3η Λογοτεχνική Σκηνή: Ημερολόγιο καταστρώματος

του Τέλλου Φίλη Εικόνες: Νώντας Στυλιανίδης

“Στο κάτω κάτω της γραφής, πάντα υπάρχει ένας μικρός πόνος” (Αχιλλέας Κυριακίδης) 

Aπό την πρώτη μέρα της 3ης Λογοτεχνικής Σκηνής, κρατώ απολύτως υποκειμενικά, την εξαιρετική ατμόσφαιρα που δημιούργησε με την μικρή σουίτα του, τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του σε βίντεο και τη φωνή της Κικής Δημουλά, ο Γιώργος Καζαντζής. Και τον τελευταίο ανέκδοτο αφορισμό του Αχιλλέα Κυριακίδη από το υπό έκδοσιν εγχειρίδιο προσωπικής λογοτεχνίας του: “Στο κάτω κάτω της γραφής, πάντα υπάρχει ένας μικρός πόνος”.

Άγγελος Ευθυμιάδης

Από τη δεύτερη μέρα της 3ης Λογοτεχνικής Σκηνής, κρατώ απολύτως υποκειμενικά, τις δυνατές λέξεις της κας Ρούλας Γεωργακοπούλου, λέξεις με ρίζες αρχαίες, σαν κτερίσματα πάνω σε μια νεκρή από καιρό νεοελληνική πραγματικότητα, τον συνταρακτικό λόγο του Άγγελου Ευθυμιάδη, που έκανε σχεδόν όλη την παρούσα ομάδα της “ποίησης γυμνής” να δακρύσει από περηφάνια κι από την ένταση των νοημάτων του νεότερου ποιητή της φετινής διοργάνωσης, χαρίζοντας του το περισσότερο χειροκρότημα,την τολμηρή γραφή της Καίτης Στεφανάκη, τη δεξιοτεχνία της Εύης Καρκίτη και την εξαιρετική μελωδία του Γαβριήλ Νικάκου, που έντυσε την απαγγελία της Εύης Παπαδοπούλου με την ευαίσθητη εκτέλεση στο πιάνο της Μαρίας Μυλαράκη του ποιήματος “Κι αν υποθέσουμε” του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου από τη συλλογή του 1968, “Νοσοκομείο εκστρατείας”.

Η Μαρία Μυλαράκη στο πιάνο και η Εύη Παπαδοπούλου διαβάζει

Aπό την τρίτη και τελευταία μέρα της 3ης Λογοτεχνικής Σκηνής, κρατώ απολύτως υποκειμενικά, πολύ περισσότερα, γιατί ήταν η καλύτερη κατά τη γνώμη, με πολύ δυνατές παρουσίες και έντονες συγκινήσεις.  Σημειώνω την έκπληξη μου για το έργο της Τζένης Οικονομίδη, γειτόνισσας που αγνοούσα την πεζογραφική της ιδιότητα, τον μοντέρνα στιβαρό λόγο του Κυριάκου Γιαλένιου, την αμηχανία αλλά και το μεγάλο ταλέντο του Ένο Αγκόλλι, τη συναρπαστική προσωπικότητα του Don Schofield, τις γλυκιές ακίδες της Άννας Κουστινούδη, δεν σχολιάζω τον Δημήτρη Μαραμή και τον Θοδωρή Βουτσικάκη γιατί η αγάπη μου για τη δουλειά τους παραμένει σταθερή χρόνια, κρατώ σαν καλύτερη στιγμή της βραδιάς, το τραγούδι του Γιάννη Τσολακίδη πάνω σε ποίηση του Λάζαρου Ανδρέου που μου ξύπνησε μνήμες από τους Αγώνες Κέρκυρας του 1982, τότε που ήμουν 20 χρονών και πίστευα ότι η Τέχνη θα άλλαζε τον κόσμο. Ένα χασάπικο που μου υπενθύμισε την παλιά μου πίστη, μου έδωσε ελπίδα, ανανέωσε την πεποίθηση μου για το πόσο σημαντική είναι η “συνομιλία” και πόσο ανώφελος ο “ρεαλισμός” στις παρέες. Πάνω απ’όλα κατάφερε ένα τραγούδι να μου ξυπνήσει μνήμες και να μου δείξει τη στάση που οφείλω να έχω στο μέλλον σαν ενεργός πολίτης και πολιτισμένος Έλληνας.

Κυριάκος Γιαλένιος

Ξέροντας πόσο πολύ κουράστηκε για να στήσει όλο αυτό το τριήμερο ο Γιώργος Κορδομενίδης, νομίζω ότι ένα δικό μου ευχαριστώ είναι ελάχιστο. Όμως πιστεύω ότι χρειάζεται να πω ένα μεγάλο μπράβο στο Δήμο Καλαμαριάς που υποστήριξε κάτι τόσο επαναστατικό, ζωντανό και ενδιαφέρον που ξεμούχλιασε τη γνώμη που έχουν οι πολλοί για την λογοτεχνία της πόλης. Η απουσία των εκπροσώπων του Δήμου Θεσσαλονίκης -που θέλει να λέγεται και μητροπολιτικός- βεβαίως κι έχει τη σημασία της, αλλά αυτό το αφήνω να το σχολιάσουν αν το θελήσουν άλλοι, πιο ειδικοί. Τέλος τα 25 άτομα της δράσης “η ποίηση γυμνή”, με την παρουσία τους και τη στάση τους, δίδαξαν στους παλιότερους τι σημαίνει συμμετέχω σε μια λογοτεχνική βραδιά. Δεν ήρθαν μόνο για να διαβάσουν ή να δουν τους φίλους τους και να φύγουν, αλλά κάθισαν σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Αυτό ας το έχουν υπόψη τους οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι που ήρθαν, διάβασαν κι έφυγαν. Και του χρόνου να είμαστε γεροί και να γίνει Λογοτεχνική Σκηνή σε κάθε γειτονιά της Σαλονίκης μας.

Γιώργος Κορδομενίδης, η ψυχή της Λογοτεχνικής Σκηνής

Σάκης Σερέφας

Εύη Καρκίτη

Τέλλος Φίλης

*info: Η Λογοτεχνική Σκηνή είναι ένας νέος, φιλόδοξος θεσμός που δημιουργήθηκε το 2012 στο πλαίσιο του «Παρά θίν’ αλός», του ανήσυχου φεστιβάλ του Δήμου Καλαμαριάς, και προστέθηκε στους ήδη υπάρχοντες άξονες για τη μουσική και τα εικαστικά. Πρόκειται για μια διοργάνωση η οποία απευθύνεται στο ευρύτερο κοινό που αγαπάει τη λογοτεχνία και τη δημόσια ανάγνωσή της, όπως αγαπά και να γνωρίζει από κοντά τους δημιουργούς της. Τριάντα πέντε καταξιωμένοι, νεότεροι αλλά και πρωτοεμφανιζόμενοι ποιητές και πεζογράφοι από τη Θεσσαλονίκη και από άλλες πόλεις, τρεις σκηνοθέτες/χορογράφοι, έντεκα ηθοποιοί/χορευτέςκαι δεκατέσσερις συνθέτες/μουσικοί/ερμηνευτές συμμετείχαν στη φετινή Λογοτεχνική Σκηνή, που πραγματοποιήθηκε και πάλι στο θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» του Δήμου Καλαμαριάς, στις 19, 20 και 21 Σεπτεμβρίου, με ελεύθερη είσοδο. Τις αναγνώσεις λογοτεχνικών κειμένων, αδημοσίευτων κυρίως, συμπλήρωναν περφόρμανς, μουσική και προβολές.