Το Μπαλκόνι του Χίτλερ

Στις 9 Απριλίου 1938, λίγες εβδομάδες μετά την επέλαση των ορδών του και την ολοκλήρωση της από μακρόν σχεδιαζόμενης προσάρτησης της Αυστρίας στο ναζιστικό Τρίτο Ράιχ, στις 12 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς, ο μεγαλύτερος εγκληματίας στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο Αδόλφος Χίτλερ, απευθυνόταν εκ νέου (έπειτα από την διαβόητη ομιλία του στις 15 Μαρτίου στην Πλατεία των Ηρώων) στον πληθυσμό της πρωτεύουσας, αυτήν την φορά από το δημαρχείο της.

Στο μεγαλοπρεπές, γοτθικού ρυθμού, κτίριο, που δεσπόζει από το 1883 μέχρι σήμερα ως ένα από τα μεγαλύτερα δημαρχεία στον κόσμο, ο δικτάτορας έμελλε να αφήσει την φαιά κηλίδα του, όχι μόνον με τις θριαμβολογίες-κραυγές του στην ομιλία του, για την “επιστροφή” της γενέτειράς του, της Αυστρίας, στο Τρίτο Ράιχ, αλλά και με το “μπαλκόνι” που είχε κατασκευαστεί επειγόντως στην πρόσοψη του δημαρχείου, ειδικά για αυτή την εμφάνισή του.

Αρχικά, και προσωρινά, κατασκευασμένο από ξύλο, το “μπαλκόνι του Χίτλερ” σμιλεύτηκε λίγο αργότερα στον λίθινο κεντρικό πύργο του δημαρχείου, όπου παραμένει μέχρι σήμερα ως όνειδος, που τώρα — έπειτα από ογδόντα χρόνια, και με την ευκαιρία της επικείμενης 100ης επετείου από την ίδρυση της Αυστριακής Δημοκρατίας, στις 12 Νοεμβρίου του 2018 — προκαλεί έντονες συζητήσεις, με απαίτηση από πολλές πλευρές για την κατεδάφισή του.

“Το Μπαλκόνι του Χίτλερ υπάρχει έως σήμερα και, πέραν των άλλων, αποτελεί ανορθογραφία στην αρχιτεκτονική του κεντρικού πύργου του δημαρχείου”, υπενθυμίζει η κεντρική Πρωτοβουλία “Memory Gaps” , ζητώντας την κατεδάφισή του.

Σύμφωνα με την Πρωτοβουλία, εναλλακτικά, θα μπορούσε προηγουμένως, το ιστορικά επιβαρυμένο “μπαλκόνι” να “λειτουργήσει για τελευταία φορά με θετικό πρόσημο, με την εκφώνηση από αυτό, στις 12 Νοεμβρίου 2018, στην 100η επέτειο ίδρυσης της Αυστριακής Δημοκρατίας, μίας επίκαιρης ή ιστορικής ομιλίας ως συμφιλιωτική διακήρυξη”.

Την ανοικτή συζήτηση που ξεκίνησε τις τελευταίες ημέρες για το “Μπαλκόνι του Χίτλερ”, χαιρετίζει με δηλώσεις της η σύμβουλος Πολιτισμού του Δήμου της Βιέννης Βερόνικα Κάουπ-Χάσλερ, τονίζοντας πως με αυτόν τον τρόπο περνά και πάλι στην συνείδηση μία ξεχασμένη λεπτομέρεια της ιστορίας του βιεννέζικου δημαρχείου.

Κατά την άποψή της, από εδώ και πέρα θα πρέπει να γίνεται παραπομπή στην ιστορία του, όπως συμβαίνει και με άλλα επώδυνα υπολείμματα του ναζισμού που υπάρχουν σε διάφορα σημεία της αυστριακής πρωτεύουσας, ενώ σε περίπτωση που υπάρξει απόφαση για την κατεδάφιση του “μπαλκονιού”, αυτό δεν θα πρέπει να “εξαφανιστεί χωρίς ίχνη”, αλλά θα πρέπει να αναφέρεται το τί υπήρχε στην συγκεκριμένη θέση στον κεντρικό πύργο στην πρόσοψη του δημαρχείου.

Για μία απομάκρυνση του “μπαλκονιού” φαίνεται να υπάρχει τώρα και η κατάλληλη συγκυρία, καθώς την επόμενη χρονιά είναι, ούτως ή άλλως, προγραμματισμένη η έναρξη των εργασιών ανακαίνισης του κεντρικού πύργου στην πρόσοψη του δημαρχείου.

(Δ.Δ.) ΑΠΕ