Μισός χρόνος survivor κι όμως επιβιώσαμε

Λίγες ώρες έχει που έπεσε η αυλαία για έναν ακόμα κύκλο του Survivor. Μία σεζόν γεμάτη “αίμα, δάκρυα και ιδρώτα”. Βέβαια φέτος είχαμε και τον Ρουβά μέσα στο παιχνίδι και ο στίχος απέκτησε νόημα. Όμως όχι τον τραγουδιστή αλλά τον μάγειρα, τον Απόστολο. Δεν έχει όμως αυτό σημασία. Το βασικό είναι πως το reality επιβίωσης χθες βράδυ ολοκληρώθηκε μετά από έναν τηλεμαραθώνιο. 

Σαν χθες (δεν) θυμάμαι τους πρώτους παίχτες που έφτασαν στον Άγιο Δομίνικο για να δοκιμάσουν τα όρια τους. Από τότε πέρασαν 6 μήνες και πολλά έγιναν μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Πολλά είδαμε και (μάλλον) άλλα τόσα και παραπάνω δεν είδαμε. Δεκάδες παίκτες ήρθαν, είδαν και έφυγαν. Άλλους τους θυμόμαστε γιατί έκαναν αισθητή την παρουσία τους, ενώ άλλοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν και χθες όταν τους είδαμε μετά από τόσους μήνες είπαμε “α ήταν και αυτ@”. 

Σήμερα είμαστε εδώ για να σχολιάσουμε τα όσα έδειξαν οι κάμερες.

Ας ξεκινήσουμε κάπως ανάποδα με την ανακοίνωση του νικητή. Ενώ πολλοί θα περιμέναμε πως αυτός θα ήταν ο Άρης Σοιλέδης, τελικά το τρόπαιο πήρε ο Στάθης Σχίζας. Δίκαιο; Μάλλον όχι για μένα. Αν σκεφτούμε πως μιλάμε για ένα παιχνίδι που στηρίζεται στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά την τελική απόφαση έχει ο κόσμος. Έτσι είναι το φορμάτ του παιχνιδιού. Αναμφισβήτητα αγωνιστικά ο Άρης ήταν με διαφορά καλύτερος. Βέβαια ο κόσμος επέλεξε τον Στάθη. Ένας αρκετά ήσυχος παίχτης που πολλοί μπορεί να μην θυμούνται μετά το παιχνίδι. Όχι πως δεν ήταν καλός στα αγωνίσματα, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Άρη. Απορίας άξιο ήταν για μένα και το πως πέρασε στον τελικό, καθώς θεωρούσα πως το αποτέλεσμα θα κριθεί ανάμεσα στον Άρη και την Ασημίνα, κάτι που δεν έγινε.

Συνεχίζοντας πάμε να δούμε στιγμές, πρόσωπα και καταστάσεις που δεν θα ξεχάσουμε από το φετινό Survivor.

Οι τσιρίδες της Βρισηίδας

Θα μπορούσε να γίνει ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στην Βρισηίδα, καθώς ήταν μια από τις καλύτερες παίκτριες. Ήταν απίστευτα γρήγορη – τους περισσότερους μήνες- και εύστοχη σε αρκετούς στόχους. Βέβαια πέρα από την αγωνιστικότητα της αυτό που την έκανε να ξεχωρίζει φέτος ήταν οι τσιρίδες και τα κλάματα της. Δεν της άρεσε να χάνει και αυτό της έβγαινε πολύ έντονα στους στίβους μάχης. Αν έπρεπε να κρατήσουμε μία εικόνα από την Βρισηίδα στον πάγκο να κλαίει σίγουρα. Παρ’ όλα αυτά χωρίς εκείνη το φετινό Survivor δεν θα ήταν το ίδιο!

Ο El Professor Σπύρος Μαρτίκας

Αν υπάρχει ένας παίχτης που άφησε το στίγμα του είναι ο Σπύρος Μαρτίκας. Ο παίχτης που κατάφερε να σπάσει το περσινό ρεκόρ του Τριαντάφυλλου, αφού έφυγε από το παιχνίδι ύστερα από δώδεκα που φορές που ήταν υποψήφιος προς αποχώρηση.

Πολλοί ήταν εκείνοι που ήρθαν σε αντιπαράθεση μαζί του και προσπάθησαν να ξεσκεπάσουν το «Σχέδιο Μαρτίκα», όμως εκείνος κατάφερε να μείνει 6 μήνες και σε πολλών πέρασε το μυαλό ότι θα μπορούσε να φτάσει μέχρι το τέλος. 

Οι εντυπωσιακοί του λόγοι στα συμβούλια, το ιδιαίτερο του στυλ στους στίβους μάχης και η σχέση που ανέπτυξε με την Βρισηίδα θα τον κάνουν για πάντα έναν παίχτη που ξεχώρισε.