Οι σχεδόν άγνωστες Φοιτητικές Εστίες της Θεσσαλονίκης

Ίσως οι πιο άγνωστες Φοιτητικές Εστίες της Θεσσαλονίκης. Εκεί, στην καρδιά της πόλης, στην οδό Λέοντος Σοφού, δίνεται οι ευκαιρία σε περίπου 200 νέους που έχουν έρθει από την υπόλοιπη Ελλάδα, να σπουδάσουν αυτό που αγαπάνε.

*Το ρεπορτάζ πραγματοποιήθηκε προ πανδημίας τον μήνα Φεβρουάριο. 

Η Αγγελίνα Κ. έχει έρθει από την Αλεξανδρούπολη και φοιτά στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του Αριστοτελείου. Στην αρχή του πρώτου έτους, δεν την δέχτηκαν στις εστίες κι αναγκάστηκε να νοικιάσει σπίτι κάπου στην πόλη. Την άνοιξη του δεύτερου εξαμήνου, η πόρτα των Εστιών άνοιξε ξανά για αυτήν κι έτσι από τότε μένει εδώ, κλείνοντας φέτος 5 χρόνια.

Από τον Φεβρουάριο του 2015 ο Στέργιος Κ. μένει κι αυτός στις Δ’ Φοιτητικές εστίες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο εν δυνάμει Γεωλόγος, ήρθε πριν 5 περίπου χρόνια από ένα μικρό χωριό του Πηλίου και έκανε αίτηση για να μπει στην Εστία. Μια μέρα του Δεκέμβρη το τηλέφωνο χτύπησε και ο Στέργιος βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα βάζο, γεμάτο με χαρτιά. Ανακάτεψε, τράβηξε ένα κι έτσι βρέθηκε στις Δ’ Φοιτητικές Εστίες του ΑΠΘ.

Ένα καλά κρυμμένο ξενοδοχείο

Οι σχεδόν άγνωστες Δ’ Φοιτητικές Εστίες του ΑΠΘ στεγάζονται σε ένα παλιό ξενοδοχείο, επί της Λέοντος Σοφού. Σε έναν δρόμο με εμπορική ζωή το πρωί – αφού από κάτω της βρίσκεται η Φράγκων – και με πολλή ζωντάνια το βράδυ – η περιοχή της Βαλαωρίτου απέχει δύο τετράγωνα – στο ξενοδοχείο «Εγνατία» που έκλεισε πριν περίπου δεκαπέντε χρόνια αξιοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο.

Αυτόνομο δωμάτιο με δώρο τον συγκάτοικο

Η Εστία έχει συνολικά 10 ορόφους, εκ των οποίων οι οκτώ είναι σπίτια. Κάθε όροφος έχει περίπου είκοσι δωμάτια, 19 διπλά κι ένα για ένα άτομο το οποίο συνήθως βρίσκεται δίπλα στο ασανσέρ. Τα δωμάτια μέσα έχουν ένα κρεβάτι για κάθε άτομο, μια ραφιέρα και συνήθως από ένα κομοδίνο για τον καθένα.

Το πιο σημαντικό στην Δ’ Εστία, είναι πως κάθε δωμάτιο – σπίτι έχει το δικό του μπάνιο, πράγμα το οποίο την κάνει να ξεχωρίζει από τις άλλες τρεις φοιτητικές εστίες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Ο κάθε φοιτητής είναι ελεύθερος να διαμορφώσει όπως θέλει αυτός το δωμάτιο του, σε συνεννόηση πάντα με τον συγκάτοικο του. Ένα καλό βάψιμο, η προσθήκη κάποιου κάδρου ή και αφισών θα καλύψει τις πιθανές  ατέλειες» του κτιρίου, όπως η υγρασία στον τοίχο.

Οι παροχές, οι κοινοί χώροι και ο τρόπος που κοινωνικοποιείσαι

Οι χώροι που μοιράζονται μεταξύ τους οι φοιτητές των Δ’ Φ.Ε. είναι οι εξής: Αναγνωστήριο, πλυντήρια, εστιατόριο (στο οποίο ο κάθε οικότροφος μπορεί να παραλάβει φαγητό, με έναν ειδικό κωδικό) και ένας χώρος στον ημιώροφο με καναπέδες και τηλεόραση. Επίσης, υπάρχει ένα μικρό μπαλκόνι που μπορείς να καθίσεις και εκεί.

Η ασφάλεια που… εν μέρει υπάρχει

«Επειδή το έφερε η κουβέντα, θα σου πω πως η ασφάλεια υπάρχει και δεν υπάρχει. Πιο παλιά, έμπαινε οποιοδήποτε ήθελε. Ειδικά σε κάτι πάρτι που διοργανώνουμε στον ημιώροφο, ερχόταν κι έρχεται ακόμη κόσμος και κοσμάκης. Δυστυχώς σε ένα από αυτά τα πάρτι, πριν έναν χρόνο, κάποιος βρήκε την ευκαιρία και μπήκε στην Εστία. Ανεξέλεγκτος ξεκίνησε να προσπαθεί να μπει σε δωμάτια. Ένα από τα δωμάτια στα οποία κατάφερε να μπει ήταν και το δικό μου. Το σημάδι από τον λοστό που χρησιμοποίησε για να σπάσει την πόρτα είναι ακόμα εκεί. Μου πήραν αρκετά πράγματα κι έφυγε από μια σκάλα ασφαλείας που υπάρχει από πίσω. Κανένας δεν τον πήρε χαμπάρι», λέει ο Στέργιος, θεωρώντας πως ένας από τους παράγοντες που έχουν συμβεί τέτοια ή και παρεμφερή περιστατικά είναι η κατάσταση του κτιρίου το οποίο είναι πολύ παλιό, με τις πόρτες απλώς να χρειάζονται λίγη παραπάνω δύναμη και σπρώξιμο για να παραβιαστούν.

Ένας δεύτερος λόγος είναι πως οι φοιτητικές εστίες θεωρούνταν κι αυτές Άσυλο. Έτσι, κανένα αστυνομικό όργανο δεν μπορούσε να εισέλθει στον χώρο για το οτιδήποτε, ούτε και τις φορές που κάποιος έπεφτε θύμα κλοπής. Πλέον ο νόμος του Ασύλου, όπως είναι γνωστό έχει καταργηθεί.

Προβλήματα που δεν λύνονται με γενικές συνελεύσεις

Για να λυθεί κάποιο τεχνικό πρόβλημα ή και κάποιο πιο λειτουργικό που αφορά τις Εστίες του ΑΠΘ θα πρέπει οι φοιτητές της κάθε Εστίας να συντάξουν ένα καταστατικό το οποίο θα τους εκπροσωπεί και θα ενημερώνει τις υπόλοιπες Εστίες και τον Διευθυντή για την ανάλογη κατάσταση.

Όπως παραδέχονται οι δύο νέοι, το όργανο της Γενικής Συνέλευσης των Φοιτητών δεν εξυπηρετεί πουθενά σε αυτά τα κομμάτια, αφού τα προβλήματα σε κάθε Εστία δεν είναι τα ίδια και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο.

«Για να αγοράσουμε καινούριο καναπέ για τον ημιώροφο, δεν έπρεπε να ”κατεβάσουμε” το αίτημα μας στην Γενική Συνέλευση, αλλά να συμπληρώσουμε κάποια άλλα χαρτιά κι έτσι να μας δώσουν κάποια χρήματα για να αγοραστεί καναπές». Όσον αφορά τα χρήματα που «μπαίνουν από την τσέπη των φοιτητών» είναι ελάχιστα, γιατί… δεν τους επιτρέπεται. Με άλλα λόγια, επειδή οι Εστίες είναι ένας κρατικός φορέας, δεν επιτρέπεται στους οικότροφους να δώσουν ούτε ένα ευρώ από την τσέπη τους.

Κι εκείνα τα προβλήματα που απλώς… μπαλώνονται

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει προκύψει κάποια φθορά στο κτήριο η οποία πρέπει να αποκατασταθεί. Όπως προαναφέρθηκε, δεν μπορεί κανένας φοιτητής της Εστίας να δώσει χρήματα κατ’ άτομο για να επιδιορθώσει κάποια τυχόν φθορά.

Η διαδικασία έχει ως εξής: 1) Ενημερώνεις την γραμματεία ότι έχεις αυτή την Χ φθορά στο δωμάτιο σου 2) Συμπληρώνεις κάποια χαρτιά 3) Όταν υπάρχει διαθεσιμότητα για τον τεχνικό που χρειάζεται, έρχεται και στο επιδιορθώνει. Η αποκατάσταση της ζημιάς μπορεί να είναι μόνιμη, μπορεί όμως και να μην κρατήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κάτι τέτοιο έτυχε στον Στέργιο και στο μπάνιο του, ώσπου αναγκάστηκε να πληρώσει αυτός τους αντίστοιχους τεχνικούς για να του επιδιορθώσουν τις ζημιές.

Σε ό,τι αφορά τα τεχνικά προβλήματα που αφορούν το σύνολο της Εστίας, η Αγγελίνα δεν μπορεί να ξεχάσει την χρονιά εκείνη την οποία επί 6 συνεχόμενους μήνες ήταν χαλασμένο το ασανσέρ.

Δεδομένου ότι υπάρχουν δέκα γεμάτοι όροφοι με δωμάτια και η Αγγελίνα μένει στον 6ο, δεν μπορεί να ξεχάσει την ταλαιπωρία εκείνου του διαστήματος, όχι μόνο για αυτή αλλά και για τους δεκάδες οικότροφους που μένουν στους πιο πάνω ορόφους.

Ένα πιο πρόσφατο, πολύ σημαντικό τεχνικό ζήτημα των Δ’ Εστιών ήταν το χαλασμένο μπόιλερ τον περασμένο χειμώνα. Η Αγγελίνα και ο Στέργιος δεν μπορούν να ξεχάσουν το παγωμένο νερό και την λίγη πίεση που υπήρχε εκείνο το διάστημα στους σωλήνες του νερού. «Είμαι τυχερός που μένω στον 2ο», λέει λέγοντας ο Στέργιος.

Τελικά οι εστίες είναι ένα ασφαλές μέρος για όλους εμάς ή μήπως όχι;