.
Υπήρξαν στιγμές που είπα «δεν ανεβάζω κάτι σήμερα» είτε γιατί ένιωθα πως δεν έχω κάτι ουσιώδες ή εύστοχο να πω, είτε γιατί ήθελα να είμαι περισσότερο παρούσα σε αυτό που μου συνέβαινε. Αλλά να τα παρατήσω όχι, δεν το σκέφτηκα ποτέ. Γιατί το The Green Post it, όσο κι αν μιλάω για εκείνο στον γ’ ενικό, είναι εγώ. Και νομίζω πως θα βρίσκει τον τρόπο να υπάρχει είτε είναι Instagram account, είτε μετουσιωθέι σε κάτι εντελώς διαφορετικό.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
