ΑΛΕΞΙΚΟΡΟΝΩΪΟΗΣ: Μια ιστορία νόσησης με κορωνοϊό

Λέξεις: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου

Όταν δεν έχεις ακόμη ξεπεράσει το τραύμα που άφησαν πίσω τους τρεις διαδοχικές καραντίνες. Όταν έχεις επιδοθεί σε μανιώδη κοινωνικοποίηση για να εξισορροπήσεις το διπολικό μέσα-έξω της πανδημίας. Να μη μείνει μέρα ανεκμετάλλευτη. Ούτε μέρα να θυμίζει τα πάλαι ποτέ curfew. Η τηλεόραση πια πάντοτε κλειστή. Έμειναν οι σειρές στο Netflix ατέλειωτες. Σου λένε πως το πας φιρί-φιρί να την αρπάξεις. Τους λες πως δεν παίζει. Εμβολιασμένος θα πει άτρωτος. Φορείς πανοπλία Pfizer. Πάνε δύο μήνες ήδη. Είσαι στα σίγουρα αλεξικορωνοϊόης. Έχουμε και λέμε. Σάββατο βράδυ με τα παιδιά στο beach bar. Κραιπάλες. Χοροί. Τέτοια. Κυριακή με τον κολλητό προσκύνημα στην Αγία Νάπα. Μπαίνει νέα βδομάδα. Γυμναστήριο κάθε μέρα. Καφετέριες. Δώσ’ του μέχρι κι ένα ραντεβουδάκι. Επιτέλους η ζωή επέστρεψε στην κανονικότητα. Ζωή σε λόγου μας.

II

Πέμπτη πρωί δουλειά, κάτι δεν πάει καλά, καταρροή, κατατονία, κατακούτελα επέλαση, η συνάδελφος πως σε πείραξε λέει μάλλον η διπολικότητα κλιματιστικό-καύσωνας, θα πάω να κάνω κάνα rapid test να βγω απ’ την έννοια, πας στέκεσαι γραμμή, παίρνουν υγρό απ’ τη μύτη σου, θα στείλουμε μήνυμα, σε δεκαπέντε λεπτά καλούνε, «ελάτε πίσω», γιατί;, «ελάτε πίσω», βγήκε θετικό;, «ελάτε πίσω τώρα», στο κλείνουν, παίρνεις τηλέφωνο πίσω, μιλάς με την προϊστάμενη, να μάθουν καλούς τρόπους, «έχουμε δουλειά πολλή, ελάτε πίσω τώρα», πας πίσω με την ουρά στα σκέλια, φτάνει με τους τσαμπουκάδες σου, παίρνουν δεύτερο δείγμα, «περιμένετε έξω», σε λίγο σου ανακοινώνουν περίτρανα τη θετικότητα σου, σοκ, πας κατευθείαν για pcr να είσαι εντελώς σίγουρος, επιστρέφεις στη δουλειά να τα μαζέψεις να εξαφανίζεσαι, σοκ, «δεν πειράζει, είσαι θετικός άνθρωπος, σου ταιριάζει να ‘σαι θετικός στον κορωνοϊό!» λέει η συνάδερφος έστω να πει κάτι, σοκ, ενημερώνεις την προϊστάμενη, αρχικά όλα ήρεμα, τα παίρνεις και φεύγεις, στις 12 έρχεται το email να πάνε όλοι σπίτια τους, εκκένωση όλου του κτιρίου της υπηρεσίας, ενεργοποίηση σχεδίου υγειονομικής κρίσης, διαρρέει πάραυτα το όνομά σου ανάμεσα σε εκατό συναδέλφους, εσύ είσαι ο θετικός, εσύ είσαι το κρούσμα, κρούει ο κώδωνας του κινδύνου, φθάνεις σπίτι, κλειδαμπαρώνεσαι, επίκειται υποχρεωτική καραντίνα δύο βδομάδων, πρώτα σημάδια δύσπνοιας αγνώστου ταυτότητος, βιολογική ή ψυχοσωματική;

III

Ξεκινούν τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα – ενημερώνεις άπαντες τις επαφές σου – σπείρεις τον πανικό – «καθόμουν πολύ κοντά σου» «είχαμε συνάντηση μία ώρα» «γυμναστήκαμε πλάι πλάι» « ουψ βγάλαμε για λίγο τις μάσκες» «μέχρι και που σ’ αγκάλιασα» – οδεύει όλος ο λόχος rapidly για rapid – αγχώθηκες μην τους κόλλησες και να ΄χεις από πάνω το κρίμα τους – αγχώθηκες μην έχεις κολλήσει τους γονείς σου – ύστερα τη βλέπεις αλλιώς –  τι γίνεται αν μ’ έχουν κολλήσει αυτοί εμένα – τάχα εγώ είμαι το κρούσμα μηδέν; – α να μου χαθείτε που θα με φορτώσετε την ευθύνη σας –  να σου που όλοι όμως βγαίνουν αρνητικοί – «όντας εμβολιασμένος δεν μας το μετέδωσες, μπράβο Ντίνο μου που εμβολιάστηκες» – «είναι νωρίς να φανεί αν μας κόλλησες, έχουμε ακόμη» – αδύνατον να εξακριβώσεις από που εσύ τον τσίμπησες – αδύνατον να κατανοήσεις γιατί εσύ δεν πέτυχες να τον διώξεις ωσάν ο διάολος το λιβάνι – γιατί διαπέρασε την πανοπλία σου – όλοι σου λένε πως σε κόλλησε κανένας από τους ανεμβολίαστους – «πτου πτου πτου, μακριά από λόγου μας, θα μας ξεκάνουν εν τέλει οι ψεκασμένοι» – το λαϊκό δικαστήριο στο facebook έχει αδιάλειπτες συνελεύσεις επί τούτου – εκεί έξω υπάρχει ένας πόλεμος μεταξύ των υπέρμαχων και των εναντιωτών των εμβολίων – ο σώζων εαυτόν σωθείτο – ενημερώνεις την γιατρό σου ότι νόσησες – σου γράφει μια λίστα με φάρμακα και προπαντός ένα μαραφέτι για να μετράς το οξυγόνο– «Κωνσταντίνε τα μάτια σου δεκατέσσερα στο οξύμετρο» –  εσύ στο μεταξύ ξαπλώνεις να ξεκουραστείς –  ύστερα όμως διαπιστώνεις πως δεν μπορείς να σηκωθείς ξανά – τι στο καλό –  γιατί δεν σε σηκώνουν τα πόδια σου – γιατί όλα γυρίζουν –  είσαι μήπως εσύ ασταθής ή το πέλαγο στραβά αρμενίζει –  γιατί μια μέγγενη καλύπτει την κεφαλή σου – γιατί καίει το πρόσωπό σου –  γιατί σφηνώθηκε η αναπνοή σου –  γιατί γέμισαν τα μάτια σου – η μάνα σου κλασικά σε πανικό –  το μυαλό της πάντα φλερτάρει με το πιο ακραίο – το σκυλί διαμαρτύρεται για την τόση ακινησία – αρνείται να κοιμάται ασταμάτητα – εσύ δεν μπορείς αλλιώς – έχεις έναν ιό να προελαύνει μες στο σώμα σου – παίρνεις έντρομος τον κτηνίατρο –  κολλάνε τα σκυλιά κορωνοϊό; όλη μέρα με γλείφει για να με ξυπνήσει – «δεν θα νοσήσει αλλά δύναται να μεταφέρει τον ιό παρακάτω» – μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει –  βαράνε τα τηλέφωνα αλλά δεν μπορείς ούτε καν να τους μιλήσεις – λήθαργος – όλοι ανησυχούν –  «μα νοσούν τόσο κι οι εμβολιασμένοι;» – αν μπορούσαν να με επισκεφτούν ίσως να μην ήταν τόσο πανικοβλημένοι – αν μπορούσαν να με επισκεφτούν ίσως να μην ήμουν τόσο πανικοβλημένος – λήθαργος –

IV

Ξημερώνει η πέμπτη μέρα του εγκλεισμού… οι ειδήσεις ανακοινώνουν ότι έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό κρουσμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση… «σε βαθύ κόκκινο βυθίστηκε η χώρα»… πας να σηκωθείς και τρεκλίζεις… νιώθεις το κορμί σου να ‘ναι πεδίο μαχών… ακούς τους πυροβολισμούς, τις εκρήξεις, τις επιθέσεις… το κεφάλι ίσως συνθλιβεί μέσα στη μέγγενη… έπαθες ιγμορίτιδα…  θες να πας να δεις τη γιατρό σου αλλά δεν γίνεται… πρωτόκολλα… «το οξύμετρο, αυτό έχει σημασία, πες μου τι λέει το οξύμετρο, βάλε τώρα το δάκτυλο»… ποιο δάκτυλο, πάνω ή κάτω το νύχι, να κάθομαι ή να περπατώ… εν τέλει αυτό γνωματεύει… 93… αγχώνεται η γιατρός… είσαι στο όριο νοσηλείας… σου γράφει να πάρεις εισπνεόμενα, αντιβίωση, κορτιζόνη… «να μιλάμε συνεχώς σήμερα»… έπειτα το φοράς ασταμάτητα για δακτυλίδι… κι όσο το κοιτάζεις τόσο αυτό σου βγάζει 93… κι όσο αυτό βγάζει 93 τόσο πιο πολύ εσύ πανικοβάλλεσαι… κι όσο πιο πολύ πανικοβάλλεσαι τόσο πιο πολύ έχεις δύσπνοια… διαδίδονται τα νέα αστραπιαία… οι φίλοι ανησυχούν… δεν βγαίνει η φωνή σου καν να μιλήσεις… μόνο κλαις… κι όσο κλαις τόσο πιο πολύ αυτό δείχνει 93… «Κώννο, πρέπει να πας νοσοκομείο»… έρχεται μια φίλη να σου φέρει τα φάρμακα, ή μάλλον έρχεται μια φίλη να πετάξει τα φάρμακα και να φύγει… περνούν ώρες πολλές… μιλάς ξανά με τη γιατρό και αυτή αποφασίζει να ειδοποιήσει το ασθενοφόρο… πανικοβάλλεσαι… έρχεται η μάνα σου να παραλάβει το σκυλί… κι αν σας κολλήσει κορωνοϊό το σκυλί μου;… η μάνα σου σε αποχαιρετά εκ του μακρόθεν κι η φωνή της λυγίζει… σε παίρνουν τηλέφωνο απ’ το νοσοκομείο ότι δεν υπάρχουν κλίνες διαθέσιμες… η γιατρός σου τούς πιέζει…«είναι νεαρός, πρέπει να τον δεκτείτε»… «κυρία μου όλοι είναι νεαροί πλέον εδώ μέσα»… η γιατρός μου λέει πως δεν της ξανάτυχε εμβολιασμένος να κατρακυλήσει τόσο πολύ… γιατί γιατρέ εγώ… «η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή» βρίσκω τη δύναμη να κάνω κι αστειάκι… ήμουνα πάντοτε ευαισθητούλης… «πρωτόκολλο, πρέπει να ακολουθήσουμε το πρωτόκολλο, να βεβαιωθούμε ότι δεν έχεις αναπτύξει σιωπηλή υποξία, θα πας απλώς για εξετάσεις»… ίσως αν μπορούσα να την επισκεφτώ να μην πανικοβαλλόταν τόσο… ίσως αν μπορούσα να την επισκεφτώ να μην πανικοβαλλόμουν τόσο… σιωπηλή υποξία… κάνεις google search κι αυτό δεν βοηθά καθόλου… η αναπνοή σου χειροτερεύει… φοβάσαι να κοιμηθείς μπας και γίνει τίποτα μες στον ύπνο σου κι εσύ δεν πάρεις πρέφα… ύστερα κλάμα, σκοτάδι, σιωπηλή, σιωπή…

V

Ξημερώνει η έκτη μέρα_το ασθενοφόρο άφαντο_το τμήμα βραχείας θεραπείας υπερπλήρες_το άγιο οξύμετρο καταγράφει 94_«είναι ακόμη οριακό, πρέπει να αξιολογηθείς, πρέπει να αποκλείσουμε το worst case scenario»_νιώθεις οριακά_το ψυχόμετρο καταγράφει αρνητικές ενδείξεις_οι φίλοι λένε «να πας νοσοκομείο να σε φροντίζουνε, δεν σου κάνει καλό που δεν βλέπεις άλλο πλάσμα»_«Κωστή καταρρέεις»_φοβάσαι να σηκωθείς από το κρεβάτι_όταν περπατάς ζαλίζεσαι_έχεις δύσπνοια και δεν καταλαβαίνεις αν εκπορεύεται από το άγχος σου ή τον ιό_«υιέ μου υιέ μου» λέει η μάνα για τον εγκλωβισμένο της γιο_είσαι σωματικός_είσαι ψυχικός_είσαι ψυχοσωματικός_σου λείπει ο σκύλος _κάνεις κακές σκέψεις_δεν θες να μείνει ορφανός_τα μεσάνυχτα καταφθάνει εν τέλει το ασθενοφόρο_ανακούφιση_επιτέλους να δούμε τι γίνεται_χαμογελάς στη νοσοκόμα_στο τμήμα βραχείας νοσηλείας ο γιατρός σού επιτίθεται κατευθείαν_

«Γιατί ήρθες_Τι κάθεστε και βλέπετε μόνοι σας τα οξύμετρα_Γιατί δεν πήγες να σε εξετάσει η γιατρός σου_Γιατί δεν φοράνε στολή να σας εξετάζουν οι γιατροί σας;_Εμείς ηλίθιοι είμαστε;_Πού να προλάβουμε εμείς όλους σας_Ας πάρουν λίγους κι εκείνοι_Μην με διακόπτεις όταν μιλώ_Μην εμπιστεύεστε το μαραφέτι_Μού γίνατε όλοι ειδικοί της υγείας σας_Μα γιατί είσαι τόσο κίτρινος_Να κάνουμε αναλύσεις αίματος_Μην με διακόπτεις_Θα σου τρυπήσουμε αρτηρία να ελέγξουμε το οξυγόνο σου κατευθείαν_Λίγο να ιδρώσει το δάκτυλο το οξύμετρο μπερδεύεται_Θα πονέσεις τώρα που θα ψάχνουμε αρτηρία, μην πεις πως δεν σε προεδοποιήσαμε_Θα σου ελέγξουμε την καρδιά _Θα σου ελέγξουμε το συκώτι _Θα σου ελέγξουμε τους πνεύμονες_

Οι ειδήσεις ανακοινώνουν την πορεία διαμαρτυρίας των αντιεμβολιαστών_μαζεύτηκαν χιλιάδες κόσμου_θεωρούν τον ιό αθώο_θεωρούν τα εμβόλια επικίνδυνα_ονομάζουν εαυτούς «πολεμιστές του φωτός»_φεύγοντας από το Προεδρικό περνούν από ένα τηλεοπτικό σταθμό και τα κάνουν γυαλιά καρφιά_η Λευκωσία φλέγεται_φοβάσαι_φοβάσαι την οργή των ανθρώπων_φοβάσαι τον διχασμό_φοβάσαι τον ιό που επιχειρεί να καταλάβει το σώμα σου_ευγνωμονείς τους πολεμιστές του εμβολίου μέσα σου που δεν σε παραδίδουν αμαχητί_ιέ μου ιέ μου­­_

Στη διπλανή κλίνη ένας άνθρωπος χαροπαλεύει_ανεμβολίαστος_κάνεις μια ανάρτηση στο facebook_απέλπιδα προσπάθεια να πάρεις λίγη σημασία φροντίδα προσοχή_τρεις ώρες εξετάσεις_η μεταιχμιακή σου κατάσταση ξεκινά να γέρνει προς τον πόλο της θεραπείας_γιατρέ έπαιρνα ήδη κορτιζόνη για το οξυγόνο μου_

«να φοράνε στολή να σας εξετάζουν οι γιατροί σας αφού ξέρουν τόσο καλά τα πρωτόκολλα_πω πω έχεις τόσο χαμηλό οξυγόνο που θα πεθάνεις πάραυτα»_

τι στο καλό_γιατί τα ‘βαλε μαζί μου ετούτος_με ειρωνεύεται κιόλας_αν είχα δύναμη θα διαμαρτυρόμουν για bullying_γιατί είναι όλοι θυμωμένοι_

«χρωστάς δέκα ευρώ στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Χώρας»_ουστ»_