Women’s Talk: Όσα συζητάνε οι γυναίκες μεταξύ τους (και μάλλον δεν γνωρίζεις)

Επιμέλεια κειμένου: Μυρτώ Τούλα & Χρυσάνθη Αρχοντίδου

Σε μία παρέα κοριτσιών δεν θα ακούσεις τα καθιερωμένα, θα ακούσεις και θα παρατηρήσεις πράγματα που ειδικότερα αν είσαι άντρας ή δεν θα τα γνωρίζεις ή δεν θα τα αισθάνεσαι. Από το φούσκωμα στην κοιλιά, μέχρι το ασταμάτητο κλάμα και την αδιανόητη όρεξη για φαγητό, από τις κράμπες της περιόδου μέχρι την κυτταρίτιδα και τον πόνο στην μέση, από τα ανοιχτά μπλουζάκια που δεν φοράμε λόγω θηλυκότητας μέχρι την απαξίωση στις δουλειές μας λόγω φύλου. Και επειδή μέχρι σήμερα, οι φορές που έχουμε ακούσει “πάλι περίοδο έχεις” είναι αμέτρητες ήρθε η ώρα να σας βάλουμε λίγο στις συζητήσεις μας.

H περίοδος, η ωορρηξία, τα πρηξίματα και ο πόνος

Πριν λίγες ημέρες μαζευτήκαμε με την παρέα μας και ξεκινήσαμε να συζητάμε όλες μαζί. Η μία από τις πέντε είχε περίοδο (δεν θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο ήταν αδιάθετη γιατί μεταξύ μας δεν έχει αναφερθεί ποτέ με αυτό τον τρόπο), η κοπέλα είναι από τις περιπτώσεις που δυστυχώς υποφέρει και τι εννοούμε με αυτό, το σώμα της διπλώνεται στα δύο από τον πόνο που προκαλούν οι κράμπες της περιόδου, το κεφάλι της πάει να σπάσει από τις ημικρανίες και την πιάνουν διαρκείς ίλιγγοι και όχι με αυτά τα συμπτώματα τα οποία διαρκούν για περίπου 3 ημέρες, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και ούτε έχεις διάθεση, παίρνεις το ένα χάπι μετά το άλλο, και ελπίζεις πως θα βρεις μία θέση στον καναπέ να βολευτείς και να ανακουφιστείς. Μπορεί για τους άντρες η περίοδος να σηματοδοτεί την έξαρση νεύρων ή συναισθημάτων αλλά για τις γυναίκες πιστέψτε μας είναι οι χειρότερες ημέρες του μήνα.

Από μικρές φυσικά μεγαλώσαμε προσπαθώντας να πούμε ψιθυριστά και να καλύψουμε με άλλες λέξεις, τη λέξη που ξεκινά από “π”. Μπροστά σε αγόρια και στη συνέχεια άντρες, να μην αναφερθεί ότι συμβαίνει κάτι απολύτως φυσιολογικό και υγιές στο σώμα μας, μιας και ακόμα θεωρείται ταμπού. Υπάρχουν πάνω από 5.000 ευφημισμοί στον κόσμο για την έμμηνο ρύση, πίσω από τις οποίες προσπαθούμε να κρυφτούμε. “Είμαι στις μέρες μου”, “Ήρθαν οι Ρώσοι”, “Κατέβηκε ο κόκκινος στρατός”, “Είμαι αδιάθετη”, “Έχω τα ρούχα μου”. Έχουμε προχωρήσει σαν κοινωνία τα τελευταία χρόνια και μπορούμε να μιλάμε πιο ανοιχτά πλέον γι’ αυτό, οι περισσότερες από εμάς έχουμε πει σε αρσενικό ότι έχουμε περίοδο και έχουμε δει σε δευτερόλεπτα την αμηχανία να διαγράφεται στο πρόσωπό του. Ή θα νιώθουν άβολα, ή θα μας κατηγορούν για τη συμπεριφορά μας. Αν εκνευριστείς με κάτι, αν τους φωνάξεις, αν έχεις λίγα νεύρα παραπάνω, πετάνε με μεγάλη ευκολία το “έχεις περίοδο;”.

Άλλες από εμάς είναι λίγο τυχερές, άλλες όχι και τόσο. Κάθε γυναίκα με περίοδο είναι διαφορετική, αλλά όλες μοιραζόμαστε την ίδια εμπειρία. “Σε εμένα ας πούμε η περίοδος μπορεί να κρατάει 7 μέρες, τις πρώτες 3 να μην μπορώ να κουνηθώ από τον πόνο, η ροή μου να είναι ασταμάτητη και να χρειάζεται να αλλάξω σερβιέτα κάθε 3 ώρες. ” “Σε μένα μπορεί να κρατάει 4 μέρες, χωρίς σωματικά συμπτώματα, χωρίς πρήξιμο και πόνο, τα σερβιετάκια που φοράει να είναι μικρά και λεπτά, χωρίς να φοβάται αν θα λερωθεί”. “Υπάρχουμε όμως κι εμείς με τις πολυκιστικές  ωοθήκες, κάτι το οποίο ανακαλύψαμε αργά, υπέφεραν για χρόνια από έντονα συμπτώματα και αναρωτιόμασταν γιατί οι δικές μας περιπτώσεις ήταν πολύ εντονότερες από τις φίλες μας. Γιατί οι ορμόνες μας είναι διαταραγμένες, γιατί είχαμε αφόρητες ημικρανίες και ακμή που δεν περνούσε με καμία κρέμα και χάπι, γιατί τα κιλά αυξομειώνονταν διαρκώς, γιατί αποκτήσαμε ξαφνικά περισσότερη τριχοφυΐα από τις φίλες μας”

Παρόλα αυτά, έχουμε πάντα η μία την πλάτη της άλλης. Ξέρουμε ότι ακόμα και από μία άγνωστη στο δρόμο να ζητήσουμε ταμπόν ή σερβιέτα, θα ψάξει στην τσάντα της, να βρει μήπως της ξέμεινε καμία. Το “δες λίγο διακριτικά αν έχω λερωθεί” στις πιο καλές φίλες δεν προλαβαίνει να ειπωθεί ολόκληρο. Συνήθως απλά περπατάμε λίγο πιο μπροστά και κοιτάμε τη φίλη μας, καταλαβαίνοντας και οι δύο τι εννοούμε. Ξέρουμε πώς αν έχουμε λερωθεί, ακόμα και μία άγνωστη θα μας σταματήσει και θα μας το πει, γιατί ξέρει.

Γύρω από αυτή την κουβέντα ξεδιπλώθηκαν και ας πούμε οι παράπλευρες απώλειες, “δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται από τις 30 ημέρες του μήνα τις 25 να ξυπνάω πρησμένη”, “φίλε, το νοιώθω κι εγώ αυτό, δεν μπορώ να φορέσω τίποτα στενό γιατί πετάγεται η κοιλιά μου”, “αν φάω μαρούλι θα πάθω τυμπανισμό”, “το ποτό θα μου κάνει τα μάγουλα αερόστατα και δεν θα κουμπώνει το τζιν μου”, “μαζεύονται αέρια και τα καταπιέζω και η κοιλιά μου κάνει αδιανόητα άσχημους ήχους”, “πάλι σήμερα ήμουν σαν πατάτα”, “πάλι με ενοχλούσε η κοιλιά μου”.

Ξυπνάμε κάθε μέρα με μια ευχή λοιπόν, να μην έχουμε πρηστεί και αυτό γιατί ξαφνικά το σώμα μας θα φαίνεται ότι έχει ξεχειλώσει και δεν μας ενδιαφέρει πως το βλέπουν οι άλλοι μας νοιάζει πολύ περισσότερο ότι στον καθρέφτη με το πρήξιμο κατά πάσα πιθανότητα θα βιώσουμε και πάλι την απόρριψη του σώματος μας, θα πούμε και πάλι ένα “δεν μου πάει τίποτα”, θα βάλουμε τα κλάματα και θα ρίξουμε πάνω μας ό,τι πιο φαρδύ σε ρούχο υπάρχει. Και όταν πάμε στην δουλειά και κάτσουμε στην καρέκλα του γραφείου ή παραμείνουμε όρθιες η κοιλιά μας θα μας πονάει και θα μας πιέζει κι αυτό θα το βιώνουμε κυριολεκτικά τα 2/3 του μήνα όλες ανεξαιρέτως σωματότυπου και ημερών.

Η ζωή μας κυλάει γύρω από έναν συνεχόμενο κύκλο 28 ή 32 ημερών! Ας πούμε λοιπόν νοητά ότι ο μήνας αποτελείται από 30 ημέρες, κομβικά στοιχεία του κύκλου αυτού είναι οι δύο εβδομάδες πριν την περίοδο, η μία εβδομάδα πριν την περίοδο, η περίοδος και οι λίγες ημέρες μετά από αυτήν σε απλά μαθηματικά από τις 30 μέσο όρο ημέρες του κύκλου μας, τις 25 ταλαιπωρούμαστε. Ας μιλήσουμε και λίγο για την ωορρηξία, συνήθως οι γυναίκες που δεν πονάνε στην περίοδο, υποφέρουν στην ωορρηξία. “Εχθές ήταν η πρώτη ημέρα ωορρηξίας. Αισθανόμουν λες και μου πατάνε την μέση, το εσώρουχο μου είχε γίνει μούσκεμα από τα σωματικά υγρά, και πονούσαν οι ωοθήκες μου ασταμάτητα σαν δυνατές κράμπες! Ήμουν με τον σύντροφο μου και για να μην ακούγεται περίεργα η κοιλιά μου έπεσα για ύπνο!”, “Εγώ που έχω σήμερα, η κοιλιά μου αγγίζει το μέγεθος του δεύτερου μήνα της εγκυμοσύνης, επίσης δεν μπορώ να πάω τουαλέτα”. Συνολικά οι μέρες τις ωορρηξίας, διαρκούν περίπου 5 ημέρες, όλες ανεξαιρέτως έχουμε εκρρύσεις εκείνες τις ημέρες και πιστέψτε μας δεν είναι καθόλου ευχάριστο το αίσθημα.

Την εβδομάδα πριν την περίοδο, θα θέλαμε πολύ να σας περιγράψουμε τι ακριβώς συμβαίνει, τόσο στο σώμα μας όσο και στην ψυχολογία μας. Ξαφνικά, το στήθος μας πρήζεται και πονάει, μας πιάνει η μέση μας, το σώμα μας πρήζεται εξίσου πόδια, χέρια δάχτυλα, ακόμη και τα μαλλιά μας αλλάζουν υφή γίνονται πιο λαδωμένα, τα πρώτα σπυράκια τα οποία δεν είναι και επιφανειακά αλλά είναι εσωτερικά σκάνε μύτη στο πρόσωπο και μπορεί να μείνουν εκεί για μήνα. Η διάθεση είναι σαν ένα τρενάκι λούνα πάρκ που ανεβοκατεβαίνει τις ράγες, μπορεί να ξυπνήσεις υπέροχα και το μεσημέρι να σε τριγκάρει κάτι και να βουτήξεις στην θλίψη, δεν την ελέγχεις όσο και να προσπαθείς. Μία ημέρα δε πριν την περίοδο, ή θα είσαι εντελώς ευσυγκίνητη και θα βουρκώνεις ή θα κλαις με το παραμικρό σαν να σου φταίνε όλα στην ζωή σου, ή θα έχεις πραγματικά πολλά νεύρα και θα θέλεις να πεις στον διπλανό σου “με ενοχλεί που αναπνέεις”. Αυτό όλο, εξηγείται ορμονικά και για ορισμένους που φαίνεται αστείο πιστέψτε μας δεν είναι καθόλου, η συναισθηματική αστάθεια στον κύκλο μας είναι μία από τις χειρότερες καταστάσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Σου έρχεται λοιπόν η περίοδος και συνεχίζει το ίδιο rotation στα συναισθήματα και όταν αυτή φεύγει για μερικές ημέρες ακόμη παραμένεις πρησμένη, τόσο που κοιτάζεσαι στην οθόνη του κινητού και θεωρείς πως τα μάτια σου θα βυθιστούν στα μάγουλα σου. Κάπως έτσι αρθρισματικά οι 25 ημέρες από τις 30 του μήνα είναι μία διαρκείς πάλη, όσο καλά και να τα έχεις με τον εαυτό σου ορισμένες φορές πέφτεις στην ανασφάλεια λόγω των πολλαπλών εναλλαγών.

Ανισότητα, φόβος και σεξουαλική παρενόχληση

Και εκεί λοιπόν που συζητούσαμε για την ωορρηξία έσκασε το θέμα της ανισότητας στο τραπέζι. “Να σας πω τι έγινε να μου πείτε την γνώμη σας. Πριν λίγες ημέρες έσκασε μία υπόθεση στην δουλειά αρκετά βίαιη, δεν την δώσανε σε εμένα γιατί είπαν είμαι γυναίκα. Πως το ακούτε αυτό;” “Eδώ εμένα μου επέβαλλαν να βάφομαι καθημερινά γιατί είμαι γυναίκα και λένε πρέπει να φαίνομαι περιποιημένη”. “Γιατί όταν πας στα supermarket και είσαι φορτωμένη και σε πλησιάζουν και σου λένε άσε να βοηθήσω δεν μπορείς εσύ.” “Και μετά λένε πως είμαστε ίσοι.” Βιώνουμε την απαξίωση καθημερινά και κάθε φορά που βρισκόμαστε με τις φίλες μας πάντοτε είναι ένα από τα κύρια θέματα συζήτησης μας. Όλες έχουμε απαξιωθεί λόγω του φύλου μας, είτε σε οικογενειακό, είτε σε φιλικό και κυρίως σε εργασιακό επίπεδο, πάντοτε θα υπάρχει ένας που θα μας υποτιμήσει, που θα μας απαξιώσει ή που θα μας αγνοήσει και είναι πολλές οι φορές που θεωρούμαστε πιο ικανές από τους άντρες και μπορεί να είμαστε κιόλας αλλά σπάνια μας δίνεται αυτή η ευκαιρία (που δεν θα έπρεπε να είναι ευκαιρία) να αναδειχθούμε.

“Εχθές το βράδυ, γυρνούσα στο σπίτι μόνη. Όπως πάντα είχα τα κλειδιά ανάμεσα στα δάχτυλα μου, ένιωσα δύο μάτια να καρφώνονται επάνω μου. Προφανώς βγήκα σε κεντρικό δρόμο και μπήκα σε ένα 24ωρο μέχρι να αλλάξει δρόμο αφού με ακολουθούσε.”, “Το παθαίνω σχεδόν κάθε βράδυ.” “Μα κι εγώ κοιτάω να με γυρνάει κάποιος πάντα σπίτι για να νοιώθω ασφάλεια!”, “Πάντα με τις φίλες μου στέλνουμε μηνύματα όταν φτάνουμε σπίτια μας για να ξέρουμε ότι όλα είναι καλά”. Είναι πολλές οι γειτονιές που δεν έχουν φώτα και δεν ξέρεις πως να προστατευτείς, για μία γυναίκα είναι καθημερινά αγώνας να φτάσει σπίτι. Στα σκοτάδια παίρνουμε τηλέφωνο η μία την άλλη μόνο και μόνο για να αισθανόμαστε ασφάλεια, οι κολλητές μας έχουν πάντοτε την τοποθεσία μας στα κινητά τους. Είμαστε πάντα καχύποπτες και αυτό γιατί μας έχουν αναγκάσει οι καιροί, διαβάζουμε διαρκώς για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και μας αγγίζουν γιατί όλες ανεξαιρέτως έχουμε υποστεί. Δεν αντέχουμε στα Μέσα Μεταφοράς και στα clubs να μας πλησιάζουν και να νοιώθουμε την ανάσα τους, νοιώθουμε διαρκώς εκτεθιμένες και αυτό γιατί είμαστε γυναίκες. “Μαλ@κες, εχθές με ρώτησαν οι γονείς μου αν σκοπεύω να κάνω παιδιά. ΠΙΕΣΗ!” “Δεν θέλω να γίνω μάνα, θέλω να ακολουθήσω την δουλειά μου εξάλλου κανένας δεν μου εμπνέει την ασφάλεια.” “Εγώ ενώ θέλω παιδιά προβληματίζομαι πολύ με τα οικονομικά, δεν βγαίνει ρε φίλε”, “Και πως τα εξηγείς αυτά στους δικούς σου. Αφού κάνανε παιδιά σε μία εποχή που το ρευστό κινούνταν.”  Ανήκουμε στην γενιά στην οποία οι γυναίκες έχουν μία άρνηση σχετικά με την μητρότητα κι αυτό γιατί επιλέγουν ανάμεσα στην καριέρα και στην οικογένεια. Η μητρότητα είναι ένα θέμα που μας απασχολεί μόλις μπαίνουμε στα 25 κι αυτό γιατί πλησιάζουμε τα 30.

Μίνι φούστες και κοντά μπλουζάκια 

“Μια γνωστή μου, μου είπε ότι ένας τύπος στο λεωφορείο της έπιασε το μπούτι και κατηγόρησε τον εαυτό της επειδή φορούσε μίνι φούστα”, “Εμένα σήμερα ένας στον δρόμο φώναξε “ΒΥΖ@ΡΕΣ”, επειδή φορούσα μπλούζα με ανοιχτό ντεκολτέ”, “Τι να βάλω σε συνέντευξη για δουλειά; Όλες μου οι μπλούζες είναι ανοιχτές στο στήθος ή με την κοιλιά έξω και φοβάμαι μήπως φανώ προκλητική”, “Βίασαν μία κοπέλα και άκουσα τους φίλους μου να λένε ότι ήταν γδυμένη, όχι ντυμένη”.

Ρούχα, ένα τεράστιο κεφάλαιο. Όσο και να μας αρέσουν τα κοντά μπλουζάκια, ή τα μίνι φορέματα, πάντα προσέχουμε. Προσέχουμε να μην δείχνουμε πολύ πόδι, πολύ στήθος, πολύ κοιλιά, πολύ μπούτι. Γιατί αν είσαι γυναίκα και δείξεις λίγο δέρμα παραπάνω, προκαλείς. Προκαλείς να σου την πέσουν, να σε χουφτώσουν, να σε βιάσουν.

Τα βράδια ετοιμαζόμαστε με το πιο ωραίο μας φόρεμα, φοράμε τα ψηλότερα μας τακούνια και νιώθουμε θεές. Αλλά για να κατέβουμε από το σπίτι μας στο κέντρο πρέπει να μπούμε στο λεωφορείο, μέσα στο οποίο θα φορέσουμε την μαύρη καμπαρντίνα ή το μαύρο παλτό, που μας καλύπτουν από πάνω μέχρι κάτω και θα τα δέσουμε σφιχτά, για να μην φαίνεται ίχνος δέρματος. Να μην δελεαστεί κάποιος να μας κοιτάξει επίμονα ή να μας ακουμπήσει.

Φυσικά το καλοκαίρι για να πάμε μέχρι το σούπερ μάρκετ, ή μια χαλαρή βόλτα, θα βάλουμε ένα σορτσάκι με ένα crop top. Αλλά ξέρουμε από πριν, ότι δεν θα περάσουμε από το καφενείο της γειτονιάς, γιατί οι παππούδες θα μας κοιτάξουν από πάνω μέχρι κάτω, θα τους ακούσεις να σχολιάζουν μεταξύ τους, αν δεν αρχίσουν να σφυρίζουν και να φωνάζουν προς το μέρος σου. “Τι κορίτσαρος είσαι εσύ!”, “Να σε χαίρεται η μανούλα σου!”, “Κοπελιά είσαι μαγεία!”.

Ακόμα και τον χειμώνα, ντυμένες με ότι πιο χοντρό και καλυπτικό έχουμε στην ντουλάπα, με μπουφάν, κασκόλ, σκουφιά και φούτερ, χωρίς να δείχνουμε ίχνος δέρματος, ξέρουμε ότι το catcalling στον δρόμο, δεν το γλιτώνουμε. Αρά τελικά κάνουμε καλά που προσέχουμε τι φοράμε; Είναι τα λιγότερα ή πιο αποκαλυπτικά ρούχα, προκλητικά; Μειώνεται με κάποιον τρόπο η νοημοσύνη μας αν η φαίνεται το μπούτι μας στη δουλειά; Φταίνε τα ρούχα μας που μας βιάζουν; Μπορεί να αποφασίσει κάποιος υπεύθυνα και να μας πει;

Αγόρια, σεξ και τσακωμοί

“Μετά από 4 χρόνια σχέσης, μου είπε πως δεν έχει νόημα το μεταξύ μας. Σας έστειλα screenshot εχθές τα κατεβατά τα διαβάσατε;”, “Εγώ που βγήκα με τον τάδε εχθές κάπως βαρέθηκα, δεν μπορώ καν να κάνω σεξ μαζί του”, “Τώρα που είπες σεξ, κορίτσια τις τελευταίες φορές πονάω πολύ”, “Κορίτσια έχω καθυστέρηση εδώ και δύο εβδομάδες και έχω αγχωθεί πολύ”, “Με πήρε τηλέφωνο χθες ο τάδε και μου είπε πως έχει κονδυλώματα”.

Ένα από τα κυριότερα θέματα συζήτησης είναι το σεξ και οι σχέσεις ανάμεσα στις γυναίκες, οι περισσότερες είμαστε αρκετά πληγωμένες, γιατί συναντήσαμε κάποιον τυχαία ο οποίος μας υποτίμησε, μας μίλησε άσχημα μας έφτυσε, ή μας έκανε να πιστέψουμε σε ένα άπιαστο ιδανικό σενάριο. Το 85% από εμάς έχουν κονδυλώματα, έχουμε πάει σε γυναικολόγους μαζί για να δούμε αν πάσχουμε κι εμείς. Φοβόμαστε και δεν εμπιστευόμαστε, κλαίμε και νευριάζουμε με όσους πληγώνουν τις φίλες μας και γινόμαστε επιθετικές απέναντι τους.

Στους καυγάδες ανάμεσα σε άλλες φίλες και στους συντρόφους είμαστε πάντα αντικειμενικές και πάντοτε παίρνουμε το μέρος του δικαίου, αν όμως θιχτεί το θέμα μπροστά μας θα υπερασπιστούμε την φίλη μας. Μπορεί η μία από την παρέα μας να έχει κάνει έκτρωση, ήμασταν μαζί της σε όλη την διαδικασία. Βιώνουμε τα πάντα σαν να είναι δικά μας και αυτό γιατί ξέρουμε πως καμία από τις φίλες μας δεν θα μας κατηγορήσει, νοιώθουμε την ελευθερία απέναντι σε μία γυναικεία παρέα γιατί γνωρίζουμε πως όλες ήταν στην θέση μας κάποια στιγμή και καμία δεν θα μας κρίνει.