Πήγαμε, είδαμε και κυρίως ήπιαμε στα ΒορΟινά των Χριστουγέννων

Πιστεύετε στις προλήψεις; Εγώ πάντως όχι, γι’ αυτό κι ενθουσιάστηκα με την ιδέα των οινοπαραγωγών «Οίνοι Βορείου Ελλάδος», να διοργανώσουν για πρώτη φορά τα «ΒορΟινά» των Χριστουγέννων την spooky ημερομηνία Τρίτη και 13 του Δεκέμβρη. Με αυτό τον τρόπο και την κακοτυχία ξορκίσαμε (φτου φτου) και οι διοργανωτές της δημοφιλούς εκδήλωσης κατάφεραν να χτίσουν μια νοητή γέφυρα ανάμεσα στα «ΒορΟινά» του Σεπτέμβρη και στα «ΒορΟινά» του Δεκέμβρη… πλέον.

Στα πλαίσια του «6ου Thessaloniki Food Festival», μέσα σε ένα φουλ εορταστικό κλίμα και με μια πόλη που ντύθηκε πρόσφατα το χριστουγεννιάτικο της μανδύα, οπλίστηκα με θετική, χριστουγεννιάτικη και ΒορΟινή διάθεση και κίνησα κι εγώ μαζί με φίλους να επισκεφτώ τα «ΒορΟινά» στον όμορφο και cozy χώρο του «Electra Palace Thessaloniki» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016. Αυτό που ανυπομονούσα να δω ήταν οι «ειδικές» και ιδιαίτερες δοκιμές που είχαν υποσχεθεί για εμάς οι παραγωγοί και η αλήθεια είναι ότι αυτή η προσμονή είχε εξιτάρει το περισσότερο από το οινικό κοινό της Θεσσαλονίκης. Και όντως αυτό είδα: λαμπερά «ΒορΟινά», με σπάνια κρασιά που δεν διατίθενται προς πώληση, εμφιαλώσεις που βρίσκουν μόνο το δρόμο του εξωτερικού και δεν κυκλοφορούν στην ελληνικά αγορά (γκούχου γκούχου), πειραματικές οινοποιήσεις ώστε το κοινό να πει τη γνώμη του στους παραγωγούς, φιάλες magnum από γνωστά και αγαπημένα κρασιά και φυσικά οι my personal favorite μίνι κάθετες γευστικές δοκιμές από αγαπημένες ετικέτες.

Ο κόσμος στη Θεσσαλονίκη διψάει για κρασί και γι’ αυτό γέμισε από πολύ νωρίς την αίθουσα στο στολισμένο Electra Palace. Αυτό που πραγματικά μου άρεσε ήταν ότι το στήσιμο των εκθετών ήταν από τα πιο σωστά που έχω δει σε παρόμοιες εκδηλώσεις (εξαιρετικά άνετο και ευρύχωρο) και η αναλογία κόσμου-παραγωγών ίσως και να ήταν η πλέον ιδανική. Επιπλέον, σε όλους τους επισκέπτες υπήρχε η δυνατότητα να αγοράσουν επιλεγμένες φιάλες σε εξαιρετικές τιμές από ειδικό σταντ, ενώ αξιοθαύμαστη ήταν η πρωτοβουλία των διοργανωτών να διατεθεί μέρος των εσόδων στο δημοτικό βρεφοκομείο Θεσσαλονίκης «Άγιος Στυλιανός».

Σαν καλά, λοιπόν, και οινόφιλα ξωτικά, τρυπώσαμε στους πάγκους των παραγωγών, μιλήσαμε μαζί τους και με το πνεύμα των Χριστουγέννων να ρέει στις φλέβες μας (παράλληλα με σεβαστές ποσότητες cabernet sauvignon, merlot, ασύρτικου και ξινόμαυρου), ξεχωρίσαμε τα δικά μας ΒορΟινά κρασιά από το κάθε κτήμα και τα οποία και σας παρουσιάζουμε σε συντομία παρακάτω:

ΑΑΟΣ Βαένι Νάουσα

«Νάουσα 1996». Παλαιωμένο ξινόμαυρο από το «Βαένι» ηλικίας… 20 ετών. Ζωντανό κόκκινο φρούτο, μαγειρεμένη ντομάτα, κράνο και γλυκά μπαχαρικά. Εντυπωσιακή επίγευση.

Έλινος

Εδώ θα ήμουν αιρετικός και θα διάλεγα… merlot Ναούσης, αλλά τελικά με κέρδισε στο νήμα η «αυθεντική» Νάουσα και το ξινόμαυρο του 2007. Ακόμα πολύ δυνατό, με υψηλή τανικότητα, γεμάτο στόμα, διάρκεια και πολύ δρόμο μπροστά του.

Zoinos Winery

«Αρκτούρος 2007» από το οινοποιείο της Ηπείρου, με ένα στιβαρό κρασί από 70% Cabernet sauvignon και 30% Βλάχικο και Μπεκάρι. Στο peak του, με γεμάτο στόμα στο οποίο κυριαρχούν τα μαύρα ώριμα φρούτα και τα γλυκά μπαχαρικά.

Κατώγι Αβέρωφ

«Κτήμα Αβέρωφ 2001». Μεγάλη χρονιά για το Κτήμα Αβέρωφ, που έδωσε ένα εξαιρετικά ώριμο, φαινολικά, κρασί με φοβερό aging potential. Έχει αρκετό ακόμα χρόνο μπροστά του, με τανίνες εξαιρετικά δεμένες γύρω από ένα ζουμερό φρούτο και πολύ μεγάλη διάρκεια.

Κεχρής

Το κτήμα που καθιέρωσε τη ρετσίνα ως ένα καλό και ποιοτικό κρασί δεν θα μπορούσε να μην έχει μαζί του κάτι από το αγαπημένο ελληνικό κρασί. Αν και μου άρεσε τόσο μια πειραματική οινοποίση με φοβερά αρώματα μαστίχας, όσο και το παλαιωμένο (τριών ετών) «Δάκρυ του Πεύκου», αυτό που ξεχώρισα στο τέλος ήταν η τρέχουσα εσοδεία της παραπάνω ετικέτας με φοβερή δομή και διάρκεια.

Kitrvs

Μίνι κάθετη τόσο για το Syrah από το boutique οινοποείο από την Πιερία, όσο και για το Aglianico. Προτίμησα το Syrah και ιδιαίτερα τη χρονιά του… 2014. TIP: Σπεύστε να τη βρείτε γιατί προσωπικά για μένα είναι η καλύτερη χρονιά του κτήματος, με πληρότητα, απόλυτη σχεδόν ισορροπία και μεγάλη δυνατότητα παλαίωσης.

Κτήμα Άλφα

«Sauvignon blanc Fume 2015». Αγαπημένο Sauvignon blanc και με σεμιναριακή χρήση βαρελιού που φτάνει τους 7 μήνες, δεν φαίνεται καθόλου και απλά χαρίζει όγκο και εξευμενίζει τις γωνίες της ποικιλίας. Πληθωρικό, συνάμα φινετσάτο ταιριάζει με πληθώρα ελληνικών πιάτων.

Κτήμα Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου

«Μαυρούδι» που δεν διατέθηκε στην αγορά, εσοδείας 2003 παρακαλώ, alive and kicking. Περασμένο 18 μήνες από βαρέλι, με σούπερ φινέτσα. Εμφιαλώθηκε μόνο σε 1800 φιάλες και έχουν απομείνει πλέον λιγότερες από 300 φιάλες… Απίστευτη έκπληξη το συγκεκριμένο κρασί.

Κτήμα Βιβλία Χώρα

«Etos 2016»… Φωτοβολίδα με τα όλα της από το γνωστό κτήμα. Εξηγούμαι: παρεξηγημένο Merlot, 14,5% alc και παραμονή στο βαρέλι μέχρι την εμφιάλωση για… 10 χρόνια!!! Τώρα αν σας έλεγα αυτά τα χαρακτηριστικά για ένα οποιοδήποτε κρασί θα με κοιτούσατε με σουφρωμένα χείλη και απορία στο βλέμμα σας δικαιολογημένα. Η φιλοσοφία είναι να βγαίνει κάθε ένα με δύο χρόνια η συγκεκριμένη ετικέτα, αλλά από την ποικιλία που βρίσκεται στα βαρέλια και συγκεντρώνει όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για να την οδηγήσουν στην εμφιάλωση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε φορά μπορεί να είναι και άλλη ποικιλία. Το συγκεκριμένο merlot ήταν… ζουμερό, με βαρέλι εξαιρετικά χωνεμένο στο φρούτο και με πρωτόγνωρη οξύτητα που χάριζε φρεσκάδα στο στόμα. Ποίημα!

Κτήμα Βογιατζή

Το Κτήμα Βογιατζής μας σέρβιρε το «Κτήμα Λευκό» από magnum και μας άρεσε η αρμονία των αρωματικών γευστικών χαρακτηριστικών του με το απαλό και δεμένο στόμα του. Ισορροπημένο και με εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής.

Κτήμα Γεροβασιλείου

Πρόσφατα ο φίλος Στέφανος Κόγιας έγραψε πως ο κ. Γεροβασιλείου του εμπιστεύτηκε ότι η «Μαλαγουζιά 2016» είναι ίσως η καλύτερη που έχει βγάλει ποτέ το κτήμα. Πραγματικά σαγηνευτική μύτη και αυτό που την ξεχωρίζει στα δικά μου «μάτια» είναι το πόσο έτοιμη είναι από τώρα σε αντίθεση, εν μέρει, με τις προηγούμενες που άρχιζαν να ανοίγουν σταδιακά μετά τα Χριστούγεννα. Και τι δεν θα ‘δινα να τη δω σε5-6 χρόνια.

Κτήμα Γκλίναβος

«Παλιοκαιρίσιο», το οποίο είναι ένα ημιαφρώδες κρασί σε στυλ orange wine από Ντεμπίνα και λίγο Μπεκάρι. Βραβείο καινοτομίας για τη φιάλη καθώς θυμίζει… μπύρα 500ml, καθώς οι παλιοί δεν αγόραζαν λόγω κόστους φιάλες για να εμφιαλώσουν το κρασί τους, αλλά χρησιμοποιούσαν… μεταχειρισμένα μπυρομπούκαλα.

Κτήμα Κυρ-Γιάννη

Από το Κτήμα «Κυρ-Γιάννη» ξεχωρίσαμε το αγαπημένο «Γιαννακοχώρι» από τη super χρονιά του 2000. Το ατίθασο ξινόμαυρο σε ποσοστό 70% «καλμάρεται» από 30% merlot και το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ μοντέρνο για την εποχή του blend, που ενώνει τις δυο ποικιλίες… εις σάρκα μία.

Κτήμα Παυλίδη

Μπερδευτήκαμε λίγο εδώ, αλλά τελικά διαλέξαμε το «Pavlidis 2007» που είναι ετικέτα μόνο για το εξωτερικό (γκρρρρ). Cabernet sauvignon, merlot και syrah με παραμονή δυο ετών στο βαρέλι και άλλα δύο στη φιάλη. Όγκος, πληθωρικότητα, μπόλικο φρούτο, δεμένες τανίνες, φοβερή οξύτητα και καταπληκτική φινέτσα στην επίγευση.

Κτήμα Πόρτο Καρράς

Κι εδώ δυσκολευτήκαμε αρκετά, αλλά τελικά δώσαμε τα σκήπτρα στον ιστορικό «Πορφυρογέννητο 2001» από Cabernet sauvignon, Cabernet franc και Λημνιό. Κρασί που θα αφήσει σίγουρα εποχή, άξιος απόγονος των προηγούμενων συναρπαστικών εσοδειών, με τρομερή δύναμη και δαντελένιο στόμα.

Κτήμα Στεργίου

Το κτήμα από την Καστοριά μας παρουσιάζει ένα χαρμάνι από Cabernet sauvignon, merlot και ξινόμαυρο από τη χρονιά του 2008 με ζουμερό κόκκινο και μαύρο φρούτο, που πηγαίνει εξαιρετικά με κρεατοφαγικά πιάτα με κόκκινες σάλτσες.

Κτήμα Τέχνη Οίνου

Το πανέμορφο κτήμα από τη Δράμα είχε μαζί του ένα πλούσιο οπλοστάσιο από γνωστές ετικέτες, αλλά αυτό που ξεχώρισα ήταν το Ασύρτικο δεξαμενής 2011 για την υπέροχη μελένια μύτη του και το φοβερό σώμα, με οξύτητα και επίγευση ώριμων εσπεριδοειδών και γλυκών κουταλιού. Για την ιστορία, αυτό το κρασί είχε κριθεί ότι δεν έπρεπε να εμφιαλωθεί, αλλά όταν δοκιμάστηκε αργότερα και είδαν πως εξελίχθηκε συνειδητοποίησαν ότι πήρε έναν απροσδόκητο δρόμο προς την… πληρότητα.

Κτήμα Φουντή

Οι δοκιμές με το Κτήμα Φουντή θυμίζουν δοκιμές με την ιστορία. Μίνι κάθετη για το κτήμα από το 1999, το 1998 και το 1996… Συναρπαστικά όλα, με το γνωστό ρουστίκ χαρακτήρα του ξινόμαυρου και το 1996 για εμένα να ξεχωρίζει για τα γνωστά τρουφάτα χαρακτηριστικά, δίπλα στα γνωστά αγαπημένα αρώματα της ντομάτας και του κράνου.

Κτήμα Χατζηβαρύτη

Το «Κτήμα Χατζηβαρύτη» μας επιφύλαξε μια φοβερή έκπληξη με τη σειρά του. Μίνι κάθετη από τη «Γουμένισσα» και τις χρονιές 2011, 2012 και 2013. Σε εξαιρετική φόρμα και τα τρία, αλλά έχω μια αδυναμία στο 2012 που θεωρώ ότι είναι ένα πολύ μεγάλο κρασί με παροιμιώδη ισορροπία, ωραία αρώματα μαύρης σοκολάτας δίπλα στα κόκκινα φρούτα.

Tsantali

Ταλαντεύτηκα κι εδώ αρκετά, αλλά τελικά με κέρδισε το «Άβατον 2012» από 80% Cabernet sauvignon και 20% Λημνιό. Πληθωρικό, γεμάτο με πολύ βάθος τόσο χρονικό όσο και γευστικό.

Χάριν επιλόγου, θα ήθελα να πω ότι αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στους διοργανωτές για την έμπνευσή τους, όσο και στους παραγωγούς που ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του απαιτητικού, οινόφιλου κοινού. Άλλωστε, τα «ΒορΟινά» είναι εξαιρετικά δημοφιλή και έχουν βάλει πολύ ψηλά τον πήχη τα τελευταία χρόνια. Για τον Έλληνα οινόφιλο τέτοιες εκδηλώσεις χριστουγεννιάτικα είναι πιο νόστιμες και «μοσχοβολιστές» και από τα φρεσκοφουρνισμένα μελομακάρονα της μαμάς του. Γι’ αυτό το λόγο, τα Χριστουγεννιάτικα «ΒορΟινά» μας ενθουσίασαν και το μόνο που ευχόμαστε είναι να ήρθαν για να παραμείνουν οριστικά.