Αυθαιρεσία

Στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, με γενικότερο θέμα το «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ», έχει στηθεί η διαδραστική φωτογραφική εγκατάσταση της Μαρίας Πασχαλίδου, υπό τον τίτλο «Arbitrariness / ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ». Τρεις οθόνες μοιράζονται τις προβολές από καμιά δεκαριά επεξεργασμένες φωτογραφίες. Χαοτικοί ήχοι από το Μανώλη Μανουσάκη δρουν υποβλητικά στο χώρο. Η σχετική θέση – τριγωνική των οθονών, πιστεύω δεν έχει τόση σημασία. Δείχνει απλά το κεντροβαρικό σημείο που είσαι ΕΣΥ. Θα μπορούσαν να είναι σε παράταξη, χωρίς μεγάλη απώλεια. Το λέω αυτό γιατί παρουσιάζεται κάτι δυσνόητο, η ανάποδη οθόνη, μπαίνοντας στο χώρο. Κάθε εικόνα έχει μία κίτρινη αυθαίρετη φράση πάνω της. ΕΣΥ έχεις τη δυνατότητα να γράψεις επίσης μια – σχετικά σύντομη – φράση πάνω στην εικόνα. H Μαρία Πασχαλίδου μας μίλησε για τις προθέσεις της:

ΛΟΓΟΣ και ΕΙΚΟΝΑ – τι υπερισχύει;

Οι εικόνες σπάνια είναι σαφείς και πολύ συχνά είναι ετερόκλητες τουλάχιστον με τον κατοπτρικό αναδιπλασιασμό τους. Προφανώς επίτηδες, οι επιλεγμένες φράσεις ελάχιστη ή καθόλου σχέση έχουν με αυτές. Ή τελοσπάντων η συσχέτιση ΔΕΝ είναι προφανής. Αν θέλεις να βρείς το νόημα, πρέπει να το ψάξεις. Εδώ αντιλαμβάνεται κανείς ότι η εικόνα είναι πιο ανεκτική από το λόγο, μπορεί να προσφέρει κάτι προς την κατεύθυνση του λεκτικού νοήματος, αλλά είναι και κάτι παραπάνω. Οι φράσεις μοιάζουν, σε σύγκριση με τις εικόνες να είναι «τσεκούρια», να είναι ατραποί. Αλλά πάλι όχι, τώρα που πάω να δώσω παράδειγμα, όχι οι λέξεις, ιδίως όταν είναι μόνες, είναι πολύ ανοικτές επίσης: ΕΠΙΔΗΜΙΑ,… Μου θυμίζει το πώς η μουσική δέχεται πάνω της το στίχο, σα χαλί, σα δοχείο ή σα συμπολεμιστής έτσι και η εικόνα εξαπλώνεται σαν καμβάς, που κάπου μπορεί να απορροφήσει τις μυτερές λέξεις.

Και ποια είναι η στάση του – κοινού; Ποια είναι η στάση ΣΟΥ?

Παίζει συνδιαλλαζόμενο ή παίζει και αυθαιρετεί. Συγκεντρωμένα ή χαλαρά. Η συνδιαλλαγή πιο συχνά είναι πάνω στις φράσεις και πιο σπάνια πάνω στην εικόνα. Και μερικές φορές συμπληρώνει τα χάσματα, προσπαθεί να κάνει το σύνολο να ολοκληρώσει. Εδώ μπορείς να εκτοξεύσεις τις νέες σου αλήθειες – στο σύμπαν – για να αποκτήσουν δύναμη ή να ζευγαρώσουν. Αναρωτιέμαι, αν είναι απαραίτητο να ξέρει κανείς το βιβλίο αναφοράς, της Louise Bourgeois “He disappeared into complete silence”, στο οποίο πάνω βασίστηκε η αρχική ιδέα της δημιουργού. Το αναζητώ λοιπόν: disquietingly surreal – ανησυχητικά σουρεαλιστική η σχέση κειμένου και εικόνων της Bourgeois.

Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Λιμάνι

Διάρκεια Έκθεσης: 11 Μαϊου – 17 Ιουνίου 2012