Το διπλό «βάρος» μιας μητέρας που δουλεύει από το σπίτι μαζί με το παιδί της

Για μεγάλο διάστημα του πρώτου έτους μετά τη γέννηση της κόρης της, η Katie Szerbin εργαζόταν από το σπίτι της και καλούνταν να διαχειριστεί κλήσεις σε γραμμή εξυπηρέτησης πελατών, χωρίς να φροντίζει κάποιος το παιδί της.

Κάθε φορά που το παιδί της άρχισε να κλαίει, η 33χρονη έπρεπε να φεύγει από το δωμάτιο. Αν δεν το έκανε, ο πελάτης στην άλλη άκρη της γραμμής, ακόμα και ο προϊστάμενός της, ενδεχομένως να άκουγαν το κλάμα του παιδιού και αυτό μπορεί να έθετε υπό αμφισβήτηση τον επαγγελματισμό της.

«Οι κλήσεις μου συνήθως διαρκούσαν κάτω από 5 λεπτά. Ήταν κάτι που έπρεπε να υπομείνω και ήλπιζα ότι οι άνθρωποι στην άλλη άκρη της γραμμής δε θα άκουγαν το κλάμα του παιδιού. Ήταν απογοητευτικό» λέει η ίδια και συμπληρώνει:

«Δεν ήταν τόσο άσχημα όταν ήταν βρέφος. Αλλά σύντομα άρχισε να περπατάει, να ασχολείται με διάφορα πράγματα και χρειαζόταν προσοχή όσο τα έκανε όλα αυτά. Μιλάω και προσπαθώ να συγκεντρωθώ και εκείνη μου αρπάζει τα ακουστικά ή προσπαθεί να πιάσει τον υπολογιστή μου, να τραβήξει το πουκάμισό μου, προσπαθώντας να με κάνει να την κρατήσω. Ακόμα και αν προσπαθείς να την αγνοήσεις η καρδιά σου δε σε αφήνει».

Η Katie «ζύγισε» τις επιλογές που είχε, αλλά τα χρήματα που έβγαζε θα έπρεπε να τα δίνει αποκλειστικά και μόνο στην φροντίδα του παιδιού. Έτσι αποφάσισε να τα κάνει και τα δύο ταυτόχρονα. Δεν ήταν εύκολο ούτε για την ίδια, ούτε για την κόρη της.

Το κλείσιμο σχολείων και κέντρων παιδικής μέριμνας κατά τη διάρκεια της πανδημίας άφησε πολλούς γονείς ξεκρέμαστους, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν και τη δουλειά από το σπίτι και την απουσία δυνατότητας να έχουν κάπου να στείλουν το παιδί τους για να το προσέχουν.

Το αυξανόμενο κόστος για να στείλει ένας γονιός το παιδί του σε ένα κέντρο παιδικής φροντίδας και φύλαξης, δημιουργεί «πονοκεφάλους» σε πολλούς γονείς στις ΗΠΑ, ακόμα και μετά την πανδημία και ενώ οι ίδιοι αναγκάζονται να συνεχίσουν να δουλεύουν από το σπίτι.

Μπορεί η εξ αποστάσεως εργασία να έλυσε τα χέρια για κάποιες μητέρες, που διαφορετικά θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους για να φροντίζουν τα παιδιά τους, για άλλες όμως πάλι ήταν δίκοπο μαχαίρι.

Πολλοί γονείς αναγκάζονται να κρύψουν από τα αφεντικά τους ότι στον ίδιο χώρο που δουλεύουν είναι και τα παιδιά τους, για να μη φανούν ότι είναι αντιεπαγγελματίες, αγχωμένοι, φοβισμένοι.

Η Kristen Carpenter, μια εργαζόμενη μαμά στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ, θεωρεί ότι όλη αυτή η κατάσταση είναι δύσκολη για το 5χρονο παιδί της.

«Είναι για 2,5 ώρες στο νηπιαγωγείο, μετά έρχεται στο σπίτι και το απόγευμα είναι με ένα τάμπλετ στο χέρι για να βλέπει μία ταινία έως να τελειώσω τη δουλειά μου. Γενικότερα, αναγκάζεται να κάνει μη παραγωγικά πράγματα και δεν έχει κίνητρο για να κάνει κάτι άλλο».

Πολλές γυναίκες – μητέρες αναγκάζουν να θυσιάσουν τον ύπνο τους ή την προσωπική τους υγεία για να τα φέρουν βόλτα. Ξυπνούν νωρίς, πριν τα παιδιά τους, για να τσεκάρουν τα μέιλ τους, περνούν τη μέρα τους ανάμεσα στους δύο ρόλους τους και γενικότερα τρέχουν να τα προλάβουν όλα έως να πάνε για ύπνο (όσο προλάβουν).

Και εάν τελικά δουν ότι δεν τα καταφέρνουν, το βιώνουν ως προσωπική αποτυχία, αφού πολλές μητέρες παραδέχονται ότι δεν το ίδιο παραγωγικές όσο θα ήθελαν ή υποπίπτουν σε μικρά λάθη στη δουλειά τους, επειδή δεν ήταν τόσο συγκεντρωμένες όσο θα ήθελαν.

«Δεν μπορώ να πω ότι κάτι πήγε στραβά επειδή προσέχω το παιδί παράλληλα. Αν το έλεγα τι θα γινόταν; Θα έμπαινα σε μπελάδες; Θα το ανέφεραν στους ανωτέρους μου; Θα έχανα τη δουλειά μου;»

Οι εργαζόμενοι – γονείς στο σπίτι με παιδιά αισθάνονται… ξεχασμένοι. Στην αρχή της πανδημίας και με τη δουλειά να μεταφέρεται στο σπίτι, υπήρχε μεγάλη κατανόηση για εκείνους, αυτή όμως άρχισε να… εξαφανίζεται γρήγορα.

Μητέρες που αναγκάζονται να δουλέψουν από το σπίτι και βάζουν γιαγιάδες ή κάποιον άλλον να προσέχει το παιδί τους, έχουν να αντιμετωπίσουν και τη ψυχολογική πίεση.

«Τώρα νιώθω ένοχη που δουλεύω και δεν φροντίζω το παιδί μου».

Η επίλυση του προβλήματος θα έρθει μόνο μέσα από επανασχεδιασμό της κουλτούρας του χώρου εργασίας, σημειώνουν οι ειδικοί που ασχολούνται με το θέμα, ώστε η μητρότητα να μην χρειάζεται να έρχεται σε αντίθεση με τον επαγγελματισμό.

Αλλά αυτό ίσως να είναι μια μακρά διαδικασία.