O «άλλος» αφανής αγώνας των έφηβων πρωταθλητών

Από τα θρανία στα γήπεδα, τα γυμναστήρια και τις πισίνες. Έτσι, μοιάζει η καθημερινότητα μιας μικρής μερίδας νέων που με το χτύπημα του τελευταίου κουδουνιού, αντί να τρέχουν να προλάβουν διάβασμα και φροντιστήρια, όπως η πλειοψηφία των συνομηλίκων τους, τρέχουν – με την κυριολεκτική έννοια – στα αθλητικά κέντρα.

Πίσω από τα μετάλλια και τις λαμπρές διακρίσεις κρύβεται όμως, ένας κοπιαστικός αγώνας, που περιστοιχίζεται από εμπόδια, θυσίες και σκαμπανεβάσματα.

Η Βασιλεία είναι πρωταθλήτρια στο Τζούντο, η Αντωνία στο τραμπολίνο και η Γεωργία στην κολύμβηση. Κοινό στοιχείο και των τριών είναι η παθιασμένη προσήλωση στο άθλημά τους. Για αυτόν το λόγο, οι ίδιες μοιράζονται την οπτική μιας διαφορετικής (από τις συνηθισμένης) εφηβείας, αφιερωμένη σε στόχους, νούμερα, νίκες αλλά και ήττες.

Σχολείο και Προπόνηση σε κοινή πορεία

«Δεν μπορώ, έχω προπόνηση», μια φράση την οποία έχουν ξεστομίσει δεκάδες φορές οι έφηβοι, ανεξαρτήτως αν ασχολούνται σοβαρά ή βλέπουν τον αθλητισμό ως ένα χόμπι.

Οι προπονήσεις είναι ασταμάτητες αποσκοπώντας στην άριστη επίδοση των νεαρών πρωταθλητών καθ’ όλη τη διάρκεια των αγωνιστικών περιόδων. Με ανεξάντλητα τα ωράρια των ασκήσεων, ο εφηβικός πρωταθλητισμός, ίσως να αποτελεί μια από τις σπάνιες περιπτώσεις, όπου το σχολείο έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Οι απουσίες από τα έδρανα της τάξης είναι αρκετές, οι οποίες δικαιολογούνται ή σβήνονται από την Ελληνική Αθλητική Ομοσπονδία, ώστε οι νέοι να είναι σε θέση να φοιτήσουν υπό κανονικές συνθήκες.

Οι διακοπές από την άλλη, είναι κατά κύριο λόγο, έννοια άγνωστη, καθώς οι ώρες της εξάσκησης αυξάνονται όταν το σχολείο βγαίνει από τη μέση, όπως ανέφεραν οι αθλήτριες. Οι περιορισμοί, σαφώς, είναι πολλοί και σε συνδυασμό με το φορτωμένο προπονητικό ωράριο, δεν είναι και λίγες οι φορές που οι νέοι χρειάζεται να ακυρώσουν ακόμη και τα μικρά πλάνα των εξόδων τους. «Ως έφηβη ελάχιστες φορες έχω ακολουθήσει παιδιά τις ηλικίας μου στα σχέδια τους, καθώς πάντα πρόσεχα την διατροφή μου και ήμουν τις περισσότερες φορές εξαντλημένη από την προπόνηση», επισήμανε η Βασιλεία.

Και ενώ, ο κοινωνικός τους κύκλος επεκτείνεται, κυρίως, από γνωριμίες και συναντήσεις σε αγώνες και προπονήσεις, η συναναστροφή με άτομα εκτός του αθλητικού χώρου, κάποιες φορές μπορεί να γίνει δύσκολη, όπως και η συμμετοχή σε συζητήσεις που δεν αφορούν αυτόν.

Ωστόσο, κατά την περίοδο των Αγώνων, οι πρωταθλητές έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον κόσμο, ταξιδεύοντας σε διάφορες χώρες και Ηπείρους. Οι νεαρές κοπέλες έχουν επισκεφτεί δεκάδες χώρες μαζί με τις ομάδες τους. Η Αντωνία έχει φτάσει έως το Μπουένος Άιρες, με την Ολυμπιάδα νέων, η Γεωργία έχει αντικρίσει πόλεις της Ευρώπης και η Βασιλεία τα Βαλκάνια.

Ο Πρωταθλητισμός, όμως, πολλές φορές είναι ικανός να αφήσει πληγές εφ’ όρου ζωής. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. «Ένα δύσκολο κομμάτι, μη υπολογίσιμο, είναι αυτό των τραυματισμών, οι οποίοι μπορεί να μην φέρουν την ολική ανάρρωση», όπως υποστηρίζει η Αντωνία.

Ταυτόχρονα, ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, που μπορεί να ταλανίζει τους (πρώην) αθλητές είναι η σχέση τους με το φαγητό και κατά επέκταση με το σώμα τους. Στα αθλήματα με κατηγορίες κιλών, αλλά όχι μόνο, που απαιτείται αυστηρή -πειθαρχημένη- διατροφή, συχνά οι έφηβοι έρχονται αντιμέτωποι με σχόλια και την αποδοκιμασία των προπονητών, καλλιεργώντας ασυνείδητα ανασφάλειες και προβληματισμούς αναφορικά με την εικόνα του σώματός τους, τα οποία μπορεί να μην ξεπεράσουν ουσιαστικά με την πάροδο του χρόνου.

Ο τελικός απολογισμός

Και ενώ, ο εξετασιοκεντρικός χαρακτήρας του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος εστιάζει στην επαγγελματική αποκατάσταση των νέων, γύρω από επιστημονικά πεδία και τα σχολεία, σπάνια μεριμνούν για τις αθλητικές τους υποδομές, είναι επόμενο, οι μαθητές να συνδέουν τα αθλήματα, περισσότερο ως μια μορφή ενασχόλησης, παρά ως μια ενδεχόμενη επαγγελματική προοπτική.

Παρά την έμμεση αποθάρρυνση του γύρω περιβάλλοντος όμως, υπάρχουν νέοι, που καθημερινά επιλέγουν να δώσουν το δικό τους αγώνα, θέτοντας ως πρωτεύουσα προτεραιότητά τους την αθλητική τους σταδιοδρομία.

Οι θυσίες που πρέπει να καταβάλλουν, από τη μικρότερη έως τη μεγαλύτερη, δεν θα ήταν αρκετές για να μετανιώσουν για τα βιώματά τους και αυτό το επαληθεύουν τα νεαρά αστέρια του αθλητισμού, τονίζοντας την σπουδαιότητα και την επίδρασή του στις ζωές τους.

Η Βασιλεία θεωρεί τον αθλητισμό ως το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει στον εαυτό της. «Με εχει βοηθήσει στο να θέτω στόχους και να μην φοβάμαι να ταλαιπωρηθώ καθώς και να μην απογοητεύομαι αν αποτύχω σε κατι και να προσπαθήσω ακόμη παραπάνω».

Η Αντωνία από την άλλη, καταλήγει λέγοντας πως «όσα και να σου στερεί ο αθλητισμός, πάντα έχει να σου προσφέρει περισσότερα. Οι βάσεις που έχω πάρει στη ζωή μου, όπως η συνέπεια και η πειθαρχεία, είναι τόσο σημαντικές, τις οποίες μπορεί να μην είχα σε τέτοιο βαθμό, αν δεν ήμουν αθλήτρια».

Η Γεωργία κλείνοντας, μιλάει για τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά που έχει αποκομίσει μέσω του πρωταθλητισμού. «Όλη αυτή η διαδικασία, σε μια τόσο μικρή ηλικία σίγουρα σε ωριμάζει από νωρίς. Μαθαίνουμε να θέτουμε στόχους και να πορευόμαστε σύμφωνα με αυτούς. Έτσι αποκτάς στην ζωή σου ένα πρόγραμμα και μια συνέπεια τα οποία είναι απαραίτητα στην μετέπειτα ζωή σου. Το σημαντικότερο όμως κατά την γνώμη μου, είναι ότι ο πρωταθλητισμός σου μαθαίνει ότι δεν είναι όλα ιδανικά. Μέσα από τις πολλές αποτυχίες μαθαίνεις, εξελίσσεσαι και γίνεσαι καλύτερος. Ο πρωταθλητισμός είναι γεμάτος από αποτυχίες και ελάχιστες επιτυχίες, ωστόσο αυτές οι επιτυχίες είναι που μετράνε περισσότερο. Πέρα από όλα αυτά τα ιδανικά του πρωταθλητισμού, προσωπικά κέρδισα και μερικά “υλικά” αγαθά μιας και οι επιτυχίες μου σε πανελλήνια πρωταθλήματα μου εξασφάλισαν ένα ποσοστό στις πανελλαδικές εξετάσεις, με το οποίο κατάφερα να μπω στην πρώτη επιλογή μου».