Αλίντα Δημητρίου: Η αναχώρηση μιας ηρωίδας

του Γιώργου Τούλα

Η είδηση είναι ξερή. Ανακοινωθέν. Σε ηλικία 78 ετών πέθανε τα ξημερώματα της Τρίτης 30 Ιουλίου στην Αθήνα, η σκηνοθέτρια Αλίντα Δημητρίου. Σημαντική καλλιτέχνιδα του αριστερού χώρου, γνωστή για την συνέπεια και την πολιτική άποψή της, η Δημητρίου διέπρεψε στον χώρο του ντοκιμαντέρ. Καλοκαίρι. Η είδηση θα περάσει στα ψιλά μέσα στον καύσωνα. Εξάλλου ποια ήταν η Αλίντα Δημητρίου που θα σκιάσει το αμόρε του Κεδίκογλου; Πενήντα ντοκιμαντέρ μετράει η καριέρα της. Και μια τριλογία στο τέλος της ζωής της, αληθινό έργο ζωής. «Πουλιά στους βάλτους», «Η ζωή στους βράχους» και «Τα κορίτσια της βροχής». Αφιέρωσε τα χρόνια της τα ύστερα στις γυναίκες της Ελλάδας με τις δύσκολες ζωές. Τις γυναίκες, που όπως έλεγε, τα έδωσαν όλα και δεν ζήτησαν ποτέ τίποτα, µα τίποτα. Πριν λίγα χρόνια κάθισα ένα βράδυ να δω τα ‘’πουλιά στο βάλτο’’. Όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους ένιωθα σαν να ταξίδεψα στις γειτονιές των ηττημένων. Σε κάθε ρυτίδα προσώπου που φώτιζε έβλεπες και μια μεγάλη τραγωδία, μια εθνική περιπέτεια. Σε κάθε ηλικιωμένο χαμόγελο αντίκριζες μιαν ελπίδα.

Πέρασε όλη της τη ζωή φωτίζοντας ζωές ανθρώπων που η Ιστορία δεν δόξασε τα ονόματα τους, που κανένας φακός δεν επέλεξε να τους κάνει διάσημους. Στάθηκε πάντα πλάι στους ονειροπόλους, στις φυλακισμένες που λαχταρούσαν να νιώσουν πάλι τη βροχή στα πρόσωπα τους, στις μεγάλες ουτοπίες που δεν οδήγησαν τελικά πουθενά και λάμπουν μόνο σαν καντήλια σε έρημα ξωκλήσια. Η Αλίντα Δημητρίου υπήρξε μια υπέροχη γυναίκα. Που έφυγε ήσυχα μια ζεστή μέρα του Ιουλίου, αφήνοντας πίσω μια πατρίδα σε τρικυμία σαν αυτές που σημαδέψαν τη δική της ζωή και πολλές γυναίκες που τις δικές τους ζόρικες ιστορίες δεν θα τις κινηματογραφήσει πια κανείς. Γιατί όλοι επιλέγουν τις νικηφόρες κραυγές των νικητών…