Αγαπάτε τα ζώα, κύριε Δημάρχε;

Του Αντώνη Βακάλη

Πρόσφατα έκανα βόλτα με την κόρη μου στο Δημοτικό «Ζωολογικό Κήπο» της Θεσσαλονίκης. Ένιωσα θλίψη και ντροπή. Στην συνέχεια αμηχανία: πώς να εξηγήσω σε ένα παιδί γιατί βασανίζουμε τα ζώα.

Απέναντί μας δύο καφέ αρκούδες. Η μία μας κοιτά στα μάτια, η άλλη προσπαθεί να φάει ένα πορτοκάλι που μία κυρία της πέταξε μαζί με μια τυρόπιτα και μερικές φράουλες. «Τις καφετιές αρκούδες τις συναντάμε στα βουνά της Ελλάδος… μπορούν και τρέχουν με ταχύτητα 50χλμ την ώρα, σκαρφαλώνουν με άνεση στα δένδρα και είναι δεινές κολυμβήτριες», γράφει το φυλλάδιο /οδηγός του Δήμου Θεσσαλονίκης. Στο κλουβί δεν υπάρχει δένδρο για να σκαρφαλώσει, ούτε νερό για να κολυμπήσει. Αναρωτιέμαι αν η ίδια η αρκούδα έχει ανακαλύψει ότι μπορεί -έστω- να τρέξει.

Δύο λύκοι σε χωριστά  κλουβιά. Ο ένας μας παρακολουθεί ξαπλωμένος. Παραδομένος. Ο άλλος βαδίζει γρήγορα, νευρικά. Πάνω κάτω, σε μια απόσταση 5 μέτρων. «Ο λύκος είναι ένα κοινωνικό ζώο που ζει σε αγέλες», διαβάζω στο φυλλάδιο, ενώ τον βλέπω να συνεχίζει να ανεβοκατεβαίνει στην ίδια διαδρομή – σαν σκηνή  από το «εξπρές του μεσονυχτίου». “Ιδρυματισμός” νομίζω λέγεται αυτή η συμπεριφορά στους ανθρώπους.

Περπατούσαμε στον  έρημο «ζωολογικό κήπο». Όσο απομακρυνόμασταν από την είσοδο, τόσο περισσότερα σκουπίδια δεξιά και αριστερά ‘καναν την εμφάνισή τους. Πλαστικές σακούλες, μπουκάλια, παραπεταμένες συσκευασίες από γαριδάκια κ.α. Μπροστά στα Αιγοπρόβατα ένας κάδος για μπάζα γεμάτος με σκουπίδια. «Δεν έχουμε σακούλες να τα μαζέψουμε, υπάρχει έλλειψη», λέει ο Δημοτικός Υπάλληλος. Σκέφτομαι: αν δεν υπάρχουν σακούλες σκουπιδιών, θα υπάρχουν τροφές για τα ζώα;

Στην Θεσσαλονίκη εν έτη 2014 προσφέρουμε ως τουριστικό αξιοθέατο δύο φυλακισμένους λύκους, δύο φυλακισμένες αρκούδες, μία αλεπού και έναν κατακαημένο γάιδαρο, μέσα σε μία μίζερη, θλιβερή εγκατάσταση που δεν φαντάζομαι να είναι καν συμβατή με την Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Κι αναρωτιέμαι ο Δήμαρχος, με το σημαντικό του έργο στον Αρκτούρο, αυτό που βλέπει ο επισκέπτης της πόλης μόλις φτάνει στο αεροδρόμιο, αγαπάει πραγματικά τα ζώα; Γνωρίζει ο φημολογούμενος για τα ξένα ΜΜΕ καλύτερος δήμαρχος τι συμβαίνει στο δημοτικό ζωολογικό κήπο; Θα ήθελα να πιστεύω πως όχι.

Μπορεί στην πόλη αυτή να μην είμαστε ικανοί να τελειώσουμε ένα μεγάλο έργο όπως το μετρό, να μην είμαστε ικανοί να αποφασίσουμε και να συμφωνήσουμε για την μετεγκατάσταση της ΔΕΘ και την μετατροπή του χώρου σε Μητροπολιτικό Πάρκο, να είμαστε ανίκανοι να τρέξουμε δυναμικά το κουφάρι που ονομάζετε Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, να συζητάμε για μια δεκαετία και βάλε για την θαλάσσια συγκοινωνία, που όλο εξαγγέλλεται αλλά ποτέ δεν πραγματοποιείται. Η πόλη να είναι αδιάβατη για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, για γονείς με καροτσάκι. Ακόμα και στην πλατεία Αριστοτέλους να κυκλοφορούν αγέλες από αδέσποτα σκυλιά, που σοκάρουν τους ανύποπτους τουρίστες, γιατί εμείς το συνηθίσαμε. Και αυτό, το σύγχρονο ευρωπαϊκό έργο που λέγεται ανάπλαση της παραλίας, δεν μπορούμε ούτε να το συντηρήσουμε ούτε να το προστατεύσουμε από εμάς τους ίδιους.

Τουλάχιστον ας ξεκινήσουμε κάνοντας το απλό και  αυτονόητο:  να λυτρώσουμε τα καημένα ζώα από το βάσανο τους και να δρομολογήσουμε άμεσα την επανένταξή τους στο φυσικό περιβάλλον.

Μια ευρωπαϊκή Θεσσαλονίκη δεν έχει ανάγκη από ένα μίζερο Ζωολογικό κήπο: δεν φέρνει έσοδα, δεν προβάλει την πόλη, δεν τιμά την ιστορία της, δεν αναδεικνύει την κουλτούρα της, δεν θα φέρει τουρίστες, δεν θα λείψει από τους κατοίκους της. Απεναντίας η απελευθέρωση και επανένταξη των ζώων θα μας δώσει έστω και λίγη από την χαμένη μας ανθρωπιά και αξιοπρέπεια. Αν αγαπάτε τα ζώα κύριε Δήμαρχε, κλείστε αυτόν τον «ζωολογικό κήπο» σήμερα.

Ψηφίστε εδώ

Με σημερινή του ανακοίνωση, 12/3/2015, ένα χρόνο μετά το άρθρο, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Θανάσης Παππάς λέει πως αλλάζει επιτέλους η απαράδεκτη κατάσταση στο ζωολογικό κήπο. Οι αρκούδες και οι λύκοι αναμένεται να  οδηγηθούν στο φυσικό περιβάλλον, ενώ τη θέση τους θα πάρουν οικόσιτα ζώα.