Το εργατικό δυναμικό συρρικνώνεται από το φόβο του κοροναϊού

Πριν από ένα χρόνο, η Chanee McLaurin είχε μόλις πιάσει μια καινούργια δουλειά στον τομέα της ασφάλισης, όταν μια μέρα στο γραφείο άκουσε κάποιον να βήχει έντονα. Τις επόμενες μέρες, οι συνάδελφοι, o ένας μετά τον άλλο, σταμάτησαν να έρχονται. Στη συνέχεια., άκουσε μια συνάδελφο να ψιθυρίζει στο τηλέφωνο ότι είχε διαγνωστεί με συμπτώματα γρίπης.

«Ήθελα να φύγω “τώρα” και να μην ξανάρθω”, αναφέρει χαρακτηριστικά η  McLaurin, 29 ετών που ζει σε ένα προάστιο του Ντάλας. Όταν ο εργοδότης της, αφού άφησε το προσωπικό να δουλέψει από το σπίτι, τους κάλεσε πίσω στο γραφείο στις αρχές Μαΐου, η McLaurin δεν επέστρεψε στην εργασία της. Παρόλο που δεν γνώριζε για κανένα κρούσμα στο γραφείο της, η δουλειά της περιλάμβανε πολλά εξωτερικά ραντεβού σε άλλες επιχειρήσεις και φοβόταν τι θα γινόταν αν αν νοσούσε βαριά με Covid-19 και δεν μπορούσε να φροντίσει τη 2χρονη κόρη της .

Ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας στις ΗΠΑ, 8,4 εκατομμύρια λιγότεροι Αμερικανοί έχουν θέσεις εργασίας. Υπάρχουν πολλοί λόγοι, αλλά ένας από τους πιο σημαντικούς είναι αυτός που κρατά και την κυρία McLaurin στο σπίτι: o φόβος. Μια απογραφική έρευνα των ΗΠΑ που διεξήχθη το δεύτερο μισό του Μαρτίου διαπίστωσε ότι περίπου 4,2 εκατομμύρια ενήλικες δεν εργάζονται επειδή φοβούνται οτι θα “κολλήσουν” ή θα μεταδώσουν τον κοροναϊό.

Ο αυξημένος αυτός αριθμός εξηγεί γιατί ορισμένες εταιρείες λένε ότι το εργατικό δυναμικό είναι λιγοστό, παρόλο που το ποσοστό ανεργίας είναι 6%. Υποδηλώνει ότι, ακόμη και με ένα γενναιόδωρο φορολογικό και χρηματικό κίνητρο, η αγορά εργασίας των ΗΠΑ ενδέχεται να μην “επουλωθεί” πλήρως έως ότου εξαλειφθεί ο ιός.

Πράγματι, εάν ο φόβος του ιού κρατά τους ανθρώπους εκτός του εργατικού δυναμικού, το γεγονός αυτό θα μπορούσε να ασκήσει πίεση στον πληθωρισμό: οι εργοδότες που επιδιώκουν να καλύψουν τη ζήτηση δίνοντας κίνητρα, αυξάνουν τους μισθούς για να προσλάβουν επιπλέον εργαζόμενους ή να διατηρήσουν αυτούς που έχουν, και έτσι το κόστος μεταβιβάζεται στους πελάτες. Ωστόσο, πολλοί οικονομολόγοι υποθέτουν ότι μια επιτυχημένη πορεία του εμβολιασμού θα έστελνε ένα “κύμα” ανθρώπων να επανενταχθούν στο εργατικό δυναμικό.

Η προσπάθεια εξάλειψης του ιού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με περισσότερο από το ένα τρίτο των Αμερικανών να έχουν κάνει τουλάχιστον ένα εμβόλιο για Covid-19 και ο Πρόεδρος Μπάιντεν ζητά από τις πολιτείες να κάνουν όλους τους ενήλικες επιλέξιμους για εμβολιασμό έως τις 19 Απριλίου.

Ωστόσο, περίπου το 15,5% των ενηλίκων των ΗΠΑ δηλώνουν ότι σίγουρα ή πιθανώς δεν θα εμβολιαστούν, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφική έρευνα. Ακόμη και με τις εκτεταμένες προσπάθειες εμβολιασμού που βρίσκονται σε εξέλιξη, τα καθημερινά νέα κρούσματα Covid-19 αυξάνονται ξανά.

Το ποσοστό ανεργίας των ΗΠΑ μειώθηκε απότομα από το ανώτατο όριο του 14,8% τον Απρίλιο του 2020. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους, το τρέχον ποσοστό 6% είναι μάλλον αισιόδοξο και δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική κατάσταση της αγοράς εργασίας, καθώς υπάρχουν αρκετοί χωρίς δουλειά που δεν ψάχνουν να βρουν τη δεδομένη στιγμή, και έτσι δεν υπολογίζονται στο ποσοστό. Το ποσοστό συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό – το ποσοστό των ενηλίκων που εργάζονται ή αναζητούν εργασία – έχει μειωθεί στο 61,5% από 63,3% πριν από την πανδημία, μείωση περίπου 3,9 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό συνήθως μειώνεται σε περιόδους ύφεσης, καθώς ορισμένοι εγκαταλείπουν το “κυνήγι” εργασίας. Ωστόσο, αυτοί οι “αποθαρρυμένοι” εργαζόμενοι αντιπροσώπευαν μόλις το 3% της περσινής μείωσης του αριθμού εργατικού δυναμικού, σύμφωνα με στοιχεία του Labor Department. Αυτό υποδηλώνει ότι ο φόβος του κοροναϊού μπορεί να εξηγήσει πολλά από τα υπόλοιπα.

Κάποιες μελέτες που έχουν χρησιμοποιήσει δεδομένα τοποθεσίας κινητών τηλεφώνων για να παρακολουθούν τα μοτίβα μετακινήσεων των πολιτών, διαπίστωσαν ότι η εθελοντική αλλαγή της συμπεριφοράς του κόσμου την άνοιξη του 2020 οδήγησε στη δραματική μείωση της κινητικότητας, περισσότερο από οτι οι εντολές της κυβέρνησης.

Κατά τη διάρκεια πιο πρόσφατων κρουσμάτων, ο φόβος φάνηκε να είναι σημαντικός παράγοντας της συμπεριφοράς των καταναλωτών, σύμφωνα με μια παρόμοια ανάλυση δεδομένων του οικονομολόγου Austan Goolsbee του Πανεπιστημίου του Σικάγο και πρώην συνεργάτη της κυβέρνησης Ομπάμα. Το μέγεθος της επίδρασης στη συμπεριφορά των καταναλωτών «καθιστά εύλογο ότι το φαινόμενο της επίδρασης του φόβου και στην προσφορά εργασίας θα είναι εξίσου σημαντικό για την κατανόηση του τι συνέβη», αναφέρει.

Τα αποτελέσματα του Labor Department και ο αριθμός 4,2 εκατομμυρίων που αναφέρεται από την απογραφική έρευνα δεν είναι άμεσα συγκρίσιμα λόγω των διαφορών στις ερωτήσεις που τίθενται, αλλά και τα δύο υποδηλώνουν ότι η επιφυλακτικότητα απέναντι στον covid 19 εξηγεί ένα σημαντικό μέρος της μείωσης του εργατικού δυναμικού.

Ο φόβος είναι μέρος κάθε ύφεσης. “Μία από τις βασικές ιδέες του John Maynard Keynes ήταν ότι οι αλλαγές στην οικονομική δραστηριότητα έχουν θεμελιωδώς συναισθηματική βάση”, αναφέρει ο George Loewenstein, καθηγητής οικονομικών και ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon. Οι οικονομολόγοι μπορούν να εκτιμήσουν τις οικονομικές επιπτώσεις των αλλαγών στο εισόδημα ή τον πλούτο, αλλά όχι του φόβου.

Άλλες φορές, ο φόβος συνδέεται στενά με τον πραγματικό κίνδυνο. Μια μελέτη Franklin Templeton-Gallup Economics of Recovery τον Οκτώβριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι μαύρες γυναίκες ανησυχούσαν περίπου δύο φορές περισσότερο από τις λευκές γυναίκες σχετικά με την επιδείνωση της πανδημίας και την πιθανότητα θανάτου από το Covid-19. Αυτό το εύρημα είχε μια βάση, καθώς οι Μαύροι και οι Λατίνοι εργαζόμενοι είναι πιο πιθανό να βρίσκονται σε θέσεις εργασίας όπου η τηλεργασία δεν είναι εφικτή, σε σχέση με τους λευκούς, σύμφωνα με το Labor Department.

Οι Μαύροι και οι Λατίνοι πεθαίνουν από το Covid-19 περίπου σε διπλάσιο ποσοστό από αυτό των λευκών και νοσηλεύονται περίπου στο τριπλάσιο, σύμφωνα με υπολογισμούς από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Οι υπολογισμοί αφορούν ολόκληρο τον πληθυσμό, όχι μόνο άτομα που έχουν Covid-19 και λαμβάνουν υπόψη την ηλικία.

Από την άλλη, μερικές από τις μακροχρόνιες άνεργες στις ΗΠΑ φαίνεται να επιδιώκουν θέσεις εργασίας στις οποίες θα ήταν πιο ασφαλείς από το Covid-19. Το “Work from home” είναι ο πιο συχνός όρος αναζήτησης στην πλατφόρμα εύρεσης εργασίας ZipRecruiter. Η Julia Pollak, οικονομολόγος και στέλεχος της εταιρίας, δήλωσε ότι το 60% των υποψηφίων προτιμούν την απομακρυσμένη εργασία, αλλά μόλις το 9% των κενών θέσεων στο ZipRecruiter την προσφέρουν.

Οι άνθρωποι που εμβολιάζονται θα πρέπει να αυξάνουν τη ζήτηση για όλα αυτά που αποχωρίστηκαν τον τελευταίο χρόνο, ανάμεσα στα οποία το να επιστρέψουν στο εργατικό δυναμικό, λέει ο Goolsbee. “Αυτό σημαίνει ότι η ανάκαμψη θα μπορούσε να είναι γρήγορη, αλλά χωρίς την κανονική πληθωριστική “συμφόρηση” ενός παραδοσιακού επιχειρηματικού κύκλου”, λέει.

Ωστόσο, εάν τα εμβόλια αποτύχουν να εξουδετερώσουν τους φόβους για τον ιό, η έλλειψη εργασίας που προκύπτει θα μπορούσε να συμβάλει στις πληθωριστικές πιέσεις, αναφέρει ο James F. Smith, μακροοικονομολόγος στην EconForecaster LLC.

“Τι θα συμβεί αν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι φοβούνται να επιστρέψουν στη δουλειά και δεν χρειάζονται χρήματα, τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο, λόγω όλων των διαφόρων επιδοτήσεων; Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα πρόβλημα” λέει. Οι δικαιούχοι ασφάλισης ανεργίας λαμβάνουν επιπλέον 300 $ την εβδομάδα έως τις αρχές Σεπτεμβρίου βάσει του νόμου περί ελάφρυνσης που ψηφίστηκε τον Μάρτιο.

Πηγή: TWSJ