Ημερολόγιο SXSW: Emojis, ηλεκτρονική ασφάλεια κι ο δρόμος του γυρισμού
Ο Αντρέας Τζέκας κλείνει την ανταπόκρισή του από το μεγαλύτερο διαδραστικό φεστιβάλ τεχνολογίας στον κόσμο, στο Austin του Τέξας, με τον λογαριασμό της τέταρτης και πέμπτης του μέρας εκεί.
του Αντρέα Τζέκα
Οι τελευταίες δύο ημέρες εδώ περνάνε φανταστικά γρήγορα εξαιτίας των πάρτυ, των εκπληκτικών ανθρώπων που γνωρίζουμε καθώς επίσης και των ενδιαφέροντων παρουσιάσεων που παρακολουθούμε. Ήδη το σημειωματαριό μου είναι αρκετές σελίδες γεμάτο από μια εταιρία που θέλω να ψάξω αργότερα στο διαδίκτυο γιατί επισκέφτηκα το περίπτερό της μέχρι την νέα ιδέα που μου ήρθε κατά την διάρκεια μιας ομιλίας και ανυπομονώ να μπω στο αεροπλάνο της επιστροφής για να ασχοληθώ πιο σοβαρά μαζί της.
Αν κάτι ξεχάσαμε να αναφερθούμε στην χθεσινή ημέρα ήταν η παρουσίαση για τα emojis ή αλλιώς “φατσούλες” στα πληκτρολόγιά μας. Ο Ben Medlock, συνιδρυτής του SwiftKey, ενός αρκετά γνωστού πληκτρολογίου για κινητά και tablet παρουσίασε τα trends. Αξιοσημείωτο όπως ανέφερε είναι ότι οι άνθρωποι τείνουν να βλέπουν “θετικά” τον κόσμο γύρω τους κάτι που αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι το 70% των emojis σχετιζόνται με χαρά ενώ μόλις το 10% με λύπη ή θυμό. Αυτήν η μορφή επικοινωνίας προστίθεται πλέον ώς ο ανεπίσημος τρόπος του γραπτού λόγου όπως και ο προφορικός χωρίζεται σε επίσημο και ανεπίσημο.
Μερικά ενδιαφέροντα στατιστικά είναι ότι η πιο συχνή φατσούλα είναι αυτήν με το κλάμα από το γέλιο που χρησιμοποιείται σε ποσοστό 20% όλων των εικονιδίων. Οι φατσούλες χρησιμοποιούνται στο 4,6% του συνόλου των συζητήσεων (τουλάχιστον στο swiftkey που παρουσίασε τα στατιστικά) ενώ από αυτές μόνο το 15% είναι μόνο με εικονίδια κάτι που σημαίνει ότι το πιο συχνό φαινόμενο είναι οι χρήστες να αναμειγνύουν τα εικονίδια με λέξεις και κείμενο. Οι Γάλλοι χρησιμοποιούν 4 φορές περισσότερο από τις άλλες χώρες εικονίδια με καρδίες είτε ραγισμένες είτε κανονικές. Τέλος όπως θα φαντάζεστε τα εικονίδια με τον Άγιο Βασίλη εμφανίζονται πιο συχνά στις Σκανδιναβικές χώρες όπως και αυτά με φοίνικες και ήλιο από τους χρήστες της Χαβάης. Οι έλληνες άραγε τι χρησιμοποιούν, ήταν η απορία μας μετά το τέλος της παρουσίασης;
Τελευταίο πάνελ στο φετινό φεστιβάλ τελικά ήταν κάτι… επίκαιρο. Ειδικοί ηλεκτρονικής ασφάλειας μαζεύτηκαν στην ίδια σκηνή για να συζητήσουν ένα από τα πιο καυτά θέματα στην Αμερική αυτές τις ημέρες. Την διαμάχη Apple με το FBI για το “σπάσιμο” ενός κινητού για να βρεθούν επιπλέον στοιχεία για μία υπόθεση τρομοκρατίας στο San Bernadino τον περασμένο Δεκέμβριο. Ήδη το μεγαλύτερο “όνομα” στο Φεστιβάλ τοποθετήθηκε επί του θέματος πριν λίγες ημέρες και δεν ήταν άλλος από τον Μπάρακ Ομπάμα. “Η κοινωνία δεν μπορεί να βάλει πάνω από όλες τις αξίες αυτήν την ασφάλειας των κινητών” με αυτήν να είναι μια ελεύθερη μετάφραση στα λόγια του. Δεν αναφέρθηκε επίσημα στο γεγονός μιας και ακόμα κρίνεται στα δικαστήρια αλλά στην δεκάλεπτη αναφορά του φάνηκε υποστηρικτής της άποψης οι κυβερνήσεις να μπορούν να έχουν πρόσβαση στα κινητά πολιτών όταν υπάρχει ανάγκη.
Στο δικό μας πάνελ πάλι οι ειδικοί αναφέρθηκαν στο γεγονός ότι κανείς δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση και οι εταιρίες παίζουν την φήμη τους σε ένα παγκόσμιο κοινό. Στην συγκεκριμένη υπόθεση η Apple θα μπορούσε να είχε λύσει πολύ πιο απλά το ζήτημα αν η Αμερικάνικη κυβέρνηση δεν είχε οδηγήσει την “μάχη” στα δικαστήρια στην προσπάθειά της να δημιουργήσει ένα δικαστικό προηγούμενο. Το πιο επικίνδυνο συμφώνησαν είναι η προσπάθεια της πολιτείας να αποκτήσει πρόσβαση σε μια τεχνολογία και σε κάτι τόσο περίπλοκο μέσα από την απόφαση ενός δικαστηρίου. “Επικίνδυνα τα μονοπάτια στα οποία οδηγούμαστε” ήταν μια από τις φράσεις που ειπώθηκαν. Την συνέχεια θα την δούμε καθώς εξελίσσεται, αλλά δεν φαντάζει ρεαλιστική η ψήφιση μιας νομοθεσίας επί του θέματος σύντομα.
Κάπως έτσι φτιάχνουμε τις βαλίτσες της επιστροφής. Λυπούμαστε να αφήνουμε το μεγαλύτερο φεστιβάλ στον πλανήτη και μιας από τις πιο ξεχωριστές πόλεις της Αμερικής. Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι μόλις ξεκίνησε το τμήμα του φεστιβάλ αφιερωμένο στην μουσική. Αυτό θα κρατήσει τον ρυθμό στην πόλη και τους δρόμους γεμάτους για ακόμα μια εβδομάδα. Γυρνόντας πίσω και επιτέλους διαβάζοντας νέα από την “πατρίδα” νιώθεις λίγο τυχερός που αποσυνδέθηκες από το χάος της έστω και για λίγες ημέρες, αλλά και γιατί ξέρεις ότι όπως αυτό εδώ το φεστιβάλ ξεκίνησε από μια τρέλα μερικών νέων, η Ελλάδα μπορεί να κάνει θαύματα. Και κάπου εκεί σε παίρνει ο ύπνος δίπλα στο παράθυρο του αεροπλάνου με θέα τον Ατλαντικό και τις μηχανές του να βουίζουν.
