Ανδρέας Κουράκης: Ο Μπουτάρης δεν δέχεται την κριτική

Συνέντευξη στο Γιώργο Τούλα

Ο αποπεμφθείς, άλλοτε πανίσχυρος αντιδήμαρχος, μιλά για τις σχέσεις του με το δήμαρχο, για όσα έρχονται, για όσα φοβάται και για όσα τον κατηγορούν.

-Πώς είστε;

-Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένος από τις εξελίξεις, αν και ήταν κάτι που θα μπορούσα να πω ότι το περίμενα, είχα τις ενδείξεις όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Για μας που ασχολούμαστε χρόνια με αυτά τα θέματα της πόλης, θέματα αναπτυξιακά και το πώς παρεμβαίνουμε στα θέματα της καθημερινότητας -όπως και να τα ονομάσει κανείς- η στρατηγική της καθημερινότητας, πειραματισμούς που κάνουμε, πιλοτικές εφαρμογές, όλα αυτά είναι μια επαλήθευση στον χώρο, αυτό που για χρόνια λέμε και που ζητούν μια δικαίωση. Αυτό λοιπόν τώρα που έχει ήδη αρχίσει να αποδίδει, οι μεγάλες οι παρεμβάσεις οι πολεοδομικές τώρα έχουν αρχίσει να υλοποιούνται, άρα θα έχουν και τα αποτελέσματά τους, αυτή είναι η ικανοποίηση για κάποιον ο οποίος αποφασίζει. Άλλωστε, τουλάχιστον για μένα, επειδή έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την εποχή των διακηρύξεων να πάμε στην πράξη, λίγα λόγια έλεγα και στο δημοτικό συμβούλιο, σχεδόν έχουν όλα ειπωθεί, υπάρχουνε σχέδια και προτάσεις για πάρα πολλά πράγματα στα συρτάρια και επομένως οι άνθρωποι κρίνονται πια μόνο εκ του αποτελέσματος της πράξης τους παρά από αυτά τα οποία λένε. Δεν πιστεύω πια σε αυτά τα οποία λέγονται από ανθρώπους, όταν δεν συνοδεύονται και από πράξη.

-Είπατε λίγο πριν ότι είχατε ενδείξεις για το τι θα συμβεί. Είναι κοινώς γνωστό για όσους παρακολουθούν τα πράγματα στην πόλη ότι οι σχέσεις σας με τον Δήμαρχο είχαν διαταραχθεί τους τελευταίους μήνες. Υπήρξε ένα πρόβλημα ουσίας πίσω από αυτό; Πώς προέκυψε;

-Η Πρωτοβουλία είχαμε πει ότι ήταν ένα υβρίδιο, ένα υβριδικό σχήμα που ήρθε να απαντήσει στις επιταγές των καιρών. Την Πρωτοβουλία την κάναμε τρείς άνθρωποι, με τον Γιάννη Μπουτάρη και τον Παναγιώτη Αβραμόπουλο, το 2005, όταν ήμασταν ακόμα σε διαφορετικές παρατάξεις. Είχαμε συγκρουστεί με τα κόμματά μας, το είχαμε πληρώσει αυτό και εγώ είχα διαγραφεί από τον τότε συνασπισμό και δεν ξαναγύρισα, ο Γιάννης Μπουτάρης δεν διαγράφτηκε από πουθενά, ωστόσο είχε το θάρρος να φύγει από την παράταξη που βρισκόταν τότε. Είχαμε περάσει λοιπόν δια πυρός και σιδήρου, είχαμε μια σχέση εμπιστοσύνης που αποδείξαμε στην πράξη, και ο κόσμος το αναγνώρισε, η κοινωνία των πολιτών το αναγνώρισε, οι ενεργοί πολίτες το αναγνώρισαν και στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση που είχαμε το 2006 πήραμε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό 17% και στη συνέχεια, ακριβώς επειδή καταφέραμε και συγκροτήσαμε κι ένα πρόγραμμα κοινό και το καταθέσαμε στον κόσμο και πείσαμε, αξιοποιώντας βέβαια και τις συγκυρίες, καταφέραμε και κερδίσαμε. Ήταν ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα αυτό που κάναμε, γιατί θέλαμε να ανατρέψουμε ένα καθεστώς που είχε επικρατήσει στην πόλη και βέβαια και αυτοί που το συντηρούσαν τόσα χρόνια, κάποιοι από αυτούς βρίσκονται στη φυλακή. Ο Γιάννης Μπουτάρης είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, με την έννοια ότι είναι και απρόβλεπτος, κι έχει μια διαδρομή που όλοι γνωρίζουμε και που μπορώ να πω ότι και εμείς το είχαμε αναγνωρίσει και αυτός ήταν κι ο λόγος που από την πρώτη στιγμή είχαμε πει ότι αυτός θα ήταν ο επικεφαλής αυτής της προσπάθειας. Όλοι έχουμε τη συμβολή μας σε αυτή την πορεία, όμως ακριβώς επειδή η Πρωτοβουλία εδρεύει ακόμα και έχει αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της έκφρασης της κοινωνίας των πολιτών, πρέπει να έχει συλλογικές λειτουργίες. Τα κόμματα έχουν τις δικές τους διαδικασίες, ξέρουν ποια είναι η θέση του αρχηγού, ποια είναι τα κομματικά όργανα κτλ, εμείς εκείνο που θέλουμε να εκφράζουμε, ακριβώς επειδή συγκρουστήκαμε με τους ιδιαιτερωτισμούς των κομμάτων, είναι να εκφράσουμε την κοινωνία των πολιτών και να υπάρχουν συλλογικές διαδικασίες και λειτουργίες που θα αφουγκράζονται αυτά που λέει η κοινωνία.

Άρα όταν δεν υπάρχουν συλλογικές διαδικασίες, που δεν υπήρξαν στην Πρωτοβουλία, τότε πια τα πράγματα γίνονται δύσκολα, άσχημα, γίνονται συγκεντρωτικά και στο τέλος υπερισχύει η φωνή του αρχηγού. Αλλά εμείς δεν θέλαμε να έχουμε αρχηγούς, θέλαμε να έχουμε ανθρώπους που είναι ηγέτες με την σύγχρονη έννοια του όρου, του ηγέτη που ακούει, που αξιολογεί, που επιβραβεύει αυτούς που είναι ικανοί, που αξιολογεί πέρα από τις ικανότητες και την αξιοπιστία των ανθρώπων που φέρνουν σε πέρας τα εγχειρήματα που βάζουμε μπροστά, κι όχι ηγεμόνες, κι αυτό του το είπα στη μεγάλη συνέλευση της παράταξης που έγινε περίπου πριν από έναν χρόνο και δεν του άρεσε. Γενικά ο Γιάννης Μπουτάρης δεν δέχεται την κριτική, δεν την θέλει. Και επίσης εκείνο που ειπώθηκε τότε ήταν ότι δεν αισθάνεται καμία δέσμευση ηθική για όλους αυτούς οι οποίοι βοήθησαν να βρεθούμε τώρα εδώ. Δεν είναι καλό αυτό, έχει μια μορφή αχαριστίας, και το ότι εν πάση περιπτώσει, όποιος θέλει μένει, όποιος θέλει φεύγει, αυτό δείχνει μια ιδιοκτησιακή νοοτροπία, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν δίνει τιμή σε κανέναν, δηλαδή αυτός που το λέει, το «l’état, c’est moi» με άλλα λόγια, ή αυτό που επανέλαβε προχθές, ότι ένα καράβι κι εγώ ο καραβοκύρης, κι αυτό δεν είναι καλό. Επομένως, δέχτηκε και εγώ τουλάχιστον το είπα αυτό σαν κριτική κι αυτό δεν του άρεσε, ήταν ένα από αυτά, αλλά και θέματα ουσίας επί των προγραμματικών θέσεων που είχαμε διαφορετικές απόψεις. Υπάρχει μια διάσταση απόψεων για αρκετά θέματα, ή τουλάχιστον δεν τα υποστηρίζουμε με έναν τρόπο σοβαρό όπως θα έπρεπε.

Να μιλήσω για ένα θέμα επικαιρότητας, το Λιμάνι. Ενώ υπάρχει θέση της Πρωτοβουλίας με πανό αναρτημένα έξω από την είσοδο του Λιμανιού, ότι το Λιμάνι πρέπει να διατηρήσει το δημόσιο χαρακτήρα και με κάποιο τρόπο κάποιες από τις δραστηριότητές του και τις υπηρεσίες να εκπορευτούν σε ιδιώτες (αυτό εννοούσαν ως ιδιωτικοποίηση) είδαμε με έκπληξη τη θέση αυτή να αλλάζει από τον Δήμαρχο σε Κυριακάτικη εφημερίδα, που λέει ότι το Λιμάνι πρέπει να πουληθεί. Και στη συνέχεια διαβάζουμε ότι υπήρξε μια ενημέρωση και στον Σύνδεσμο Βιομηχάνων αλλά και στους άλλους φορείς, από την κυβέρνηση πάλι, η οποία προωθεί την διαδικασία της πώλησης. Αυτό δεν είναι σωστό, δεν είναι σωστό να γίνονται έτσι οι αλλαγές των θέσεων από τη μία μέρα στην άλλη, χωρίς να υπάρχει ακριβώς αυτή η συλλογική διαδικασία-διεργασία που πρέπει να γίνεται στην παράταξη, γιατί αυτό είναι που είπα προηγουμένως, οι εγγυητές των θέσεων της Πρωτοβουλίας είναι οι ίδιοι οι οποίοι συγκρότησαν την Πρωτοβουλία. Το έκανε και παλιά, έλεγε απόψεις με τις οποίες δεν συμφωνούσαμε, τις είχαμε συζητήσει, και έλεγε βέβαια ότι αυτές είναι προσωπικές θέσεις δικές μου, δεν τις έχουμε συζητήσει στα όργανα, στην Πρωτοβουλία. Τότε ήταν τα πράγματα, ας το πούμε, σε πιο πρόωρο στάδιο, δεν είχαμε κι εμείς την εμπειρία της διοίκησης, της εξουσίας, περνούσαν λίγο χωρίς την βαρύτητα που θα έπρεπε.

Όμως τώρα παίρνονται αποφάσεις. Και η θέση του Δημάρχου της πόλης έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, για το Λιμάνι, για το νερό, και εκεί πέρα μπορεί να έχουμε πάρει κάποιες θέσεις, αλλά δεν έχουμε κάνει τίποτα για να το προωθήσουμε, έτσι; Για το χρυσό, που υπάρχει επίσης μια διάσταση, για το ΤΑΙΠΕΔ. Στις προτελευταίες συνεδριάσεις, πριν να γίνουν, πριν από 15-20 μέρες, υπήρξε μια ανοιχτή διαφωνία για το ΤΑΙΠΕΔ. Ο Δήμαρχος υπερασπίστηκε τον τρόπο που λειτουργεί ο ΤΑΙΠΕΔ και τη δουλειά που κάνει. Εγώ είπα ότι το ΤΑΙΠΕΔ, από την εμπειρία που έχουμε το διάστημα που λειτουργεί, στην πραγματικότητα προωθεί το ξεπούλημα της δημόσιας υπηρεσίας, και μάλιστα για ακίνητη περιουσία που μπορεί να είναι κοινόχρηστη, να έχει χρήσεις δημόσιες και τις οποίες μπορεί καλά ο Δήμος να αξιοποιήσει. Να θυμίσω τα ρέματα, τα ακίνητα του Δημοσίου, αλλά και της Πρόνοιας, όπου μπορούν να κάνουν βρεφονηπιακούς, και ήδη είμαστε σε μια διαδικασία να περάσουν στον Δήμο Θεσσαλονίκης, την Παραλία, αυτό που έχουμε με τους Ομίλους στην περιοχή, τις μαύρες τρύπες που υπάρχουν εκεί. Υπάρχουν θέματα πάρα πολλά, ανοιχτά, για την ιστορία του ΤΑΙΠΕΔ, για την οποία πρέπει να σκεφτούμε με ποιόν τρόπο θα μπορέσουμε να πετύχουμε, γιατί όταν κάποια στιγμή αυτά τα ακίνητα χαθούν από την ιδιοκτησία του Δημοσίου, ξαφνικά θα ανακαλύψουμε ότι δεν έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε τις εξυπηρετήσεις τις κοινωνικές και κυρίως να κάνουμε κοινωνική πολιτική, η οποία είναι επίσης ένα άλλο σημείο στο οποίο έχουμε διαφωνήσει.

-Ακούγοντάς σας τόση ώρα, καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένα πιο σοβαρό θέμα, υπάρχει μια διάσταση απόψεων. Ακούω αυτά που λέτε, που είναι ένας παραδοσιακός αριστερός και ουμανιστικός λόγος, κι από την άλλη βλέπω ότι διαμορφώνεται μια τάση μάνατζερ. Υποθέτω ότι αυτή τη διάσταση δεν την είδατε τώρα μετά τις εκολγές. Για ποιό λόγο κατεβήκατε στις εκλογές; Φαντάζομαι ότι σαν κι εσάς θα σκέφτονται κι άλλοι στην Πρωτοβουλία, για ποιόν λόγο κατεβήκατε με μια παράταξη στην οποία διαμορφωνόταν ένας άλλος δρόμος πια;

-Θα σας πω για την ιστορία με τους μάνατζερ και τους τεχνοκράτες. Αυτά είναι ψευδομάνατζερ και ψευδοτεχνοκράτες. Εγώ είμαι τεχνοκράτης και έχω να διοικήσω πράγματα και παρακολουθώ από πάρα πολύ κοντά όλες τις νέες τάσεις του μάνατζμεντ και της ηγεσίας, έχω και φίλους που ασχολούνται με αυτά και πάρα πολύ συστηματικά. Αυτά που γίνονται στον Δήμο Θεσσαλονίκης, δήθεν για την επιχειρηματικότητα, χωρίς να έχουν προσδιορίσει τι είναι επιχειρηματικότητα, αυτά που συζητούν για την καινοτομία, χωρίς να ξέρουμε τι είναι καινοτομία, δηλαδή ονομάζουμε καινοτομία κάποιους εκσυγχρονισμούς και κάποιες βελτιώσεις, είναι από τα πράγματα που γενικότερα πρέπει να ξεκαθαρίσουν, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Εγώ είμαι γεννήτορας της Πρωτοβουλίας, την δημιούργησα την Πρωτοβουλία, είμαι ο πατέρας της Πρωτοβουλίας, μαζί με άλλους δυο τρεις ανθρώπους, στο ξεκίνημά της, και μετά βέβαια την παρουσία της Πρωτοβουλίας στις εκλογές, και τις προηγούμενες και τις τελευταίες, θεωρώ ότι η Πρωτοβουλία ανήκει σε όλους αυτούς που την ψήφισαν. Δεν είχα το δικαίωμα να διαφοροποιηθώ, ο κύριος στόχος μας ήταν να ανατρέψουμε το καθεστώς το οποίο είχε καθιερωθεί, οι διαφορές μας οι κομματικές και οι πολιτικές πήγανε πίσω. Εγώ δεν συμφωνώ σε αρκετά πράγματα με τον Δήμαρχο, να μην ξεχνάμε ότι ο Δήμαρχος είναι μέλος κι αυτός ενός κόμματος, της Δράσης του Μάνου, ήταν υποψήφιος και στις Ευρωεκλογές πριν 5 χρόνια, αυτό δεν μας εμποδίζει να συμφωνούμε στα βασικά που έχουν σχέση με την πόλη, γιατί είπαμε θα βάλουμε έξω τις κομματικές μας ταυτότητες, αλλά να τις βάλουμε έξω, να τις βάλουμε με ό,τι αυτό τις συνδεύει, και με κοινοτοπίες και με τα χαρακτηριστικά των κομμάτων που στραγγαλίζουν και την ελεύθερη γνώμη και τη διατύπωσή της και τη συζήτηση μέσα στους κόλπους της, και πραγματικά μέσα στην Πρωτοβουλία το τελευταίο χρονικό διάστημα δεν γινόταν αυτή η συζήτηση. Διατυπώνονταν θέσεις που δεν προκύπτανε από μια συλλογική διαδικασία.

Άρα, απαντώντας στο ερώτημα γιατί κατεβήκαμε, σε αυτές τις εκλογές – στις προηγούμενες ήταν διαφορετικά, κατεβήκαμε πρώτον γιατί έπρεπε να είμαστε συνεπείς απέναντι στον κόσμο που μας ψήφισε και μας στήριξε όλο αυτό το χρονικό διάστημα και αφετέρου διότι, να σας πω κάτι, δεν πίστευα ότι ο Γιάννης Μπουτάρης θα έκανε, και θέλω να πιστεύω ότι δεν θα το προχωρήσει περισσότερο, αυτή τη συντηρητική μετάλλαξη, γιατί πια θα πρόκειται για πραγματική μετάλλαξη.

Ξέρετε, όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί γεννιούνται, αναπτύσσονται και αν δεν αλλάξουν, πεθαίνουν, άρα θα πρέπει να γίνουν αλλαγές, να γίνουν αλλαγές με μέτρο, να έχεις επίγνωση της κατάστασης, να είσαι ρεαλιστής δηλαδή, και αυτό που λέμε, να έχεις ένα όραμα, θα πρέπει να είναι ένα όραμα που να γειώνεται στην πραγματικότητα, ένα όραμα που θα μπορεί να πραγματοποιηθεί, κι αυτό είναι ο λόγος για τον οποίον στις πρώτες προγραμματικές δηλώσεις που είχα κάνει το 2011, όταν παρουσίαζα το κεντρικό πρόγραμμα, είχα μιλήσει για τη γοητεία του εφικτού και για την ανάγκη να μιλήσουμε για έναν ρεαλισμό και να δώσουμε απαντήσεις στα προβλήματα που θέτει η πραγματικότητα, με έναν ρεαλιστικό και μετρήσιμο τρόπο που είναι αυτό που λείπει έτσι κι αλλιώς.

Σε αυτή την πρώτη θητεία νομίζω ότι ανοίξαμε δρόμους, πολύ σημαντικούς, αυτός ήταν άλλωστε ο στοχος, να στρίψουμε το καράβι, να αλλάξουμε τις νοοτροπίες, κι αυτό που ανέλαβα εγώ να προχωρήσω ήταν κυρίως η ανάκτηση του δημόσιου χώρου, ήταν να δούμε τα θέματα της καθημερινότητας, ήταν να μιλήσουμε για την πολιτιστική κληρονομιά που ήταν στον τομέα μου, ήταν να χτυπήσουμε τα φαινόμενα της διαφθοράς, και νομίζω ότι όλα αυτά, κάνοντας έναν απολογισμό της τριετίας που κατέθεσα στον Δήμαρχο, όπως μας ζήτησε πριν πάρει τις αποφάσεις του, σχεδόν στην πλειονότητά τους έχουν επιτευχθεί. Έργα τα οποία δεν είχαν γίνει, και παρεμβάσεις μέσα στην πόλη που δεν είχανε γίνει ποτέ, είτε έχουν γίνει είτε είναι σε εξέλιξη. Από τα παγκάκια που βάλαμε στην Τσιμισκή και σε άλλους δημόσιους χώρους -και είχε δεχθεί και μια κριτική, αλλά τώρα όλοι θέλουν να μπουν παγκάκια παντού- μέχρι τις παρεμβάσεις, τις πεζοδρομήσεις, τα πεζοδρόμια που φαρδύναμε, τα δέντρα που βάλαμε… Και εδώ είναι τώρα το θέμα της συντήρησης και της συντηρητικής στροφής, επάνω σε μία πολιτική του εφικτού ή σε μια εφαρμοσμένη πολιτική, και νιώθω κι εγώ, ας το πούμε προδομένος, είναι ότι ενώ δώσαμε μια μάχη για να καταφέρουμε να αλλάξουμε την νοοτροπία των συμπολιτών μας, οι οποίοι βλέπανε όλες αυτές τις παρεμβάσεις στην πόλη μας με πολύ μεγάλη επιφυλακτικότητα, αλλά στο τέλος το αποδέχτηκαν και ζητούν όλοι να γίνουν ίδιες παρεμβάσεις σε όλη την πόλη, μετά από 4-5 μέρες δόθηκαν στα τραπεζοκαθίσματα των καταστημάτων ψυχαγωγίας κι εστίασης.

-Διαφωνήσατε σε αυτό;

-Βέβαια, απόλυτα. Είχα προτείνει και θα ξαναπροτείνω στο δημοτικό συμβούλιο συγκεκριμένους τρόπους που μπορούμε να στείλουμε μηνύματα, κι όχι μονάχα μηνύματα, να αφαιρεθούν άδειες από ανθρώπους οι οποίοι καταχρώνται τον δημόσιο χώρο, γιατί ο δημόσιος χώρος είναι δημόσιος χώρος, δεν είναι χώρος τον οποίο μπορούν οι ιδιώτες να τον καταλαμβάνουν, κι αυτό είναι μεγάλη μάχη που δίνεται. Μετά την ανάκτηση του δημόσιου χώρου, που πετύχαμε, δεν μπορούμε να αφήσουμε να τον καταλαμβάνουν τα ιδιωτικά συμφέροντα. Εγώ δεν λέω ότι δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιου είδους επιχειρήσεις, πρέπει, αλλά πρέπει να υπάρχουν κανόνες οι οποίοι θα πρέπει και να εφαρμόζονται. Η κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της πόλης είναι απαράδεκτη, στοιχειωδώς, και δεν με πείθει κανένας ότι δεν τα γνωρίζουν ούτε οι υπηρεσίες ούτε οι αρμόδιοι αντιδήμαρχοι, κι ο Δήμαρχος ο ίδιος βεβαίως, και δεν με πείθει κανένας ότι δεν μπορεί να μπει μια τάξη σε αυτά τα πράγματα. Μπορεί να μπει μια τάξη, αρκεί να θέλει κανένας να το κάνει, κι από ότι φαίνεται δεν υπάρχει αυτή η βούληση. Κι αυτό έχει μια σημασία γιατί εξαιτίας της μεγάλης ανεργίας τα μαγαζιά αυτά, τα καφέ, εξυπηρετούν μια ανάγκη, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι οποίοι συνεχώς αυξάνονται, κάπου πρέπει να πάνε, έστω και να περάσουν τον χρόνο τους. Δεν είναι καλό αυτό, θα μπορούσε να γίνει και με άλλους τρόπους, αλλά αυτά εξυπηρετούν μια συγκεκριμένη ανάγκη, άρα πρέπει να δοθούν άδειες, αλλά είναι διαφορετικό να δίνονται άδειες με συγκεκριμένους περιορισμούς, είναι διαφορετικό να δίνω μια άδεια για να βγάζουν 5 και 15 και διαφορετικό για να βγάζουν 30 και 40. Αυτά είναι τελείως διαφορετικό και απαράδεκτο κατά την γνώμη μου.

-Να έρθουμε λίγο στη δική σας δουλειά. Έχω ακούσει αυτά τα χρόνια που ήσασταν αντιδήμαρχος από αρκετούς συναδέλφους σας μέσα στην Πρωτοβουλία, είτε αντιδημάρχους, είτε σύμβουλους κτλ. ότι είχαν μια δυσκολία επικοινωνίας μαζί σας, συνεργασίας. Και δεν μιλώ για τους ανθρώπους με τους οποίους έτσι κι αλλιώς είχατε μια διαφωνία, προέρχονταν από αλλού και σήμερα είναι στα πράγματα, μιλώ για άλλους ανθρώπους που προσπάθησαν όπως λένε, δημόσια πλέον, να έχουν μια σχέση και μια συνεργασία μαζί σας, αλλά έβρισκαν έναν τοίχο απέναντι. Τι απαντάτε σε αυτό;

-Πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει συνεργασία και μια σχέση. Άκουγα πολλές φορές από τους συναδέλφους μου ότι δέχονταν πάρα πολλές πιέσεις και καθημερινά από ανθρώπους οι οποίοι ήθελαν να εξυπηρετήσουν ιδιοτελή συμφέροντα. Εγώ τήρησα μια στάση που μου επέτρεψε να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Κανένας δεν ερχόταν σε μένα για τέτοιου είδους πράγματα, γιατί ήξεραν ότι ο Κουράκης δεν έκανε χατίρια, δεν είχε πελατειακές σχέσεις, αλλά δεχόμουν χιλιάδες ανθρώπους, όταν κάθε τέλος χρονιάς ζητούσε τον απολογισμό των επισκεπτών από το γραφείο μου, διαπίστωνα κάθε φορά ότι είχα δεχθεί εκατοντάδες και χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι ήμουν ανοιχτός σε αυτούς που ήθελαν να καταθέσουν τα προβλήματά τους για να μπορέσουμε να τα λύσουμε, και το ότι υπήρχε μια δυσκολία συνεργασίας με κάποιους ήταν και γιατί υπήρχε και μια διαφορά στην αντίληψη των πραγμάτων. Να μην ξεχνάμε ότι αυτή τη σκληρή τριετία πολλοί ανακάλυπταν τον Δήμο για πρώτη φορά, δεν είχανε μπει ούτε μέσα στον Δήμο. Εγώ ήξερα τα πράγματα και μπορούσα και έτσι και προχώρησα πολύ πιο γρήγορα για ορισμένα πράγματα και είχα και ένα σχέδιο μέσα στο μυαλό μου και τις παρουσίες μου στα κοινά και στα δημόσια.

Δεν δέχομαι την λογική που λέει ότι δεν συνεργαζόμουν γιατί ακριβώς πρέπει να καθορίσουμε τι σημαίνει συνεργασία και τι σημαίνει συνεννόηση μεταξύ μας. Από τις πρώτες συζητήσεις που κάναμε στην εκτελεστική επιτροπή, που συμμετείχαν όλοι οι αντιδήμαρχοι, είχα προτείνει στο Δήμαρχο για κάθε μεγάλη παρέμβαση που κάνουμε, ας πούμε στη Ροτόντα, όπου θα έπρεπε να υπάρχει συνεργασία πολλών υπηρεσιών και πολλών αντιδημάρχων, να ορίζεται αυτή η συνεργασία και να μπαίνει ένας αντιδήμαρχος κάθε φορά ο οποίος θα συντονίζει. Δεν έγινε αποδεκτό αυτό. Αυτό δεν είναι μόνο ένα θέμα που αφορά τη σχέση μεταξύ των αντιδημάρχων, έχει επιπτώσεις και στην ίδια την πόλη και στη λειτουργία. Και αν ασκώ μια κριτική στο Δήμαρχο και μιλάω για συντηρητική στροφή, ας πούμε για το σχήμα που επιλέχθηκε με τους πέντε αντιδημάρχους, είναι διότι θεωρώ ότι απέχουμε πολύ από το να είμαστε η Δανία του Νότου, όπου εκεί έχουν λύσει τα θέματα της διοίκησης, άρα η διοίκηση μπορεί να λειτουργήσει σχετικά ανεξάρτητα, έχει μια μνήμη η διοίκηση κάθε φορά, άρα αρκεί να υπάρχει μια πολιτική απόφαση, να δοθεί, και η διοίκηση να πάει να το υλοποιήσει.

Με αυτήν την έννοια είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός και θα έλεγα ότι δεν περιμένω καλά πράγματα από αυτή τη μείωση των αντιδημαρχειών. Ήδη εγώ που είχα πολύ λιγότερες αρμοδιότητες από αυτές που έχουν δοθεί τώρα στον νέο αντιδήμαρχο για τα τεχνικά έργα, δούλευα 14 ώρες την ημέρα απί 3,5 χρόνια και είχα κουραστεί πάρα πολύ για να βγάλω αυτό το αντικείμενο, άλλωστε και στην πρόταση που έκανα στον Δήμαρχο, οι προτάσεις σε ότι αφορά τις αρμοδιότητες που θα ήθελα να έχω, ήταν περιορισμένες, περιορίζονταν κυρίως στο να ολοκληρώσω το έργο εκείνο που είχα ξεκινήσει και ήθελα να το παρακολουθήσω από κοντά γιατί πάντα υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να επιλύονται, έτσι τώρα διατηρώ πολύ μεγάλη επιφύλαξη για το αν θα μπορέσει με επάρκεια κάποιος να τα παρακολουθήσει όλα αυτά και ξαναλέω, μέχρι να γίνουμε η Δανία του Νότου, δεν ξέρω κι αν θα γίνουμε ποτέ, με υπηρεσίες που θα λειτουργούν από μόνες τους, θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να αντιμετωπίζουμε τα θέματα όπως πρέπει. Δηλαδή να βάλεις στο παιχνίδι πολλούς ανθρώπους για να μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματα και δεν είναι κι ανόητος ο νόμος που λέει ότι επιτρέπει στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα κατ’ εξαίρεση να έχουν μέχρι 8 αντιδημάρχους γιατί αντιλαμβάνονται ότι οι μεγάλες πόλεις, τα μεγάλα αστικά συγκροτήματα, όχι μόνο σε μέγεθος, αλλά και σε ποικιλία, και σε πολλές μορφές, αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα, τα οποία πρέπει να επιλύονται με πολλούς ανθρώπους. Το σχήμα με τους λίγους αντιδημάρχους και με τους πολλούς υποτίθεται συμβούλους, οι οποίοι θα πλαισιώσουν, το είπαμε πολλές φορές την πρώτη τριετία, δεν γίνεται. Μην ξεχνάμε ότι αυτά είναι όλα χωρίς πληρωμή, και οι άνθρωποι θέλουν όλοι να βγάζουν το μεροκάματό τους, δεν μπορούν να ασχολούνται μόνο με αυτό.

-Για να επανέλθω λίγο σε αυτό που ρώτησα και να επιμείνω. Χειρίζεστε πάρα πολύ καλά τα social media, σας παρακολουθώ στενά. Αυτά τα χρόνια λοιπόν που σας παρακολουθώ, και σας παρακολουθεί κι ο κόσμος, γιατί είναι μια δημόσια έκθεση, παρατηρώ ότι προβάλατε, και καλά κάνατε, τα πράγματα που αφορούν τη δική σας δραστηριότητα, δεν είδα όμως ποτέ να επαινέσετε ή να κοινοποιήσετε ένα δημοσίευμα που να αφορά άλλου αντιδημάρχου ή άλλου συμβούλου κτλ. Μοιάζει λίγο τσιγκούνικο αυτό. Δηλαδή σε μια ομαδική παράταξη όπως η δική σας θα φανταζόταν κανείς μια μεγαλύτερη απλοχεριά αισθημάτων δημοσίων, ένα μπράβο ας πούμε, σε κάτι καλό. Δεν είδατε τίποτα καλό στο έργο άλλων;

-Επειδή μεταχειρίζομαι τα social media, όπως λες, δεν είδα και από κανέναν άλλον να υπάρχει κάτι ανάλογο και θα έλεγα το τελευταίο διάστημα και από τον ίδιο τον Δήμαρχο. Ήταν πάρα πολύ τσιγκούνης και φειδωλός, για ένα έργο το οποίο ήταν τεράστιο, και το οποίο είναι αναγνωρισμένο, φαίνεται μέσα στην πόλη, δεν μπορεί να το κρύψει κανένας. Όταν όμως συμμετέχεις στη διοίκηση ενός οργάνου όπως ο Δήμος Θεσσαλονίκης, που είναι μια μικρή κυβέρνηση στην πραγματικότητα, με τους υπουργούς της, θα ήταν παράδοξο να έβγαινε ένας υπουργός, το βλέπουμε πολλές φορές στην κεντρική διοίκηση και προκειμένου κι από τον Δήμο, και να αρχίσει να κάνει κριτική. Καταρχήν, δεν μπορεί να κάνει, την κριτική, την κάνει στα όργανα, και προσπαθεί να επηρεάσει, κι αν φτάσει σε όρια θραύσης -όπως λέμε- μηχανικής, σηκωνόμαστε και φεύγουμε, υπάρχει και η οδός της παραίτησης. Επίσης είναι και λίγο παράδοξο να βλέπουμε ένας υπουργός μιας κυβέρνησης να επαινεί τον υπουργό μιας άλλης κυβέρνησης, είναι σαν να λέμε ευλογούμε τα γένια μας. Είναι δηλαδή ένα σχήμα που έχει από κοινού την αρμοδιότητα και την ευθύνη, και σαν τέτοιο κρίνεται, επομένως ήμουν πάρα πολύ διαστακτικός και στην μια κατεύθυνση και στην άλλη.

Για πολλά πράγματα με τα οποία συμφωνούσα, σήκωνα το τηλέφωνο και έλεγα «μπράβο, καλά το έκανες, μου άρεσε αυτό». Μάλιστα στις προτάσεις που κατέθεσα και που έχουν αξία, υπήρχε σχέση με το κεντρικό σύνθημά μας, δηλαδή να κινητοποιήσουμε τους εθελοντές, αυτούς που αγαπούν την πόλη, ότι δηλαδή αγαπώ την πόλη μου και υιοθετώ την γειτονιά μου, αυτό επειδή πολλές φορές πολλοί άνθρωποι ήρθαν και με βρήκαν και μου είπαν «πείτε μου τι να κάνω, εγώ θέλω να βοηθήσω». Μάλιστα έχει ορίσει έναν ειδικό αντιδήμαρχο για αυτή τη δουλειά ο Δήμαρχος. Αυτός που το εκφωνεί αυτό το σύνθημα θα πρέπει να βάλει ένα περίγραμμα, πώς θα κινηθεί αυτό το πράγμα, και να δώσει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ο κάθε άνθρωπος θα δώσει τις δεξιότητές του, τις εμπειρίες του, για να προσφέρει. Αυτό δεν έχει γίνει μέχρι τώρα, γινόταν ασυντόνιστα, και αναγκαστικά πήγαινε κανείς σε προσωπικές επιλογές, σε προσωπικές στρατηγικές.

-Ένα πράγμα που ακούστηκε αρκετά τον τελευταίο καιρό είναι ότι τα περισσότερα έργα που ολοκληρώθηκαν επί των ημερών σας ήταν σχεδιασμένα από την προηγούμενη διοίκηση του Δήμου, αλλά το τελείωμά τους και η διάθεσή τους στο κοινό, με κάποιον τρόπο το καρπωθήκατε εσείς, πολλές φορές αποσιωπώντας το ποιος στην πραγματικότητα τα σχεδίασε. Είναι μια κριτική που ακούγεται ευρέως, κι αυτό λένε διάφοροι ότι έγινε γιατί το δικό σας έργο δεν είχε αρχίσει ακόμα να φαίνεται, οπότε κάτι έπρεπε επειγόντως να φανεί προς τα έξω. Τι λέτε για αυτό; Για την Παραλία για παράδειγμα.

-Επειδή πολλά πράγματα όταν γίνονται αθόρυβα, καμιά φορά θεωρείται ότι είναι και πάρα πολύ απλά να γίνουν. Η Παραλία υπήρξε κίνδυνος να μην γίνει. Το 2011 όταν αναλάβαμε την διοίκηση, υπήρχαν πολλές φωνές μέσα στην παράταξη που έλεγαν ότι η Παραλία δεν πρέπει να γίνει, δεν είχε ξεκινήσει καν η διαγωνιστική διαδικασία, άλλος έλεγε ένα και άλλος άλλο, άλλωστε αν ρωτήσεις δύο διαφορετικούς αρχιτέκτονες θα ακούσεις και δύο διαφορετικές γνώμες. Όταν είχε φέρει η προηγούμενη διοίκηση του Παπαγεωργόπουλου τη μελέτη προς έγκριση, το 2003-2004, τότε ήμασταν οι τρεις βασικοί συντελεστές σε διαφορετικές παρατάξεις. Εγώ είχα ψηφίσει την μελέτη, γιατί ήξερα και τους μελετητές και είχα δει ότι ήταν υψηλού επιπέδου, μάλιστα ήταν υπερσχεδιασμένες. Έδινε τόσο μεγάλη προσοχή στις λεπτομέρειες που δεν ήξερα κι αν θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Ο Γιάννης Μπουτάρης τότε την είχε καταψηφίσει, και ο Παναγιώτης Αβραμόπουλος είχε ρίξει λευκό, ήταν τότε στην παράταξη του ΠΑΣΟΚ. Εγώ άρχισα να καταψηφίζω τα θέματα της Παραλίας όταν άρχισαν να γίνονται, όταν ήρθε η πρώτη πιστοποίηση, όταν ξεκίνησαν οι εργασίες, κι όπου κάνανε ένα δωράκι στον εργολάβο ενός εκατομμυρίου για να βελτιώσει το έδαφος, επειδή βρήκανε λέει ότι ήταν μπαζωμένο κτλ. όταν όλη η Ελλάδα ήξερε ότι ήταν μπάζωμα η Παραλία. Κι έκτοτε για αυτόν τον λόγο συνέχισα να το καταψηφίζω. Να θυμίσω δε ότι η Παραλία εκεί είχε πάρει μια αύξηση 38% και δεν ξέραμε τι θα έπαιρνε.

Όταν ήταν λοιπόν να πάρουμε την απόφαση, είχαμε δώσει ένα ραντεβού με τον Δήμαρχο αρχές του 2011, και περπατήσαμε όλη την Παραλία, φτάσαμε μέχρι τους Ομίλους. Και του έλεγα, επειδή είχα μελετήσει την μελέτη, αυτή είναι η κατάσταση κι αυτό πρόκειται να γίνει, και στο τέλος είπε τι προτείνεις, λέω να την κάνουμε, για πολλούς λόγους. Ο πιο σημαντικός είναι ότι θα γίνει ένα καλό έργο, θα δώσει ακόμα και μια αναπτυξιακή προοπτική στην πόλη, μια ανάσα που την έχει ανάγκη. Δεύτερον, ότι είναι κακό να αφήνεις μισό ένα έργο, τρίτο γιατί εμένα μου αρέσει ο σχεδιασμός, και μπορώ να εγγυηθώ ότι θα γίνει χωρίς μίζες και προμήθειες, και εν πάση περιπτώσει είναι ένα έργο που έχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση. Και τα λεφτά που έπαιρνε από το ΕΣΠΑ, 40 εκατομμύρια, δεν ξέραμε τι έκπτωση θα έπαιρνε, δεν μπορούσαμε να τα αλλάξουμε με κάποιο άλλο, να πάμε σε μια συνεννόηση στην διαχειριστική αρχή και να πούμε ότι εμείς δεν την κάνουμε την Παραλία.

Το βασικό κριτήριο όμως ήταν ότι ήταν ένα καλό έργο και θα ολοκλήρωνε το μέτωπο της πόλης, της θάλασσας κι έτσι πήραμε την απόφαση να το προχωρήσουμε. Έγιναν οι διαδικασίες και διαμοίρασα ότι έπρεπε να γίνουν με όρους υγιούς ανταγωνισμού, κι όταν μάθαμε ότι αντί για 40 εκατομμύρια θα γινόταν με 22, ήταν πολύ μεγάλο ποσοστό ακόμα και με τις δικές μου γνώσεις. Τότε είχαν ακουστεί και πάρα πολλές καταγγελίες στο δημοτικό συμβούλιο, που έλεγαν ότι είναι τόσο μεγάλη έκπτωση που θα τα παρατήσει ο εργολάβος, ότι θα κάνει κακοτεχνίες, μίλησα λοιπόν με τον εργολάβο και μου είπε ότι εγώ το πήρα, το μελέτησα και θα το κάνω σύμφωνα με τις προδιαγραφές και θα κερδίσω κι ένα 8%. Είχα κι έναν σύμμαχο με το μέρος μου, το ότι σύμφωνα με το νόμο όποιος έχει πολύ μεγάλη έκπτωση έχει πολύ μεγάλες εγγυήσεις, άρα θα τελείωνε σχετικά γρήγορα. Αλλά για να το διασφαλίσω έκανα μια ειδική ομάδα που θα παρακολουθούσε την σωστή υλοποίηση του έργου. Προσέλαβα με πολύ αγώνα, οι υπηρεσίες δεν το ήθελαν, έκανα πάνω από έναν χρόνο να ετοιμάσω την εισήγηση στο δημοτικό συμβούλιο, να κάνουμε το αυτονόητο, να πάρουμε σύμβουλο τον άνθρωπο ο οποίος το σχεδίασε, τους μηχανικούς που το μελέτησαν, για να δίνουν λύσεις αυθεντικές, να μην προστρέχω σε οποιονδήποτε ή να αυτοσχεδιάζουν οι υπηρεσίες.

Έτσι έγινε το έργο, κι ο εργολάβος τελικά αποδείχτηκε ότι εφάρμοσε καινοτομίες εδώ, ξεκινώντας από τον θραυστήρα που εγκατέστησε εδώ με την οικολογική διαχείριση των μπάζων, μέχρι κατασκευές που έκανε κάτω από την επιφάνεια της γης και έτσι μπορώ να πω ότι ήμασταν καλά, το παραδώσαμε το έργο εμπρόθεσμα, με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που έπρεπε να έχει, με πολύ μεγάλη πίεση από τη δική μου τη μεριά και πολύ σκληρή παρακολούθηση και έγινε. Εγώ ποτέ δεν είπα ότι έγιναν από το τίποτα. Η μελέτη έγινε επί των ημερών του Παπαγεωργόπουλου, το πρώτο τμήμα της έγινε πάλι από τον Παπαγεωργόπουλο, η πόλη το πλήρωσε ακριβά, πολύ περισσότερο από ότι το δεύτερο τμήμα, αυτό που κάναμε εμείς, αλλά και το στάδιο της υλοποίησης έχει πάρα πολλές δυσκολίες.

Για παράδειγμα, το μετρό, που υποτίθεται ότι είχε εξασφαλισμένες πιστώσεις, γιατί δεν έγινε; Διότι η μελέτη ήταν ατελής, διότι έγινε στο πόδι η επίβλεψη κτλ. και πολλά τέτοια έργα το ίδιο. Η Παραλία είχε αυτή την πορεία κι ο καθένας έχει το μερίδιο που του αντιστοιχεί γιατί ο καθένας βήματα κάνει και καλό είναι να παίρνουμε τον βηματισμό του προηγούμενου για να πάμε και στο επόμενο. Η Πλατεία Χρηματιστηρίου επίσης ή η πεζοδρόμηση της Αγίας Σοφίας. Καταφέραμε σε χρόνο ρεκόρ, μέσα σε δύο χρόνια προκηρύξαμε τον διαγωνισμό, πήραμε το αποτέλεσμα, αναθέσαμε την μελέτη, το δημοπρατήσαμε, το έργο ξεκινάει να γίνεται επερχόμενο τώρα προς τα εδώ, ταυτόχρονα έπρεπε να το περάσουμε και στη λογική του κόσμου, πήγαμε στα πιο δύσκολα σημεία της πόλης, εκεί που θα είχε την μεγαλύτερη αντίδραση και κάναμε τις πιλοτικές εφαρμογές.

-Τελευταία ερώτηση. Καταλαβαίνω ότι θα είστε κριτικός το επόμενο διάστημα, όντας ένας απλός δημοτικός σύμβουλος, απέναντι σε όλα αυτά που θα συμβαίνουν και υποθέτω στο χρήμα που θα κινηθεί και στον τρόπο που θα γίνει αυτό;

-Κοιτάξτε, εγώ είπα προχθές στην συνάντηση που κάναμε ότι τώρα αυτή η δημοτική αρχή θα διαχειριστεί τα επόμενα 5 χρόνια 2-2,5 δις. Είναι ένα κολοσσιαίο ποσό. Το πώς θα το διαχειριστεί, και ήταν ένας από τους λόγους που είπα ότι δεν μπορεί η διοίκηση να ασκείται έτσι, με πέντε αντιδημάρχους και να λένε τι υπηρεσίες θα λειτουργήσουν, θα πρέπει η διαχείριση να γίνεται με απόλυτη διαφάνεια και με απόλυτο έλεγχο. Όταν συγκροτείς ένα δημοτικό σχήμα, όπως είναι η Πρωτοβουλία, για να αντιμετωπίσεις ένα καθεστώς το οποίο βαρύνεται με τα σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν και πήγαν στην φυλακή, προφανώς είμαστε πάρα πολύ ευαίσθητοι σε όλα αυτά τα θέματα. Εγώ δεν θα είμαι κριτικός, θα είμαι δημιουργικός, απλά δεν θα έχω τις δεσμεύσεις που θα έχει ένας αντιδήμαρχος και θα είμαι ένας δημοτικός σύμβουλος που θα έχω πια την ελευθερία της γνώμης μου, θα λέω την άποψή μου, θα επιβραβεύω πιο εύκολα πια, και θα μπορώ και θα είμαι όχι απλώς κριτικός, θα κάνω συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς μπορούν να γίνονται ορισμένα πράγματα. Όμως για θέματα που έχουν κριθεί, για τα θέματα ας πούμε των εκπτώσεων, όταν έχουμε έργα που γίνονται με 100 ευρώ κι ένα παρόμοιο έργο καλούμαστε να το ψηφίσουμε να γίνει με 150 ευρώ, θα το καταψηφίζω. Γιατί πρέπει να καταλάβουμε πια ότι τα χρήματα είναι πολύ δυσεύρετα και το κάθε ευρώ πρέπει να πιάσει τόπο, δεν έχουμε την δυνατότητα να σπαταλάμε. Όπως πρέπει να ακολουθούμε και το νόμο και να μην έχουμε προβλήματα με τις προμήθειες και με τα έργα που απορρίπτονται και ξαναγυρίζουν πίσω όταν κάτι δεν έχει πάει καλά. Όμως πέρα από αυτά που θεωρώ την καθημερινή λειτουργία του Δήμου, που πρέπει να είμαστε απολύτως τεκμηριωμένοι και να γίνονται όλα με πλήρη διαφάνεια, ο φόβος ο δικός μου είναι για τα μεγάλα θέματα της πόλης που καθορίζουν και την αναπτυξιακή της προοπτική. Εκεί πρέπει εξαντλητικά να τα συζητήσουμε και να παίρνουμε θέσεις. Δεν έχουμε περιθώριο να κάνουμε λάθη. Και επιπλέον θα θέλει να επιστρατεύσουν όλες τις δυνάμεις της πόλης και εδώ πρέπει να μιλήσουμε για μια οργανική σχέση με το Πανεπιστήμιο. Τα Πανεπιστήμια της πόλης είναι τα μυαλά και η γνώση της πόλης. Πρέπει να κάνουμε σχήματα που θα μας δώσουν τη δυνατότητα να πάρουμε από το Πανεπιστήμιο και να αρχίσει να ασχολείται και αυτό με την υπαρκτή πραγματικότητα και να το συνδέσουμε με την παραγωγή. Κι εδώ αναδεικνύονται τα προσόντα ενός μάνατζερ σύγχρονου. Γιατί να μην είναι θύλακας καινοτομίας η περιοχή της Πλατείας Χρηματιστηρίου, ή η Αλλατίνη ή τα εγκαταλειμμένα κτίρια; Γιατί να μην στεγάσουν δραστηριότητες νέων ανθρώπων; Γιατί αυτό χρειάζεται, όχι τίποτα άλλο. Η ζώνη της καινοτομίας είναι μυαλό και επιχειρηματίες επενδυτές που θα επενδύσουν λίγα λεφτά στην αρχή σε αυτά τα μυαλά για να δουν αν μπορούν να τα βγάλουν στην επιφάνεια. Επίσης, θα πρέπει να δούμε πολύ προσεκτικά την ιστορία της ενέργειας και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Δεν είναι δυνατόν σε αυτή τη χώρα να διατίθεται ο ήλιος δωρεάν και απεριόριστα και εμείς να μιλάμε για φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Και βέβαια πρέπει να δούμε με έναν τρόπο πιο συγκεκριμένο το θέμα της κοινωνικής πολιτικής. Θα πρέπει να βρούμε κοστολογημένα τις ενέργειες που θα πρέπει να κάνουμε και πρέπει να ασχοληθούμε συστηματικά γιατί το οφείλουμε στην πόλη. Και η κοινωνική πολιτική πάει μαζί με τις αναπτυξιακές προοπτικές γιατί η ανάπτυξη δημιουργεί τις θέσεις εργασίας στην πόλη. Με τη διαχείριση που κάναμε αυτά τα χρόνια, τα χρήματα που διαχειριστήκαμε προσέφεραν πολλές θέσεις εργασίας, πάνω από 2.000. O δήμος λοιπόν είναι δημιουργός θέσεων εργασίας κι αυτό πρέπει να το προσέξουμε πάρα πολύ, πέρα βέβαια από τις δράσεις που θα κάνουμε μαζί με άλλους φορείς για να φέρουμε αναπτυξιακή προοπτική. Και ελπίζω επίσης η ελίτ της πόλης να ξεφύγει από την λογική ότι κάνουμε μόνο αυτό που συμφέρει εμάς και να δούνε την πόλη με διαφορετικό τρόπο για να καθορίσουμε τις προτεραιότητες. Πρέπει πια να αρχίσουμε στοχευμένα και να δούμε ποια είναι τα πραγματικά πλεονεκτήματα που έχουμε για αν μπορέσουμε να ξεφύγουμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο, για να έχουμε μια προοπτική. Αυτό θα ήθελα εγώ να προσφέρω τα επόμενα χρόνια. Θα το κάνω από τη θέση του δημοτικού σύμβουλου, θα μπορούσα να είναι σημαντικότερη η συνεισφορά μου όντας μέσα στα πράγματα, ολοκληρώνοντας τουλάχιστον αυτά που έκανα και βάζοντας κι ένα λιθαράκι για αυτά που περιγράφω πως πρέπει να τα διαχειριστούμε, αλλά εντάξει, έχει ο καιρός γυρίσματα, κανείς δεν είναι μόνιμος σε μια θέση και κανείς δεν είναι αναντικατάστατος.