Αυτές είναι οι ταινίες που θα ξαναβλέπαμε τις μέρες του lockdown – Μέρος πρώτο

6 συντάκτες της Parallaxi προτείνουν.

Parallaxi
αυτές-είναι-οι-ταινίες-που-θα-ξαναβλέπ-619183
Parallaxi

Ενδεχομένως να έχεις εξαντλήσει κάθε πρόταση για ταινία από το προηγούμενο lockdown. Μπορεί όμως κάποιες να σου έχουν «ξεφύγει». Παρακάτω σου παρουσιάζουμε τις προτάσεις μας για να γεμίσεις τα βράδια της καραντίνας ευχάριστα. 

Detroit: Μια οργισμένη πόλη

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και ο πιο φανατικός λάτρης των ταινιών, αφού προτιμώ ξεκάθαρα να παρακολουθώ τηλεοπτικές σειρές κάθε είδους, Επομένως, όταν πρόκειται να δω μία ταινία αρχικά θα την «ξεψαχνίσω» διαβάζοντας κριτικές, το υπόβαθρο της, τους συντελεστές της, αλλά το πιο σημαντικό από όλα τι μπορεί να μου προσφέρει.
Σε μία λοιπόν από αυτές τις κινηματογραφικές μου αναζητήσεις «έπεσα» πριν λίγο καιρό στην ταινία «Detroit: Μια οργισμένη πόλη» (2017) που πραγματικά αποτελεί μία γροθιά στο στομάχι, αφού ναι μεν διαδραματίζεται στο 1967, όμως στο φινάλε της θα διαπιστώσεις ότι δυστυχώς ελάχιστα έχουν αλλάξει στις ΗΠΑ και τα περιστατικά αστυνομικής βίας εις βάρων αφοαμερικών πολιτών παραμένουν αρκετά.
Η Kathryn Bigelow βάζει στο επίκεντρο της, τις ταραχές που ξέσπασαν το καλοκαίρι του 67′, σε μία πόλη που αποτελούσε το «αμερικανικό όνειρο», αλλά κατέληξε να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την ανεργία και τις κοινωνικές ανισότητες. Η δολοφονία τριών αθώων αφροαμερικανών πολιτών που πέφτουν θύματα αστυνομικής βίας έρχεται να προστεθεί στα περιστατικά μία εκ των χειρότερων εξεγέρσεων στην ιστορία της χώρας. Δρόμοι παραδίδονται στις φλόγες, πλήθος καταστροφών και λεηλασιών είναι το σκηνικό που στήνεται στο Ντιτρόιτ.
Τα άγρια περιστατικά που σημειώθηκαν στο ξενοδοχείο Algiers και αποτυπώνονται στην ταινία με δραματοποιημένο τρόπο, όπως έχει επισημάνει και η Bigelow, δεν μπορούν να σε αφήσουν ασυγκίνητο. Κάποιοι μπορεί βέβαια να θεωρήσουν ότι αυτή η επιλογή της σκηνοθέτριας ίσως δεν ήταν η ιδανικότερη, αφού ενδεχομένως ένα ντοκιμαντέρ με μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα όσα συνέβησαν να έριχναν ακόμη περισσότερο φως στα γεγονότα.

Detroit: Μία οργισμένη πόλη (2017)
Διάρκεια: 2 ώρες και 23 λεπτά:
Σκηνοθέτης: Kathryn Bigelow
Σεναριογράφος: Mark Boal
Πρωταγωνιστούν: John Boyega, Anthony Mackie, Algee Smith

*Ραφαήλ Γκαϊδατζής

Jutro bedzie lepiej- Αύριο θα είναι όλα καλύτερα 

Πάνε περίπου επτά μήνες από τότε που τα μάτια μου είδαν για πρώτη φορά την ταινία «Jutro bedzie lepiej» και σήμερα μπορώ να πω με βεβαιότητα πως κανένα άλλο φιλμ δεν με άγγιξε τόσο βαθιά ή με έκανε να αναστοχαστώ τόσο πολύ τη ζωή, τα πρέπει, τα θέλω μου. Παρά την κλασικότητα του σεναρίου, καταλήγω να αποδώσω την επιτυχία της ταινίας σε δύο βασικούς παράγοντες: Tο καστ, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κάτι παραπάνω από δυνατό και τη μουσική που σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην παράδοση.

Ειδικά για το καστ, αξιοσημείωτη είναι η αληθοφάνεια του λόγου των νεαρών πρωταγωνιστών, ηλικίας έξι με οκτώ ετών. Καθόλη τη διάρκεια της ταινίας οι διάλογοι περιορίζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου μεταξύ των τριών παιδιών και δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως οι ερμηνείες τους είναι σαφώς καλύτερες από πολλές ενήλικων σταρ του Χόλιγουντ.

Όσο για τη μουσική, αυτή μοιάζει να ντύνει υπέροχα κάθε σκηνή ξεχωριστά, πλημμυρίζοντας το θεατή με συναισθήματα και υπενθυμίζοντάς του άλλοτε τις ανατροπές της ζωής, άλλοτε τη δύναμη του θάρρους, της θέλησης και της φιλίας. Μια ταινία- βάλσαμο για όλους όσοι ξεχνάμε πού και πού πώς είναι να είσαι νέος, να νιώθεις νέος, να ρισκάρεις δίχως δεύτερη σκέψη. Μια ωδή στη νεότητα, την ανεμελιά, την αθωότητα και την πίστη στο αύριο.

Λίγα λόγια για την υπόθεση της ταινίας:

Τρία ρακένδυτα αγόρια με μόνιμη κατοικία την… ύπαιθρο, ξεκινούν έτσι απλά για ένα μακρύ και συναρπαστικό ταξίδι πέρα από την Αγία Πετρούπολη προς έναν προορισμό άγνωστο, χωρίς κανέναν και τίποτε. Από το κρησφύγετό τους στο μετρό και την ανέχεια, τα παιδιά θα αναζητήσουν ως άλλοι ενήλικες εκείνον τον παράδεισο, όπως μόνον αυτά τον έχουν ονειρευτεί. Με έναν αυτοσχέδιο χάρτη ανά χείρας και ένα σχέδιο που στην πραγματικότητα είναι ανύπαρκτο, οι αξιολάτρευτοι μπόμπιρες θα επιχειρήσουν να ζήσουν μια ζωή αλλιώτικη, «πέρα από τον φράχτη», κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στην πορεία τους θα συναντήσουν «δράκους» και «τέρατα», που όμως δεν θα τους φοβίσουν ούτε στο ελάχιστο χάρη στο απαράμιλλο θάρρος τους, την περισσή νιότη και τη φιλία τους.

Γλώσσες: Πολωνικά, Ρωσικά Σκηνοθεσία: Dorota Kedzierzawska Πρωταγωνιστούν: Oleg Ryba, Yevgeniy Ryba, Akhmed Sardalov

*Στέλλα Παϊσανίδη

Stronger: Με τη Δύναμη της Ζωής (2017)

Αν έχω να θυμάμαι μία ταινία που με κέρδισε από την στιγμή που είδα το τρέιλερ και περίμενα πως και πως να την δω αυτή είναι το «Stronger: Με την δύναμη της ζωής»

Ο 27χρονος Τζέικ Μπόουμαν, θεατής του μαραθωνίου της Βοστόνης, τραυματίζεται βαριά ύστερα από έκρηξη βόμβας. Θα χάσει και τα δύο του πόδια, αλλά θα αναγνωρίσει έναν από τους δράστες και θα ξεκινήσει έναν ηρωικό αγώνα για να σταθεί ξανά όρθιος, κάνοντας το όνομά του συνώνυμο με το σύνθημα «Boston Strong». Η ταινία εξιστορεί μία συγκλονιστική αληθινή ιστορία ενός συνηθισμένου ανθρώπου που ενέπνευσε την πόλη του αλλά και ολόκληρο τον κόσμο όταν έγινε σύμβολο ελπίδας μετά την βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013.

Μία ταινία βαθιά ρεαλιστική και συναισθηματική με πρωταγωνιστή τον Τζέικ Τζίλενχαλ, ο οποίος μεταφέρει στον θεατή τον πόνο του κεντρικού χαρακτήρα μέσα από το βαθιά μελαγχολικό του βλέμμα. Ένα φιλμ για να αξιοποιήσεις ποιοτικά μία βραδιά της καραντίνας σου.

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν Σενάριο: Τζον Πολόνο Πρωταγωνιστούν: Τζέικ Τζίλενχαλ, Τατιάνα Μασλάνι, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Κλάνσι Μπράουν Κατηγορία: Δραματική Διάρκεια: 119 λεπτά

*Νίκος Γκάγιας

Το Μεγάλο Σορτάρισμα

Από το ‘Let’s do fuckin’ business’ στο ‘Great Recession’ και πάλι πίσω.

Φούσκες, σκάνδαλα, απάτες, χρηματιστήριο, τραπεζικό σύστημα, κραχ, κατάρρευση. Μια ταινία- επιτομή για την μεγάλη φούσκα των στεγαστικών δανείων που έσκασε σαν πύραυλος στην Αμερική το δεύτερο εξάμηνο του 2007. Μια ταινία που ξεγυμνώνει την αδηφαγία των golden boys των μεγάλων τραπεζών και του μινώταυρου που λέγεται Wall Street. Σκηνοθετεί ο Άνταμ ΜακΚέι και πρωταγωνιστούν οι Κρίστιαν Μπέιλ, Ράιαν Γκόσλινγκ, Μπράντ Πιτ, ο υπέροχος Στιβ Κάρελ κ.α.

Η αφηγηματική τεχνική της ταινίας μοιάζει να είναι βιαστική, σε διαρκή υπερένταση και επιτάχυνση. Είναι μια κλασσική τεχνική που προσδίδει το στοιχείο της αγωνιώδους επιδίωξης του κεντρικού σκοπού, της αυξημένης έντασης που περιβάλλει την όλη σεναριακή πλοκή και εν τέλει της έντασης των ίδιων των πρωταγωνιστών και του ψυχικού τους κόσμου.

Πλουσιοπάροχο casting και ορθά κατανεμημένο, με ερμηνείες που ξεχώρισαν παρότι υπήρχαν και μέτριες παρουσίες, συν τοις άλλοις. Εξαιρετικός ο all around παίχτης Στιβ Κάρελ που μπορεί να συνδυάσει μαεστρικά χιούμορ, αμετροέπεια και σοβαρότητα, κλασσικά to the point ο ψυχρός και απαθής Μπραντ Πιτ και αδιόρθωτα κομψοτεχνίτης ο Κρίστιαν Μπέιλ, ο οποίος ερμηνεύει, ίσως, τον πιο δύσκολο ρόλο της ταινίας με ποιοτική και σταθερή αριστοτεχνία.

Όσον αφορά τις λεπτομέρειες της περιγραφής, το θεμέλιο του σεναρίου είναι η μεγάλη φούσκα των στεγαστικών δανείων που σύντομα μετατράπηκε σε χοντρό παιχνίδι συμφερόντων. Σκεφτείτε μια σκακιέρα πάνω στην οποία διαγωνίζονται τράπεζες, κυβέρνηση και αρπακτικά, στις πλάτες των πολιτών και του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Το ουσιαστικό πρόβλημα δημιουργήθηκε με την μόχλευση, δηλαδή μια στρατηγική πολλών χρόνων, οι επενδυτικές τράπεζες να βάζουν τη σκόνη κάτω από το χαλί, δανειοδοτώντας κόσμο που δεν πληρούσε τα κριτήρια. Όπου κριτήρια σημειώστε εισόδημα, και όχι ακίνητη περιουσία.

Τα ανοίγματα αυτά των τραπεζών γίνονταν παράγωγα προϊόντα. Μεγάλα funds αγόραζαν, δηλαδή, τα δάνεια αυτά και τα χρησιμοποιούσαν στο χρηματιστήριο ως αγορά ομολόγων. Είχες, δηλαδή, την ευκαιρία μέσα από το χρηματιστήριο να ποντάρεις αν το τάδε ή το δείνα δάνειο θα ξεπληρωθεί ή όχι. Κάποιοι τότε υποψιάστηκαν την φούσκα που έχει δημιουργηθεί, την εγκληματική και συνειδητή αδράνεια της κυβέρνησης και των τραπεζών, και άρχισαν να αγοράζουν ασφάλιστρα κινδύνου. Να ποντάρουν δηλαδή ότι το σύστημα αυτό θα καταρρεύσει, πράγμα αδιανόητο μέχρι τότε. Προφητικό ή διαβολικό, όπως και να το χαρακτηρίσει κανείς, η αλήθεια είναι ότι οι αποδόσεις ήταν τεράστιες. Πολλές φορές 1 προς 20. Έβαζες δηλαδή 1 δολάριο ότι το τάδε δάνειο δεν θα αποπληρωθεί και έπαιρνες πίσω 20. Μόνο που εδώ μιλάμε για πονταρίσματα (δις)εκατομμυρίων!

 Όταν ελλείψει δυνατοτήτων τα δάνεια σταμάτησαν να αποπληρώνονται, οι μετοχές των funds βρέθηκαν σε ελεύθερη πτώση με αποτέλεσμα η φούσκα να σκάσει και να πάρει τρένο όλες τις τράπεζες με κορυφαία την Lehman Brothers, η οποία κατέρρευσε πρώτη. Η απίθανη κρίση που δημιουργήθηκε είχε, όπως είναι λογικό, παγκόσμιο αντίκτυπο και γέννησε την διετή κρίση που μετέφερε πολλές χώρες, όπως και την Ελλάδα, στην κατάσταση που γνωρίζουμε σήμερα. 

Έτος : 2015
Ηθοποιοί :  Cristian Bale,  Steve Carrell , Brad Pitt, Ryan Gosling
Σκηνοθεσία : Adam MacKey
Είδος : Βιογραφικό Δράμα
*Bαγγέλης Θεοδωράκης

Boy Erased (Διαγραφή Ταυτότητας)

Πρόσφατα στην αναζήτηση μου για μια καλή ταινία, βρήκα την «Διαγραφή ταυτότητας» από το τρέιλερ και μόνο κατάλαβα ότι η ταινία θα με αγγίξει. Η ταινία βασίστηκε στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Γκάραρντ Κόνλεϊ, όπου εξιστορείται πώς ο ίδιος, γιος ενός ιερέα υποχρεώθηκε μετά από μια σειρά γεγονότων να ενταχθεί σε μία «Θεραπεία μεταστροφής».

Η ταινία επικεντρώνεται στον Τζάρεντ, ένας 19χρόνος όπου οι γονείς του μαθαίνουν ότι είναι ομοφυλόφιλος, οι ίδιοι παρ ότι τον αγαπούν θέλουν να τον αλλάξουν καθώς θεωρούν ότι είναι η «σωστή απόφαση». Στο πρόγραμμα «θεραπείας» μεταστροφής η ταινία θα δείξει με ωμότητα τα μαθήματα και τα βασανιστήρια που έκαναν στους «θεράποντες». Τα συναισθήματα της αμφιβολίας κια των τύψεων που αποτυπώνουν οι ηθοποιοί σε συγκλονίζουν, ενώ ο θυμός σε πολλές σκηνές θα σε κυριεύσει

Το ταξίδι αποδοχής της σεξουαλικότητας και μετέπειτα του εαυτού του θα ολοκληρωθεί όταν θα αντιμετωπίσει τον πατέρα του. Η σκηνή αποτελεί μια από τις πιο δυνατές σε όλη την ταινία.

Λίγα λόγια για την ταινία…

Όταν οι θρησκόληπτοι γονείς του τον στέλνουν για θεραπεία μεταστροφής, ένας νέος αγωνίζεται να συμφιλιώσει τη σεξουαλική του ταυτότητα με τις πεποιθήσεις της οικογένειας.

Πρωταγωνιστούν: Λούκας Χέτζες, Νικόλ Κίντμαν, Ράσελ Κρόου, Τζόελ Έτζερτον, Τζο Άλγουιν, Εξέβιερ Ντολάν, Τρόι Σιβάν, Μπρίτον Σίαρ, Τζέσε ΛαΤουρέτ, Τσέρι Τζόουνς, Φλι Σκηνοθεσία: Τζόελ Έτζερτον Σεναριογράφος: Τζόελ Έτζερτον Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2018 Διάρκεια: 1 ώρα και 55 λεπτά

Το ΚΥΜΑ / DIE WELLE / THE WAVE 

Την συγκεκριμένη ταινία την είδα στο Λύκειο με τους γονείς μου σε φάση πολιτικής αναζήτησης. Θυμάμαι τότε διάβαζα αρκετά πολιτική ιστορία ειδικότερα είχα επενδύσει χρόνο στο κεφάλαιο των πολιτικών άκρων (φασισμός, εθνικισμός και αναρχεία) Και μέσα στις τόσες απορίες που είχα, μάλλον για να σταματήσω να ρωτάω, ο πατέρας μου μου έβαλε να δω αυτή την ταινία, Η οποία περιγράφει άψογα την απόλυτη πολιτική επιρροή σε ένα σχολικό περιβάλλον. Πώς δηλαδή ένας καθηγητής πωρωμένος με μία ιδέα κατάφερε να αναπτύξει ένα ”κίνημα” ανάμεσα σε μαθητές χωρίς αυτό να έχει αίσιο τέλος.

Το σενάριο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα με μικρές δόσεις υπερβολής. Ένας καθηγητής πολιτικής ιστορίας με αναρχικό παρελθόν και πρωτοποριακές ιδέες στήνει ένα παιχνίδι ρόλων με τους μαθητές του. Μέσα από ένα διδακτικό πείραμα θέλει να τους δείξει στην πράξη την κρυφή γοητεία του ολοκληρωτισμού, τα πράγματα όμως αρχίζουν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Οι μαθητές θα κρέμονται από τα χείλη του καθηγητή και ο Βένγκερ θα τους υποχρεώσει να ντύνονται ομοιόμορφα με ένα ”είδος στολής” , να αποδίδουν σεβασμό προς το πρόσωπό του και να δρουν με κοινούς σκοπούς τους οποίους επιβάλει ο ίδιος. Τα μέλη της ομάδας «Κύμα», θα πολλαπλασιαστούν, και οι μαθητές που το αποτελούν θα ξεφύγουν από το πλαίσιο του παιχνιδιού που όρισε ο καθηγητής Βένγκερ.

Μερικά σημεία της θα ενοχλήσουν αρκετά, άλλα θα σου προκαλέσουν θυμό και τα περισσότερα απορίες. Όταν πέσουν τίτλοι τέλους στην ταινία θα μπεις στην διαδικασία να απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα που έχεις θέσει ο ίδιος στον εαυτό σου στην διάρκεια της. Εδώ θα ανακαλύψεις την επίδραση των ακραίων πολιτικών θεσμών σε άτομα νεαρής ηλικίας. Και τέλος θα καταλήξεις ενδεχομένως στο συμπέρασμα πως η γένεση και η εμφύτευση μίας ιδέας και η γιγάντωση ενός πολιτικού σκοπού αρκούν για να ξεφύγει ο έλεγχος.

FUN FACT: Ο τίτλος αρμόζει τέλεια σε μία μικρή περιγραφή, το κύμα θα σας ανεβάσει, θα σας παρασύρει και θα σας προσγειώσει απότομα. 

Είδος: Δραματική  Διάρκεια: 110 λεπτά  Σκηνοθεσία: Ντένις Γκάνσελ Πρωταγωνιστούν: Γιούργκεν Φόγκελ, Φρέντερικ Λάου, Μαξ Ρίμελτ, Τζένιφερ Ούλριχ

*Mυρτώ Τούλα

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα