Το πρώτο στον κόσμο «Μουσείο Φλίπερ» είναι στην Ελλάδα και σε πάει πίσω στα 90s

Ένα από τα ελάχιστα στο κόσμο και ένα από τα δύο της Ευρώπης, το μουσείο Φλίπερ έρχεται να αλλάξει την έννοια της λέξης “μουσείο” όπως την ξέρουμε και υπόσχεται ατελείωτο παιχνίδι χωρίς Τιλτ και Game Over.

Μεγάλωσα μέσα σε μια κλασική Γερμανική μπυραρία, αυτή του πατέρα μου, όλα τα χρόνια του δημοτικού. Ένα μεγάλο μπαρ, ένα τζούκ μποξ, ένα Pac-Man, Donkey Kong και φυσικά ένα φλίπερ. Όποτε βρισκόμασταν εκεί, μας άφηναν να παίζουμε για λίγη ώρα στα παιχνίδια. Την δεκαετία του ‘80 και του ‘90 δεν υπήρχε καφενείο, καφετέρια και μπαράκι χωρίς ένα φλίπερ. Τα μαγαζιά με ηλεκτρονικά, γνωστά στην Ελλάδα και ως «ουφάδικα», είχαν πολλά παραπάνω.

Το φλίπερ δεν είναι μια σύγχρονη ανακάλυψη. Το συναντάμε στην αυλή του Λουδοβίκου XIV το 1715, με την μορφή μίξης με μπιλιάρδο. Κάπου μεταξύ της δεκαετίας του 1750 και του 1770, μια παραλλαγή αυτού του παιχνιδιού εμφανίζεται από την Ιαπωνία στην Ευρώπη. Το 1930 άρχισε να παίζεται με κέρματα στους κερματοδέκτες. Το 1933 έγινε για πρώτη φορά ηλεκτροκίνητο. Μέχρι το τέλος του 1932, υπήρχαν περίπου 150 εταιρείες κατασκευής μηχανών φλίπερ, οι περισσότερες από τις οποίες στο Σικάγο. Το 1970 το φλίπερ πήρε τη μορφή που ξέρουμε σήμερα. Στην Ελλάδα άρχισαν να γνωρίζουν μεγάλη άνθηση το 1980. Όπως όλες οι τάσεις, αγαπήθηκε, λατρεύτηκε, έγινε εθισμός, κυνηγήθηκε και δαιμονοποιήθηκε. Σήμερα, παρόλο που δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, αποτελεί ήδη μουσειακό είδος δίπλα στα κασετόφωνα, τα πικάπ και τα γουόκμαν. Η έλευση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών αρχικά, αλλά και το τέλος τον παιχνιδιών με κέρματα, σήμανε και το τέλος του φλίπερ. 

Οι ιδιοκτήτες καφέ, μπαρ και καταστημάτων με ηλεκτρονικά παιχνίδια τα αγόραζαν ως μια καλή επένδυση, για να τα αφήσουν αργότερα σκονισμένα να ρημάζουν σε αποθήκες ή να τα μετατρέπουν σε τραπεζάκια και διακοσμητικά ταμπλό.

Σαν μουσειακό είδος, με αγάπη και νοσταλγία το προσέγγισε μια παρέα ανθρώπων στην Αθήνα και έφτιαξε το πρώτο και ένα από τα λίγα στον κόσμο «Μουσεία Φλίπερ», στην οδό Μάκρη 2, στο κέντρο της Αθήνας, στον ίδιο χώρο που κάποτε λειτουργούσε η Μέδουσα και μεσουρανούσε ο Γιώργος Μαρίνος. Έτσι, 150 φλίπερ βρέθηκαν σε αποθήκες, συντηρήθηκαν, αποκαταστάθηκαν, έγιναν ξανά λειτουργικά και εκτίθενται σε έναν μεγάλο και ενιαίο χώρο. Δίπλα στο καθένα υπάρχουν πληροφορίες για το έτος κατασκευής, την χώρα προέλευσης και την ποσότητα παραγωγής. Το μουσείο είναι ανοιχτό από τις 10.00 το πρωί μέχρι τις 23.00 το βράδυ κάθε μέρα. Θα μπορούσε εκ πρώτης να πει κανείς πως η τιμή εισόδου των 10 ευρώ είναι λίγο τσουχτερή, όμως η είσοδος αυτή προσφέρει στον επισκέπτη την δυνατότητα να παίξει σε όλα τα μηχανήματα που εκτίθενται, δωρεάν όσες φορές θέλει και για όση ώρα θέλει. Μια βόλτα ανάμεσα σε τόσα πολλά φλίπερ και το ελεύθερο παιχνίδι κάνει την περιήγηση πραγματικά μοναδική και διασκεδαστική. 

Κάποτε το gaming ήταν μια ιεροτελεστία, μέρος της βραδινής εξόδου, και κόστιζε. Σήμερα μπορεί κανείς να παίξει εύκολα, γρήγορα και φθηνότερα, ακόμα και δωρεάν, μέσα από το Playstation, X-Box και φυσικά μέσα από το κινητό. Ακόμα και έτσι όμως, το φλίπερ δεν έχει χαθεί και αναβιώνει μέσα από games και εφαρμογές που μπορεί κανείς να παίξει στο κινητό. Φυσικά, η αίσθηση δεν είναι η ίδια, μιας και στο κινητό δεν νιώθεις τον παλμό, την ένταση και το βάρος της μπίλιας. 

Φώτα αναβοσβήνουν, ο ήχος της μπίλιας στα ταμπλό, το μηχάνημα μουγκρίζει. 

Τα παιδικά χρόνια της γενιάς μας θεωρούνται ξεπερασμένα. Η τεχνολογία καλπάζει και κάθε χρόνο το ένα ηλεκτρονικό μηχάνημα έρχεται να αντικαταστήσει το άλλο. 

Μια βουτιά στον παλιό μαγικό κόσμο των 90s στο Pinball Museum αξίζει τον κόπο, σε έναν χώρο που η διασκέδαση και το παιχνίδι δεν έχουν game over αλλά ούτε και τιλτ.