Ζήσαμε την πιο βιωματική παράσταση σε υπαίθριο θέατρο στους -16 βαθμούς

Ένας θρύλος της Νορβηγίας λέει πως το 1204, όταν δηλητηριάστηκε ο βασιλιάς Hakon που υποστηριζόταν από τους Birkebeiners (μια ομάδα φτωχών, ιδιαίτερα σκληραγωγημένων, αγροτών) οι Baglers (ομάδα που υποστήριζε η καθολική εκκλησία) απέκτησαν δύναμη και ήταν έτοιμοι να κυβερνήσουν, όταν μαθεύτηκε πως ο βασιλιάς είχε ένα γιο που γεννήθηκε από τον παράνομο δεσμό του με μια αγροτοπούλα, την Inga. Η ομάδα των Birkebeiners αποφάσισε πως θα έπρεπε να βρει το παιδί για να το φυγαδεύσει στην περιοχή του Nidaros, υπο την προστασία του εκεί βασιλιά, μέχρι να ενηλικιωθεί για να αναλάβει τον θρόνο. Οι Birkebeiners γνώριζαν πως αν μάθαιναν τα νέα οι αντίπαλοί τους, θα επιδίωκαν να θανατώσουν τον μικρό διάδοχο. Και έτσι και έγινε. Οι Baglers επιδόθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου για την ανεύρεσή του μικρού παιδιού, παράλληλα με τους Birkebeiners που φυγάδευσαν τον μικρό και την μητέρα του στα βουνά του Lillehammer. Μετά από μια πολύ ισχυρή καταιγίδα που απέκλεισε την περιοχή, αποφασίστηκε πως οι δύο καλύτεροι σκιέρ της ομάδας, οι Torstein Skjevla και Skjervald Skrukka, θα έπρεπε να πάρουν το παιδί και παρά την χιονοθύελλα να το μεταφέρουν μέσα από τα βουνά, ασφαλές στο Nidaros, πριν τους προλάβει ο εχθρός, κάτι που έγινε και με αυτόν τον τρόπο άλλαξε η ιστορία της χώρας. Αλήθεια ή ψέμα, η ιστορία αυτή αποτελεί μια από τις αγαπημένες των Νορβηγών. Στην πλατεία του Lillehammer, δεσπόζει το άγαλμα του σκιέρ που κρατά με το ένα χέρι τον μικρό βασιλιά, ενώ κατηφορίζει τα σκληροτράχηλα βουνά της Νορβηγίας.

Το εντυπωσιακό είναι πως μια εταιρία παραγωγής πήρε το ρίσκο της αναβίωσης του μύθου του μικρού βασιλιά σε μια υπαίθρια θεατρική παράσταση στα βουνά του Lillehammer, με σημείο εκκίνησης ένα χάνι και κατάληξη σε τέσσερις διαφορετικές υπαίθριες σκηνές.

Φτάνοντας στο σημείο όπου θα διαδραματιστεί η θεαματική παράσταση, ευγενικοί κύριοι και κυρίες σε υποδέχονται στην είσοδο ενός ξύλινου γραφικού κτιρίου που λειτουργεί ως χάνι. Στον κάτω όροφο, στάβλοι και άλογα, ενώ ακριβώς από πάνω ένα ζεστό και φιλόξενο εστιατόριο με στρωμένα τραπέζια και θέα την βουνοπλαγιά και την παγωμένη λίμνη. Κάποιοι από τους επισκέπτες τρώνε το βραδινό τους γεύμα, ενώ κάποιοι άλλοι έρχονται κατευθείαν για την παράσταση. Μετά το δείπνο, στον χώρο προετοιμασίας, οι καλεσμένοι ντύνονται με επιπλέον ρούχα, εσωθερμικά, κασκόλ, μπότες, γάντια και σκούφους. Η παράσταση ξεκινάει και κανείς δεν μπορεί να φανταστεί αυτό που θα ακολουθήσει.

Πρόκειται για μια από τις πιο συγκλονιστικές θεατρικές εμπειρίες. Από την μία, ο καιρός και οι -16 βαθμοί, που άλλες μέρες φτάνουν και τους -20, σε βάζει στο κρύο και αφιλόξενο κλίμα του έργου, από την άλλη η αναπαράσταση συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου σε απόλυτα ρεαλιστικές συνθήκες. Στην πρώτη σκηνή, πεθαίνει ο βασιλιάς. Χωρικοί βγαίνουν από τα αριστερά και δεξιά και σε παροτρύνουν να τρέξεις μαζί τους. Στην διαδρομή, περνούν άλογα με στρατιώτες που βάζουν φωτιές, καίνε χωράφια και σπίτια. Μια υπερπαραγωγή 100 ατόμων και 30 αλόγων επί ποδός. Σε ένα δεύτερο ύψωμα, παρακολουθούμε την μάνα του ανυποψίαστου βρέφους που θα γίνει βασιλιάς να το κρατά αγκαλιά και να το νανουρίζει. Οι στρατιώτες φτάνουν και πείθουν την μητέρα να φύγει μαζί τους για να γλιτώσει το παιδί της από τα χέρια των αδίστακτων Baglers που θέλουν να το σκοτώσουν. Μαζί τους μετακινείται το κοινό σε μια άλλη σκηνή. Στο δρόμο, στρατιώτες και χωρικοί φωνάζουν και μιλούν. Μια ομάδα ηθοποιών μας δίνει δάδες και τις ανάβουμε. Τρέχουμε μαζί τους και φτάνουμε σε ένα ύψωμα. Εκεί έχει στηθεί ένα σκηνικό ενός μικρού χωριού σε μια αμφιθεατρική σκηνή, που αντί για καθίσματα έχει μπάλες σανού. Το κοινό απλώνει κουβέρτες και κάθεται. Μέχρι το τέλος της παράστασης και για μιάμιση ώρα περνούν μπροστά από την σκηνή σκιέρ, άλογα, στρατιώτες, γίνονται μάχες, ξεδιπλώνονται έρωτες, φιλίες και πάθη, μέχρι ο μικρός βασιλιάς να σωθεί και να φτάσει σώος στο Nidaros.

Μια παραγωγή πολλών χιλιάδων ευρώ, με περίτεχνα κουστούμια, σπαθιά, ειδικά εφέ που σου αφήνει την αίσθηση πως έχεις γίνει μάρτυρας ενός συγκλονιστικού θεάματος, συμμετέχοντας σε ένα κομμάτι της ιστορίας των Νορβηγών. Έχει λίγη σημασία αν η παράσταση είναι στα Νορβηγικά, αν είναι ενδιαφέρουσα η ιστορία που γνωρίζει ο θεατής έτσι και αλλιώς εξαρχής και αν αυτή η βιωματική θέαση ακουμπάει περισσότερο στο θέαμα και λιγότερο στην τέχνη. Η ατμόσφαιρα και ο τρόπος που το κοινό βιώνει την παράσταση είναι που το κάνει συγκλονιστικό, αναπαράγοντας ένα μύθο του παρελθόντος στο παρόν, ανοίγοντας μια διαλογική σχέση που επιτρέπει στις νέες γενιές να συνδεθούν με τον πολιτισμό και την λαογραφική κουλτούρα.

Αντίστοιχα στην Ελλάδα, υπάρχει μια ιστορία της μυθολογίας σε κάθε πόλη και σε κάθε μικρό χωριό και άλλα τόσα θέατρα και αρχαιολογικά μνημεία διάσπαρτα σε όλη την επικράτεια. Πόσο προσοδοφόρο για την τοπική κοινωνία και τους δήμους αλλά και ελκυστικό για τους τουρίστες θα ήταν να περιφέρεσαι σε διάφορους χώρους και να ζωντανεύουν μπροστά σου ιστορίες της μυθολογίας που δεν θα παρακολουθείς απλά, αλλά θα τις ζεις παράλληλα με τους ηθοποιούς. Είναι καλό να υιοθετούμε ενίοτε και κάποια από τα καλά παραδείγματα αυτών που τα κατάφεραν λίγο καλύτερα από εμάς σε θέματα προώθησης της κουλτούρας τους.