Θα φοράμε προστατευτικά στα πρόσωπα μας για πολύ καιρό;

Αν το σκεφτείς «Η μάσκα προσώπου είναι το προφυλακτικό της γενιάς μας» σύμφωνα με τον Brian Castrucci πρόεδρος του de Beaumont Foundation, μη κερδοσκοπικού οργανισμού δημόσιας υγείας. Ο ίδιος αφιέρωσε μια δεκαετία εργαζόμενος σε πολιτειακές και τοπικές υπηρεσίες υγείας και θυμάται όταν η επιδημία του HIV έκανε τα προφυλακτικά συνηθισμένα στις ΗΠΑ. Κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος για αυτό αλλά οι κίνδυνοι του σεξ χωρίς προστασία ήταν ξεκάθαροι.

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να ειπωθεί και για τις μάσκες προσώπου, οι οποίες έχουν μετατραπεί από μια υπερβολική αντίδραση σε αναγκαιότητα για την πανδημία. Οι γονείς τις βάζουν στα παιδιά τους. Οι σερβιτόροι τις φορούν. Υπάρχει ακόμα και μία μάσκα που σε επιτρέπει να φας φορώντας την.

Πιθανότατα θα χρειαστεί να συνεχίσουμε να φοράμε μάσκες σε κοινόχρηστους χώρους για καιρό ακόμα. Ο Ben Cowling, επικεφαλής του επιδημιολογικού στο πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ στην σχολή της δημόσιας υγείας, είπε ότι συστήνει την χρήση μάσκας σε δημόσιες συγκοινωνίες ή σε πολυσύχναστους χώρους ακόμα και όταν είναι ασφαλές να βγούμε από τα σπίτια μας.

Ο Trish Greenhalgh καθηγητής πρωτοβάθμιας περίθαλψης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης είπε ότι πρέπει να φοράμε τις μάσκες σε δημόσιους χώρους ώσπου «Να μην υπάρχουν νέα κρούσματα ή λιγοστά» ένας στόχος όπου η Αμερική βρίσκεται αρκετά μακριά από την επίτευξη.

Ωστόσο παρόλο που οι μάσκες είναι καλές για την δημόσια υγεία κάνουν την επικοινωνία πιο δύσκολη, καλύπτοντας το μισό μέρος του προσώπου μας. Μερικοί ειδικοί λένε ότι μπορεί να προωθήσει διαφορετικούς τύπους καλυμμάτων που δεν κρύβουν το πρόσωπό μας. Ή μπορεί να σημαίνει ότι οι κανόνες επικοινωνίας μας θα αλλάξουν, ίσως για πάντα.

Ο David Matsumoto, ψυχολόγος που διευθύνει μια εταιρεία εκπαίδευσης γλωσσών του σώματος με την ονομασία Humintell είπε ότι να χάνουμε πολλά συμφραζόμενα αν επικοινωνούμε μόνο μέσω των ματιών μας τηρώντας τα δύο μέτρα απόστασης.

«Πολλά από τα οπτικά στοιχεία που βλέπουμε που παρατηρούμε σε κανονικές αλληλεπιδράσεις είναι το μεγάλο μέρος του προσώπου από τη γέφυρα της μύτης προς τα κάτω» Χωρίς αυτά τα στοιχεία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα παρεξήγησης. Είναι επίσης πιο δύσκολο να αναπτύξετε και να διατηρήσετε κοινωνικούς δεσμούς όταν δεν μιλάτε με ολόκληρο το πρόσωπό σας. «Γι ‘αυτό έχουμε πρόσωπο-με-πρόσωπο αλληλεπιδράσεις και όχι γόνατο-γόνατο αλληλεπιδράσεις,» είπε ο Matsumoto.

Αν οι άνθρωποι βαρεθούνε τις μάσκες μπορούν να επιλέξουν τις ασπίδες προσώπου: διαφανείς πλαστικοί προφυλακτήρες. Οι ασπίδες επιτρέπουν να δείτε το πρόσωπο του συνομιλητή σας, και για άτομα με προβλήματα ακοής, επιτρέπουν την ανάγνωση των χειλιών. «Φαντάζομαι πώς θα ήταν πιο εύχρηστο να φόρας ασπίδα για έξι ώρες ενώ δουλεύεις σε παντοπωλείο» λέει η ngela Rasmussen, ιολόγος στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια.

Ο Michael Edmond επιδημιολόγος στο πανεπιστήμιο της Αϊοβά έγραψε ότι οι ασπίδες προσώπου μειώνουν την έκθεσή σε σταγονιδίων της γρίπης από βήχα περισσότερο από 90% και σε αντίθεση με τις μάσκες, έχουν το πρόσθετο πλεονέκτημα να κρατούν τα ιογενή σταγονίδια μακριά από τα μάτια ενός ατόμου.

Ωστόσο, ο Cowling είπε ότι δεν πιστεύει ότι μια ασπίδα προσώπου θα ήταν εξίσου αποτελεσματική με μια μάσκα για αυτήν την πανδημία. Ενώ μια ασπίδα θα μπορούσε να προστατεύσει τον χρήστη από μεγάλα σταγονίδια, είπε, δεν θα τους εμπόδιζε να εκτοξεύσουν τον ιό.

Παρόλο που κάνουν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις πιο δύσκολες, οι μάσκες μάλλον θα συνεχίσουν να είναι πιο κοινές από τις ασπίδες προσώπου.  Αν αυτό ισχύσει τότε ίσως πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που επικοινωνούμε για να μεταφέρουμε τι εννοούμε χωρίς να χρησιμοποιήσουμε τις εκφράσεις του προσώπου. Ο Matsumoto προτείνει να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε περισσότερο τις χειρονομίες. Ίσως αυτές οι τακτικές μας βοηθήσουν να επικοινωνήσουμε πιο ξεκάθαρα ακόμα και όταν βγάλουμε τις μάσκες.

Πηγή: The Atlantic της δημοσιογράφου Olga Khazan