Ταξίδι στο 2046 με το μυστηριώδες τρένο του Γουόνγκ Καρ Γουάι

Η νέα αποκατεστημένη 4Κ κόπια της ταινίας του σπουδαίου σκηνοθέτη έρχεται στις αίθουσες!

30 Ιουνίου 2021, 3:24 μμ

30 Ιουνίου 2021, 3:24 μμ

Ένα συγγραφέας γράφει ένα βιβλίο για το 2046, εκεί όπου ταξιδεύουν με ένα μυστηριώδες τρένο όσοι θέλουν να βρουν τις χαμένες τους αναμνήσεις. Κι όσο βυθίζεται στη συγγραφή του, τα όρια ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον, τη δική του ζωή και τη μυθοπλασία, τα όνειρα και τη μνήμη, γίνονται πιο θολά και δυσδιάκριτα.

Το 2046, η τελευταία από τις αποκατεστημένες ταινίες του σπουδαίου Γουόνγκ Καρ Γουάι και νοητή συνέχεια της αξεπέραστης Ερωτικής Επιθυμίας, έρχεται από 1 Ιουλίου στους κινηματογράφους σε νέα αποκατεστημένη 4Κ κόπια και από 24 Αυγούστου στην πλατφόρμα του Cinobo.

Το 2046 είναι η πιο αισθαντική και φιλόδοξη στιγμή του Γουόνγκ Καρ Γουάι. Η επιστημονική φαντασία του και η αισθητική τελειότητα των εικόνων του «συναντιούνται» σε άλλη μία ταινία του που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών. Όπως δήλωσε και ο ίδιος ο Γουόνγκ Καρ Γουάι σχετικά: «Τα 100 Χρόνια Μοναξιάς ξεκινούν με μία πρόταση για ένα φανταστικό μέλλον από έναν άνθρωπο στο παρελθόν, αλλά ισχύει και για το παρόν. Αναρωτιόμουν αν κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει και με μία ταινία. Ξεκίνησα με τη διάσημη υπόσχεση ότι μετά την μεταβίβαση της κυριαρχίας του στην Κίνα, το Χονγκ Κονγκ δεν θα άλλαζε για 50 χρόνια. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να κάνω μια ταινία-μεταφορά γι’ αυτήν την υπόσχεση. Προσπάθησα να φανταστώ τι θα συνέβαινε σε μία πόλη, αν έπρεπε να μείνει απαράλλαχτη για 50 χρόνια. Έτσι γεννήθηκε αυτή η ταινία.»

Στο 2046 όλοι ζουν μέσα στις αναμνήσεις τους, σχεδόν αιχμάλωτοι σε αυτές. Γιατί οι αναμνήσεις, όπως και ο ίδιος ο κινηματογράφος, μπορούν να παγώσουν τον χρόνο. Το κοινό έχει την ευκαιρία να επισκεφτεί και πάλι τις αναμνήσεις αυτές απολαμβάνοντας στο απόλυτο πλέον, λόγω της αποκατάστασης, την αισθητική αρτιότητα των εικόνων του Γουόνγκ Καρ Γουάι, αλλά και το θρυλικό soundtrack με κυρίαρχο το τσέλο του Ουμεμπαγιάσι.

Κάθε συνδρομητής του Cinobo δικαιούται ένα δωρεάν εισιτήριο για την ταινία «2046», στο πλαίσιο των Cinobo Nights, στους συνεργαζόμενους κινηματογράφους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Η ταινία έχει συμμετάσχει στο Επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών 2004 και έχει πάρει βραβείο Καλύτερης Μη-Ευρωπαϊκής Ταινίας στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου 2004, Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού (Τόνι Λιούνγκ) στο Φεστιβάλ Χονγκ Κονγκ 2005 και Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού (Ζανγκ Ζιγί) στο Φεστιβάλ Χονγκ Κονγκ 2005.

Λίγα Λόγια για τον Γουόνγκ Καρ Γουάι

Ο Γουόνγκ Καρ Γουάι γεννήθηκε στη Σαγκάη και μετακόμισε με τους γονείς του στο Χονγκ Κονγκ, στην ηλικία των πέντε ετών.

Το 1988 σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «As Tears Go By». Προβλήθηκε στην Εβδομάδα Κριτικών του Φεστιβάλ των Καννών το 1989. Η επόμενη μεγάλου μήκους ταινία του («Days of Being Wild») κέρδισε πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ του Χονγκ Κονγκ το 1991, συμπεριλαμβανομένων των βραβείων Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας. Την ίδια χρονιά ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής του, Jet Tone Productions Limited. Γύρισε την ταινία «Ashes of Time» από το 1992 έως το 1994. Σε ένα μικρό διάλειμμα από το μοντάζ εκείνης της ταινίας, σκηνοθέτησε και κυκλοφόρησε το «Chungking Express», το οποίο τον εκτόξευσε στη διεθνή κινηματογραφική σκηνή. Ακολούθησαν οι «Έκπτωτοι Άγγελοι», οι οποίοι έκαναν πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 1995. Απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη διεθνή αναγνώριση το 1997 με την ταινία «Ευτυχισμένοι Μαζί», η οποία του χάρισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 2000 η «Ερωτική Επιθυμία» προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών, σημειώνοντας εξαιρετική επιτυχία παγκοσμίως. Ψηφίστηκε ως μία από τις 25 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από τη διεθνή ομάδα κριτικών και σκηνοθετών του περιοδικού «Sight & Sound».

Το έργο του έχει αναγνωριστεί με πληθώρα διεθνών βραβείων που έχουν καταστήσει το όνομά του συνώνυμο με τον καλύτερο κινηματογράφο auteur. Λόγω της αψεγάδιαστης οπτικής και μουσικής αισθητικής του, οι ταινίες του έχουν εμπνεύσει καλλιτέχνες ακόμα και πέραν του κινηματογραφικού κόσμου. «Είναι ένας ζωγράφος της πόλης και της ανθρώπινης καρδιάς, των επιθυμιών, των μυστικών και των απογοητεύσεών μας», γράφουν ο Μισέλ Κλεμέντ και ο Ουμπέρ Νιογκρέ στο Positiff. «Η σχέση του με το Χονγκ Κονγκ και ο θαυμασμός του στο γυναικείο φύλο είναι ο πυρήνας της δημιουργίας του. Έτσι, ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης του Χονγκ Κονγκ προσιδιάζει στους καλλιτέχνες του όψιμου ρομαντισμού, τον Μποντλέρ ή τον Γκουστάβ Μορό. Γι’ αυτούς, όπως και για τον Γουόνγκ Καρ Γουάι, στην καρδιά της απαράμιλλης ομορφιάς κρύβονται ανείπωτα βάσανα.»