Τον λατρεύεις ή τον μισείς: Δεν υπάρχει μέση λύση με τον Ταραντίνο
Ένα μίνι αφιέρωμα με αφορμή τη νέα του ταινία Once upon a time in Hollywood που περιμένουμε το καλοκαίρι.
Είναι ο σκηνοθέτης που τη δεκαετία του ’90 έφερε την αλλαγή στα κινηματογραφικά πράγματα της Αμερικής. Είναι εκείνος που δεν φοβάται να σπάσει τη γραμμικότητα μιας ιστορίας, τους εκτενείς διαλόγους αλλά και την ωμή βία.
Ναι ναι, το βρήκατε: είναι ο Κουέντιν Τζερόμ Ταραντίνο, που κάποιοι λατρεύουν, άλλοι μισούν και πολλοί (συνδυαστικά) λατρεύουν να τον μισούν, καθώς τοποθετούνται σκληρά για τις ταινίες και το ιδιαίτερο στυλ του, αλλά δεν σταματούν να βλέπουν τις δουλειές του.
Αναμφισβήτητα, λοιπόν, είτε είσαι φαν, είτε όχι, κάτι έχουν οι ταινίες του. Θες από θαυμασμό; Θες από περιέργεια; Αυτό το κάτι μας κάνει να τρέχουμε στον κινηματογράφο, κάθε φορά που παρουσιάζει την καινούρια του δουλειά.
Η καινούρια ταινία του, λοιπόν, αναμένεται να βγει στις αίθουσες μέσα στο καλοκαίρι. Ο τίτλος αυτής: «Once Upon A Time In Hollywood» και μας ταξιδεύει στο Χόλιγουντ του ’69, πάντα μέσα από την μοναδική ματιά του Ταραντίνο.
Όχημά μας σε αυτό το ταξίδι είναι ο ξεπεσμένος τηλεοπτικός ηθοποιός Ρικ Ντάλτον(Λεονάρντο Ντι Κάπριο) και ο αντικαταστάτης του (Μπραντ Πιτ), οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε ένα Χόλιγουντ που δεν αναγνωρίζουν πια. Όλο αυτό συμβαίνει σε μια χρονική στιγμή που είναι σε εξέλιξη οι φόνοι της οικογένειας Μάντισον. Δολοφονούνται πέντε άνθρωποι, και ανάμεσά του η σύζυγος του Ρομάν Πολάνσκι, Σάρον Τέιτ.
Ας γνωρίσουμε, όμως, αυτόν τον δημιουργό λίγο καλύτερα. Όποιος έχει ασχοληθεί κάπως με την ζωή του Ταραντίνο, σίγουρα γνωρίζει πως κατάγεται από το Νόξβιλ του Τενεσί και φέτος έκλεισε τα 56 του χρόνια (27 Μαρτίου 1963).
Γόνος μιας δεκαεξάχρονης και αδερφός τριών ακόμη παιδιών. Προφανώς,δεν υπήρξε το καλύτερο έδαφος για τη μόρφωσή του, οπότε στα 16 παρατά το σχολείο και αρχίζει να δουλεύει.
Το πρώτο εργασιακό του περιβάλλον, αν και αμφιλεγόμενο, ήταν απόδειξη πως το σινεμά ήταν πάντοτε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Ο 16χρονος Κουέντιν δουλεύει, λοιπόν, αρχικά σε ένα σινεμά για ταινίες πορνό, και έπειτα σε βίντεο κλαμπ, όπου καταβροχθίζει όλες τις ταινίες και αποκτά τη βάση για τις αμέτρητες γνώσεις για τις οποίες είναι γνωστός σήμερα.
Το 1987 μπαίνει για πρώτη φορά στο συνεργείο για μια βιντεοταινία και αμέσως μετά κάνει ένα guest σε μια τηλεοπτική σειρά, όπου φροντίζει να δείξει την ισχυρή του προσωπικότητα. Αρνούμενος να φορέσει ρούχα της παραγωγής, και κάνοντας τη σκηνή με τα δικά του, επιβάλλει τον χαρακτήρα του.
Έπειτα, πουλάει το σενάριο για την ταινία «Ιλιγγιώδης έρωτας» (1993). Η πληρωμή του από αυτό το σενάριο θα αποτελέσει και το κεφάλαιο για την ταινία που του άλλαξε τη ζωή. Με τα χρήματα αυτά, ξεκινάει το «Reservoir Dogs» (1992). Πιο άπειρος από όλους τους συντελεστές και με αιματηρές οικονομίες ακόμη και στα κοστούμια της ταινίας, τα κατάφερε! Η ταινία συζητήθηκε πολύ, του άνοιξε το δρόμο και θεωρείται ως σήμερα κορυφαία στο είδος της. Ακολούθησαν οκτώ ταινίες:
My Best Friend’s Birthday (1987), Reservoir Dogs (1992), Pulp Fiction (1994), Jackie Brown (1997), Kill Bill Vol. 1 (2003), Kill Bill Vol.2 (2004), Inglourious Basterds (Άδωξοι Μπάσταρδη) (2009), Django Unchained (Django: O Τιμωρός) (2013), The Hateful Eight (Οι Μισητοί Οκτώ) (2015)
Όλες πολυσυζητημένες, με πολλές προτάσεις για Όσκαρ και υπέροχες συνεργασίες με κορυφαίους κινηματογραφιστές, μουσικούς και ηθοποιούς. Φέτος μας χαρίζει την ένατη ταινία του.
Ο Ταραντίνο,γνωστός για την ταχυλογία του, ερωτεύτηκε τον κινηματογράφο ακριβώς για το ίδιο λόγο. Λέει πολύ γρήγορα μια ιστορία. Τον γοήτευσε η αμεσότητα, η ταχύτητα και η εξυπνάδα του μέσου, καθώς συνδυάζει διάλογο και δράση, παραλείπει κομμάτια και σου δίνει τα σημαντικά.
Έτσι από τα πρώτα του χρόνια, έγινε ο καλύτερος πελάτης των βίντεο κλαμπ, αλλά και τα δισκάδικα τον έβλεπαν συχνά. Ο ίδιος είναι γνώστης και συλλέκτης βινυλίων. Εύκολα το φανταζόμαστε, βέβαια, αφού τις ταινίες του ντύνουν μουσικές εμπνευσμένες από σπάνια κομμάτια που ολοκληρώνουν το ”ταραντινικό” σύμπαν.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης δε, έχει παραδεχτεί πολλές φορές πως ακούγοντας κομμάτια από τα βινύλια του, γέννησε ολόκληρες ταινίες, με τη σύμπραξη, φυσικά, της συνεργάτιδας και στενής του φίλης Μαίρη Ράμος.
Η Ράμος, που θα μπορούσαμε να σημειώσουμε και την ελληνική της φλέβα, συμμετείχε και στην κορυφαία συνεργασία για το ντύσιμο του «Τhe Hatefull Eight» με τον Ένιο Μορικόνε, και κάπως έτσι κατάφεραν να κερδίσουν και το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής.
Άλλο ένα πάθος του, που αποτυπώνεται και στα πλάνα του, είναι η ποδολαγνία. Είτε ως απλό πλάνο, είτε ως μέρος της δράσης, τα γυναικεία πόδια πρωταγωνιστούν σε όλες τις ταινίες του. Με ξυπόλυτες πρωταγωνίστριες ή και σεξουαλικά παιχνίδια με τα πόδια ο Ταραντίνο επιδεικνύει το φετίχ του και το χρησιμοποιεί για να μας χαρίσει υπέροχα κάδρα.
Ας επισημάνουμε, τέλος, πως ο Κουέντιν Ταραντίνο είναι ένα φυσικό ταλέντο και όχι ένας εκπαιδευμένος επαγγελματίας κορυφαίας σχολής. Σχολή του ήταν το πανί. Έχει δει αμέτρητες ταινίες, όλων των ειδών και γαλουχήθηκε από τους πιο κορυφαίους αλλά και λιγότερο σημαντικούς, σύμφωνα με το box office, σκηνοθέτες. Η αντίληψή του και η κριτική του σκέψη τον έκαναν να φιλτράρει αυτά που έβλεπε και να επιλέξει αυτά που ήθελε εκείνος, και με το πηγαίο ταλέντο του τα εφάρμοσε.
Όσα και να ακούμε και όσα και να λέμε για το κινηματογραφικό στυλ του Κουέντιν Ταραντίνο, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε την ευφυΐα και την ιδιαίτερη ματιά του.
Πάντα αξίζει να δεις μια δουλειά του. Ίσως άλλωστε η φετινή να είναι από τις τελευταίες που θα μας χαρίσει ως σκηνοθέτης, τουλάχιστον, καθώς έχει δηλώσει πως θέλει να κάνει στο σύνολο δέκα ταινίες και έπειτα να επικεντρωθεί στο γράψιμο. Οψόμεθα…
*Η ταινία Once upon a time in Hollywood θα προβληθεί αυτό το καλοκαίρι στο Θερινό Σινέ Ελληνίς! Μην το χάσεις!
