Αναρωτιόμαστε αν ζούμε όλοι στην ίδια πόλη

Λέξεις: Νέλλη Αηδονά*

Τι να πει κανείς με όλα αυτά που ακούει μέσα στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Θεσσαλονίκης!!! Όλα καλά, όλα ανθηρά !!!

Εν έτει 2022, χάρη στην καινοτομία, που πάει χέρι-χέρι με την τεχνολογία, αποκαλύπτονται μπροστά μας εκατοντάδες νέες επιλογές, που προδιαγράφουν ένα μέλλον εντυπωσιακό.

Αλλά τι να πει κανείς βλέποντας την κατάσταση των δρόμων, των πεζοδρομίων και των πεζοδρόμων, των τραπεζοκαθισμάτων, της διατάραξης του νευρικού μας συστήματος από τα decibel των ασυνείδητων επιχειρηματιών και των εξίσου ασυνείδητων θαμώνων, μαζί με την πλημμελή αστυνόμευση και τις ανύπαρκτες ποινές.

Το πράσινο κακοπαθημένο ή ανύπαρκτο. Αντιθέτως στα μεγάλα σχέδια θερινής νυκτός για μελλοντικά έργα επικρατεί και εξαπλώνεται το τσιμέντο και τα μεγαθήρια κτήρια (βλέπε ΔΕΘ).

Τι να πει κανείς για τις κλειδωμένες ή ακατάλληλες παιδικές χαρές, τους κάδους που δεν πλησιάζονται κι όταν δειγματοληπτικά πλένονται, αναρτώνται με τυμπανοκρουσίες στα media. Το αυτονόητο γίνεται είδηση και προτρέπει τον χρήστη του διαδικτύου να το επιβραβεύσει.

Τι να πει κανείς που τα οχήματα της ανακύκλωσης ζέχνουν διότι δεν συλλέγουν ανακυκλώσιμα υλικά αλλά σκουπίδια. Οι δε εργαζόμενοι σε αυτά δεν χρησιμοποιούν μέτρα ατομικής προστασίας γιατί δεν τους τα διαθέτει ο Δήμος και πρέπει να τα αγοράζουν μόνες/οι τους .

Ζούμε σε μια πόλη εχθρική για την υγεία μας ,ψυχική και σωματική, εχθρική για την ασφάλειά μας στο δρόμο και στο σπίτι μας, με ανύπαρκτη ευαισθησία στα θέματα περιβάλλοντος και σπαταλούμενης ενέργειας, με αδιαφορία για την κάθε είδους ανομία και παρανομία.

Ακούμε το δήμαρχο και την διοίκηση να μας μιλάνε για καθημερινά success stories που και ο πιο ανυποψίαστος πολίτης αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για φαντασιώσεις. 

Βλέπουμε συναδέλφους που όσο ήταν παραγκωνισμένοι έβριζαν και κατηγορούσαν την διοίκηση και τους ίδιους ανθρώπους να κολακεύουν, να επαινούν και να εξάρουν το έργο μόλις συμπεριελήφθησαν στο διοικητικό σχήμα.

Βλέπουμε εργαζόμενους που διώκονται συστηματικά ,όχι διότι δεν είναι ικανοί κι εργατικοί αλλά γιατί δεν προσκύνησαν και από την άλλη , εργαζόμενους που καταλαμβάνουν θέσεις διότι η «προσαρμοστικότητά» τους, με την κακή έννοια τους βοηθάει να είναι πάντα κοντά στην εξουσία.

Και όλα αυτά τα επιτρέπει μια αντιπολίτευση, κατακερματισμένη, που δεν θυσιάζει τις προσωπικές φιλοδοξίες ή την κομματική πειθαρχία μπροστά στην επιτακτική ανάγκη να συνεργαστούμε για την βελτίωση της ποιότητας ζωής του δημότη, το καλό και τη βιωσιμότητα της πόλης στο πολύ θολό μέλλον.

Εδώ και 6 μήνες είναι ολοφάνερη η προεκλογική δραστηριότητα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ασχολούμαστε με την προσωπική μας προβολή με δραστηριότητες συχνά άνευ ουσίας, που , πιστέψτε με, δεν συγκινούν κανέναν που έχει να ανταπεξέλθει στη ζοφερή καθημερινότητά του.

Γιατί η πόλη ζέχνει, ασφυκτιά λόγω οικονομικής δυσπραγίας, απειλείται από την περιβαλλοντική καταστροφή και την επερχόμενη ενεργειακή κρίση, πνίγεται και πλημμυρίζει μετά από ολιγόλεπτες δυνατές βροχοπτώσεις, δεν μπορεί να βοηθήσει τις δεκάδες χιλιάδες συνανθρώπων μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. 

Τα δημοτικά ιατρεία είναι άδεια γιατί δεν έχουν προβληθεί επαρκώς, τα ΚΑΠΗ δεν έχουν σε καθημερινή βάση ιατρούς και νοσηλευτές, έστω για ένα δίωρο ημερησίως. 

Οι φιλόζωοι δεν έχουν καμία υποστήριξη και φέρουν μόνοι τους το βάρος, και το οικονομικό, για την φροντίδα, περίθαλψη και στείρωση των αδεσπότων της πόλης. 

Μας κοροϊδεύει η διοίκηση επιχειρηματολογώντας αδύναμα για τους λόγους που δεν δημιουργήθηκε καταφύγιο ζώων, για τους λόγους που οι φιλόζωοι πρέπει μόνοι τους , παριστάνοντας τον μπόγια, να πιάσουν το αδέσποτο και να το μεταφέρουν στο Κιλκίς ή πού αλλού, άκουσον, άκουσον !!!

Και η βία καλά κρατεί , στους δρόμους , στην οικογένεια , στα σχολεία. Κι εμείς έχουμε δομές , μοσχοπληρωμένες που δεν εξυπηρετούν ούτε το ένα εκατοστό των αναγκών.

Η αδιάφορη διοίκηση επιτείνει την αδιαφορία των πολιτών.

Η έγνοια μας είναι πώς θα κανακέψουμε την κεντρική κυβέρνηση, μπας και αποκομίσουμε καμία στήριξη ή πώς θα την λοιδορήσουμε για να ικανοποιήσουμε τους δυσαρεστημένους.

Υπάρχουν σύμβουλοι που δουλεύουν, ενημερώνονται και παρεμβαίνουν, όμως το κάνουν μοναχικά , χωρίς αποτελεσματικότητα. 

Σε ένα πράγμα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι: όλες οι κυβερνήσεις την Θεσσαλονίκη την έχουν «ριγμένη». Καλό θα ήταν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως τοπικοί αιρετοί (η λέξη άρχοντες δεν μας αρμόζει, δεν την κερδίσαμε) και είτε με δικές μας δυνάμεις, πόρους και πρωτοπόρες πρωτοβουλίες, είτε ενωμένοι να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε πόρους και αρμοδιότητες για να γίνει η αποκέντρωση πραγματικότητα, η αποκέντρωση που έχει καταντήσει μια λέξη κενή περιεχομένου.

Δεν αποποιούμαι τις δικές μου ευθύνες. Ελάχιστα μίλησα για τα δισεπίλυτα προβλήματα του δημοτικού βρεφοκομείου, όχι από αδιαφορία, κάθε άλλο, αλλά από την εμμονική μου αντίληψη να μην εκθέσω το ίδρυμα. Προσπάθησα μέσω συμβούλων του δημάρχου να επισημάνω τις χρόνιες δυσλειτουργίες αλλά δεν εισακούστηκα και δεν είδα κανέναν, μετά τις ενημερώσεις να σπεύδει να επιλύσει προβλήματα των εργαζομένων, αλλά και συγκρουσιακές καταστάσεις εντός του διοικητικού συμβουλίου. 

Ομολογώ ότι θα έπρεπε να συγκρουστώ εντονότερα με τη διοίκηση στα θέματα του ιδρύματος, των ΚΑΠΗ και της κοινωνικής πολιτικής και ζητώ συγγνώμη από τους συμπολίτες μου για την αναποτελεσματικότητά μου.

Η Δεξιά μιλάει για τον αμοραλισμό της Αριστεράς, ενώ την ίδια στιγμή εκλεκτά στελέχη της αποδεικνύουν στην πράξη τον δικό τους αμοραλισμό. Άλλη μια διαχωριστική γραμμή αλλάζει θέση. Υπάρχουν οι αμοραλιστές, οι αδιάφοροι και αυτοί που κρατούν τις αξίες τους.

Κλισέ μεν αλλά ο δήμος πρέπει να γυρίσει σελίδα.

Είμαι ευτυχής για έναν και μοναδικό λόγο: ότι μπορώ να πω τη δική μου αλήθεια, γιατί δεν με φιμώνει κανείς, δεν με στενεύει καμιά ταυτότητα, δεν με περιορίζει καμία υποχρέωση. Δεν χρωστώ σε κανέναν, μόνο στη συνείδησή μου, στους ανθρώπους που με τίμησαν με την ψήφο τους και στον συνάνθρωπό μου που έχει ανάγκη και δικαίωμα σε μια καλύτερη πόλη, σε μια καλύτερη ζωή.

* Η Νέλλη Αηδονά είναι δημοτική σύμβουλος