Τα άλογα που λατρεύουν οι μελλόνυμφοι!

Ο Ραμόν και ο Ραμίρεθ είναι 2 πανέμορφα άλογα Friesian και ο άνθρωπος που τα συντηρεί και τα προσέχει είναι ο Μάρκος Χρυσός, στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης. Ο Μάρκος ασχολείται με τα άλογα τα τελευταία 40 χρόνια και είναι ο μοναδικός άνθρωπος στη Θεσσαλονίκη που έχει άδεια κυκλοφορίας για την άμαξά του, φτιαγμένη από τριανταφυλλιά. Έχει και πινακίδα με αριθμό 01!

Εκτός από φωτογραφίσεις γάμων, τα 2 αυτά πανέμορφα πλάσματα μαζί με την άμαξα, διατίθενται και για φωτογραφίσεις εμπορικού χαρακτήρα (ρούχα κ.τ.λ.), αλλά και για επιβάσεις (ζευγάρωμα).

Μας πήγαν μία πανέμορφη βόλτα με την άμαξα και έστω και για λίγο, μεταφερθήκαμε πίσω σε μία πιο αγνή και ήσυχη εποχή από τη πολύβουη δική μας.

Ήταν και οι δύο τους υπέροχοι!

Η ράτσα Friesian είναι μία από τις πιο παλιές και πιο εξημερωμένες ράτσες αλόγων στην Ευρώπη. Είναι γηγενής ράτσα της περιοχής Friesland στην Βόρεια Ολλανδία. Παρήκμασε ιδιαίτερα με την αύξηση της μηχανοποίησης στις φάρμες και των μέσων μαζικής μεταφοράς.

Σύμφωνα με την παράδοση, είναι γεγονός ότι ο αριθμός των επιβητόρων της ράτσας Friesian μειώθηκε στους τρεις, πριν από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ράτσα ανανεώθηκε με την παραγωγή της ράτσας Oldenburg. Στα επόμενα χρόνια η ράτσα αυτή επικροτήθηκε πολύ και το μέλλον της είναι εγγυημένο πια. Το άλογο Friesian χρησιμοποιείτο περισσότερο για ελαφριά αγροτική δουλειά. Επίσης τέτοια άλογα είναι ιδανικά για αμαξοδήγηση.

Η καταγωγή του, όπως ήδη είπαμε, είναι από την Friesland, μία από τις δώδεκα επαρχίες της Ολλανδίας στην Βορειοδυτική Ευρώπη. Η Friesland είναι μία παλιά χώρα που δημιουργήθηκε το 500 Π.Χ, όταν οι Frisians εγκαταστάθηκαν στην ακτή της Βόρειας θάλασσας. Ήταν τεχνίτες, ναυτικοί, αγρότες και εκτροφείς αλόγων.

Από τα αρχεία του παρελθόντος γνωρίζουμε ότι το άλογο Friesian ήταν πολύ διάσημο από τα πολύ παλιά ακόμη χρόνια. Υπάρχει μία πληροφορία που αναφέρει ότι υπήρχαν τέτοια άλογα το 1251, ενώ υπάρχουν και βιβλία τα οποία αναφέρουν και εξυμνούν τα άλογα Friesian από τον 16ο αιώνα ακόμη.

Οι παλιοί ιππότες έβρισκαν το άλογο αυτό πολύ επιθυμητό, αφού είχε τη δύναμη να κουβαλάει μεγάλο φορτίο στη μάχη και φυσικά να κινείται γρήγορα. Αργότερα η ευκαμψία και η ευκινησία του το έκανε πιο περιζήτητο σε σχολεία ιππασίας στο Παρίσι και την Ισπανία κατά τη διάρκεια του 15ου και 16ου αιώνα. Σε ολόκληρη την Ευρώπη οι βασιλικές αυλές χρησιμοποιούσαν αυτά τα άλογα για τις άμαξες.