Δύο βραδιές στα Battle

Η πόλη χορεύει τις νύχτες με πάθος.

Μυρτώ Τούλα
δύο-βραδιές-στα-battle-267683
Μυρτώ Τούλα

Λέξεις: Μυρτώ Τούλα

Το περασμένο Σαββατοκύριακο βρέθηκα για να στηρίξω τους φίλους μου στο Battle of the best και στο Battle στο eightball, γνώρισα το μεγαλύτερο μέρος χορευτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Οι δυο βραδιές θα μου μείνουν αξέχαστες καθώς οι χορευτές μου μετέδωσαν συναισθήματα ενθουσιασμού, αγωνίας, χαράς και απογοήτευσης μέσα από τα event.

Ήθελα λοιπόν να μάθω περισσότερα, και συνάντησα τον Απόστολο Αριστείδου για να λύσω απορίες που μου δημιουργήθηκαν εκείνες τις βραδιές. Ασχολείται με την κουλτούρα του Hip Hop από το 1998, δημιουργώντας ένα συγκρότημα τους Warriorz.

Συνδέθηκε λίγα χρόνια αργότερα με το χορό λόγω του μικρότερου του αδερφού, ο οποίος ασχολούνταν με το break dance και με την ομάδα του τους “Εlectric moving freaks” χόρευαν σε συναυλίες των Warriorz.

Το όλο σκηνικό άρεσε στον κόσμο κι έτσι άρχισαν να διοργανώνονται battle και jumps μέσα στην πόλη. Το 2003 έγινε το πρώτο μεγάλο βήμα και “χτίστηκε” στην Θεσσαλονίκη το Battle of the year Balkan, για χορευτές breaking ,που τον προηγούμενο Μάιο έκλεισε 15 χρόνια ζωής στην χώρα. Κατά την διάρκεια του οι διοργανωτές δεχόταν προσκλήσεις από χορευτικές ομάδες για special show και λίγα χρόνια αργότερα το 2008, δημιουργήθηκε η ιδέα του Bounce.

Το Bounce αποτελείται από street dance χορογραφίες όπως ο ίδιος μου μετέφερε, επηρεασμένος από τα κριτήρια διαγωνισμών χορού στο εξωτερικό, και ηλικιακές κατηγορίες junior, varsity και adults και ένα χρονικό πλαίσιο που οι χορευτές στήνουν τις χορογραφίες τους.

Το 2010 στο Bounce υιοθετήθηκε και η ιδέα των Battle βασισμένο στο freestyle. Τα Battle ουσιαστικά αφορά την μεγάλη ηλικιακά κατηγορία τους Adults, που οι 4 ομάδες με τις πιο δυνατές χορογραφίες μπαίνουν σε αυτήν την διαδικασία. Όποια ομάδα πάρει τα battle εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Ιταλία στο Street Fighters.

Το 2010 δημιουργήθηκε το HHI στην Αθήνα, που είναι ο δεύτερος διαγωνισμός με στοιχεία choreo και στα stand up γενικότερα. Το Battle of the best δημιουργήθηκε το 2005 και φιλοξενεί κάθε χρόνο νέες τάσεις που αφορούν τους χορευτές. Ο διαγωνισμός αυτός λαμβάνει χώρα στην Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και στον Αρμενιστή στην Χαλκιδική το καλοκαίρι.

Το Battle στον Αρμενιστή είναι ένα summer camp τεσσάρων ημερών, με σεμινάρια από διάφορους χορευτές, τα βράδια συνοδεύονται με πάρτι στο beach bar με Dj. Πάνω στο stage που βρίσκεται εκεί διάφορες χορευτικές ομάδες παρουσιάζουν special show. Το αποκορύφωμα είναι τα All style battle που στην ουσία συνδέονται με τα battles του Eightball.

Η εταιρία διοργάνωσης που “κρύβεται” πίσω από όλους τους διαγωνισμούς είναι το Ghetto Blaster, που παράλληλα είναι και online shop που συνεργάζεται με τις αντιπροσωπίες διαφόρων εταιριών με ρούχα που ανήκουν σε χορευτές κυρίως του εξωτερικού. Έκτος αυτού υπάρχει και το Youtubechannel το street dance Greece που ανεβαίνουν τα video από κάθε διαγωνισμό και φέτος ξεκίνησαν μια εκπομπή με χορευτικές συνεντεύξεις, παρουσιαστές η Τζο και ο Bboy Saspens.

Η διοργάνωση αυτή, λέει ο Απόστολος, αποτελείται από αρκετά άτομα που έχουν μεταξύ τους στενές φιλικές σχέσεις και είναι αρκετά ικανοποιημένοι που μπόρεσαν να χτίσουν κάτι τέτοιο. Τα event που οργανώνονται βασίζονται σε ένα χρονοδιάγραμμα, καθώς είναι όλα διάσπαρτα μεταξύ τους, για να υπάρχει χρόνος για την προετοιμασία τους και την προετοιμασία των χορευτών. Όσο οι χορευτές αγαπάνε αυτό που κάνουν τόσο θα συνεχίζονται, είναι μια σχέση αγάπης και αλληλεπίδρασης.

Η διοργάνωση είναι ικανοποιημένη όταν βλέπει ότι παιδιά που ξεκίνησαν από την Ελλάδα καταφέρνουν πλέον και πράγματα στο εξωτερικό όπως οι ArtOne, ο Onel, η Κάλλη Ταρασίδου, Dima και ο Ιωσήφ. Ουσιαστικά η αρχή γίνεται με το Battle of the best στην Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβρη, τον Μάρτιο ακολουθεί το HHI στην Αθήνα, τον Μάιο μεταφερόμαστε πάλι πίσω στην Θεσσαλονίκη για το Battle of the year και το Bounce και η σεζόν τελειώνει τέλη Ιουνίου με το Battle στον Αρμενιστή. Παράλληλα γίνονται και τα Battle στο eightball που ξεκινάνε από τον Οκτώβρη.

Τα battle αφορούν κυρίως χορευτές ανεξαρτήτως επιπέδου, ωστόσο οι θεατές όπως κι εγώ αισθάνθηκα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν την όλη κατάσταση, να κερδίσουν θετική ενέργεια και να παρασυρθούν με τα παιδιά που βρίσκονται “on stage”.

Μια μερίδα των χορευτών είναι μετανάστες, ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει την χορευτική κοινότητα γιατί ο χορός τους ενώνει όλους, μεταξύ τους μοιράζονται εμπειρίες και βιώματα από άλλες χώρες. Οι περισσότεροι χορευτές παράλληλα με τις σπουδές τους κάνουν και το hobby τους, αυτό που τους γεμίζει.

Το πιο παράξενο περιστατικό συνέβη το 2013 στο Battle of the year, στην αποθήκη του Μύλου. “Επειδή λοιπόν το  event γίνεται Μάιο οι φεγγίτες της στέγης ήταν ανοιχτοί για να μπορεί ο χώρος να εξαερίζεται. Στον τελικό του event ήταν οι Waveomatix εναντίον των Black Οut, οι Waveomatics εκείνη την χρονιά κατέβηκαν εις μνήμην του Νίκου Πιράκου (Wavo).

Στο πιο δυνατό σημείο του τελικού ξαφνικά ακούς συνεχόμενα ΜΠΑΜ που ξεπερνούσαν τον ήχο της μουσικής και κάτι σκόνες να πέφτουν από το ταβάνι. Σταματάει λοιπόν η μουσική φωνάζουν οι μαμάδες των παιδιών “Πέφτει το ταβάνι” και αρχίζει ο κόσμος να βγαίνει έξω, οι διοργανωτές πανικόβλητοι, εγώ σαν Τόλης πάω μέσα στον ιδιοκτήτη ο οποίος είχε βάλει τα ακουστικά και έπαιζε ντραμς, δεν άκουγε τίποτα.

Πανικόβλητος του λέω: ρε Παύλο πέφτει το ταβάνι, και εντελώς χαλαρός μου λέει μην αγχώνεσαι ρε έστειλα τον Κώστα να κλείσει τους φεγγίτες: Εγώ έχω φρικάρει όλος ο κόσμος είχε βγει έξω, μετά από κάποια  ξαναβάζουμε τον κόσμο μέσα του εξηγούμε τι συνέβη. Ένα τραγελαφικό γεγονός που το θυμόμαστε ακόμα και γελάμε.’’

Μέσα από την δική μου εμπειρία, πήρα την ενέργεια της χορευτικής κοινότητας σε πολύ μικρές στιγμές τους, ήταν αναπάντεχα τα συναισθήματα που έβγαζε ο καθένας με μια του κίνηση, και από πίσω οι φίλοι και οι θεατές να ζητωκραβγάζουν να αγωνιούν, και να χαίρονται μαζί τους.

Παρατήρησα τα πάντα, κάθε κίνηση είχε μια διαφορετική έκφραση μια άλλη ενέργεια, με έντονο πάθος με βάζε στην λογική των ταινιών χορού που από μικρή έβλεπα στην τηλεόραση, ένας άλλος κόσμος αυτός των χορευτών, δύσκολος, με αναμφίβολο μέλλον και άπιαστα όμορφα όνειρα. Ένας ξεχωριστός τρόπος έκφρασης που μου άνοιξε το μυαλό σε ένα μόνο Σαββατοκύριακο.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα