Εμένα δεν μου άρεσε ο φετινός στολισμός της πόλης

Λέξεις: Έλενα Μπινιάρη

«Tα Χριστούγεννα δεν είναι μια εποχή. Είναι ένα συναίσθημα.» Edna Ferber

Αυτό σκεφτόμουν το περασμένο Σάββατο, όταν συνόδευα τα παιδιά μου προς το κέντρο, στο δρόμο για ένα πάρτι του σχολείου τους. Συζητώντας στο αυτοκίνητο για τον στολισμό της πόλης, άκουγα τους γιους μου να φλυαρούν χαρούμενα για το φωτεινό «θ» και τι ωραία ιδέα που είναι να χρησιμοποιήσουν ένα ελληνικό γράμμα για να φωτιστούν οι δρόμοι, συνδέοντάς το τόσο πετυχημένα με το αρχικό γράμμα της πόλης μας. Φτάνοντας όμως στην πλατεία Αριστοτέλους, η ευχάριστη διάθεση εξανεμίστηκε. Ο μεγάλος μου ρώτησε απογοητευμένος: “Αυτός θα είναι ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός της πλατείας;”. Μάλλον ναι, του απάντησα αμήχανα. Απέφυγα να πω περισσότερα. Ο διάκοσμος της πλατείας Αριστοτέλους απλά δεν είχε αρέσει ούτε σε εμένα.

Περπατήσαμε βιαστικά προς τον προορισμό μας προσπερνώντας τα πελώρια γλυπτά –άραγε ήταν γλυπτά;- χωρίς να κάνουμε κάποιο άλλο σχόλιο. Στην αρχή είπα μέσα μου, πως δεν πειράζει, είναι μια προσπάθεια, δεν είναι όλοι οι στολισμοί πετυχημένοι κι επιτέλους γλυτώσαμε από την εικόνα κακόγουστου πανηγυριού των περασμένων ετών. Όταν όμως διάβασα σε διάφορα άρθρα και διαδικτυακές συζητήσεις ότι εμείς που δεν μας άρεσε ο φετινός χριστουγεννιάτικος διάκοσμος της πόλης μας, είμαστε εν δυνάμει κακοί άνθρωποι επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε το μήνυμα του καλλιτέχνη, τότε είπα μέσα μου πως καλό θα ήταν να εκφραστώ και να γράψω “Όχι, δεν μου άρεσε, αυτή η προσέγγιση για τα Χριστούγεννα!” Είναι κατά τη γνώμη μου εκτός τόπου και χρόνου, δεν δημιουργεί ζεστασιά, συναίσθημα, δεν ανατρέχει στις αναμνήσεις που τόσο απαραίτητες είναι σήμερα.

Και τι στ’ αλήθεια είναι τα Χριστούγενννα; Για μένα Χριστούγεννα είναι η δημιουργία ενός συναισθήματος που να περιέχει ομορφιά, χρώμα και εικόνες για να ανατρέχεις σε αυτές στη διάρκεια της χρονιάς και να σε γαληνεύουν. Να ανυπομονείς να τις ξαναδείς να τις ξαναζήσεις. Η φετινή απόπειρα του Δήμου Θεσσαλονίκης –γιατί περί απόπειρας πρόκειται- στα δικά μου μάτια δεν πέτυχε. Αλλά δεν πειράζει! Αρκεί που έγινε η προσπάθεια. Πήγαμε ένα βήμα μπροστά. Ελπίζω οι υπεύθυνοι να λάβουν υπόψη τους τα τεκμηριωμένα σχόλια καθώς και τις ιδέες που θα ειπωθούν. Σαν να έγραφα λοιπόν το γράμμα μου στον Άη-Βασίλη, και θεωρώντας τον εαυτό μου καλή δημότη αυτής της πόλης, έχω κι εγώ το δικαίωμα να γράψω τι περιμένω, όχι για αυτά τα Χριστούγεννα, αλλά για τα επόμενα. Ξεκινώ λοιπόν! Δεν θα πείραζε καθόλου και θα ήταν και πολύ πρωτοποριακό για την επόμενη χρονιά εάν οι υπεύθυνοι του Δήμου Θεσσαλονίκης κάνουν την εξής ερώτηση: “Πως θα θέλατε να είναι ο Χριστουγεννιάτικος διάκοσμος της πλατείας Αριστοτέλους:” Να απευθύνουν την ερώτηση στον Εμπορικό Σύλλογο και τα μέλη τους, στην Ένωση Ξενοδόχων, στους οδηγούς ταξί κα σε όλες τις εμπλεκόμενες επαγγελματικές ομάδες της πόλης. Τέλος να θέσουν το ίδιο ερώτημα στα παιδιά των νηπιαγωγείων και των δημοτικών (δειγματοληπτικά ή με μορφή διαγωνισμού) να πάρουν απαντήσεις και να κάνουν αυτό που θα τους πούνε τα παιδιά. Τα παιδιά είναι οι πρωταγωνιστές των γιορτών και όχι μόνο τα μικρά παιδιά, αλλά και τα μεγαλύτερα. αλλά κι Όλοι εμείς που μεγαλώσαμε, αλλά κατά βάθος θέλουμε να διατηρήσουμε ζωντανό ένα κομμάτι της παιδικότητας μας. Αν λοιπόν τα Χριστούγεννα είναι όντως ένα συναίσθημα, ας αρχίσουμε πρώτα να το βιώνουμε και μετά να το μοιραζόμαστε με τους άλλους! Καλά Χριστούγεννα!