H ζαχαροπλάστρια που αναιρεί το επιδόρπιο
Πριν από τέσσερα χρόνια, ο Αλέν Ντικάς την έκανε να κλάψει όταν αρνήθηκε να δοκιμάσει ένα από τα πρώτα της ντεζέρ με φρούτα.
Φρούτα εποχής με ξύδι, με ελάχιστη ζάχαρη, στο μπάρμπεκιου… επιδόρπια απόντα παντελώς από το Instagram: η Γαλλίδα Ζεσικά Πρεαλπατό δεν τόλμησε να δώσει στον ζαχαροπλάστη πατέρα της να δοκιμάσει τα επιδόρπιά της, τα οποία βραβεύτηκαν αυτή την εβδομάδα ως τα καλύτερα παγκοσμίως.
«Δεν θα καταλάβαινε τίποτε από αυτά που κάνω», ομολογεί η 32χρονη που ανακηρύχθηκε η «καλύτερη ζαχαροπλάστρια του κόσμου» από την κατάταξη World’s 50 Best Restaurants.
Αυτή την εποχή στο μενού του τριάστερου εστιατορίου Plaza Athenee στο Παρίσι, όπου εργάζεται από το 2015, η Ζεσικά προτείνει: φράουλες με μπουμπούκια ελάτου ή μόνο με ραβέντι — το οποίο κατά περίπτωση έχει υποστεί ζύμωση, είναι ψημένο, φρυγανισμένο, ποσέ και ωμό σε μια πιο τραγανή άποψη.
Η ίδια δεν ενδιαφέρεται να φωτογραφίζει τις δημιουργίες της που μοιάζουν ακατέργαστες αλλά αφήνουν μια εξαιρετικά λεπτή και γνήσια γεύση.
Τα επιδόρπιά της εντάσσονται στην αντίληψη της «φυσικότητας» (naturalite — γευστικές δημιουργίες με χρήση κυρίως φυσικών προϊόντων), την οποία υποστηρίζει ο διάσημος σεφ Αλέν Ντικάς, μέντορας της Ζεσικά Πρεαλπατό, η οποία προτείνει με τη σειρά της την «desseralite» (από τις λέξεις dessert, επιδόρπιο + naturalite, φυσικότητα). Αυτός είναι και ο τίτλος του βιβλίου της, στο οποίο προτείνει τις συνταγές για 50 επιδόρπια που ετοίμασε στο Plaza Athenee.
Λεμόνι-φύκια, κεράσια-ελιές–βινεγκρέτ, βυνοποιημένο κριθάρι–παγωμένη μπύρα για γλασάρισμα–λυκίσκος, αγκινάρα Ιερουσαλήμ-βανίλια bourbon–τρούφα… «Εδώ, αναστατώνουμε τον κόσμο», λέει χαμογελώντας η ζαχαροπλάστρια που κατάγεται από το Μον-ντε-Μαρσάν της νοτιοδυτικής Γαλλίας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Χωρίς κρέμα και μους
«Μου αρέσει πολύ να βάζω ξύδι, βινεγκρέτ, μου αρέσουν όλοι οι τρόποι παρασκευής, διάφορες προσεγγίσεις για να αναδείξω το προϊόν».
Ορισμένοι συνάδελφοί της την επικρίνουν για τα αρκετά σοφιστικέ, όπως τα χαρακτηρίζουν, για ένα πολυτελές ξενοδοχείο, επιδόρπιά της. Μερικές φορές πελάτες δηλώνουν «απογοητευμένοι», αφηγείται η Ζεσικά, μια από τις ελάχιστες σεφ ζαχαροπλαστικής σε εστιατόριο τριών αστέρων.
Πριν από τέσσερα χρόνια, ο Αλέν Ντικάς την έκανε να κλάψει όταν αρνήθηκε να δοκιμάσει ένα από τα πρώτα της ντεζέρ με φρούτα. «Τώρα βλέπω γιατί: εργάστηκα όπως θα έκανε ένας ζαχαροπλάστης. Είχα βάλει πολλή μους, κρέμα, παγωτό και ένα ζαχαρωτό σε σχήμα κεραμιδιού. Για τον Ντικάς, αυτά δεν ήταν πολύ σπουδαία υλικά για ένα επιδόρπιο».
«Αφαίρεσα τα πάντα… και σήμερα δυσκολεύομαι πολύ να φτιάξω επιδόρπια με βάση τη σοκολάτα ή τον καφέ γιατί δεν είναι υλικά που μπορούμε να σερβίρουμε στο πιάτο» Τα επιδόρπιά της έχουν μια υποψία πικράδας και οξύτητας και χρησιμοποιεί τη ζάχαρη όπως το αλάτι, απλά και μόνο για νοστιμιά. «Καταλαβαίνω τους πελάτες όταν δεν τους αρέσουν».
Στην αρχή τα αρνητικά σχόλια την πλήγωναν, μετά συνήθισε. Η ίδια δηλώνει κατάπληκτη για τη βράβευσή της. «Ουδέποτε θα στοιχημάτιζα ότι η ζαχαροπλαστική αυτή θα έδρεπε δάφνες. Είναι τεράστια τιμή για μένα».
«Τα επιδόρπια αυτά δεν είναι κατ΄ανάγκην ωραία, φαίνονται πολύ απλά αλλά απαιτούν πάρα πολλή δουλειά για να γίνουν», εξηγεί.
Η ίδια θέλει έως και έναν μήνα για να επεξεργαστεί ένα νέο επιδόρπιο και το μενού αλλάζει πολύ γρήγορα, με την εναλλαγή των εποχών. Της αρέσει να συνδυάζει τη μαγειρική με τη ζαχαροπλαστική, να ψήνει ροδάκινα και βερίκοκα στο μπάρμπεκιου.
«Όταν ανεβάζω στο Instagram αυτό που ετοιμάζω, η φωτογραφία δεν εντυπωσιάζει… Οι κακόμοιροι οι 20.0000 ακόλουθοί μου!», λέει αστειευόμενη, ενώ παραδέχεται ότι παραδόξως για την ηλικία της, δεν της πολυαρέσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ούτε έχει τον χρόνο να ανεβάζει «σωστά» τη φωτογραφία για να αναδείξει το έργο της.
Ασφαλώς και της αρέσει η κλασική ζαχαροπλαστική αλλά δεν θέλει πια να την παρασκευάζει: «ήρθα εδώ γιατί είχα βαρεθεί να φτιάχνω σοκολάτα-φυστίκι ή κεράσι-αμύγδαλο. Ένα Σεντ-Ονορέ είναι τόσο ωραίο, δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να το επαναπροσδιορίσω. Εδώ μας αρέσει να ταράζουμε τα νερά. Όταν λοιπόν ο πελάτης φθάνει στο επιδόρπιο, και αυτό είναι ένα Σεντ-Ονορέ, τότε δεν υπάρχει διαφορά».
Πάντως ούτε ο πατέρας της ούτε τα άλλα μέλη της γαλλο-ιταλικής της οικογένειας –-μάγειρες και ζαχαροπλάστες– έχουν δοκιμάσει τις τελευταίες δημιουργίες της. «Όταν επιστρέφω στο πατρικό μου, οι γονείς μου δεν μου μιλούν για τη δουλειά μου. Πράγματι, δεν ξέρουν τι γίνεται και αυτό μου αρέσει πολύ. Μας αρέσει να τρώμε οικογενειακά, να μοιραζόμαστε πιάτα, τα οποία είναι πολύ απλά τις περισσότερες φορές. Αλλά σίγουρα δεν θα καταλάβαιναν τα δικά μου επιδόρπια».
( με πληροφορίες από Le Monde)
